Monday 11 June 2007

Η ζώνη του λυκόφωτος


Χθες το βράδυ ξενύχτησα. Όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο, απλά όσο περνούσε η ώρα αντί να νιώθω υπνηλία, ένιωθα όλο και πιο ξύπνια. Συνήθως μ' αρέσουν τα ξενύχτια. Όταν όμως είναι ξημερώματα Δευτέρας, είναι ζόρι να μην σου κολλάει ύπνος. Στην αρχή είπα εντάξει, πόσο θα κρατήσει, θα πάει 1, θα πάει 2, θα νυστάξω. Έκατσα στο ίντερνετ και χάζευα. Τελικά πήγε 4 μέχρι να το πάρω απόφαση ότι είναι ώρα ύπνου.

Σηκώθηκα από τον υπολογιστή και πήγα στο σαλόνι να κλείσω το παράθυρο που το είχαμε αφήσει ανοιχτό, κι εκεί πρόσεξα ότι δεν ήταν πια νύχτα, αλλά χάραζε. Πήρα την μηχανή και τράβηξα μια φωτογραφία στα γρήγορα για να δείτε τι εννοώ. Στα 10 λεπτά που πέρασαν μέχρι να βάλω στην άκρη τη μηχανή και να κλείσω το κομπιούτερ, ο ουρανός είχε ανοίξει ακόμα περισσότερο. Έπεσα για ύπνο στις 4:15 και από τις κουρτίνες έμπαινε το πρώτο φως της μέρας.

Έτσι θυμήθηκα κάτι που συνέβει την πρώτη χρονιά που ήρθα στην Αγγλία. Τότε έμενα σε φοιτητική εστία, σε μια πανεπιστημιούπολη με περίπου 2000 φοιτητές. Το δωμάτιό μου είχε ένα μεγάλο παράθυρο και κάθε βράδυ άφηνα τις κουρτίνες ανοιχτές (πατζούρια δεν έχουμε εδώ) για να με ξυπνάει το πρωϊνό φως πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Ένα πρωί, πρέπει να ήταν τέτοια εποχή περίπου, ξύπνησα πριν το ξυπνητήρι, ως συνήθως. Σηκώθηκα νιώθοντας κουρασμένη, σα να μην είχα κοιμηθεί καλά. Κοιτάω το ξυπνητήρι, έλεγε ώρα 4:00. Λέω πάει, χάλασε, και καλά να πάθω που λυπήθηκα να δώσω μερικές λίρες παραπάνω να πάρω ένα ξυπνητήρι της προκοπής. Να το χαίρομαι το Lincoln Quartz. Πφφφφ!

Σηκώθηκα, τεντώθηκα, άνοιξα το παράθυρο, και τότε πρόσεξα κάτι πολύ περίεργο. Ενώ ήταν μέρα, δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Ούτε πουλί πετούμενο, που λένε. Επικρατούσε δε μια ηρεμία, σχεδόν απόκοσμη.

Ξεκίνησα να πάω στο μπάνιο και όπως έβαλα το χέρι μου πάνω στο χερούλι της πόρτας, πρόσεξα δίπλα, πάνω στο γραφείο, το ρολόι μου. Το μάτι μου έπεσε στην ώρα. Έλεγε κι αυτό 4:00. Εκείνη τη στιγμή το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το τραγουδάκι από μια ανατριχιαστική εκπομπή που παιζόταν στην τηλεόραση όταν ήμουν μικρή: του-ρου-του-ρου-του-ρου-του-ρου. Εκεί τα χρειάστηκα. Λέω, ή έχουμε μπει στη ζώνη του λυκόφωτος και σταμάτησαν τα ρολόγια την ίδια ώρα... ή έχει ξημερώσει από τις 4 το πρωί. Σηκώνω το ρολόι, οι δείκτες του κουνιόνταν. Σηκώνω το ξυπνητήρι, δούλευε κανονικά με ένα καθησυχαστικό τικ τακ τικ τακ τικ τακ. Φιουυυυυυ.

