Friday 31 July 2009

Χαλκιδική - Κόρινθος: η επιστροφή

Η επιστροφή από τη Χαλκιδική άρχισε επεισοδιακά, αφού φτάνοντας στη στάση του ΚΤΕΛ, πρόσεξα ότι τα δρομολόγια που ήταν αναρτημένα δεν είχαν καμία σχέση με τις ώρες που μου είχε γράψει η κοπέλα του ΚΤΕΛ Χαλκιδικής στη Θεσσαλονίκη. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το λεωφορείο που είχα σκοπό να πάρω δεν υπήρχε καν. Άλλες πληροφορίες δεν υπήρχαν πάνω στη λίστα με τα δρομολόγια, ούτε καν το τηλέφωνο του ΚΤΕΛ. Ρωτώντας στα μαγαζιά που ήταν κοντά στη στάση, βρήκαμε ένα κρεοπωλείο όπου μας έδωσαν το τηλέφωνο του ΚΤΕΛ στην Κασσάνδρεια (23740 22214 για όποιον ενδιαφέται) και έτσι μάθαμε ότι οι ώρες που είχα στο χαρτάκι ήταν οι σωστές και οι ώρες που ήταν αναρτημένες στη στάση λάθος...

Το λεωφορείο-φάντασμα έφτασε στην ώρα του, ήταν καινούριο, κλιματιζόμενο και σχεδόν άδειο, πράγμα διόλου περίεργο αφού δεν υπήρχε τρόπος να πληροφορηθείς την ύπαρξή του κοιτάζοντας τα επίσημα δρομολόγια. Το εισιτήριο για Θεσσαλονίκη είχε 10,70€. Διάλεξα μια θέση στη δεξιά πλευρά ώστε να βλέπω θάλασσα και η πρώτη ώρα της διαδρομής πέρασε πολύ ευχάριστα χαζεύοντας τα χωριά και τις παραλίες της Χαλκιδικής από το παράθυρο του λεωφορείου.


Η δεύτερη ώρα πέρασε ακόμα πιο ευχάριστα και πάρα πολύ γρήγορα, αφού μετά τη Νέα Ποτίδαια αποκοιμήθηκα και ξύπνησα καθώς το λεωφορείο έστριβε στο ΚΤΕΛ Χαλκιδικής. Με το που άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα έξω από το παράθυρο, είδα αυτό. Χμμμ.

Πατήστε πάνω στην φωτογραφία για να τη δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος και να διαβάστε την επιγραφή πάνω στο πούλμαν.

Από το ΚΤΕΛ πήρα το εξπρές λεωφορείο 45Β και μέσα σε 30 λεπτά, καθότι ήταν Σάββατο μεσημέρι και οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης είχαν ελάχιστη κίνηση, είχα φτάσει στον σιδηροδρομικό σταθμό. Το τρένο μου έφευγε σε τρεις ώρες οπότε αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στην πόλη. Άφησα τη βαλίτσα μου σε θυρίδα φύλαξης αποσκευών (κόστος: 3€) και κατέβηκα στο κέντρο άνετη και ωραία. Τι είδα στη Θεσσαλονίκη θα σας πω σε χωριστή ανάρτηση.


Εκείνο πάντως που δεν είδα ήταν τουαλέτα της προκοπής. Οι τουαλέτες του σιδηροδρομικού σταθμού ήταν άθλιες και δεν αποτόλμησα να τις χρησιμοποιήσω. Σκέφτηκα ότι θα βρω κάπου αλλού μια τουαλέτα, και τελικά μπήκα σε ένα Goody's, για τις τουαλέτες του οποίου το μόνο καλό που έχω να πω ήταν ότι είχαν χαρτί και τρεχούμενο νερό.

Από τη Θεσσαλονίκη πήγα στα Τρίκαλα, όπου έμεινα το βράδυ σε φίλους. Η διαδρομή είναι κάτι παραπάνω από 2.5 ώρες και το εισιτήριο έχει μόνο 8€. Η τιμή είναι στάνταρ και υπάρχει μόνο δεύτερη θέση. Ομολογώ ότι το εισιτήριο μου φάνηκε υπερβολικά φτηνό και σκέφτηκα ότι μάλλον θα ταξιδέψω με κανένα μουτζούρη. Ανακάλυψα όμως ότι τα τρένα που κάνουν τη διαδρομή αυτή είναι τα ίδια Intercity που κάνουν τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Αν είσαι από τους πρώτους που θα ανέβουν στο τρένο, μπορείς να καθίσεις στο βαγόνι της πρώτης θέσης, και να ταξιδέψεις με άνεση πρώτης θέσης έχοντας πληρώσει για δεύτερη. Σημειωτέον ότι για να πας από τη Θεσσαλονίκη στα Τρίκαλα με λεωφορείο κάνεις περισσότερη ώρα και το εισιτήριο έχει τα διπλάσια χρήματα (16.5€), υπάρχουν όμως περισσότερα δρομολόγια. Η θέα από το τρένο είναι βεβαίως πολύ πιο εντυπωσιακή.


