Sunday 28 February 2010

Πάνω από τα σύννεφα

Προχθές σκεφτόμουν ότι έχω καιρό να κάνω ταξιδιωτική ανάρτηση, και αποφάσισα να απανορθώσω. Άνοιξα λοιπόν τα κιτάπια με τις φωτογραφίες, ταξίδεψα νοερώς και οπισθοδρομικώς και κατέληξα σε έναν φάκελο με τίτλο "Greece Feb 2009".

Πέρσυ τον Φεβρουάριο (όπως και φέτος) είχα εγκαταλείψει προσωρινά τη μουντή και βροχερή Αγγλία και είχα περάσει μια υπέροχη βδομάδα στην ηλιόλουστη Αθήνα. Μάλιστα είχα πετύχει αλκυονίδες μέρες και είχα μπορέσει να κάνω την τουρίστρια στην Αθήνα, ενώ φέτος πήγαινα από σινεμά σε σινεμά, και με την ομπρέλα στο χέρι. Τέσπα.

Στην επιστροφή έφυγα από την Αθήνα με ήλιο και πέρασα την περισσότερη Ευρώπη επίσης με ήλιο, έτσι βρήκα την ευκαιρία να τραβήξω μερικές πολύ ωραίες φωτογραφίες. Τις πρώτες, από την απογείωση, σας τις είχα δείξει σε σχετική ανάρτηση. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από τη συνέχεια της διαδρομής.

Αφήνοντας πίσω μας το λιμάνι του Πειραιά, περνάμε πάνω από τη Σαλαμίνα. Δεξιά είναι το Πέραμα και στο βάθος η Ελευσίνα.


Κατευθυνόμαστε δυτικά πάνω από τον Κορινθιακό κόλπο, και στη συνέχεια βόρεια, προς τη Θεσσαλία.


Εδώ βλέπουμε τη λίμνη Πλαστήρα από ψηλά. Τα βουνά που φαίνονται κάτω αριστερά αποτελούν μέρος της οροσειράς της Πίνδου.


Ανεβαίνοντας βορειότερα δεν ξέρουμε τι βλέπουμε, γιατί τα σύννεφα πυκνώνουν αισθητά. Πάντως στο σημείο αυτό πρέπει να βρισκόμαστε είτε πάνω από την Ήπειρο είτε πάνω από την Αλβανία.


Βγαίνουμε στην Αδριατική. Απέναντί μας είναι το Herceg Novi, παραλιακή πόλη του Μαυροβουνίου.


Σειρά έχουν οι φημισμένες Δαλματικές ακτές της Κροατίας. Στο βάθος το Ντουμπρόβνικ.


Πάνω από τη βόρεια Ιταλία βρίσκουμε ξανά σύννεφα. Στο βάθος διακρίνονται οι Άλπεις.


Τα σύννεφα σκορπίζουν και η ορατότητα βελτιώνεται αισθητά. Οι Άλπεις είναι βέβαια χιονισμένες, αλλά το χιόνι σχετικά λίγο.


Όταν πετάς πάνω από σύννεφα έχεις την αίσθηση ότι από κάτω υπάρχει ένα στρώμα βαμβάκι. Όταν πετάς πάνω από τις Άλπεις, έχεις μια εντελώς ...διαφορετική αίσθηση.


Με ένα μικρό ζουμάρισμα μπορούμε να δούμε τα ορεινά χωριά της Ελβετίας.


Αν είχα λίγο καλύτερο φακό, μπορεί να βλέπαμε και ανθρώπους να κάνουν σκι!


Πώς σας φάνηκε η διαδρομή ως εδώ; Προτιμάτε Αττική, Θεσσαλία, Αδριατική, Δαλματία ή Άλπεις;

Στην επόμενη ανάρτηση θα σας δείξω τη συνέχεια του ταξιδιού πάνω από τη βόρεια Ευρώπη.

Wednesday 24 February 2010

Ίντερνετ για αρχάριους και ατάκες μαμάς

Η μητέρα μου ανακάλυψε τους υπολογιστές και το ίντερνετ αφού πάτησε αισίως τα 60. Σε αντίθεση με τον πατέρα μου, που βλέπει κομπιούτερ και στρίβει ("αυτά είναι πράγματα του διαβόλου"), η μαμά έχει ασπαστεί τις νέες τεχνολογίες: Skype, Google, Gmail, Flickr, YouTube. Μόνο στο Facebook δεν έχει μπει, αλλά δεν βλέπω να αργεί.

