Κλειστό λόγω διακοπών

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι! Ραντεβού τον Σεπτέμβριο. Όσοι κάνετε ακόμα διακοπές, καλή συνέχεια. Στους υπόλοιπους εύχομαι καλή επιστροφή και καλό ...χειμώνα.

Φιλιά πολλά,

Σοφία xxx

Το καλύτερο μπάρμπεκιου της χρονιάς

Και το μοναδικό βεβαίως βεβαίως καθότι το φετινό καλοκαίρι, παρόλο που ήταν καλύτερο από το περσινό, ήταν αρκετά βροχερό και η θερμοκρασία σπάνια πέρασε πάνω από τους 22-23 βαθμούς κατά τη διάρκεια της ημέρας (για τη νύχτα δεν σας λέω καν, είναι πονεμένη ιστορία). Ο Ιούλιος ειδικά ήταν ιδιαίτερα μίζερος. Ευτυχώς ο Αύγουστος έφερε λίγη ξηρασία και την πιο ζεστή μέρα του χρόνου - την Τετάρτη ο υδράργυρος άγγιξε τους 30 βαθμούς. Μεγαλεία, όχι αστεία.

Την περασμένη Κυριακή, που ήταν ηλιόλουστη και ζεστή, μας κάλεσαν σε μπάρμπεκιου για πρώτη φορά φέτος το καλοκαίρι. Οι οικοδεσπότες ήταν τρεις φίλοι που συγκατοικούν. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα πολλή περιποίηση από 3 άντρες. Φαντάστηκα ότι θα ψήνανε κανένα λουκάνικο, και αν είμασταν τυχεροί θα είχαν πάρει και ψωμάκια για να φτιάξουμε σάντουιτς. Η πραγματικότητα όμως με διέψευσε. Το μενού περιλάμβανε διάφορες σαλάτες και ψαρικά όπως λαβράκι, μπακαλιάρο, σαρδέλες και άλλα που δεν ξέρω τα ονόματά τους.

Ιδού και τα φωτογραφικά ντοκουμέντα του ψησίματος. Κατ' αρχήν βάζουμε φωτιά σε μια σακούλα κάρβουνα:


Μέχρι να γίνει η φωτιά, ετοιμάζουμε τα ψαρικά μας (προσέξτε την πατέντα με τη μίνι τσογκράνα για τη μεταφορά της σχάρας).


Περιμένουμε να καταλαγιάσουν οι φλόγες...


...και τοποθετούμε τη σχάρα πάνω από τα ζεστά κάρβουνα.


Στο μεταξύ μεταφέρουμε τα τηγανισμένα ψάρια και τις σαλάτες στον κήπο.


Αυτές είναι παναρισμένες σαρδέλες, ειδικότητα ενός εκ των τριών σεφ. Προσέξτε ότι έχουν μέχρι και μαϊντανό γαρνιτούρα. Πίσω τους διακρίνονται τα ραπανάκια για την όρεξη.


Σαλάτα με ντομάτα, μοτσαρέλα και βασιλικό.


Το ψάρι είναι έτοιμο για φάγωμα!


Ο σεφ επί τω έργω. Το ποτό που μοιάζει με ούζο είναι ρακί.


Το λαβράκι ήταν λουκούμι.


Για επιδόρπιο είχαμε πεπόνι και μια πολύ περιποιημένη ποικιλία τυριών με στίλτον (μπλε τυρί σαν το ροκφόρ), δανέζικο Jarlsberg, ισπανικό Μanchego και άλλα τέτοια ευρωπαϊκά. Δεν τα έβγαλα φωτογραφία και το μετάνιωσα, γιατί είναι η πρώτη φορά που είχα δει να σερβίρουν τυριά μετά από μπάρμπεκιου. Το συμπέρασμα είναι ότι μπορείς να φας καλά ακόμα κι όταν δεν υπάρχει νοικοκυρά στο σπίτι.

Εννοείται ότι καταναλώθηκαν σημαντικές ποσότητες μπύρας, 2 κρασιά, 1 ρακί και ένα μπουκαλάκι τζαμαϊκανό ρούμι που μύριζε σαν καθαρό οινόπνευμα. Δεν είναι κι άσχημα για 8 άτομα που είμασταν.

Αν σταθούμε τυχεροί και ξανάρθει καλοκαίρι, σίγουρα θα το επαναλάβουμε. Κι αν όχι, τουλάχιστον το φετινό καλοκαίρι δεν πήγε στράφι όπως το περσινό και το προπέρσινο...

Βράχοι και αρχαία

Όπως σας είπα στην προηγούμενη ανάρτηση, το Dartmoor φημίζεται για τους εντυπωσιακούς γρανιτένιους ογκόλιθους που ξεπροβάλλουν εδώ κι εκεί μέσα στο καταπράσινο τοπίο.


Εδώ τους βλέπετε και από πιο κοντά.


Eκτός από αλογάκια, στην περιοχή κυκλοφορούν και αρνάκια με κατάμαυρες φάτσες.


