Friday 30 November 2007

Ζήσε το μύθο σου... στη Γερμανία

Συνήθως τέτοια εποχή ετοιμάζω ταξίδι στα χριστουγεννιάτικα παζάρια της Γερμανίας (άλλο που φέτος μας μούτζωσαν και τα πλάνα μείναν μετέωρα σαν το βήμα του πελαργού). Για ό,τι πληροφορίες χρειάζομαι, ανατρέχω στην ιστοσελίδα του οργανισμού τουρισμού της Γερμανίας (αντίστοιχο του δικού μας ΕΟΤ), όπου μπορείς να παραγγείλεις φυλλάδια και προσπέκτους που στα ταχυδρομούν εντελώς δωρεάν.

Φέτος δεν είχα ζητήσει φυλλάδια κι έτσι παραξενεύτηκα όταν πριν μια εβδομάδα περίπου έλαβα ένα πακετάκι που έφερε την σφραγίδα του γερμανικού "ΕΟΤ". Το άνοιξα και βρήκα δύο φυλλάδια για ανοιξιάτικους προορισμούς και ένα μικρό ημερολόγιο με τίτλο Garden Treasures of Germany, που απευθύνεται σε πιθανούς τουρίστες διαφημίζοντας τις γερμανικές εξοχές.


Το ημερολόγιο είναι πολύ προσεγμένο, τυπωμένο σε ποιοτικό χαρτί, με ωραίο κείμενο και εντυπωσιακές φωτογραφίες, που πραγματικά σε κάνουν να θες να επισκευτείς τη Γερμανία. Όταν το είδα θυμήθηκα κάποιες πρόσφατες αναρτήσεις του Γκρινιάρη σχετικά με τις καμπάνιες του δικού μας EOT και το μέλλον του ελληνικού τουρισμού γενικότερα, και αναρωτήθηκα... άραγε εμείς να κάνουμε τέτοιου είδους κινήσεις για να προσελκύσουμε τουρίστες, ειδικά εκτός εποχής; Ή επαναπαυόμαστε στο ότι έχουμε αρχαία μνημεία και ωραίες παραλίες;

Εγώ πάντως στο μέλλον μου βλέπω πολλή Γερμανία.

Νέος οδηγός


Άραγε να κυκλοφορεί κανείς με τέτοιο σήμα στο αυτοκίνητο;

Thursday 29 November 2007

Χριστουγεννιάτικες μουσικές μέρος 2ο

Αφού πιάσαμε την κουβέντα για χριστουγεννιάτικες μουσικές, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο αγαπημένο μου άλμπουμ με χριστουγεννιάτικα τραγούδια, που δεν είναι άλλο από το πρώτο cd της σειράς A Very Special Christmas. Πρόκειται για μια σειρά μουσικών άλμπουμ που κυκλοφορούν ανά δύο χρόνια, με ηχογραφήσεις χριστουγεννιάτικων τραγουδιών από γνωστούς καλλιτέχνες. Τα έσοδα από τις πωλήσεις πάνε στο αμερικάνικο φιλανθρωπικό ίδρυμα Special Olympics που οργανώνει αθλητικές συναντήσεις για νέους και νέες με νοητικά προβλήματα.

Το πρώτο cd της σειράς κυκλοφόρησε το 1987 (ως δίσκος) και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Τα τραγούδια που περιλαμβάνει είναι τα περισσότερα παραδοσιακά και οι εκτελέσεις αρκετά ιδιόμορφες, από γνωστούς καλλιτέχνες όπως η Madonna, ο Bruce Springsteen, o Bryan Adams, ο Bon Jovi, οι U2 και άλλοι. Όσοι είσαστε παιδιά της δεκαετίας του 80, θα το λατρέψετε.

Ξεχωρίζω ιδιαίτερα την ερμηνεία του Sting στο τραγούδι Gabriel's Message, που αφηγείται την ιστορία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου:



The angel Gabriel from heaven came
His wings as drifted snow
His eyes as flame
"All hail" said he "thou lowly maiden Mary,
Most highly favoured maid," Gloria!

"For known a blessed mother thou shalt be,
All generations laud and honor thee,
Thy Son shall be Emanuel,
By seers foretold
Most highly favoured maid," Gloria!

Then gentle Mary meekly bowed her head
"To me be as it pleaseth God," she said,
"My soul shall laud and magnify his holy name."
Most highly favoured maid Gloria!

Of her Emanuel, the Christ was born
In Bethlehem all on a Christmas morn
And everyone throughout the world forever saved
Most highly favoured maid Gloria!


Τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου είναι:

"Santa Claus is Coming to Town" - The Pointer Sisters
"Winter Wonderland" - Eurythmics
"Do You Hear What I Hear" - Whitney Houston
"Merry Christmas Baby" - Bruce Springsteen & the E Street Band
"Have Yourself a Merry Little Christmas" - The Pretenders
"I Saw Mommy Kissing Santa Claus" - John Cougar Mellencamp
"Christmas in Hollis" - Run-D.M.C
"Christmas (Baby Please Come Home)" - U2
"Santa Baby" - Madonna
"The Little Drummer Boy" - Bob Seger and the Silver Bullet Band
"Run, Rudolph Run" - Bryan Adams
"Back Door Santa" - Bon Jovi
"The Coventry Carol" - Alison Moyet
"Silent Night" - Stevie Nicks

Αυτό τον δίσκο τον έχω λιώσει. Στην κυριολεξία.

Χριστουγεννιάτικες μουσικές

Σήμερα σκεφτόμουν ότι το πρώτο σημάδι πως πλησιάζουν Χριστούγεννα δεν είναι ούτε τα στολισμένα μαγαζιά, ούτε τα φώτα στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, ούτε τα σοκολατο-πορτοκάλια, ούτε οι απανωτές διαφημίσεις για κούκλες και παιχνίδια στην τηλεόραση. Το πρώτο πραγματικό σημάδι είναι όταν ακούς χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Δεν είναι περίεργο πως ακόμα και στην Αγγλία, που τα μαγαζιά στολίζονται από τον Οκτώβριο ή κι από τον Σεπτέμβριο, σπάνια ακούς Χριστουγεννιάτικα τραγούδια πριν τα τέλη Νοεμβρίου; Ίσως είναι επειδή κατά περίεργο τρόπο οι ήχοι μας δεσμεύουν περισσότερο από τις εικόνες. Ίσως επειδή το τραγούδι μιλάει κατευθείαν στην καρδιά μας. Ποιος ξέρει;

Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι που άκουσα φέτος ήταν το Walking in the Air, από την ταινία The Snowman, βασισμένη στο ομώνυμο παραμύθι του Raymond Briggs, που διηγείται την ιστορία ενός μικρού αγοριού κι ενός χιονανθρώπου που ζωντανεύει την παραμονή των Χριστουγέννων για να πάνε μαζί ταξίδι στο Βόρειο Πόλο. Το τραγούδι που ακούγεται την ώρα που ο χιονάνθρωπος και το αγοράκι αρχίζουν να πετάνε είναι ίσως η πιο γνωστή χριστουγεννιάτικη μελωδία στην Αγγλία εκτός των εκκλησιαστικών (π.χ. Άγια Νύχτα, Oh Come All Ye Faithful) και προσωπικά μια από τις πιο αγαπημένες μου.

Tο βιβλίο, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1978, είναι πολύ όμορφα εικονογραφημένο, χωρίς κείμενο, και έτσι "διαβάζεται" εύκολα από μικρά και μεγάλα παιδιά. Η ταινία αποτυπώνει πιστά την ιστορία του βιβλίου και δεν έχει καθόλου λόγια - μόνο εικόνα και μουσική. Είναι σα να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια σου το βιβλίο, επενδυμένο με την καταπληκτική μουσική του Howard Blake. Εδώ στην Αγγλία ο Χιονάνθρωπος είναι πάρα πολύ δημοφιλής από το 1982 που πρωτοπαίχτηκε στην τηλεόραση την παραμονή των Χριστουγέννων. Έκτοτε παίζεται κάθε χρόνο την περίοδο των γιορτών.

Αυτό είναι ένα απόσπασμα από την ταινία στο οποίο μπορείτε να ακούσετε την μαγευτική μελωδία του Walking in the Air.



Και για όσους θέλουν να το σιγοτραγουδήσουν, τα λόγια είναι:

We're walking in the air
We're floating in the moonlit sky
The people far below are sleeping as we fly

I'm holding very tight
I'm riding in the midnight blue
I'm finding I can fly so high above with you

Far across the world
The villages go by like trees
the rivers and the hills
The forest and the streams

Children gaze open mouthed
Taken by suprise
Nobody down below believes their eyes

We're surfing in the air
We're swimming in the frozen sky
We're drifting over icy
mountains floating by

Suddenly swooping low on an ocean deep
Rousing up a mighty monster from its sleep

We're walking in the air
We're floating in the midnight sky
And everyone who sees us greets us as we fly


Αν ψάχνετε ένα δώρο κάπως διαφορετικό για το παιδί σας, το ανηψάκι σας ή το βαφτιστήρι σας, ή ακόμα και για σας τους ίδιους, ο Χιονάνθρωπος δεν θα σας απογοητεύσει.