Όποτε πάω στην Ελλάδα προσπαθούμε να βρίσκουμε χρόνο για ιδιαίτερα Η.Υ. Σπάνια το καταφέρνουμε γιατί όταν το παιδί είναι στην Ελλάδα, η μαμά έχει να πλύνει (στην Αγγλία δεν έχουμε πλυντήρια), να σιδερώσει (ούτε σίδερα), να μαγειρέψει (ούτε κατσαρόλες), να ετοιμάσει 1002 πακετάκια για την ξενιτεμένη κόρη (δεν επεξηγώ γιατί θα ξημερώσουμε, ο νοών νοείτω) και γενικά να ετοιμάσει (σκέτο, αμετάβατο). Συνήθως την πιέζω εγώ να κάτσει μαζί μου στον υπολογιστή, αλλά τις προάλλες που ήμουν στην Ελλάδα μου ζήτησε από μόνη της να της δείξω πώς να χρησιμοποιεί τον Γούγλη.

Καθόμαστε μπροστά στον υπολογιστή, της εξηγώ τα προκαταρκτικά, και την ρωτάω τι θέλει να βάλουμε στο κουτάκι για να βρούμε πληροφορίες. Μου λέει, βάλε τον Γιωργάκη (γιατί ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται). Βάλαμε τον Γιωργάκη, βρήκαμε τις μύριες ιστοσελίδες, της εξήγησα πώς να τις ανοίγει κ.λπ. Ωραία, λέω, ας ψάξουμε κάτι άλλο για εξάσκηση.

Η μαμά εκτός από τον Γιωργάκη δεν μπορούσε να σκεφτεί άλλο τίποτα που να την ενδιαφέρει, οπότε αναλαμβάνω εγώ: κοίτα, μπορούμε να ψάξουμε για συνταγές. Ας πούμε ότι θέλουμε να φτιάξουμε γεμιστά. Γράφω τη λέξη "γεμιστά", εμφανίζονται περί τα 132.000 αποτελέσματα, ανοίγουμε σελίδες, εικόνες κ.λπ. Η μαμά παρακολουθεί εντυπωσιασμένη, και πάνω που σκέφτομαι ότι την θάμπωσαν οι ιντερνετικές μου ικανότητες, αναφωνεί: ώστε ΕΤΣΙ γίνατε όλες νοικοκυρές!

Sisters, we've been busted.

Αφού επέστρεψα στην Αγγλία, μια μέρα μιλούσαμε στο Skype και τις έδινα οδηγίες για να βρει κάτι βιντεάκια που είχα ανεβάσει στο Flickr. Τα μαθήματα δια τηλεφώνου έχουν ενδιαφέρον, γιατί καθώς δεν ξέρεις τι κάνει ο υπολογιστής της μαμάς, βασίζεσαι στις περιγραφές της, οι οποίες συνήθως αγγίζουν τα όρια του σουρρεαλισμού. Η επιφάνεια εργασίας είναι "το λιβάδι", οι υπερσύνδεσμοι είναι "αυτά τα υπογραμμισμένα", το ημέιλ είναι "το γκουγκλ" κ.ο.κ. Προχθές λοιπόν μου περιέγραφε τι έκανε για να μπει στο ίντερνετ: "πήγα στο λιβάδι, όχι για βοσκή, πάτησα στο στρογγυλό (το e του Explorer εννοεί) και ήρθε αυτή που χορεύει".

Είμαι περίφανη που κατάλαβα με τη μία ότι εννοούσε το Google.


"Μήπως δεν χορεύει αλλά κάνει πατινάζ στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς, οπότε έχεις ανοίξει το Google;"

"Ε ναι, αυτό."

Monday 22 February 2010

Είδα, πήγα, έφαγα... και πάλι πίσω

Έχω μέρες που θέλω να κάνω μια ανασκόπιση του πρόσφατου ταξιδιού μου στην Ελλάδα, περισσότερο για τον εαυτό μου (άμα δεν τα γράψω τα ξεχνάω) αλλά και για όποιον άλλο ενδιαφέρεται να διαβάσει τι είδα, πού πήγα, τι έφαγα, τι μου άρεσε και τι όχι.