Την επόμενη μέρα το πρωί έφυγα για Αθήνα. Η διαδρομή ήταν όπως σας την έχω περιγράψει στην προηγούμενη ανάρτηση και χωρίς να συμβεί κάτι αναπάντεχο. Ακόμα και η καθυστέρηση στην άφιξη ήταν η αναμενόμενη, δηλαδή μισή ώρα. Φωτογραφίες δεν τράβηξα γιατί την περισσότερη ώρα κοιμόμουν (είχα ξυπνήσει μέσα στο μαύρο χάραμα για να πάρω το τρένο στις 7 πμ). Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας. Μπορεί οι εγκαταστάσεις να είναι μιας α ηλικίας, πάντως το σωστό να λέγεται, ο χώρος ήταν πεντακάθαρος. Το τρένο είναι ένα άσχετο.


Από την Αθήνα πήρα τον Προαστιακό για Κόρινθο. Από τις 9 το πρωί ως τις 11 το βράδυ υπάρχει τρένο κάθε μία ώρα, η διαδρομή είναι 1 ώρα, 7 λεπτά και το εισιτήριο έχει 6 ευρώ. Ήταν μόλις η δεύτερη φορά που είχα ταξιδέψει με τον Προαστιακό και πρέπει να πω ότι έμεινα πολύ ικανοποιημένη. Τα τρένο αναχώρησε στην ώρα του, ήταν κλιματιζόμενο, βρήκα άνετα θέση και φτάσαμε στην Κόρινθο λίγα λεπτά πριν (!) την καθορισμένη ώρα. Ο σταθμός της Κορίνθου είναι ωραίος, μεγάλος, ευάερος, ευήλιος, αλλά δεν έχει κυλιόμενες σκάλες (μόνο ασανσέρ που δεν λειτουργούσε) και οι τουαλέτες ήταν βρωμερές. Περιττό να σας πω ότι το χαρτί υγείας είναι είδος πολυτελείας *και* στην Κόρινθο...

Μισή ώρα μετά την άφιξή μου στην Κόρινθο, βουτούσα στην υπέροχη θάλασσα του Λουτρακίου. Εντάξει, δεν είναι Χαλκιδική, αλλά αν σας αρέσουν οι βαθειές θάλασσες και οι παραλίες με βοτσαλάκι, το Λουτράκι λέει πολύ.

Sunday 26 July 2009

Αθήνα-Χαλκιδική χωρίς 4 τροχούς

Σκεφτόμουν ότι καιρός είναι να γράψω καμιά ταξιδιωτική ανάρτηση, μιας που δεν έχω ασχοληθεί με ταξίδια τον τελευταίο καιρό. Έχω διάφορους προορισμούς στο μυαλό μου, αλλά θα αρχίσω με μια ελληνική διαδρομή, και συγκεκριμένα με το ταξίδι Αθήνα-Χαλκιδική που έκανα τον περασμένο μήνα. Το ιδιαίτερο του ταξιδιού είναι ότι πήγα με τρένο και λεωφορείο αντί για ΙΧ. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω τη διαδρομή αυτή με μέσα μαζικής συγκοινωνίας, αλλά όσοι το άκουσαν αντέδρασαν λες και είπα πως θα πάω στο Θιβέτ με ποδήλατο.

Από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη πήγα με τρένο. Το προτίμησα από το λεωφορείο ως περισσότερο άνετο. Εισιτήρια έβγαλα την προηγούμενη μέρα στα κεντρικά γραφεία του ΟΣΕ που είναι στην οδό Σίνα, δίπλα στην Ακαδημία. Τα γκισέ λειτουργούν από Δευτέρα έως Σάββατo 8:00 - 15:30 με αριθμούς προτεραιότητας. Αν βαριέστε να περιμένετε να έρθει η σειρά σας, μπορείτε να πάρετε το χαρτάκι σας και να πάτε δίπλα στον Γρηγόρη για τυρόπιτα ή καφεδάκι. Πολιτισμός.

Από εξυπηρέτηση μην περιμένετε πολλά πράγματα. Ζήτησα από τον υπάλληλο να μου βγάλει και εισιτήριο Θεσσαλονίκη-Τρίκαλα για την επιστροφή, αλλά μου είπε ότι αυτό θα το βγάλω "από πάνω". Δεν μπορούσε ούτε για τα δρομολόγια να με ενημερώσει. Με παρέπεμψε στο γκισέ πληροφοριών και "αν σου πουν να σου βγάλω εισιτήριο, έλα να στο βγάλω". Δεν ξέρω τι θα μου έλεγαν στις πληροφορίες γιατί βαρέθηκα να ασχοληθώ, πήρα το εισιτήριο και πήγα σπίτι να ετοιμάσω βαλίτσες και να τσεκάρω τα δρομολόγια στην ιστοσελίδα του ΟΣΕ.

