Εδώ Λονδίνο!

Την Παρασκευή το απόγευμα, και ενώ το πρωί είχα φύγει με συννεφιά κι δυσοίωνες προβλέψεις, γύρισα από το Canterbury και βρήκα ένα Λονδίνο λουσμένο στο φως, με θερμοκρασίες καλοκαιρινές και τραπεζάκια έξω. Το πλάνο ήταν ότι θα συναντιόμουν με τις φίλες μου στις 6:30 (γιατί εδώ βγαίνουμε νωρίς, κατευθείαν μετά τη δουλειά) μπροστά από το Royal Festival Hall, που είναι κατά κάποιο τρόπο το αντίστοιχο του Μέγαρου Μουσικής της Αθήνας. Είχα φύγει από το Canterbury νωρίς, καθότι με τα τραίνα ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου τύχει στην πορεία, αλλά δεν είχαμε καθυστέρηση. Έτσι βρέθηκα στο σημείο που είχαμε δώσει ραντεβού 45 λεπτά νωρίτερα και με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι. Ε, δεν θέλει και πολύ φαντασία για να βρείτε πώς απασχολήθηκα αυτά τα 45 λεπτά.

Η περιοχή γύρω από το Royal Festival Hall λέγεται South Bank (στην κυριολεξία: Νότια Όχθη) και είναι κατά τη γνώμη μου μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και ζωντανές περιοχές του Λονδίνου. Εκ παραδόσεως οι Λονδρέζοι που μένουν στο βόρειο Λονδίνο σπάνια έρχονται νότια, και οι τουρίστες επίσης δεν πολυ-πλησιάζουν κάτω από το ποτάμι, που σημαίνει ότι δεν γίνεται το "πατείς-με, πατώ-σε" που επικρατεί σε άλλες πιο δημοφιλείς περιοχές, όπως για παράδειγμα στην Leicester (Λέστερ!) Square. Mέχρι πριν μια 10ετία περίπου η South Bank ήταν μια σχετικά υποβαθμισμένη περιοχή και μόλις τα τελευταία 4-5 χρόνια έχει γίνει trendy. Αν τυχόν έρθετε Λονδίνο να την επισκευτείτε σίγουρα, και αν ο ταξιδιωτικός σας οδηγός είναι παλιός και ανημέρωτος, σας προτείνω το αφιέρωμα της εφημερίδας Τα Νέα, που δημοσιεύτηκε την 1η Ιουνίου και το οποίο μπορείτε να βρείτε πηγαίνοντας εδώ και συμπληρώνοντας αναζήτηση με: Λονδίνο, περίοδος: Τελευταίος μήνας. Είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει για την South Bank και το Λονδίνο γενικότερα σε ελληνική εφημερίδα.

Η πρώτη φωτογραφία στην αρχή του ποστ δείχνει το London Eye, το Μάτι του Λονδίνου, μια τεράστια ρόδα με 32 γυάλινα κουβούκλια, που κατασκευάστηκε το 2000 για τον εορτασμό της Χιλιετίας με χορηγό την British Airways. Αν θυμάμαι καλά, τότε έλεγαν ότι θα λειτουργούσε για 1 χρόνο μόνο, αλλά η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τέτοια που τελικά μονιμοποιήθηκε. Δεν είναι λίγο να ανεβαίνεις σε ύψος 135 μέτρων και να έχεις πανοραμική θέα σε μήκος 40 χιλιομέτρων. Αυτή τη στιγμή, το London Eye είναι η ψηλότερη ρόδα στον κόσμο, και μια από τις πιο δημοφιλείς ατραξιόν του Λονδίνου. Αν σας φέρει ο δρόμος προς τα εδώ, είναι στα must, ειδικά αν πετύχετε καλό καιρό.

Σημείωση: όσοι έχετε κλειστοφοβία ή υψοφοβία μην χαμπαριάζετε. Το κάθε κουβούκλιο έχει άνετα χώρο για 25 άτομα, επίσημο συνοδό που δίνει πληροφορίες για το τι βλέπετε και καθίσματα στη μέση για όποιον δεν θέλει να είναι κοντά στο γυαλί. Εγώ που έχω φοβερή υψοφοβία και αποφεύγω ακόμα και τις μικρές ρόδες που έχουν τα Λούνα Παρκ, ήμουν τελείως άνετη πάνω στο London Eye.