ΤΙ ΕΙΔΑ

Είδα 4 κινηματογραφικές ταινίες και ένα θεατρικό. Με λίγα λόγια οι εντυπώσεις μου:

I love Karditsa


Φαρσοκωμωδία χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις. Η σκηνοθεσία είναι καλή, οι ηθοποιοί το παλεύουν, το σενάριο χωλαίνει. Δεν είναι μια ταινία που θα τη δεις και θα σου μείνει. Δεν είναι έξυπνη. Δεν είναι κουλτουριάρικη. Δεν έχει βάθος. Πάντως έχει γέλιο, εφόσον δεν σε ενοχλούν οι χοντράδες και οι σάχλες. Από τους ηθοποιούς με εντυπωσίασε η Μπέσυ Μάλφα, που της βάζω 8/10. Στην ταινία βάζω 4/10. Επιεικώς.

Νήσος


Ταινία ανάλογη του περσινού Πεθαίνω για σένα, με καλύτερο και εντυπωσιακότερο καστ. Καλή σκηνοθεσία, καλές ερμηνείες, καλό σενάριο. Δεν είναι ό,τι καλύτερο έχω δει στη μεγάλη οθόνη, αλλά είναι άνω του μετρίου και σε κάνει να ελπίζεις σε καλύτερες μέρες για τον ελληνικό κινηματογράφο. Κεφάτη ταινία, βγάζει γέλιο χωρίς υπερβολικές χυδαιότητες, οι ατάκες είναι έξυπνες και το σενάριο παρουσιάζει μια στοιχειώδη πλοκή. Πολύ ωραίος ο Μιχάλης Μαρίνος στο ρόλο του παπα-Λάμπρου, ωραίος ο Αποστόλης του Κώστα Βουτσά, εξαιρετική όπως πάντα η Ελένη Καστάνη. Της βάζω 6/10. Χωρίς επιείκια.

Soul Kitchen


Κωμωδία με δραματικά στοιχεία, σκηνοθετημένη από τον Τουρκο-γερμανό Φατίχ Ακίν, με κεντρικούς ήρωες δύο αδέρφια που είναι Ελληνο-γερμανοί δεύτερης γενιάς. Έντονα ευρωπαϊκή ταινία, σε κάποια σημεία λίγο άγαρμπη, αλλά στο σύνολό της απολαυστική. Πήγαμε να τη δούμε μεγάλη παρέα, ηλικίες από 11-65. Άρεσε σε όλους, κι αυτό σίγουρα κάτι λέει. Δεν είναι αριστούργημα, αλλά αξίζει να τη δείτε. Από τους ηθοποιούς ξεχωρίζω τον Moritz Bleibtreu (προφ. Μπλάιπτροϊ) στο ρόλο του Ηλία. Προσωπικά της βάζω 7.5/10, οι υπόλοιποι της παρέας θα έβαζαν παραπάνω.

Είναι μπερδεμένο (ατυχής μετάφραση του αγγλικού It's Complicated)


Ρομαντική κομεντί με θέμα τον δεύτερο έρωτα (μετά το διαζύγιο), εξ ου και οι μεσήλικες πρωταγωνιστές. Ευχάριστη, ανάλαφρη, χιουμοριστική. Θα αρέσει σε σας και στη μαμά σας. Σαφώς καλύτερη από την ανούσια βλακεία που λέγεται Valentine's Day. Η Meryl Streep όπως πάντα υπέροχη, πλαισιώνεται επάξια από τον Alec Baldwin. Και ο Steve Martin ήταν καλός, αλλά αυτό το πλαστικοποιημένο λίφτινγκ μου έκατσε στο λαιμό. Της βάζω 7/10.