Για Θεσσαλονίκη υπάρχουν τρία είδη "γρήγορων" τρένων: το Intercity/Express, το Intercity (σκέτο) και η Ταχεία Προτεραιότητας, που κάνουν αντίστοιχα 4.5, 5 και 5.5 ώρες, αναλόγως με τον αριθμό των στάσεων. Βέβαια πάντα υπολογίζουμε συν μισή ώρα καθυστερήσεις, γιατί εδώ δεν είναι Γερμανία. Οι τιμές των εισιτηρίων κυμαίνονται από 63 ευρώ η πρώτη θέση του Intercity/Express έως 15 ευρώ η δεύτερη θέση της Ταχείας Προτεραιότητας για εισιτήριο μίας κατεύθυνσης. Υπάρχουν δηλαδή τιμές για όλα τα βαλάντια. Εγώ έβγαλα πρώτη θέση με Ιntercity (σκέτο), που είχε 49 ευρώ.

Τα τρένα για Θεσσαλονίκη φεύγουν από τον Σταθμό Λαρίσης, που πλέον λέγεται Σιδηροδρομικός Σταθμός Αθήνας, αλλά όλοι συνεχίζουν να τον λένε Σταθμό Λαρίσης. Ο σταθμός αυτός έχει γνωρίσει μεγάλες δόξες στο παρελθόν, την εποχή που γύριζε ταινίες ο Φίνος και παλιότερα, αλλά από τότε που τον θυμάμαι εγώ είναι ένα χάλι. Βέβαια πρέπει να ομολογήσω ότι τον βρήκα σε καλύτερη κατάσταση απ' ό,τι περίμενα, πρώτον οι χώροι ήταν πεντακάθαροι και δεύτερον υπήρχε Everest μέσα στον σταθμό και περίπτερο ακριβώς δίπλα. Τουαλέτες δεν είδα, νομίζω ήταν στον πάνω όροφο και δεν μπορούσα να ανέβω με τη βαλίτσα.

Η καλύτερη βελτίωση που έχει γίνει είναι το μετρό, το οποίο έχει σταθμό ακριβώς από κάτω. Πάνε οι εποχές που έπρεπε να κατέβεις στην Ομόνοια κι από εκεί να πάρεις τρόλλεϋ που σε άφηνε 10 λεπτά περπάτημα μακριά και έπρεπε να τρέχεις μέσα στην κίνηση με τις βαλίτσες. Τώρα φτάνεις με την κόκκινη γραμμή του μετρό, ανεβαίνεις τις σκάλες και είσαι ακριβώς έξω από το Everest. Μπαίνεις μέσα, παίρνεις τυρόπιτα και νεράκι, βγαίνεις από την απέναντι πόρτα και είσαι στην πλατφόρμα αναχώρησης. Πολιτισμός.

Το Intercity είναι το ίδιο ακριβώς όπως το θυμόμουν προς 10ετίας και βάλε. Καμία, μα καμία αλλαγή, εκτός από καινούριες κουρτίνες, και καμία απολύτως σχέση με τις ταχείες άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Αν το γερμανικό ICE είναι μια BMW 3, το ελληνικό Intercity είναι Fiat 124. Πάντως η πρώτη θέση είναι πολύ ευρύχωρη και τα καθίσματα άνετα, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τρένο έχω χρησιμοποιήσει σε άλλη χώρα - το σωστό να λέγεται. Ειδικά αν ταξιδεύεις σε άσχετη μέρα και ώρα, εκτός αιχμής, μπορείς άνετα να απλωθείς σε δύο καθίσματα και είναι σαν να έχεις δική σου κουκέτα. Στο τρένο υπάρχει μπαρ που σερβίρει σνακ και καφέδες, αλλά περνάνε και με τρόλλεϋ για όσους βαριούνται να σηκωθούν. Οι τουαλέτες είναι οι παλιές κλασικές που όταν πατάς το καζανάκι ανοίγει η τάπα και τα απορρίματα πέφτουν στις γραμμές του τρένου. Πάντως ήταν καθαρές και είχαν χαρτί και νερό-σαπούνι-πετσέτες για τα χέρια.

Η διαδρομή που ακολουθεί το τρένο είναι πολύ όμορφη. Αξίζει μόνο και μόνο για τη θέα από το παράθυρο. Καμία σχέση με τη διαδρομή από εθνική οδό. Δυστυχώς είχα ξεχάσει τη μηχανή μου στο σπίτι και είχα μαζί μόνο την μικρή-εφεδρική χωρίς φορτιστή και χωρίς δεύτερη μπαταρία, οπότε τράβηξα ελάχιστες φωτογραφίες.


Φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη με μισή ώρα καθυστέρηση (κλασικά). Ο σιδηροδρομικός σταθμός της έχει βελτιωθεί με την προσθήκη Goody's και ζαχαροπλαστείου Τερκενλή, αλλά σε γενικές γραμμές είναι όπως τον θυμόμουν. Ο σταθμός ήταν καθαρός, οι τουαλέτες καμία σχέση - πολύ βρώμα και δεν υπήρχε χαρτί ούτε για δείγμα. Ο χώρος έξω από το σταθμό ήταν κάτι ανάμεσα σε γκαράζ λεωφορείων και εργοτάξιο δημοσίων έργων.