Wednesday 28 November 2007

Πλάθω πλάθω κουλουράκια

Την Κυριακή το βράδυ με έπιασε μια τρέλα να φτιάξω όχι κουλουράκια ακριβώς, αλλά μπισκοτάκια. Αυτό είναι από μόνο του αξιοσημείωτο γεγονός γιατί την τελευταία φορά που ασχολήθηκα με την ζαχαροπλαστική ήταν πριν από 1 χρόνο, 11 μήνες και 9 μέρες (η ημερομηνία ήταν σημαδιακή). Το ακόμα πιο αξιοσημείωτο είναι ότι έγιναν πάρα πάρα πολύ ωραία, χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη τέχνη στην ετοιμασία. Για όσους ενδιαφέρονται, η συνταγή έχει ως εξής:

Υλικά:


1 πακέτο βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου ή Βιτάμ
1 κουβερτούρα ή Σοκολάτα Υγείας ή σταγόνες σοκολάτας
1 πακέτο αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (500 γραμμάρια)
2 μεγάλα αυγά
1 κούπα ζάχαρη

και προαιρετικά: μερικά κερασάκια γλασέ και κομματάκια σοκολάτας γάλακτος (π.χ. chocolate buttons της Cadbury's)

Διαδικασία:

Λιώνετε το βούτυρο.
Μέσα στο μίξερ ανακατεύετε το βούτυρο, τη ζάχαρη, τα αυγά και το αλεύρι. Αν το μείγμα βγει πολύ ξερό, μπορείτε να ρίξετε λίγο χυμό πορτοκάλι. Αν βγει πολύ νερουλό, προσθέστε λίγο αλεύρι.
Στο τέλος προσθέτετε την κουβερτούρα ξυσμένη με μαχαίρι ή σε ξύστη, ή ρίχνετε μερικές σταγόνες σοκολάτας.
Πλάθετε τα μπισκότα, είτε πολύ λεπτά (κλασικά), είτε χοντρούτσικα (σαν τα αμερικανικού τύπου cookies). Αν τα φτιάξετε σαν cookies, μπορείτε στη ζύμη να προσθέσετε κομματάκια σοκολάτας και τα κερασάκια κομμένα στα τέσσερα.
Τα βάζετε σε ταψί με λαδόκολλα στους 180 βαθμούς για 20-25 λεπτά, αλλά προσέξτε τα μετά από 10-12 λεπτά γιατί ίσως θέλουν λιγότερο χρόνο στο φούρνο σας. Όσο πιο πολύ τα ψήσετε τόσο πιο σκληρό βγαίνει το μπισκότο. Αν τα θέλετε σαν cookies, πρέπει να προσέξετε να μην σας αρπάξουν.
Αφού τα βγάλετε από το φούρνο, τα αφήνετε να κρυώσουν και μετά τα βάζετε σε δοχείο που κλείνει αεροστεγώς για να διατηρηθούν φρέσκα.

Πριν και μετά το ψήσιμο:


Εδώ βλέπετε και τα δύο είδη - κλασικά μπισκότα και cookies. Δεν είναι πολύ σοκολατένια γιατί έχω βάλει ελάχιστη κουβερτούρα.


Αυτά είναι τα cookies με κεράσι και σοκολάτα, τα οποία έγιναν θεϊκά! Και τα απλά έγιναν ωραία (ειδικά βουτηγμένα στον καπουτσίνο μου ήταν το κάτι άλλο μμμμμ) αλλά τα cookies είναι άλλη αξία.


Αυτό είναι το τάπερ που πήρα στην δουλειά για να τα τσακίσουμε όλοι μαζί (όπερ και εγένετο).

Tuesday 27 November 2007

Χριστουγεννιάτικα ψώνια

Το Σάββατο το απόγευμα βγήκα να πάρω δωράκια για τα βαφτιστήρια μου. Αρχικά έλεγα να πάω στο κέντρο, να δω κι εγώ επιτέλους τα φώτα στην Oxford Street, αλλά ο καιρός ήταν ψιλοχάλια και προτίμησα να μείνω στα κοντινά. Έτσι ξαναπήγα στο εμπορικό κέντρο απ' όπου σας έχω βάλει φωτογραφίες σε προηγούμενο ποστ, και με την ευκαιρία τράβηξα μερικές ακόμα.

Μιας που πλέον μετράμε ανάποδα για τα Χριστούγεννα, η ατμόσφαιρα ήταν πολύ πιο γιορτινή. Μάλιστα είδα και την πρώτη χορωδία της χρονιάς. Την περίοδο πριν τα Χριστούγεννα είναι πολύ συνηθισμένο να μαζεύονται ομάδες ανθρώπων και να τραγουδάνε χριστουγεννιάτικους ύμνους και κάλαντα με σκοπό να μαζέψουν χρήματα για κάποιον φιλανθρωπικό σκοπό. Συνήθως στήνονται σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, εμπορικά κέντρα και σημεία που έχει πολύ κόσμο. Την ώρα που τραγουδάνε, ένα-δύο άτομα περιφέρονται ανάμεσα στον κόσμο με ένα πλαστικό κουβαδάκι και μαζεύουν χρήματα. Αν έχεις όρεξη και κέφι (και καλή φωνή) μπορείς να τραγουδήσεις κι εσύ μαζί τους. Είναι ωραία φάση, ειδικά όταν πετυχαίνεις καλλίφωνα γκρουπ ή τουλάχιστον γκρουπ που έχουν κάνει 2-3 πρόβες! Οι συγκεκριμένοι ήταν αρκετά καλοί, αλλά δεν τους έβγαλα φωτογραφία γιατί η προσοχή μου αποσπάστηκε από δύο υπερμεγέθεις αγγέλους που κατευθύνονταν τσουλώντας προς το μέρος μου. Όχι, δεν τα έχω χάσει. Δείτε κι εσείς, για του λόγου το αληθές.