Είχε όντως ξημερώσει! Αλλά μιλάμε για κανονική μέρα, όχι χάραγμα. Έπαθα πλάκα. Δεν το είχα ξαναδεί αυτό το πράγμα. Είχα ξανάρθει στην Αγγλία καλοκαίρι, αλλά ποτέ Ιούνιο μήνα, και δεν είχα ζήσει τις μεγάλες καλοκαιρινές μέρες. Τέτοια εποχή ο ήλιος ανατέλει στις 4:45 π.μ. και δύει στις 9:20 μ.μ. που σημαίνει ότι χαράζει από τις 3:00 ή και νωρίτερα, και έχει φως ως μετά τις 10 το βράδυ. Όταν δε έχει ξαστεριά, ο ουρανός δεν μαυρίζει σχεδόν καθόλου, ακόμα και μετά τα μεσάνυχτα είναι ένα απαλό γκρι-μπλε χρώμα.

Με τα παιδιά από Ελλάδα που ήμασταν μαζί στο πανεπιστήμιο γελούσαμε όταν κάποιο βράδυ ξενυχτάγαμε στο δωμάτιο κάποιου από την παρέα και σηκωνόμασταν να φύγουμε την ώρα που χάραζε, δηλαδή κατά τις... 2:30. "Με το πρωινό λεωφορείο" όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο φίλος μου ο Γιώργος, που έχει πει πολλές καλές ατάκες. Όπως κάναμε όταν είμαστε στην Αθήνα, μόνο 3 ώρες νωρίτερα. 1-2 φορές που το ξενυχτήσαμε λίγο παραπάνω, πέσαμε για ύπνο μέρα. Μιλάμε για άλλη αίσθηση.

Το ξυπνητήρι Lincoln Quartz το έχω ακόμα και δουλεύει μια χαρά.

20 comments:

Θεραπευτής said...

Εγω εχω βαρεθει να βλεπω τα χαραματα πια. Ολες τις εποχες το εχω καταφερει, αλλα εχω αρχισει να προτιμω να ξυπναω μερα και να ζω μερα και οχι σαν νυχτεριδα!!! Προσεξε μη σου γινει συνηθεια γιατι δεν ξεκολλας με τιποτα μετα!

Παω τωρα για νανακια γιατι ειναι 2:45 ωρα Ελλαδος και παλι θα ξυπνησω at tea time...

ΥΓ Σουρεάλ η ενημερωση για το Lincoln Quartz...Αναλαφρη νοτα.

itelli said...

Μα καλά, εγώ νόμιζα θα ήσουν εξοικιωμένη από το Όσλο...

Την πρώτη χρονιά στη χώρα αστειευόμασταν κ μεις, κ κάποιος έιπε "φαντάσου πώς θα είναι στη Σκωτία..."

Κ τελικά είναι... νυχτώνει πριν τα μεσάνυχτα κ ξημερώνει κατα τις 2.30 με 3 παρα... Οι πιθανότητες να το ξημερώσεις, είναι πολλές εδώ...

Unknown said...

Ουαου, δεν ήξερα ότι είναι τόσο βόρεια τα πράγματα εκεί... δηλαδή εδώ στο LA που αυτή την εποχή πέτυχα το ξημέρωμα 3 μέρες στη σειρά στι 5:00 είμαι πολύ τυχερός. Και στη Βοστώνη είναι έτσι (είναι και το timezone τουε άλλα ντ'άλλων εκεί).

Я верю в Сталина said...

Καλημέρα! Να σου πω κι εγώ τί ώρα ξημερώνει εδώ;.. Πάντως 0415 κάνεις Α Ν Ε Τ Α ηλιοθεραπεία...

Mailo® said...