Στο Dartmoor υπάρχουν κατάλοιπα ενός αρχαίου οικισμού που λέγεται Grimspound και χρονολογείται από την εποχή του Χαλκού (1300 π.Χ. ή αλλιώς 870 χρόνια πριν τον Παρθενώνα).


Πρόκειται για απομεινάρια 24 στρογγυλών χτισμάτων που περικλείονται από χαμηλό πέτρινο τοίχο.


Υπάρχουν και απομεινάρια από πιο πρόσφατα χτίσματα (μεσαιωνικά) που φυσικά είναι πιο τετράγωνα και πιο μεγάλα.


Το ανθρωπάκι στη μέση είναι ο φίλος της Livia, που όπως βλέπετε δεν είναι αρκετά θαρραλέος (ή ίσως η σωστή λέξη είναι τρελός) για να σκαρφαλώνει στους ογκόλιθους, και έτσι περιορίζεται σε πιο επίπεδες επιφάνειες.

Αλογάκια από το Dartmoor

Η φίλη μου η Livia που μένει στη νοτιοδυτική Αγγλία μου έστειλε πρόσφατα μερικές φωτογραφίες από μια εκδρομή στο Dartmoor (προφ. Ντάρτμορ). Μου άρεσαν τόσο πολύ που της ζήτησα να με αφήσει να σας τις δείξω, μιας που η χάρη μου δεν έχει φτάσει σε εκείνα τα μέρη κι έτσι δεν έχω δικές μου φωτογραφίες.


Το Dartmoor είναι μια έκταση 950 τετρ. χλμ. (σαν την Κεφαλλονιά ας πούμε) στο νοτιοδυτικό άκρο της Αγγλίας, μεταξύ του Plymouth και του Exeter. Το έδαφος της περιοχής αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από πετρώματα γρανίτη, που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι γιατί καλύπτονται από στρώμα τύρφης, γι' αυτό η περιοχή είναι καταπράσινη. Μην σας παραπλανεί η εικόνα όμως - στην πραγματικότητα το έδαφος είναι άγονο, όχι μόνο λόγω της παρουσίας γρανίτη αλλά και γιατί βρέχει πολύ, σε ποσότητες που δεν μπορούν να απορροφηθούν από το (γρανιτένιο) έδαφος, με αποτέλεσμα τα νερά να βαλτώνουν.


Το Dartmoor φημίζεται για τους γρανιτένιους ογκόλιθους που έχουν προκύψει από τη διάβρωση του εδάφους, τα πολλά αρχαιολογικά μνημεία από την νεολιθική ακόμα περίοδο και τα αλογάκια που είναι γνωστά ως Dartmoor ponies. Σε αυτή την ανάρτηση θα σας δείξω μόνο τις φωτογραφίες με τα αλογάκια. Οι υπόλοιπες στην επόμενη.


Λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών (βροχές και ομίχλες) που επικρατούν στην περιοχή, τα αλογάκια αυτά θεωρούνται ιδιαίτερα σθεναρά. Κι ας μην τους φαίνεται.


Για την περίπτωση που αναρωτιέστε, η Livia ήταν στο Dartmoor πριν δύο εβδομάδες. Το ατέλειωτο φθινόπωρο που λέγαμε...

Μανούλι, θες κουλούρι;

Σήμερα είμαι πολύ ευτυχισμένη γιατί ανακάλυψα ένα τούρκικο σούπερ μάρκετ που όχι μόνο πουλάει νοστιμότατες φλαούνες και καταπληκτικά κανταΐφια, αλλά έχει και κουλούρια σαν αυτά που έχουμε στην Ελλάδα.

Πήρα δύο και το ένα το τσάκισα στο δρόμο. Δεν άντεχα να φτάσω σπίτι. Το δεύτερο σώθηκε για να φωτογραφηθεί. Οπτικά είναι λίγο διαφορετικό από τα δικά μας, πιο χοντροκομμένο και το σουσάμι του πιο καβουρδισμένο, αλλά γευστικά είναι το ίδιο πράγμα.

Βρήκα επίσης και ένα ιταλικό μπακάλικο που έχει μακαρόνια για παστίτσιο (τα οποία δεν τα βρίσκεις στα σούπερ μάρκετ γιατί εδώ τρώνε μόνο σπαγγετίνι).

Εκείνο που δεν βρήκα είναι φακελάκια μπεσαμέλ. Αλλά δεν απελπίζομαι... θα κοιτάξω σε κανένα αραβικό, αυτά έχουν.

Και μόνο που έφαγα κουλούρι, είμαι ενθουσιασμένη. Το μόνο που μένει τώρα είναι να βρω πού φτιάχνουν τυρόπιτες και μπουγάτσες :-)

Ρώτησα την Τουρκάλα που με εξυπηρέτησε και μου είπε ότι στα τούρκικα το κουλούρι λέγετε simit. Της περιέγραψα το ελληνικό σιμίτι, αλλά δεν το ήξερε. Πάντως συνεννοηθήκαμε.