Το φιόρο του Λεβάντε


Ηθογραφία του Γρηγορίου Ξενόπουλου με πρωταγωνιστή τον Σπύρο Παπαδόπουλο, σε σκηνοθεσία του Κώστα Τσιάνου. Θεατρικό έργο του 1914 που βλέπεται πάρα πολύ ευχάριστα εν έτει 2010. Έχει αέρα ελληνικής ταινίας, αλλά θα το ευχαριστηθείτε ακόμα κι αν δεν είσαστε φαν του είδους (όπως εγώ). Παίζεται για τρίτη χρονιά. Ο Παπαδόπουλος είναι εξαιρετικός στο ρόλο του τετραπέρατου πλην απλοϊκού, γαλίφη και καταφερτζή Ζακυνθινού, τόσο πειστικός που ξεχνάς ότι βλέπεις τον Σπύρο των Απαράδεκτων. Πολύ καλοί οι υπόλοιποι ηθοποιοί, δεν αναγνώρισα κανένα τους και δεν μπορώ να σας τους αναφέρω ονομαστικά.

Συμπαθέστατο το θέατρο Άνεσις. Προσεγμένη αίθουσα με άνετα καθίσματα, φιλική εξυπηρέτηση. Μπορείτε να κάνετε κράτηση εισιτηρίων από το τηλέφωνο χωρίς επιπλέον επιβάρυνση.

Μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Άνεσις, Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι (στάση μετρό: Αμπελόκηποι). Τιμή εισιτηρίου: 24 €, φοιτητικό: 18 €.

Από 3-28 Μαρτίου 2010 το Φιόρο του Λεβάντε θα παίζεται στο Θέατρο Ράδιο Σίτυ της Θεσσαλονίκης (Παρασκευοπούλου 9 και Βασ. Όλγας, τηλ. 2310-824970, 2310–819153). Όσοι ενδιαφέρεστε να το δείτε, λάβετε τα μέτρα σας!

ΠΟΥ ΠΗΓΑ

Εκποίηση Βιβλίου στην πλατεία Κλαυθμώνος

Τώρα πια έχει τελειώσει, αλλά δεν μπορούσα να μην πω δυο λόγια. Στο γνωστό χώρο της πλατείας Κλαυθμώνος, γύρω από το άγαλμα της Εθνικής Συμφιλίωσης, στήθηκε και φέτος ο χώρος που στέγασε την Εκποίηση Βιβλίου. Με περισσότερα από 6.000 βιβλία στο 30% της αρχικής τους αξίας, δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρείτε κάτι να αγοράσετε. Πήγα δύο φορές, μεσοβδόμαδα. Και τις δύο είχε αρκετό κόσμο. Πραγματικά είναι να αναρωτιέσαι πόσο περισσότερο κόσμο θα είχαν τα βιβλιοπωλεία αν οι τιμές των βιβλίων ήταν πιο προσιτές.

Σε σχέση με το Παζάρι Βιβλίου, που είχα επισκευτεί πέρσυ στον ίδιο χώρο, υπήρχαν αρκετά από τα ίδια βιβλία αλλά πρόσεξα και πολλά διαφορετικά, π.χ. πολλά βιβλία ξένων συγγραφέων από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, που δεν θυμάμαι να είχα δει στο Παζάρι. Αγόρασα την Εποχή του κυνηγιού, του Αντρέα Καμιλέρι. Δεν ξέρω αν είναι καλό, πάντως ο Καμιλέρι γενικά είναι πολυγραφότατος και πολυδιαβασμένος. Νομίζω πως τα 3-4 ευρώ που έδωσα, τα αξίζει με το παραπάνω. Βρήκα και ένα από τα αγαπημένα μου ελαφρά βιβλία, το Να ζεις μαζί ή να μην ζεις (πρωτότυπος τίτλος: Mr Commitment) του Βρετανού συγγραφέα Mike Gayle, σε ανάλογα προσιτή τιμή, και το πήρα για να το δωρίσω.

Στα παιδικά, δυστυχώς δεν βρήκα ούτε έναν Περίεργο Γιωργάκη, βρήκα όμως ένα άλλο καταπληκτικό βιβλίο, το Παγίδα για παπιά (πρωτότυπος τίτλος: Sitting Ducks) του Καναδού σκιτσογράφου Michael Bedard. Ιδανικό για παιδιά 3-6 χρονών. Επίσης το κλασικό πλέον Λέξεις από πλαστελίνη των εκδόσεων Susaeta, για μικρότερα παιδιά. Δεν θυμάμαι πόσο πλήρωσα για το καθένα (τις αποδείξεις τις άφησα στην Ελλάδα για να μπουν στην Εφορία βεβαίως βεβαίως), πάντως οι τιμές στα παιδικά βιβλία κυμαίνονταν από 2-4 ευρώ.