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βγάλω εισιτήριο επιστροφής. Η εξυπηρέτηση εδώ ήταν πολύ καλή, οι κοπέλες στα ταμεία φιλικές και γρήγορες. Νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα όταν μου είπαν ότι το εισιτήριο για Τρίκαλα είχε μόνο 8 ευρώ, αλλά σοβαρολογούσαν. Το πίστεψα όταν το είδα τυπωμένο.

Για να πάρεις λεωφορείο από τη Θεσσαλονίκη για τη Χαλκιδική πρέπει να πας στο ΚΤΕΛ Χαλκιδικής, το οποίο δεν είναι εκεί που ήταν παλιά αλλά έχει μεταφερθεί έξω από τη Θεσσαλονίκη, κοντά στο αεροδρόμιο. Για να πας σε οποιοδήποτε άλλο προορισμό, πρέπει να πας στο ΚΤΕΛ Μακεδονία, όπου έχουν μαζευτεί όλα τα άλλα ΚΤΕΛ, αντί να είναι σκόρπια ανά την πόλη. Στο ΚΤΕΛ Χαλκιδικής μπορείς να πας με ταξί ή με λεωφορείο Express. Εγώ προτίμησα το λεωφορείο, πρώτον γιατί έξω από το σταθμό δεν υπήρχε ταξί ούτε για δείγμα και δεύτερον γιατί μου είχαν πει ότι το ταξί κοστίζει πάνω από 10 ευρώ λόγω της απόστασης. Το τρίτον που δεν μου το είπαν αλλά το διαπίστωσα μετά, είναι ότι σε ώρες αιχμής το ταξί κάνει σχεδόν τον ίδιο χρόνο με το λεωφορείο γιατί πρέπει να διασχίσει την Εγναντία όπου γίνονται τα έργα του μετρό.

Γενικά η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη από πλευράς οδικής κίνησης είναι απελπιστική. Πολλά αυτοκίνητα, στενοί δρόμοι, έργα παντού, άμα βρέχει κιόλας άστα να πάνε. Ελπίζω να μη χρειαστεί να ξαναπάω μέχρι να λειτουργήσει το μετρό.

Ευτυχώς το λεωφορείο Νο 45 είναι πολύ βολικό. Η γραμμή αυτή συνδέει το ΚΤΕΛ Μακεδονία με το ΚΤΕΛ Χαλκιδικής μέσω του σιδηροδρομικού σταθμού. Το 45Α είναι με κατεύθυνση ΚΤΕΛ Χαλκιδικής, ενώ το 45Β πάει στο ΚΤΕΛ Μακεδονία. Βρήκα τη στάση σχετικά εύκολα (ρώτησα έναν οδηγό με καταπράσινα μάτια - ακόμα τα θυμάμαι - μου έδειξε το σωστό σημείο αλλά μου είπε λάθος αριθμό, 54 αντί για 45, χαλάλι όμως για τα ωραία μάτια) και πήγα στο κουβούκλιο που πουλάνε τα εισιτήρια. Μέσα ήταν δύο γυναίκες. Η μία κοιτούσε κάτι χαρτιά, η άλλη διάβαζε ένα βιβλίο. Μόλις με είδε αυτή με το βιβλίο με χαιρέτησε πολύ εγκάρδια (γεια σου κοπέλα μου!) και χαμογελαστά. Της ζήτησα εισιτήριο, μου έδωσε (πλήρωσα 50 λεπτά) και τη ρώτησα κάθε πότε περνάει το 45. Μου είπε κάθε μισή ώρα. Όταν τη ρώτησα αν ξέρει σε πόση ώρα θα έρθει το λεωφορείο για ΚΤΕΛ Χαλκιδικής γιατί στη στάση δεν έλεγε, μου είπε ότι δεν ήξερε γιατί δεν είχε προσέξει πότε είχε περάσει το προηγούμενο (φυσικά αφού διάβαζε βιβλίο... γκρρρρ...) και με έστειλε να ρωτήσω τον Σταθμάρχη που ήταν στο πίσω κουβούκλιο. Τι μανία κι αυτή να σε στέλνει ο ένας στον άλλο... τόσο δύσκολο είναι αυτός που πουλάει τα εισιτήρια να έχει και τις ώρες των λεωφορείων; Πήγα στον Σταθμάρχη, ο οποίος ήταν άφαντος, και ξαναγύρισα στη στάση-σημαδούρα να περιμένω.