Πρόκειται για μια ομάδα θεάτρου δρόμου (street theatre) που λέγονται Larkin'About και πραγματικά έχουν πολλή πλάκα.

Μέσα στο εμπορικό κέντρο είδα στολισμένες βιτρίνες και τις κλασικές προσφορές της εποχής (στα 3 το 1 δώρο)...


...ξυλοπόδαρους να κάνουν τα ψώνια τους...


...πάγκους που στήνονται ειδικά μόνο για αυτή την περίοδο και πουλάνε παντώς είδους ημερολόγια (βρήκα και ποιο θα πάρω χι χι)...


...πολλέεεεεες χριστουγεννιάτικες κάρτες...


...στολισμένο δέντρο στην είσοδο του σούπερ μάρκετ...


...και τέλος, το χιονισμένο χωριό του Αη-Βασίλη (Santa's Grotto) για τους μικρούς μας φίλους και τους πολύπαθους γονείς τους.


Ελπίζω να μην έχετε παράπονο. Σας έβαλα λίγο παραπάνω στο κλίμα της εποχής. Πού να μπει και Δεκέμβρης ;-)

Sunday 25 November 2007

Φώτα, πολλά φώτα

Την περασμένη Παρασκευή, ένας από την παρέα που βοήθησε να τσακίσουμε τα φαγιά και τα επιδόρπια το Σάββατο στο μηλιτοποιείο, είχε πάει να δει το φωτισμένο καρναβάλι στο Wells. Tου ζήτησα φωτογραφίες να σας δείξω, και μου έστειλε μερικές που έβγαλε με το κινητό του.


Ξεχωρίζω ιδιαιτέρως το άρμα με τα χανουμάκια και τον υπερμεγέθη γύρο, μέσα από τον οποίο βγαίνουν σκουλίκια (είναι αυτό που λέμε "βρώμικος").


Και φυσικά ας μην ξεχνάμε ότι πλησιάζουν Χριστούγεννα :-)


Μιλάμε για πάααααρα πολλά λαμπιόνια!!

Ta Rick! Great pics ;-)

Bon appetit!

Αφού σας είπα ό,τι είχα και δεν είχα για την αγγλική κουζίνα, σας έχω ετοιμάσει και φωτογραφίες των φαγητών που φάγαμε όταν πήγαμε στο μηλιτοποιείο. Αν πάτε στην ιστοσελίδα του, μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες από το εστιατόριο και ειδικά φωτογραφίες των γλυκών, τα οποία δεν φωτογράφισα, γιατί μόλις ήρθαν στο τραπέζι τα τσακίσαμε χωρίς πολλά-πολλά. Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι ήταν τόσο νόστιμα όσο φαίνονται στις φωτογραφίες :-)

Στην Αγγλία, για να μπορεί να σερβίρει ένα εστιατόριο αλκοολούχα ποτά, πρέπει να βγάλει ειδική άδεια (license) η οποία είναι ονομαστική και βγαίνει περίπου όπως βγαίνουν οι άδειες γάμου: το άτομο ή τα άτομα που ενδιαφέρονται (συνήθως οι ιδιοκτήτες) κάνουν αίτηση, περνάνε έλεγχο από την αστυνομία, μετά βάζουν αγγελία στην εφημερίδα ότι ενδιαφέρονται να πάρουν άδεια, και αν δεν υπάρξουν ενστάσεις, τους δίνεται η άδεια. Στα παραδοσιακά εστιατόρια συνηθίζεται να βάζουν μια ταμπελίτσα πάνω από την πόρτα που δηλώνει ότι οι κύριοι τάδε και τάδε έχουν άδεια να πουλάνε αλκοόλ. Τα εστιατόρια που δεν έχουν αυτή την άδεια λέγονται unlicensed, και ο μόνος τρόπος να πιεις κρασί ή μπύρα σε αυτά είναι να το φέρεις μαζί σου.


Στα παραδοσιακά εστιατόρια και στις pub συνηθίζεται επίσης να υπάρχουν μαυροπίνακες μέσα και έξω από το μαγαζί όπου αναγράφονται τα πιάτα της ημέρας (συνήθως κάτω από την ένδειξη Today's Specials). Όταν κάποιο από τα πιάτα τελειώσει, απλά το σβήνουν από τον πίνακα.