Στην Ερμού για ψώνια

Βρήκα πολύ καλές τιμές στα παπούτσια. Ίσως να κάνω λάθος, αλλά οι τιμές μου φάνηκαν καλύτερες από άλλες χρονιές. Ακόμα και στις φίρμες (Μπουρνάζος, Καζάκος) δεν δυσκολευόσουν να βρεις παπούτσια με 70-100 ευρώ, αν και όχι τόσο μεγάλη ποικιλία σε σχέδια. Υπήρχαν ωραία παπούτσια και σε μικρότερες τιμές, μέχρι 30 ευρώ στα σπασμένα νούμερα.

Για ποτό σε μπαρ

Μετά από χρόνια που σνόμπαρα τη βραδυνή διασκέδαση της χειμερινής Αθήνας, πήγα δυο φορές για καφέ/ποτό. Σε όλα τα μαγαζιά που πήγαμε, πελάτες και προσωπικό κάπνιζαν αρειμανίως, λες και ο νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος δεν είναι σε ισχύ. Στο Rialto στην Ηλιούπολη δεν κάτσαμε καν γιατί ήταν ντουμάνι, και δεν είχε ούτε μια γωνιά για μη-καπνιστές. Αν δεν ήμουν εγώ, η παρέα μου θα είχε κάτσει, αλλά πραγματικά δεν βλέπω τι ουσία έχει από τη μια να διαμαρτύρεσαι που δεν μπορείς να πάρεις ανάσα από την καπνίλα και από την άλλη να κάθεσαι και να τους τα σκας. Και μόνο που σκεφτόμουν τη βρώμα στα ρούχα μου, πάτησα πόδι και φύγαμε πριν καν ο αδιάφορος σερβιτόρος μας βρει τραπέζι. Κρίμα και ο χώρος είναι πολύ ωραίος, αλλά δεν πειράζει, από μπαρ άλλο τίποτα. Τελικά πήγαμε σε ένα μικρότερο μπαράκι στην Αργυρούπολη, δεν θυμάμαι να σας πω πώς το λένε, πάντως είχε πολύ λιγότερους καπνιστές, ελαχιστότατη κάπνα και πολύ ωραία κοκτέιλ σε λογικές τιμές. Μια χαρά.

Στο Costa Coffee της Κοραή, που πήγαμε μια μέρα για καφέ, υπάρχει ειδικός χώρος για καπνιστές στο πάνω πάτωμα, μέσα σε τζαμαρία, ενώ ο υπόλοιπος χώρος διατίθεται αποκλειστικά σε μη καπνιστές. Δυστυχώς στον καφέ βάζουν φρέσκο γάλα (μπλιαχ).

Στου Ψυρρή πλήρωσα 12 ευρώ για ένα περιποιημένο mojito, ακριβώς όσο είχα πληρώσει και πριν 5 χρόνια. Από τότε δεν είχα ξαναπάει στου Ψυρρή για ποτό γιατί η τιμές μου είχαν φανεί υπερβολικές. Το ότι πέντε χρόνια αργότερα δεν έχουν ανεβεί ούτε κατά 20 λεπτά, σίγουρα κάτι λέει.

Ferrari Store

Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, έχει ανοίξει Ferrari Store στην Αθήνα! Αν είσαστε του αθλήματος, αξίζει μια επίσκεψη. Δεν μπήκα μέσα, αλλά απέξω που το είδα μοιάζει πολύ με το μαγαζί του Λονδίνου. Είναι στην οδό Κολοκοτρώνη, πίσω από την Παλιά Βουλή (στάση μετρό: Σύνταγμα).

ΤΙ ΕΦΑΓΑ

Το πιο άνοστο σουβλάκι της Αθήνας, ενδεχομένως και της Ελλάδας, το βρήκα σε σουβλατζίδικο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, μεταξύ του σταθμού του Μετρό και της Λεωφόρου Κηφισίας. Μέχρι τώρα πίστευα ότι το χειρότερο σουβλάκι ήταν αυτό του Pita Pan στην Ερμού. Έκανα λάθος.