Τελικά δεν περίμενα πολύ, σε 10 λεπτά ήρθε το λεωφορείο με ένα πολύ χαμογελαστό οδηγό, μου έφτιαξε το κέφι. Η διαδρομή για το ΚΤΕΛ Χαλκιδικής ήταν 55 λεπτά λόγω κίνησης (στην επιστροφή κάναμε λιγότερα από 30) με μόνο 6 στάσεις: Κολόμβου - Αριστοτέλους - Καμάρα - ΑΧΕΠΑ - Ιπποκράτειο - 25ης Μαρτίου. Εισιτήρια μπορείς να πάρεις και μέσα στο λεωφορείο από ειδικό μηχάνημα, όμως κοστίζουν 60 λεπτά και το μηχάνημα δεν δίνει ρέστα.

Το νέο ΚΤΕΛ Χαλκιδικής είναι πολύ βελτιωμένο σε σχέση με το παλιό. Καινούριο κτήριο, με μεγάλες τζαμαρίες και πολύ φως, έχει μέχρι και σουβλατζίδικο. Το εισιτήριο για Παλιούρι (τέρμα Θεού, πρώτο πόδι) είχε γύρω στα 10 ευρώ. Ο υπάλληλος με ξεπέταξε χωρίς πολλές ευγένειες. Ρώτησα για τα δρομολόγια της επιστροφής και με έστειλε (πού αλλού) στις πληροφορίες. Εκεί μια πολύ εξυπηρετική κοπέλα μου έγραψε τα δρομολόγια σε ένα χαρτάκι. Λεωφορεία από και προς Χαλκιδική φεύγουν σχεδόν κάθε δύο ώρες από τις 7 το πρωί ως τις 9-10 το βράδυ.

Η διαδρομή για τη Χαλκιδική είναι πολύ ευχάριστη, το πούλμαν καινούριο, με κλιματισμό, και το καλό του νέου ΚΤΕΛ είναι πως δεν μπλέκεις στην κίνηση της Θεσσαλονίκης. Η διαδρομή είναι περίπου 2 ώρες - 1 ώρα ως τα Μουδανιά κι άλλη μια ώρα από εκεί ως το Παλιούρι με πολλές ενδιάμεσες στάσεις. Μέχρι τα Μουδανιά η διαδρομή δεν λέει πολλά πράγματα, για να πω την αλήθεια με πήρε ο ύπνος και δεν είδα τίποτα, εκτός από κάτι πολύ εντυπωσιακές εκκλησίες Βυζαντινού στυλ (με πολλούς τρούλους) στα Μουδανιά. Από εκεί και πέρα όμως, από τη στιγμή που αρχίζεις να βλέπεις θάλασσα, είναι πολύ όμορφα και χαζεύεις. Ούτε που κατάλαβα πότε φτάσαμε στο Παλιούρι.


Όλο-όλο το ταξίδι, από την ώρα που έφυγα από το σπίτι μου στην Αθήνα μέχρι να φτάσω στο Παλιούρι, μου πήρε σχεδόν 10 ώρες, 5.5 στο τρένο, 2 στο λεωφορείο και τις υπόλοιπες στις μετακινήσεις. Έφτασα όμως πολύ ξεκούραστη, έχοντας διαβάσει 5-6 περιοδικά και ακούσει πολύ μουσική στο iPod, συν του ότι κοιμήθηκα δύο ώρες στο τρένο κι άλλη μία στο λεωφορείο. Μάλιστα μου άρεσε τόσο πολύ το ταξίδι που σκέφτομαι να το ξανακάνω με την πρώτη ευκαιρία, αυτή τη φορά παίρνοντας μαζί και φωτογραφική μηχανή της προκοπής.


Σας αποχαιρετώ με μια φωτογραφία που τράβηξα το πρώτο βράδυ στην Χαλκιδική. Δεν είναι τέλειο το φεγγάρι;

Saturday 25 July 2009

Χάμπουργκερ για μεγάλες πείνες

Σήμερα βγήκα για φαγητό με τρεις φίλους που είχα να δω πάρα πολύ καιρό. Δεν το είχαμε κανονίσει, προέκυψε τελείως αυθόρμητα και όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, περάσαμε τέλεια.

Αρχικά θέλαμε να πάμε σε Ταϊλανδέζικο, που όπως σας έχω ξαναπεί είναι από τις κουζίνες που προτιμάμε, αλλά το συγκεκριμένο που είχαμε υπόψην μας ήταν κλειστό, οπότε καταλήξαμε σε χαμπουγκεράδικο (άσχετο).

Προσωπικά δεν είμαι λάτρης του κιμά κι έτσι σπάνια πάω σε τέτοιου είδους μαγαζιά, αλλά αφού το ζήτησε η παρέα δεν μπορούσα να πω όχι. Κάτι που δεν μου αρέσει στα χαμπουγκεράδικα είναι ότι πρέπει να πας να παραγγείλεις στο ταμείο. Αφού έρχονται και παίρνουν παραγγελία για τα ποτά, κι αφού σου φέρνουν τα φαγητά όταν ετοιμαστούν, τόσο δύσκολο είναι να παίρνουν παραγγελία για τα φαγητά στο τραπέζι; Εκτός από αυτό όμως, είναι ωραία εμπειρία και φυσικά πολύ καλύτερη από την εναλλακτική λύση των McDonalds.