Υπάρχουν πολλές γέφυρες, σιδηροδρομικές, αυτοκινητιστικές και πεζών, που συνδέουν την South Bank με το βόρειο Λονδίνο σε διαφορετικά σημεία. Στην αρχή της, στο ύψος που είναι το Royal Festival Hall και το London Eye, ο καλύτερος τρόπος είναι να περάσεις με τα πόδια μία από τις δύο γέφυρες που λέγονται Golden Jubilee Bridges (ελληνιστί: Γέφυρες της Χρυσής Επετείου) προς τιμή του εορτασμού των 50 χρόνων από την στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ το 2002. Στα αριστερά της φωτογραφίας βλέπετε την σιδηροδρομική γέφυρα Hungerford, ενώ το ψηλό κτήριο στο βάθος δεξιά είναι η έδρα της πετρελαιοβιομηχανίας Shell στη Βρετανία. Αν αναρωτιέστε, έχει 27 ορόφους και είναι περίπου 30 μέτρα πιο κοντό από το London Eye, το οποίο αν είχα τραβήξει αλλιώς την φωτογραφία θα φαινόταν λίγο πιο δεξιά από το κτήριο της Shell.


Στη βόρεια όχθη του Τάμεση υπάρχουν πολλά πλοία αγκυροβολημένα που λειτουργούν ως μπαρ και εστιατόρια, και είναι ιδιαίτερα δημοφιλή το καλοκαίρι, και κυρίως τις Παρασκευές, αφού συνηθίζεται μετά τη δουλειά να πηγαίνεις για ποτό (1 ή περισσότερα) με τους συναδέλφους σου. Πολλές φορές βγαίνουν μαζί 10 και 20 άτομα από το ίδιο γραφείο. Όταν περνάς δίπλα από αυτά τα πλοία νομίζεις ότι γίνεται πάρτυ - τόση είναι η βουή.


Άλλη μια όψη του ίδιου πλοίου. Στο βάθος φαίνονται τα κτήρια του Κοινοβουλίου και το ρολόι Big Ben, που κατά τη γνώμη μου είναι το πιο όμορφο και χαρακτηριστικό μνημείο του Λονδίνου. Αυτή τη θέα την λατρεύω.


Ένα κοντινό πλάνο από το London Eye.


Κι ένα ακόμα πιο κοντινό (τι το έχουμε το 12x optical zoom αν δεν το χρησιμοποιούμε). Αν κάνετε κλικ πάνω στην φωτογραφία για να μεγαλώσει, θα δείτε αρκετά καθαρά το παγκάκι στην μέση του κουβούκλιου, και από κάτω την καταπακτή για περίπτωση έκτακτης εκκένωσης.


Αυτά τα καρουσέλ τα λατρεύω και τα φωτογραφίζω όπου τα βρω. Όχι μόνο γιατί είναι τόσο όμορφα από διακοσμητικής άποψης, αλλά και γιατί το Λούνα Πάρκ που πήγαινα μικρή δεν είχε καρουσέλ και για χρόνια ήταν όνειρο απατηλό. Έχω ανεβεί μόνο δύο φορές, μία στα 10 μου που είχαμε πάει σε ένα περιπλανώμενο Λούνα Παρκ, και άλλη μια φορά στο Brighton, εδώ στην Αγγλία, πριν από καμιά 5ετία. Προφανώς ακόμα τα λιμπίζομαι!


Η αρχή της South Bank όπως φαίνεται από τη γέφυρα, χωρίς κανένα έξτρα. Απλά κόσμος που λιάζεται στο γρασίδι, κόσμος που κάνει βόλτα, κόσμος που κάθεται στα παγκάκια και αγναντεύει, και τουρίστες που φωτογραφίζουν και φωτογραφίζονται.


Εδώ πλέον έχω περάσει απένταντι. Ο μίμος αυτός δεν ξέρω αν είναι συνέχεια εκεί, πάντως είχε πολύ γέλιο. Έκανε διάφορα τρελά, γκριμάτσες, σήκωνε τη φούστα του, έσκυβε έτσι που να φαίνονται τα οπίσθιά του κ.λπ. Αν τυχόν διαβάζει ο κύριος Πολύδωρας και του μπαίνουν ιδέες, να τον διαβεβαιώσω ότι εκεί δίπλα υπήρχαν αρκετοί ένστολοι αστυνομικοί, κανένας από τους οποίους δεν φάνηκε να ενοχλείται, ούτε από τον μίμο, ούτε από τον ράστα δίπλα του (ο οποίος νομίζω πως απλά έτυχε να κάτσει για ξεκούραση δίπλα στην κολώνα).


Όσοι θέλουν ένα διαφορετικό φωτογραφικό σουβενίρ από το Λονδίνο, μπορούν να δώσουν 1-2 κέρματα στον μίμο και να φωτογραφηθούν μαζί του. Όσοι είναι τσιγγούνηδες μπορούν να φωτογραφήσουν έναν άσχετο που έχει πληρώσει ;-)