Ευτυχώς το φαγοποτείο του Μπαϊρακτάρη στο Μοναστηράκι και οι Πίττες της Γεωργίας στην Αργυρούπολη πέρασαν το γευστικό τεστ.


Δοκίμασα σοκολάτα Παυλίδης γεμιστή με αχλάδι και ξετρελάθηκα. Ακούγεται περίεργος συνδιασμός, αλλά το γευστικό αποτέλεσμα δικαιώνει τον Παυλίδη.

Έφαγα και κάτι εξαιρετικά κανταΐφια και γαλακτομπούρεκα από τον Τζίμα στην πλατεία Δάφνης, αλλά αυτά καλύτερα να μην τα θυμάμαι!

Wednesday 17 February 2010

Κρεποδρομία στο Λονδίνο 2010


Guildhall Pancake Race
Originally uploaded by McTumshie
Στο Λονδίνο ο καιρός δεν ήταν ο πιο κατάλληλος, όμως οι κρεποδρομίες έγιναν κανονικά. Η φωτογραφία αυτή είναι από την κρεποδρομία που γίνεται στο Guildhall, στο κέντρο του Λονδίνου. Οι κύριοι που βλέπεται είναι εργαζόμενοι που το πρωί πήγαν στη δουλειά με τα κουστουμάκια τους, και το μεσημέρι ντύθηκαν παλιάτσοι και βγήκαν να τρέξουν με ένα τηγάνι στο χέρι για το έθιμο - και για να μαζέψουν χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Μέσα στα τηγάνια υπάρχουν πραγματικές κρέπες, τις οποίες οι αγωνιζόμενοι πρέπει να "στρίψουν" σε συγκεκριμένα σημεία της διαδρομής, φροντίζοντας φυσικά να μην τους πέσουν.

Πατήστε πάνω στη φωτογραφία για να την μεγενθύνετε ή πάνω στους σχετικούς υπερσύνδεσμους για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες από την ίδια κρεποδρομία.

Κρεποδρομία στο Olney 2010

Τελικά δεν πήγα χθες στις κρεποδρομίες. Έβρεχε όλη μέρα και σαν να μην έφτανε αυτό, λίγο πριν το μεσημέρι έπιασε και μια γερή καταιγίδα. Τραγική ειρωνία ότι σήμερα έχουμε υπέροχη λιακάδα, χωρίς ούτε ένα τόσο δα συννεφάκι στον ουρανό...

Οι κρεποδρομίες βέβαια έγιναν κανονικά (οι Άγγλοι, όπως και όλοι οι βόρειοι λαοί γενικότερα, είναι παντός καιρού) και ευτυχώς κάποιοι άλλοι πήγαν, φωτογράφισαν και ανέβασαν στο Flickr τις φωτογραφίες τους.

Monday 15 February 2010

Η μέρα της κρέπας

Εδώ στην Αλβιώνα δεν έχουμε ούτε καρναβάλι, ούτε Τριώδιο, ούτε κούλουμα. Το μόνο που έχουμε είναι κρέπες, τις οποίες τρώμε αύριο, παραμονή της αγγλικής Σαρακοστής. Παρ' ό,τι το Καθολικό Πάσχα φέτος συμπίπτει με το Ορθόδοξο, η Σαρακοστή υπολογίζεται διαφορετικά από τις δύο εκκλησίες, έτσι η δικιά μας ξεκινάει μεθαύριο Τετάρτη, ενώ η δικιά σας άρχισε σήμερα.

Η αυριανή μέρα λέγεται Τρίτη της Άφεσης (Shrove Tuesday), επειδή οι πιστοί εξομολογούνται και παίρνουν άφεση αμαρτιών πριν ξεκινήσει η περίοδος της Σαρακοστής. Η αντίστοιχη μέρα για τους Καθολικούς είναι η Mardi Gras.

Κατά την παράδοση, τη μέρα αυτή οι νοικοκυρές ετοιμάζονταν για τη νηστεία της Σαρακοστής. Χρησιμοποιούσαν ό,τι ευπαθές εδώδιμο υπήρχε στην κουζίνα τους, δηλαδή αυγά, αλεύρια, βούτυρα και γάλατα, κι έφτιαχναν κρέπες για όλη την οικογένεια. Από εκεί έχει βγει το όνομα Pancake Day ή Ημέρα της Κρέπας.