Ιδού η παραγγελία μας σερβιρισμένη: τέσσερα χάμπουργκερ, δύο πατάτες και δύο από τις τέσσερις κόκα κόλες λάιτ (όχι γιατί φοβόμαστε τις θερμίδες, αλλά γιατί μας αρέσει η γεύση).


Οι πατατούλες αυτές λέγονται chunky chips (χοντρές πατάτες) και είναι οι αγαπημένες των Άγγλων. Οι λεπτές πατάτες που σερβίρονται στα φαστ φουντ λέγονται French fries.


Αυτό ήταν το πιο εντυπωσιακό χάμπουργκερ, το λεγόμενο Kiwiburger (νεοζηλανδέζικο): εκτός από το μπιφτέκι είχε παντζάρι, αυγό, ανανά, τυρί, μαρούλι, ντομάτα, μαγιονέζα και σως. Ο φίλος που το παράγγειλε παρά λίγο να αλλάξει γνώμη όταν καλοδιάβασε τα συστατικά (ειδικά τον συνδιασμό παντζάρι με ανανά - είναι τρελοί αυτοί οι Νεοζηλανδοί) αλλά όταν το δοκίμασε είπε ότι ήταν το καλύτερο χάμπουργκερ που έχει φάει ποτέ.


Αυτό ήταν το πιο απλό χάμπουργκερ. Νομίζω ότι είχε αβοκάντο και μπέικον, αλλά θα σας γελάσω.


Αυτό έφαγα εγώ. Είναι με παναρισμένο κοτόπουλο αντί για μπιφτέκι, τυρί καμαμπέρ, σως από φίγγι (cranberry), μαρούλι, ντομάτα και μαγιονέζα. Πάρα πολύ ωραίο.


Αν είσαστε στο Λονδίνο ή πρόκειται να το επισκεφτείτε και οι φωτογραφίες σας δελέασαν, θα βρείτε τα χάμπουργκερ αυτά σε εστιατόρια της αλυσίδας Gourmet Burger Kitchen, νεοζηλανδέζικης προέλευσης, με παραρτήματα σε όλο το Λονδίνο. Οι τιμές τους είναι πολύ λογικές για τα λονδρέζικα δεδομένα: γύρω στις 8 λίρες (10 ευρώ με την σημερινή ευνοϊκή για το ευρώ ισοτιμία) τα χάμπουργκερ, 2 λίρες (2.5 ευρώ) μια μικρή κόκα κόλα, 2.75 λίρες (3 ευρώ) μια μεριδούλα πατάτες. Καλή όρεξη!

Tuesday 21 July 2009

Τεστ παρατηρητικότητας για πεζούς και οδηγούς


Κοιτάξτε προσεκτικά τη φωτογραφία που ακολουθεί. Πόσα αυτοκίνητα από αυτά που βρίσκονται πάνω στο οδόστρωμα (εξαιρούνται αυτά που είναι παρκαρισμένα στο αλσύλλιο) είναι εν κινήσει και πόσα είναι σταματημένα; Διαλέξτε μία από τις επιλογές που ακολουθούν:

1. Έξι σταματημένα, ένα κινείται
2. Πέντε σταματημένα, ένα κινείται
3. Πέντε σταματημένα, δύο κινούνται
4. Τέσσερα σταματημένα, δύο κινούνται

Καλή τύχη!

Ενημέρωση 23/7/09 - η σωστή απάντηση

Στη φωτογραφία υπάρχουν επτά αυτοκίνητα πάνω στο οδόστρωμα. Όσοι βλέπετε έξι, μάλλον δεν προσέξατε ένα λευκό αυτοκίνητο που διακρίνεται ελάχιστα στα αριστερά, μπροστά από το ασημί.

Από τα επτά αυτοκίνητα, κινείται *μόνο* το Honda που πηγαίνει προς τα δεξιά. Το Citroen που φαίνεται σαν να στρίβει, είναι παρκαρισμένο καταμεσής στο δρόμο.

Προφανώς κάποτε υπήρχε κι άλλο αυτοκίνητο παρκαρισμένο στη γωνία που έφυγε αφήνοντας κενό. Πάντως τη φωτογραφία την έβγαλα στις 11:30 το πρωί, δηλαδή δεν υπάρχει η δικαιολογία ότι το Citroen πάρκαρε εκεί αργά το βράδυ με την προοπτική ο/η οδηγός να το μετακινήσει πρωί-πρωί.

Αυτά σε μια περιοχή της Αθήνας (Κάτω Ηλιούπολη) όπου δεν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα πάρκαρίσματος - αν δεν βρεις σε αυτό το δρόμο θα βρεις στον επόμενο. Αν είσαι η φίλη μου η Κατερίνα με το κοκαλάκι της νυχτερίδας, βρίσκεις πάντα κάτω από το σπίτι σου.