Το λεξικό του Μπαμπινιώτη λέει πως το τουρκικό simit προέρχεται από αραβική λέξη που ανάγεται στο αρχαίο σεμίδαλις, δηλ. σιμιγδάλι.

Η φλαούνα είναι κυπριακό γλυκό ψωμί με γέμιση τυρί, σταφίδες και δυόσμο. Τι τυρί μην με ρωτήσετε, δεν έχω ιδέα. Πάντως όχι φέτα.

Εδώ το καλό λουκάνικο

Πριν από δύο χρόνια περίπου, σας είχα δείξει κάποιες φωτογραφίες που είχα βγάλει στο πάρκο του Greenwich. Ανάμεσά τους ήταν και η παρακάτω φωτογραφία της καντίνας με τα λουκάνικα.


Πριν λίγες μέρες πέρασα από το ίδιο σημείο και τράβηξα άλλη μια φωτογραφία.


Όπως βλέπετε, είτε αρχές Αυγούστου είναι, είτε αρχές Νοεμβρίου, λίγα πράγματα αλλάζουν στο τοπίο. Για να μην σας πω ότι φοράμε και σχεδόν τα ίδια ρούχα.

Απόδειξη ότι στην Αγγλία υπάρχουν 3 εποχές: ο χειμώνας, η άνοιξη και το ατέλειωτο φθινόπωρο (που ενίοτε μοιάζει λίγο με καλοκαίρι).

Περίεργη διάθεση

Γενικά δεν ακούω πολλή μουσική.

Δεν έχω ποτέ ραδιόφωνο ανοιχτό ή CD να παίζει όταν δουλεύω ή χαζεύω στο σπίτι, και τα ηχεία του υπολογιστή είναι πάντα κλειστά.

Το ιστολόγιο είναι μουγγό.

Τα περισσότερα μουσικά ποστ που έχω κάνει έχουν σχέση με τη Eurovision.

Καταλαβαίνετε για τι επίπεδο μουσικής αδιαφορίας μιλάμε.

Σήμερα όμως έχω περίεργη διάθεση.



Αν είχα μουσική υπόκρουση στο μπλογκ, μπαίνοντας στις Κόκκινες Νύχτες θα ακούγατε συνέχεια αυτό το τραγούδι. Το σιγοτραγουδάω από χθες το βράδυ και πρέπει να το έχω παίξει ίσα και με 20 φορές από το πρωί.

Ελπίζω τώρα που το μνημόνευσα, να μου ξεκολλήσει.

Αυγουστιάτικη πανσέληνος

Το φετινό καλοκαίρι στην Αγγλετέρα έχει μέχρι στιγμής κρατήσει 2 εβδομάδες εκεί γύρω στα τέλη του Ιούνη. Τον υπόλοιπο καιρό είχαμε ένα μείγμα 30% ηλιοφάνεια και 70% μουντάδα, με σποραδικές βροχές. Το μόνο καλό είναι ότι η θερμοκρασία έχει διατηρηθεί σε υποφερτά επίπεδα (γύρω στους 20 βαθμούς, μην τρελαθείτε), και λίγες είναι οι φορές που έχει κατρακυλήσει κάτω από τους 15 βαθμούς κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ως γνωστόν, εδώ όταν ο υδράργυρος ακουμπήσει το μαγικό νούμερο 15, βγάζουμε κοντομάνικα. Άρα μετράει για καλοκαίρι.

Πριν δυο μέρες έπιασε μια απίστευτη ζέστη αλλά κουφόβραση - χωρίς ήλιο, χωρίς αέρα και με πολλή υγρασία. Ένας φίλος που ήρθε οδικώς από τη Γερμανία την Τετάρτη το βράδυ, μπήκε στο σπίτι στάζοντας, λες και είχε διασχίσει τη Σαχάρα. Το πρώτο σχόλιο που έκανε ήταν για το πόσο φωτεινό ήταν το φεγγάρι. Του εξήγησα ότι την επόμενη μέρα θα έχουμε πανσέληνο. Στην Αγγλία κανείς δεν ξέρει πότε είναι η πανσέληνος γιατί δεν υπάρχει λόγος.

Η χθεσινή μέρα ξεκίνησε όπως η προηγούμενη: ζεστή, μουντή και με πολλή υγρασία. Σκέφτηκα ότι ως το βράδυ μπορεί να έχουν μεριάσει λίγο τα σύννεφα ώστε να μπορέσουμε να δούμε το φεγγάρι. Τελικά κατά τις 8 η ώρα έπιασε ένας απίστευτος κατακλυσμός που κράτησε μέχρι που πήγαμε για ύπνο. Ούτε πανσέληνο είδαμε, ούτε τίποτα.

Τουλάχιστον ποτίστηκαν τα λουλούδια, τα οποία αγαπούν τόσο πολύ το φετινό καλοκαίρι που έχουν γίνει τα διπλάσια από πέρσυ. Δεν χωράμε πια να βγούμε στο μπαλκόνι από την πολύ πρασινάδα. Όχι ότι έχουμε κανένα λόγο να βγούμε στο μπαλκόνι... άλλωστε μέσα κάνει πιο πολλή ζέστη...