Friday 26 March 2010

Σκι στην Αυστρία: το ταξίδι της ταλαιπωρίας

Η γνωριμία μου με τον κόσμο του σκι έγινε στο Τιρόλο και συγκεκριμένα στο Ischgl (Ισγκλ), ένα από τα πιο δημοφιλή θέρετρα της Αυστρίας που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Ελβετία.

Η επιλογή του προορισμού προέκυψε από σπόντα, απλά και μόνο γιατί ένας από την παρέα των ορεσίβιων δουλεύει στο Τιρόλο και μέχρι τελευταία στιγμή δεν ήξερε αν θα μπορούσε να πάρει άδεια ή όχι. Σύμφωνα με το γνωστό απόφθευγμα, όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό πάει το βουνό στον Μωάμεθ, έτσι κι εμείς πήγαμε για σκι στο Τιρόλο. Όχι ότι μας χάλασε. Η περιοχή έχει πολλές και καλές πίστες, και οι σκιέρ της παρέας έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι. Το μόνο μειονέκτημα ήταν ότι όπως σε όλους τους δημοφιλείς προορισμούς, οι τιμές ήταν τσιμπημένες.

Για τους υπόλοιπους της παρέας που είχαν ξαναπάει για σκι, η προετοιμασία για το ταξίδι ήταν σχετικά απλή υπόθεση: άνοιγμα ντουλάπας, εντοπισμός ρούχων σκι, τοποθέτηση ρούχων σκι στη βαλίτσα και έτοιμοι για αναχώρηση. Εγώ που δεν κάνω χειμερινά σπορ, χρειάστηκε να πάρω ειδική γκαρνταρόμπα, γιατί οι -25°C δεν αντιμετωπίζονται με ένα μπουφάν κι ένα κασκώλ. Αν ενδιαφέρεστε, αφήστε ένα σχόλιο και θα κάνω χωριστό ποστ για τον εξοπλισμό που χρειάζεται ένας πρωτάρης.

Μεταφορικά εισιτήρια κλείσαμε με την εταιρία Thomas Cook Airlines, μια από τις μεγαλύτερες βρετανικές αεροπορικές εταιρίες που ειδικεύεται στη σαρδελοποίηση του επιβατικού κοινού. Έχω μπει σε πολλά αεροπλάνα, αλλά τέτοιο πράγμα, να κάθεσαι στητός στη θέση σου και τα γόνατά σου να ακουμπάνε τη θέση του μπροστινού, δεν έχω ξαναδεί. Την προτιμήσαμε γιατί ήταν η φτηνότερη με τις πιο βολικές ώρες αναχώρησης και επειδή η πτήση από Λονδίνο για Ίνσμπρουκ είναι μόνο 1.5 ώρα.

Βέβαια όλα αυτά είναι σχετικά. Η φτηνή τιμή γίνεται ακριβότερη όταν συμπεριλάβεις όλες τις έξτρα πληρωμές - για να πάρεις μαζί αποσκευές, για να καθίσεις μαζί με τους συνταξιδιώτες σου, για να φας και να πιεις κατά τη διάρκεια της πτήσης κ.λπ. Οι βολικές ώρες αναχώρησης είναι επίσης σχετικές όταν η πτήση σου έχει 4 ώρες καθυστέρηση και τελικά σε πάνε στο Σάλτσμπουργκ με αεροπλάνο και από εκεί στο Ίνσμπρουκ με λεωφορείο, μια διαδρομή 178 χλμ που μας πήρε σχεδόν 3 ώρες γιατί χιόνιζε και η κατάσταση που επικρατούσε στον αυτοκινητόδρομο ήταν σαν να είχαν κάνει μπλόκα οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι μαζί. Και σαν να μην ήταν αυτό αρκετό, όταν τελικά φτάσαμε στο Ίνσμπρουκ ανακαλύψαμε ότι το ταξί-βανάκι (γιατί είμασταν και 7 άτομα) που είχαμε κλείσει εδώ και μια εβδομάδα να μας περιμένει στο αεροδρόμιο δεν είχε έρθει γιατί ήταν ήδη μεσάνυχτα και οι οδηγοί της συγκεκριμένης εταιρίας ταξί φαίνεται ότι πάνε νωρίς για ύπνο. Έτσι αναγκαστήκαμε να πάρουμε δύο κανονικά ταξί από το αεροδρόμιο και πληρώσαμε τα διπλάσια λεφτά για περισσότερη ταλαιπωρία.