Το κλασικό Αγγλικό γεύμα είναι γνωστό με το όνομα meat and two veg, και αποτελείται από ένα πιάτο με βάση το κρέας συνοδευμένο από δύο λαχανικά, εκ των οποίων το ένα είναι πατάτες. Πλέον είναι πιο συνηθισμένο να σερβίρουν πατάτες και δύο κανονικά λαχανικά, κυρίως καρότα (έχουν τρέλα με τα καρότα εδώ) και αρακά.


Επίσης συνηθίζεται να σερβίρουν αγγλικό πρωινό όλη μέρα. Το αγγλικό πρωινό είναι θεσμός, και κάποια φορά θα κάνω ειδικό ποστ μόνο γι' αυτό. Το toasted teacake είναι ένα γλυκό ψωμάκι που το κόβεις στα δύο, το βάζεις στην τοστιέρα, το αλείφεις με βούτυρο και το τρως με το απογευματινό τσάι, αλλά πλέον σε πολλά μέρη σερβίρεται όλη μέρα, όπως το πρωινό.


Και τώρα η ώρα της αλήθειας. Πρώτο πιάτο σε προτιμήσεις: Lamb and mint cobbler. Κλασικό πιάτο με αρνί μαγειρεμένο στο φούρνο με δυόσμο και μπόλικο gravy. Αυτό το άσπρο που είναι σαν ψωμί είναι το cobbler, ένα ψωμάκι που τραβάει τα ζουμιά και γίνεται λουκούμι. Τουλάχιστον έτσι μου λένε, γιατί προσωπικά δεν τρώω αρνί και έτσι δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ.


Δεύτερο πιάτο: Φάγκοτς. Δύο μεγάλοι κεφτέδες που φτιάχνονται με κρέας και εντόσθια γουρουνιού, και μπόλικο gravy. Είναι τοπική σπεσιαλιτέ - δεν θα την βρείτε εύκολα αλλού. Δεν τα δοκίμασα, γιατί τα εντόσθια μου έκαναν "κάπως", αυτοί που τα έφαγαν όμως έμειναν ευχαριστημένοι.


Τρίτο πιάτο: Gammon, egg and pineapple. Πολύ συνηθισμένο πιάτο, θα το βρείτε παντού. Το gammon είναι μια λεπτή μπριζόλα παστού χοιρινού. Έχει ίδια γεύση με το μπέικον (γιατί βασικά είναι το ίδιο πράγμα). Αν σας αρέσει το μπέικον, θα σας αρέσει και το gammon. Αυτά τα πράσινα στην άκρη περνιούνται για σαλάτα.


Εγώ πήρα vegetable pie (πίτα με λαχανικά). Ήταν αρκετά καλή, με ωραία ζύμη αλλά πολλά πράσσα. Ούτε πρασσόπιτα να ήταν. Γενικώς εδώ τα τρώνε πολύ τα πράσσα - σε πίτες, σούπες, σαλάτες ή και σκέτα. Δίπλα στο πιάτο μου βλέπετε το ποτήρι με τον μηλίτη μου.


Το Cottage Pie, που δεν το δοκιμάσαμε, είναι μια πίτα που φτιάχνεται με μοσχαρίσιο κιμά και πουρέ πατάτας. Κάπως σαν μουσακάς αλλά χωρίς μελιτζάνες και με πουρέ αντί για μπεσαμέλ. Στην πιο διαδεδομένη της εκδοχή φτιάχνεται με αρνίσιο κιμά και λέγεται Shepherd's pie (πίτα του βοσκού).

Πω πω πείνασα τώρα!

Saturday 24 November 2007

Περί αγγλικού φαγητού

Σας υποσχέθηκα σε προηγούμενο ποστ να σας δείξω τι φάγαμε το περασμένο Σάββατο, αλλά σκέφτηκα πρώτα να σας πω δυο λόγια για το φαγητό που τρώμε στην Αγγλία. Θα έχετε βέβαια ακούσει διάφορα για την αγγλική κουζίνα, και ενώ δεν είναι τόσο χάλια όσο νομίζουν πολλοί Έλληνες (ειδικά αυτοί που τους Άγγλους τους ξέρουν μόνο από τα δελτία ειδήσεων), οι φήμες έχουν κάποια βάση.

Η παραδοσιακή αγγλική κουζίνα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα - βαριά μεν (πολλές πατάτες, πολλά κρέατα, πολλές σάλτσες, πολλά λίπη) αλλά εδώ είναι βορράς και σίγουρα δεν μπορείς να την βγάλεις με ζαρζαβατικά. Φημίζεται κυρίως για τα γλυκά και τις πίτες (γλυκές και αλμυρές), που εδώ δεν γίνονται με φύλλο, αλλά με χοντρή ζύμη.