Εκείνα τα αυτοκόλλητα που λένε "είμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου θέλω" ξέρει κανείς πού μπορώ να τα προμηθευτώ;;;

Monday 20 July 2009

Συμπεράσματα μέρος 2ο


Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο γέλασα με τα σχόλιά σας στο προηγούμενο ποστ! Αρχικά έκανα την ανάρτηση για πλάκα και ομολογώ ότι δεν περίμενα τόση ποικιλία στις απαντήσεις. Δεν είναι ενδιαφέρον πώς από την ίδια φωτογραφία, ο καθένας παίρνει κάτι διαφορετικό;

Όσο για μένα, τα συμπεράσματά μου έχουν ως εξής:

Τη φράση την έγραψε γυναίκα, μάλλον νεαρή. Αυτό το βασίζω στον γραφικό χαρακτήρα που είναι καλλιτεχνικός (προσέξτε την ουρίτσα στο λάμδα), και στο μηνυματάκι που υπήρχε ακριβώς δίπλα και το οποίο ήταν διακοσμημένο με καρδούλα.

Η νεαρή είναι εντελώς ανορθόγραφη (συγγνώμη αλλά αυτό το "αγγαλιά" μου θυμίζει στραγάλια - δεν ξέρω γιατί). Δεν φτάνει που βρωμίζεις το περιβάλλον καλή μου με τα μηνυματάκια σου, θες να μας βγάλεις και τα μάτια;;;

Και τέλος, ο κόσμος της πρέπει να είναι τοσοδούλικος για να χωράει μέσα σε μια αγκαλιά! Εξ ου και το νεαρή πιο πάνω.

Πέρα από όλα αυτά όμως, ίσως εκείνο που πρέπει να μας μείνει είναι το αγαπησιάρικο συναίσθημα :-)

Saturday 18 July 2009

Συμπεράσματα

Καβούρι - Ιούνιος 2009

Τι συμπεράσματα βγάζουμε βλέποντας αυτή τη φωτογραφία;

Wednesday 15 July 2009

Ήλιος και θάλασσα

Χθες το βράδυ, καθώς τακτοποιούσα τις φωτογραφίες των διακοπών, συνειδητοποίησα ότι δεν έχω κάνει την κλασική ανάρτηση με τα νυχάκια μου. Ιδού λοιπόν τρεις φωτογραφίες ενδεικτικές των εξορμήσεών μου, και του άστατου καιρού που επικρατούσε τις μέρες που ήμουν Ελλάδα.

Αρχίζουμε με Χαλκιδική (πρώτο πόδι). Είναι πρωί και είμαι ξαπλωμένη στον κήπο. Στο βάθος φαίνεται η Σιθωνία. Μισή ώρα αφού τράβηξα αυτή τη φωτογραφία άνοιξαν οι ουρανοί και ξαναείδαμε ήλιο το απόγευμα.


Απογευματινό μπάνιο στο Λουτράκι. Δεν είχα ξαναπάει και μου άρεσε πάρα πολύ. Η θάλασσα είχε ένα πολύ όμορφο τυρκουάζ χρώμα, και η παραλία βοτσαλάκι. Μισή ώρα αφού τράβηξα τη φωτογραφία, άνοιξαν οι ουρανοί και ξαναείδαμε ήλιο την επόμενη μέρα.


Μεσημέρι στην παραλία του Balux, στην Γλυφάδα. Η θάλασσα πάρα πολύ ρηχή, δεν έλεγε πολλά πράγματα, αλλά φαινόταν καθαρή. Παραλία αμμουδερή, ξαπλώστρες ξύλινες με στρώμα και μαξιλαράκι, ομπρέλες με κουμπάκι για να καλείς τον σερβιτόρο και ο φρέσκος χυμός 7 ευρώ. Μισή ώρα αφού τράβηξα τη φωτογραφία ήμασταν ακόμα εκεί και απολαμβάναμε το μπάνιο μας. Δεν έβρεξε ούτε την προηγούμενη, ούτε την επόμενη. Αθήνα - ο ευλογημένος τόπος!


Τα νυχάκια μου τα είχα βαμένα ένα πολύ απαλό μπεζ χρώμα. Την επόμενη φορά σας υπόσχομαι κάτι πιο δυναμικό!

Monday 13 July 2009

Η λύση του κουίζ

ΣΤΟΠ! Όσοι *δεν* έχετε διαβάσει τα βιβλία του Χάρι Πότερ, αλλά περιμένετε να δείτε την ταινία, μην συνεχίζετε! Ακολουθούν spoilers.

Πολλά συγχαρητήρια στο Φουντούκι που αρχικά μάντεψε ότι η εικόνα του κουίζ ήταν από την ιστορία του Χάρι Πότερ!

Επίσης συγχαρητήρια στην Marionettie που μάντεψε ότι το εικονιζόμενο ζευγάρι είναι η Λίλυ Πότερ (μητέρα του Χάρι) και ο Σέβερους Σνέιπ (ο κακός καθηγητής και ορκισμένος εχθρός του Χάρι).