Αρκεί να σας πω ότι είχαμε φύγει από το σπίτι στο Λονδίνο στις 9:00 το πρωί και μπήκαμε στο δωμάτιό μας στο Τιρόλο λίγο μετά τις 1:00 το επόμενο πρωί. Συνολική διάρκεια ταξιδιού 15 ώρες - και τα νεύρα τσαντάλια. Μόνο τα δικά μου βέβαια, γιατί υπόλοιποι της παρέας είναι λίγο πιο εξοικιωμένοι με τις δυσκολίες τέτοιων ταξιδιών και ήταν πιο χαλαροί.

Για τη διαμονή μας είχαμε κλείσει δύο δωμάτια σε μια πανσιόν στο Mathon (Ματόν) ένα κοιμισμένο χωριουδάκι κοντά στο Ischgl. Αρχικά είχαμε σκεφτεί την ιδιαιτέρως βολική λύση του ξενοδοχείου, την οποία απορρίψαμε όταν είδαμε τις τιμές. Έτσι καταλήξαμε σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, ώστε να μπορούμε να μαγειρεύουμε τα βράδυα. Οκτώ άτομα, δύο διαμερίσματα, 5 υπνοδωμάτια, 1 καναπές στο σαλόνι, 1 μπαλκόνι, 2 κουζίνες, 3 μπανιέρες, 2 τουαλέτες, 5 νιπτήρες. Μπορεί για την τουαλέτα να παίρναμε σειρά, αλλά ποτέ δεν περιμέναμε λεπτό για να πλύνουμε χέρια ή να κοιταχτούμε σε καθρεύτη. Συνολικό κόστος για 1 εβδομάδα: 3500 ευρώ. Τζάμπα πράγμα.

Η έκπληξη που μας περίμενε όταν επιτέλους φτάσαμε στο Mathon ήταν ότι είχε γίνει λάθος στην κράτηση και αντί να βρούμε δύο διαμερίσματα να μας περιμένουν, βρήκαμε ένα. Είχαμε κάνει κράτηση μέσω της ιστοσελίδας booking.com με πιστωτική κάρτα, είχαμε πάρει επιβεβαίωση και (νομίζαμε) όλα καλά. Εκείνο που δεν ξέραμε είναι ότι το ίντερνετ στην Αυστρία κινείται ως επι τω πλείστον στην σφαίρα του ιδεατού, και η κράτησή μας από το booking.com πήγε στην ιδιοκτήτρια της πανσιόν μέσω φαξ. Επειδή όμως το φαξ ήταν δισέλιδο και από τις δύο σελίδες η δεύτερη χάθηκε στο υπερπέραν, η πανσιόν κράτησε μόνο ένα διαμέρισμα και όχι δύο. Αυτά τα ανακάλυψε ο όγδοος της παρέας που έφτασε πολύ πριν από εμάς στην πανσιόν, καθότι ήταν ήδη στο Τιρόλο. Ευτυχώς μιλάει γερμανικά και κατάφερε να συνεννοηθεί με την ιδιοκτήτρια, η οποία δεν μιλούσε λέξη αγγλικά. Μετά από διαβουλεύσεις και πολλές συγγνώμες, το πρόβλημα λύθηκε με έναν πρωτότυπο τρόπο: το πρώτο βράδυ η μισή παρέα φιλοξενήθηκε σε ένα διαμέρισμα που ανήκε στο προσωπικό ή σε κάποιον συγγενή και το οποίο καθαρίστηκε και ετοιμάστηκε σε χρόνο ρεκόρ. Έτσι 5 κοιμήθηκαν σε κανονικά κρεβάτια, 1 σε καναπέ, 1 σε παιδική κουκέτα και 1 σε μονό κρεβάτι πίσω από ένα χώρισμα με κουρτίνα. Πάλι καλά που δεν μας ετοίμασαν στρωματσάδα. Την επόμενη μέρα μας έδωσαν κανονικό διαμέρισμα.

Αυτή ήταν η πρώτη μέρα της υπέρτατης ταλαιπωρίας, η οποία ξεχάστηκε με τη μία το επόμενο πρωί όταν ξυπνήσαμε και συνειδητοποιήσαμε ότι περιτριγυριζόμασταν από χιονισμένα βουνά. Αυτή ήταν η θέα από το παράθυρό μας:


Δεν μπορώ να πω, άξιζε τον κόπο!

Thursday 25 March 2010

Η πρώτη μου φασολάδα


Την έφτιαξα πριν μέρες, αλλά δεν ευκαίρησα να κάνω σχετική ανάρτηση. Ήταν η πρώτη μου απόπειρα φασολάδας και μπορώ να πω ότι ήταν ιδιαίτερα επιτυχής.

Για τους απανταχού πρωτάρηδες σημειώνω ότι χρησιμοποίησα αυτή τη συνταγή από το hungry.gr, με τη μόνη διαφορά ότι δεν έβαλα πράσινη πιπεριά και πρόσθεσα μαϊντανό.

Thursday 18 March 2010

And the winner is...