Δυστυχώς πριν μερικά χρόνια, την εποχή των γονιών μας περίπου, έγιναν πολύ της μόδας στην Αγγλία τα έτοιμα φαγητά. Και δεν εννοώ μόνο τα ταχυφαγεία αλλά και τα έτοιμα φαγητά που παίρνεις στο σούπερ μάρκετ. Επανάσταση στην κουζίνα! Αντί να μαγειρεύεις με τις ώρες, βγάζεις ένα πλαστικό ταψάκι από το ψυγείο, το βάζεις στον φούρνο μικροκυμμάτων και σε 3-4 λεπτά έχεις αχνιστό φαγητό. Μετά άρχισε η κυριαρχία των σούπερ μάρκετ και ο συναγωνισμός ποιος θα ρίξει τις τιμές περισσότερο. Φυσικά για να ρίξεις τις τιμές σε μια μερίδα μουσακά, ο μόνος τρόπος είναι να πάρεις χειρότερα υλικά (π.χ. κιμά με πολύ λίπος), να χρησιμοποιήσεις πολλά συντηρητικά και φυσικά πολύ αλάτι - βασικό συστατικό των έτοιμων φαγητών. Αυτά τα έτοιμα φαγητά λέγονται TV dinners γιατί συνήθως τα τρώνε όχι στο τραπέζι, αλλά στο σαλόνι, μπροστά στην τηλεόραση. Έτσι μεγάλωσε μια γενιά Άγγλων που έχουν συνηθίσει να τρώνε βιαστικά, πρόχειρα και φθηνά, και κατά συνέπεια έχουν χάσει κάθε αίσθηση του τι γεύση έχει το καλό φαγητό και πώς το μαγειρεύεις.

Αυτά σας τα λέω για δύο λόγους. Πρώτον γιατί βλέπω ότι το ίδιο αρχίζει να γίνεται και στην Ελλάδα με τα έτοιμα φαγητά, και δεύτερον γιατί εξηγεί πώς μια ολόκληρη χώρα έχασε τους γευστικούς της κάλυκες. Δεν αναφέρομαι καν στα ταχυφαγεία τύπου McDonalds, που είναι γεμάτα με παιδάκια κάτω των 5 ετών (πονεμένη ιστορία). Φυσικά τα ίδια ισχύουν και για Σκωτσέζους, Ουαλούς κ.λπ. αλλά αναφέρομαι ειδικά στους Άγγλους επειδή εδώ ζω, αυτά ξέρω.

Για τον Έλληνα που έρχεται πρώτη φορά στην Αγγλία ως φοιτητής ειδικά, τα πράγματα είναι δύσκολα. Λέω ειδικά ως φοιτητής, γιατί ο τουρίστας πάει κυρίως στο Λονδίνο που έχει μεγάλη ποικιλία σε διεθνές φαγητό και μένει μόνο μερικές μέρες, ενώ ο φοιτητής θα μείνει χρόνια συνήθως σε επαρχιακή πόλη του βορρά. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι η αγγλική κουζίνα δεν μοιάζει καθόλου με την ελληνική. Π.χ. δεν χρησιμοποιούν μυρωδικά πάνω στο κρέας, αλλά το περιχύνουν με gravy. Τις πατάτες τις μαγειρεύουν ή σκέτες (βραστές) ή με λίπος (στο φούρνο) και τις σερβίρουν με βούτυρο και όχι με λάδι. Οι περισσότεροι κιμάδες είναι αρνίσιοι (πολύ λίπος). Τα γλυκά είναι άγλυκα, γιατί τα περιχύνουν μετά με custard ή τα σερβίρουν με double cream. Οι σαλάτες σερβίρονται σκέτες, χωρίς λάδι, μόνο καμιά φορά με salad cream (μαγιονέζα). Προσθέστε σε όλα αυτά το γεγονός ότι οι φοιτητές συνήθως τρώνε φτηνοφαγητό σε φοιτητικά εστιατόρια, και ότι οι Έλληνες δύσκολα ξεφεύγουν από την μαγειρική της μαμάς τους, και θα καταλάβετε τι παίζει. Μα, τους λες, αυτό το γλυκό τρώγεται με custard, δεν είναι να το φας σκέτο - όχι, δεν το ξέρει αυτό το custard και δεν θέλει να το δοκιμάσει - μετά αφού φάει το γλυκό αποφαίνεται ότι είναι άγλυκο. Είναι σα να έρθει ένας ξένος και να ζητήσει μπακλαβά ασυρόπιαστο, και όταν τον φάει να του φανεί σκληρός και άγευστος, και να του φταίει η ανατολίτικη κουζίνα.

Βασικά η αίσθηση της γεύσης είναι κάτι επίκτητο. Ό,τι δοκιμάσεις λίγο-λίγο στο τέλος το συνηθίζεις. Όσο αρνείσαι να δοκιμάσεις τα διαφορετικά, τόσο πιο διαφορετικά σου φαίνονται. Και όσο κάτι είναι διαφορετικό, δεν μπορείς να κρίνεις την ποιότητά του. Την πρώτη-δεύτερη φορά που θα φας κινέζικο, θα σου φανεί απλά διαφορετικό από το ελληνικό (ή μπορεί να ζητάς ψωμάκι για να βουτήξεις στη σάλτσα, όπως έκανε ο πατέρας μου την πρώτη φορά που τον πήγα σε κινέζικο εστιατόριο)! Την ένατη-δέκατη φορά αρχίζεις να καταλαβαίνεις ποιο είναι καλό, ποιο είναι παραβρασμένο ή παρατηγανισμένο, και επιλέγεις ανάλογα.