Όπως θα θυμόσαστε όσοι ξέρετε την ιστορία, στο έκτο βιβλίο αποκαλύπτεται ότι οι γονείς του Χάρι και ο Σνέιπ ήταν συμμαθητές, και μάλιστα ότι ο Σνέιπ και η Λίλυ ήταν κάποτε (γκουχ γκουχ) πολύ καλοί φίλοι. Ο Σνέιπ είναι ο "ημίαιμος πρίγκηπας" του τίτλου.

Η ταινία κυκλοφορεί στην Αγγλία μεθαύριο Τετάρτη 15 Ιουλίου και την περιμένουμε ως το κινηματογραφικό γεγονός του καλοκαιριού. Στην Ελλάδα θα την δείτε μετά τις 25 Αυγούστου, οπότε και θα έχετε ήδη μάθει αν είναι καλή ή όχι. Πάντως με δεδομένο το καστ και τον σκηνοθέτη, πιστεύω πως θα είναι εξαιρετική και πολύ σκοτεινή - καθόλου κατάλληλη για μικρά παιδιά, παρόλο που τα βιβλία επισήμως κατατάσονται στην παιδική/νεανική λογοτεχνία. Δείτε το προσεχώς για να πάρετε μια ιδέα.

Saturday 11 July 2009

Μαντέψτε ποιοι

Καθότι σαββατοκύριακο και οι περισσότεροι σίγουρα έχετε το μυαλό σας στα μπάνια και όχι στην ανάγνωση ιστολογίων, σας βάζω ένα μικρό (και νομίζω ευκολούτσικο) κουίζ.

Μπορείτε να βρείτε ποιο είναι το παρακάτω εικονιζόμενο ζευγάρι και με ποια ταινία ή βιβλίο σχετίζεται;

Αν δεν το βρείτε με την πρώτη, θα δώσω βοήθεια, αλλά δε νομίζω να χρειαστεί.


Από το πρωί διαβάζω και σβήνω ποστ από το Google Reader. Έχω πιάσει τα ιστολόγια αλφαβητικά από το τέλος προς την αρχή (δηλ. από το Ω), έχω ήδη φτάσει στο Λ και μόλις τώρα εμφανίστηκε ακριβής αριθμός. 970 αναρτήσεις έχουν μείνει μόνο για να μηδενίσει ο Reader - βλέπω ήδη το φως στην άκρη του τούνελ :-)

Ενημέρωση 19:46 (Ask the audience)

Σχετικά με το κουίζ: Δεν πρόκειται για ιαπωνικό κινούμενο σχέδιο, αλλά για εικόνα εμπνευσμένη από βιβλίο που έχει γίνει κανονική ταινία, με ηθοποιούς και χολλυγουντιανά εφέ. Η ταινία είναι πολύ γνωστή, αλλά την απάντηση στο κουίζ θα τη βρουν πιο εύκολα όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο. Προσέξτε ιδιαίτερα τα ρούχα του ζευγαριού...

Σχετικά με το Google Reader: Το μηδένισα επιτέλους. Yeah yeah yeah!

Δεύτερη ενημέρωση 12/7/09 στις 16:28 (Phone a friend)

Η εικόνα είναι από τη σειρά Harry Potter (μπράβο στο Φουντούκι που το βρήκε!) και συγκεκριμένα από το βιβλίο Harry Potter and the Half-Blood Prince. Η ομώνυμη ταινία αναμένεται να κυκλοφορήσει στην Αγγλία άμεσα και στην Ελλάδα εντός του καλοκαιριού.

Το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι ποια είναι τα δύο πρόσωπα. Για να δούμε αν θα το βρει κανείς.

Τρίτη ενημέρωση 13/7/09 στις 9:23 (50-50)

Το ζευγάρι δεν υπάρχει πια, αλλά εμφανίζεται στις αναμνήσεις κάποιου από τους πρωταγωνιστές (και δεν είναι οι γονείς του Harry)...

Thursday 9 July 2009

Τα χιλιάσαμε και βάλε

Σήμερα άνοιξα για πρώτη φορά το Google Reader μετά από (γκουχ γκουχ) αρκετό καιρό. Βρήκα 1000+ αδιάβαστα ποστ, τρόμαξα και το έκλεισα.

Αλήθεια, ποιος ήξερε πως ο Reader μετράει μόνο ως το 1000;

Sunday 5 July 2009

Επιστροφή


Και να 'μαι πάλι πίσω στην Γηραιά Αλβιόνα... Οι διακοπές πέρασαν γρήγορα και ευχάριστα, αλλά όπως όλα τα ωραία, κάποτε έφτασαν στο τέλος τους. Επιστροφή λοιπόν και τα κεφάλια μέσα μέχρι να ξαναπροσαρμοστούμε.

Καλό καλοκαίρι και καλές διακοπές σε όσους ξεκινούν τώρα. Οι υπόλοιποι, καλό κουράγιο!