Η πρωτιά ανήκει στον Apos, που πρώτος μάντεψε σωστά ότι βρέθηκα στις Άλπεις! Όχι ακριβώς Mont Blanc, αλλά αυστριακό Τιρόλο. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη σε υψόμετρο "μόλις" 1.700 μέτρα, κοντά στο χωριό Galtür, σε απόσταση αναπνοής από τα αυστρο-ελβετικά σύνορα.

Τώρα τι δουλειά είχα εγώ εκεί πάνω... τι να σας πω. Βασικά συναναστρέφομαι μια παρέα ορεσίβιων Άγγλων που πάνε για σκι δύο φορές το χρόνο. Ως παιδί του ήλιου και της θάλασσας δεν τους είχα ακολουθήσει ποτέ ως τώρα. Φέτος οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές για ένα ταξίδι στα χιόνια κι έτσι αποφάσισα να δω τι προσφέρουν πια αυτοί οι περιβόητοι χειμερινοί προορισμοί. Χειμερινοί με όλη τη σημασία της λέξης: μια βδομάδα που είμασταν στο βουνό, η υψηλότερη θερμοκρασία που απολαύσαμε ήταν -5°C (και η χαμηλότερη -20°C, το οποίο προτιμώ να μην το σκέφτομαι).

Εννοείται ότι δεν παρέλειψα να τραβήξω την κλασική πλέον φωτογραφία με τα νυχάκια - τα οποία αυτή τη φορά είναι καλυμένα από ισοθερμικό καλσόν, χοντρές κάλτσες και μποτάκια Timberland. Αν σας φαίνεται περίεργη η οπτική γωνία, να σας πω ότι κάθομαι σε παγκάκι με τα πόδια τεντωμένα πάνω από το χιόνι. Αν δεν ήμουν πατόκορφα καλυμμένη με παντελόνι σκι, μπότες, μπουφάν, κασκώλ, γάντια, καπέλο κ.λπ. θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάνω ηλιοθεραπεία.


Περισσότερα για το ταξίδι στην επόμενη ανάρτηση.

Monday 15 March 2010

Πάμε βουνό;


Όπου βρείτε πού έφτασε η χάρη μου!

Friday 5 March 2010

Ασπρο-κόκκινος Μάρτης

Χθες πήρα μια κάρτα από μια φίλη μου Ρουμάνα. Επειδή δεν έχω γενέθλια αυτή την εποχή, ούτε γιορτή, σκέφτηκα ότι μάλλον ήταν πρόωρη πασχαλιάτικη. Όταν την άνοιξα όμως βρήκα μέσα αυτό:


Πρόκειται για ρουμάνικο Mărţişor ή αλλιώς Μαρτάκι, ένα είδος φυλλακτού που συμβολίζει την έναρξη της άνοιξης. Οι Ρουμάνοι λένε ότι αν το φορέσεις τις πρώτες 12 μέρες του μήνα, θα έχεις υγεία και ευημερία για όλο το χρόνο.

Βλέπετε ο συνδιασμός κόκκινης και άσπρης κλωστής δεν είναι μόνο ελληνικό έθιμο. Υπάρχει και στην παράδοση της Ρουμανίας, αλλά και της Βουλγαρίας, όπου οι πλεγμένες κλωστές λέγονται μαρτενίτσες και φοριούνται σαν βραχιόλια ή καρφιτσωμένες στα ρούχα σε σχήμα φιόγγου ή χρησιμοποιούνται σαν διακοσμητικά στα σπίτια και στους κήπους.

Καλό μήνα λοιπόν και επισήμως! Ας ελπίσουμε ο Μάρτης να μην είναι γδάρτης, από πλευράς καιρού και γενικώς.

Tuesday 2 March 2010

600 και κερνάμε


Σήμερα δεν είχα χρόνο να κάνω ανάρτηση, αλλά όταν πρόσεξα ότι έχω φτάσει τις 599 αναρτήσεις, μπήκα σε πειρασμό!

Αυτή η ανάρτηση είναι η 600η των Κόκκινων Νυχτών. Σας ευχαριστώ που μου κρατάτε παρέα τόσο καιρό - στα τέλη Ιανουαρίου έκλεισα 3 χρόνια στη μπλογκόσφαιρα, αλλά το πήρα είδηση μόλις τώρα. Εδώ ταιριάζει γάντι η φράση time flies when you're having fun, που σημαίνει: ο καιρός περνάει γρήγορα όταν περνάς καλά.

Αντί γλυκού κερνάμε ντόνατς. Μην τα βλέπετε έτσι λιγοστά στο πιάτο, έχουμε πολλά. Πάρτε άφοβα και δεύτερο.

Σας φιλώ σταυρωτά ματς μουτς!

Σοφία xxx