Οι συμβουλές μου για τους τουρίστες ή όσους έρχονται να μείνουν στην Αγγλία:

1. Αν είσαστε στο Λονδίνο, δοκιμάστε κινέζικο ή ταϊλανδέζικο ή ινδικό φαγητό. Η ποιότητα είναι πολύ καλή και απείρως πιο αυθεντική απ' ό,τι θα βρείτε στην Ελλάδα.

2. Όσο πιο πολύ κόσμο έχει το εστιατόριο, τόσο καλύτερο θα είναι το φαγητό. Συνήθως.

3. Προτιμήστε fish and chips από παραδοσιακό chippy (όπως έχουμε ξαναπεί).

4. Αν δεν είσαστε σίγουροι για το τι θα σας αρέσει, βολευτήτε με μια μπριζόλα ή ένα jacket potato with cheese ή φάτε μπανάνες. Είναι το πιο δημοφιλές φρούτο και πολύ φτηνές (20p ή 0,30€ η μία, αν την πάρετε από πλανόδιο πωλητή). Ναι, τα φρούτα εδώ τα αγοράζουμε *και* με το κομμάτι.

5. Αν σας αρέσουν τα μήλα, είσαστε στον παράδεισο. Η Αγγλία είναι κατεξοχήν μηλοπαραγωγική χώρα και τέτοια εποχή έχουμε πολλά και καλά μήλα, και αχλάδια επίσης. Και ωραίες μηλόπιτες.

6. Δοκιμάστε γλυκά, είναι πολύ ωραία.

7. Τα σουβλατζίδικα πουλάνε γύρο από κοτόπουλο ή αρνί. Αν δεν τρελένεστε για τον πασχαλιάτικο οβελία, καλύτερα να πάρετε κοτόπουλο ή να πάτε σε chippy.

8. Αν κάτι δεν σας άρεσε την πρώτη φορά, δοκιμάστε το τουλάχιστον άλλη μία.

9. Σε γενικές γραμμές, όσο πιο βόρεια πάτε, τόσο χειρότερο είναι το φαγητό.

10. Ξέρετε το ποιηματάκι που λέει: Άγγλοι, Γάλλοι πατατάδες, Ιταλοί μακαρονάδες; Αν σας αρέσουν οι πατάτες, εδώ θα ευχαριστηθεί η ψυχή σας. Είναι η μόνη χώρα που μπορείς να παραγγείλεις πατάτες με γαρνιτούρα πατάτες (π.χ. jacket potato with chips) και θα σου φέρουν ακριβώς αυτό. Στη Σκωτία έχω ακούσει ότι σερβίρουν γαρνιτούρα πατάτες μέχρι και στα μακαρόνια. Και μια διευκρίνηση: chips είναι οι τηγανητές πατάτες. Crisps είναι τα πατατάκια (αυτά που εμείς λέμε τσιπς).

11. Μην παραγγέλνετε πράγματα που ξέρετε ότι είναι καθαρά μεσογειακά προϊόντα, ειδικά αν τρώτε σε φτηνομάγαζο. Οι περισσότερες ελιές που θα σας σερβίρουν στην Αγγλία είναι άνοστες, και οι φτηνές ελιές απλά δεν τρώγονται.

12. Οι τουρίστες και όσοι είσαστε στην Αγγλία λιγότερο από 1 χρόνο, αποφύγετε τις σαλάτες ως συνοδευτικά (γαρνιτούρες). Θα σας σερβίρουν δυο-τρία φύλλα μαρούλι, μισή άνοστη ντομάτα και αγγούρι με τη φλύδα επάνω, χωρίς λάδι, αλάτι, ξύδι ή λεμόνι, και δεν θα μπορείτε να το φάτε.

13. Όσο φτηνότερο είναι το φαγητό που αγοράζετε στα σούπερ μάρκετ, τόσο χειρότερο ποιοτικά.

14. Στα γκουρμέ εστιατόρια, μην αποφεύγετε ο,τιδήποτε δεν φτιάχνει η μαμά σας. Για να σερβίρουν brie με σταφύλια, κάτι ξέρουν.

15. Όσοι μένετε εδώ, δοκιμάστε να μαγειρέψετε αγγλικά φαγητά στο σπίτι. Πάρτε έναν τσελεμεντέ της Sophie Grigson ή της Delia Smith ή του Ainsley Harriott ή του Jamie Oliver και ακολουθήστε τις οδηγίες. Σας εγγυώμαι ότι θα εκπλαγείτε πολύ ευχάριστα.