Οι κλασικές αγγλικές κρέπες είναι λεπτές και σερβίρονται ανοιχτές πάνω στο πιάτο, πασπαλισμένες με ζάχαρη και χυμό λεμονιού. Ακούγεται περίεργος συνδιασμός, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι είναι πολύ νόστιμες. Γίνονται ωραίες και με χυμό πορτοκαλιού.

Μια άλλη παράδοση που σχετίζεται με τη μέρα της κρέπας είναι τα pancake races, αγώνες όπου οι συμμετέχοντες τρέχουν φορώντας ποδιές κουζίνας και κρατώντας τηγάνια με κρέπες. Λέγεται ότι η παράδοση αυτή ξεκίνησε πριν από 500 χρόνια στην πόλη Olney. Μια νοικοκυρά ξεχάστηκε φτιάχνοντας κρέπες και δεν ετοιμάστηκε στην ώρα της για την καθιερωμένη εξομολόγηση. Όταν χτύπησε η καμπάνα της εκκλησίας, η γυναίκα πετάχτηκε ξαφνιασμένη έξω από το σπίτι φορώντας ακόμα την ποδιά της και κρατώντας στο χέρι το τηγάνι με τις κρέπες. Από τότε και μέχρι τις μέρες μας, στο Olney αλλά και σε ολόκληρη την Αγγλία, διοργανώνονται αγώνες κρέπας από τους τοπικούς φορείς, συνήθως με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για κάποιο φιλανθρωπικό σκοπό.


Απ' ό,τι φαίνεται ο αυριανός καιρός δεν θα είναι σύμμαχος, αφού η πρόβλεψη μιλάει για κρύο, βροχή, ίσως και χιονόνερο. Αν μπορέσω να παρακολουθήσω κάποιον από τους αγώνες, θα σας δείξω φωτογραφίες στην επόμενη ανάρτηση. Αλλιώς θα φωτογραφήσω μόνο τις κρέπες που θα φτιάξουμε το βράδυ!

Friday 12 February 2010

Καλό τριήμερο!


Έχω μέρες να γράψω, αν και έχω πολλά να σας πω από την σύντομη παραμονή μου σε ελληνικό έδαφος. Ετοιμάζω σχετική ανάρτηση.

Στο Λονδίνο έχουμε συννεφιά, βροχή και ψωφόκρυο τέτοιο που αναρωτιέμαι γιατί παραπονιόμουν για τους 10°C στην Αθήνα! Επίσης δεν έχουμε απόκριες, ούτε τριήμερο, ούτε καν χιόνι. Εσείς που έχετε 2/3, ευχαριστηθείτε τα όσο μπορείτε.

Σας εύχομαι καλά μασκαρέματα και καλά κούλουμα!

Saturday 6 February 2010

Ιουλιέτα, νίτζα, πριγκίπισα, emo


Έχω μαύρα μαλλιά ως τους ώμους. Σημειώστε το γιατί είναι σημαντικό για τη συνέχεια της ιστορίας μας.

Είμαι στο μπάνιο με τη βαφτιστήρα μου την Κωνσταντίνα και ετοιμαζόμαστε να βγούμε έξω.

Έχω λουστεί και στεγνώνω τα μαλλιά μου με το πιστολάκι.

Για να δώσω όγκο, έχω σκύψει και τα στεγνώνω ανάποδα.

Τη στιγμή που σηκώνομαι με τα στεγνά πλέον μαλλιά να πέφτουν στο πρόσωπό μου, η Κωνσταντίνα με κοιτάζει και αναφωνεί όλο χαρά:

Νονά, είναι σαν να είσαι emo!!

Η Κωνσταντίνα είναι 8 χρονών.

Tuesday 2 February 2010

Πού είναι το καλοκαίρι ο-ε-ο;


Τόσο καιρό ακούω ότι στην Ελλάδα έχετε καλοκαίρι. Τώρα που ήρθα εγώ να κάνω κανένα μπάνιο, έστω λίγη ηλιοθεραπεία, γιατί βρέχει συνέχεια; Εεε;