16. Η καλύτερη λύση ανάγκης είναι τα τούρκικα εστιατόρια. Αφήστε τα εθνικά μίση στην άκρη, γιατί είναι οι μόνοι που το φαΐ τους μοιάζει τόσο πολύ με το δικό μας. Επίσης πολλοί από αυτούς που έχουν παραδοσιακές τούρκικες ψησταριές είναι τουρκοκύπριοι, μιλάνε ελληνικά, και αν σας καταλάβουν για Έλληνες όλο και κάτι καλό θα σας κεράσουν - λουκούμια, τουλουμπάκια, ραβανί κ.λπ.

Καλή σας όρεξη ή όπως λέμε στην Αγγλία, bon appetit ;-)

Thursday 22 November 2007

Μμμμμ μηλίτης!

Δείτε μερικές φωτογραφίες από την επίσκεψή μας το περασμένο σαββατοκύριακο στο μηλιτοποιείο Rich's Cider Farm στη νοτιοδυτική Αγγλία. Ο μηλίτης (αγγλ. cider) είναι ένα είδος μπύρας από μήλα (και ενίοτε αχλάδια) που αποτελεί παραδοσιακό προϊόν της περιοχής. Υπάρχουν διάφορα είδη - medium, dry, scrumpy κ.λπ.

Το scrumpy είναι το πιο παραδοσιακό και δεν πίνεται με τίποτα. Τα άλλα είναι ΟΚ.

Tο σπίτι της οικογένειας που έχει το μηλιτοποιείο και η είσοδος του μουσείου όπου εκτίθενται παλιές πρέσσες. Η παραγωγή μηλίτη με παραδοσιακό τρόπο μοιάζει πολύ με την παραγωγή λαδιού στα ελαιοτριβεία.

Διάφορα εξαρτήματα και πρέσσες έχουν μετατραπεί σε πέργκολες και παγκάκια για τους εξωτερικούς χώρους του μηλιτοποιείου.

Μήλα, πολλά μήλα, έτοιμα για την πρέσσα.

Στο χώρο του μηλιτοποιείου υπάρχει μαγαζί που πουλάει μηλίτη και άλλα τοπικά προϊόντα. Ο μηλίτης χύμα πουλιέται σε παγούρια ή σε παραδοσιακές πήλινες στάμνες.

Στο επόμενο ποστ θα σας δείξω τι φάγαμε :-)

Wednesday 21 November 2007

Ουαλέζικη ραπ



Χωρίς σχόλια...

Είναι ακόμα Νοέμβριος, αλλά...

Κατόπιν παρακλήσεων και πιέσεων (και για να μην γκρινιάζει ο Γκρινιάρης), δημοσιεύω Χριστουγεννιάτικες φωτογραφίες από το Λονδίνο. Τις τράβηξα στις αρχές του μήνα, γιατί ως γνωστόν εδώ αρχίζουμε νωρίς: τα πρώτα χριστουγεννιάτικα βγαίνουν στα μαγαζιά τον Σεπτέμβριο, οι βιτρίνες στολίζονται γύρω στα τέλη Οκτωβρίου, τα χριστουγεννιάτικα φώτα στους δρόμους του Λονδίνου ανάβουν στις αρχές Νοεμβρίου και από τις αρχές Δεκεμβρίου στολίζονται τα σπίτια.

Οι φωτογραφίες είναι από την περιοχή που μένω, και δεν έχουν την γκλαμουριά του κεντρικού Λονδίνου. Αν θέλετε να δείτε τι κατάσταση επικρατεί στο κέντρο, σας παραπέμπω στην σχετική ανάρτηση του Γκρινιάρη.

Το εμπορικό κέντρο στολισμένο για τις γιορτές.


Το μαγαζί NEXT, από τις πιο γνωστές αλυσίδες με είδη ρουχισμού, έπιπλα και δώρα.


Χριστουγεννιάτικες κάρτες και συσκευασίες δώρων στο σούπερ μάρκετ. Στη Βρετανία έχουν μεγάλη τρέλα με τις κάρτες. Διάβασα κάπου ότι κάθε οικογένεια στέλνει κατά μέσο όρο 60 (ναι, εξήντα!) κάρτες τα Χριστούγεννα. Είπατε τίποτα;


Σοκολατάκια, το κατεξοχήν χριστουγεννιάτικο δώρο.


Και φυσικά Terry's Chocolate Oranges, σοκολάτες σε σχήμα πορτοκαλιού που κόβεται σε φέτες όταν το ανοίγεις. Είναι το πρώτο πράγμα που μου ζητάνε να τους φέρω στην Ελλάδα.


Και φυσικά δεν ξεχνάμε τις σοκολάτες Toblerone (μμμμμμμ)!


Όσοι χριστουγεννομανείς είσαστε στο Λονδίνο, ή θα έρθετε κάποια στιγμή, μπορείτε να αγοράσετε χριστουγεννιάτικα στολίδια 365 μέρες το χρόνο στο περίφημο Christmas Shop που βρίσκεται κοντά στον σταθμό του London Bridge.