Δεν υπάρχει πιο ψυχοφθόρο πράγμα από το να θέλεις να κοιμηθείς και να μη μπορείς! Πόσο μάλιστα όταν αρχίζεις και να αγχώνεσαι που δε σου έρχεται ο ύπνος. Τότε είναι που το μάτι δε λέει να γλαρώσει με τίποτα. Εγώ το παθαίνω συχνά αυτό και κυρίως Κυριακές. Μου έχει μείνει το σύνδρομο του σχολείου. Ξέρεις όταν το Σαββατοκύριακο είχε τελειώσει και την άλλη μέρα είχαμε σχολείο και πρωϊνό ξύπνημα και την αποκαρδιωτική σκέψη ότι η Παρασκευούλα είναι ακόμη μακριά…

civil said...

Eπειδή είχα καιρό να μπω, θα κάνω συνολικό σχόλιο:

1ον είσαι το καλύτερο ελληνικό λονδρέζικο μπλογκ! (εντάξει, δεν ξέρω κι άλλα, αλλά προφανώς δεν είναι τυχαίο!)

2ον μας έχεις τρελάνει με το Χ12 ζουμ! Η δικιά μου έχει Χ3 και να σκεφτείς πως θεωρώ το ζουμ το πιο σημαντικό πράγμα σε μια φωτογραφική. Οπότε, ναι ρε, ζηλεύω!

3ον Θα μου άρεσε πάρα πολύ να έχει ξημερώσει και να κάνω βόλτα στους άδειους δρόμους!

Σοφία said...

@ The therapist: Θα ήθελα πάρα πολύ να μπορώ να κοιμάμαι κατά τις 3:00 και να ξυπνάω στις 10:00, όπως έκανα κάποτε που δούλευα βραδυνές ώρες. Δυστυχώς πλέον με περιμένουν στη δουλειά από τις 9:00 οπότε δεν έχω πολλά περιθώρια να κάνω τη ζωή της νυχτερίδας. Σνιφ :-(
Η όλη φάση με το ξύπνημα στις 4 ήταν σουρεάλ. Άλλο να στο περιγράφω κι άλλο να το ζεις.

@ Itelli: Στο Όσλο 2 μέρες έμεινα, τι να μου κάνουν; Πάντως μου άρεσε τρελλά που είχε ήλιο μέχρι τις 10 το βράδυ. Άλλες φορές που είχα πάει Σκανδιναβία ήταν χειμώνας - ανατολή στις 8:30 και δύση στις 2:30. Βίαια πράγματα. Πώς και πώς περίμενα να δω πώς είναι το καλοκαίρι.
Ούτε Σκωτία έχει τύχει να έρθω Ιούνιο, αλλά σας φαντάζομαι. Θυμάμαι κι εμείς εδώ στα νότια που το διαλύαμε κατά τις 2:00 "για να μην το ξημερώσουμε πάλι"...

@ Themos: Είδες; Είμαστε ψηλά κι ας μην μας φαίνεται. Αν μας τσεκάρεις σε χάρτη, δεν απέχουμε πολύ από τη Μόσχα σε γεωγραφικό πλάτος. Θυμάμαι κάποτε που διάβασα ότι αν δεν ήταν το gulf stream, η Μ. Βρετανία θα είχε το κλίμα του Καναδά. Όσο για την Βοστώνη, New England δεν είναι;

@ Dimosthenis: Καλά, εσείς είσαστε άλλη αίσθηση, δεν το συζητώ!

@ Mailo: Δεν με πιάνει πολύ συχνά, αλλά με πιάνει πάντα τέτοια εποχή που μεγαλώνουν οι μέρες. Ή δεν θα μπορώ να κοιμηθώ ή θα ξυπνάω από τις 4:00. Πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ νωρίς τις Κυριακές, όπως κάνουν μερικοί που πάνε για ύπνο από τις 10 για να ξυπνήσουν φρέσκοι την Δευτέρα. Είναι σαν να τελειώνω το σαββατοκύριακο πριν την ώρα του!

@ Civil: 1ον είναι το καλύτερο κοπλιμέντο που μου έχουν κάνει και σ' ευχαριστώ πολύ. 2ον το zoom είναι το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε στην Canon. Mπορώ να φωτογραφήσω πράγματα που δεν βλέπω (ντόινγκ). Σόρρυ. 3ον στις βόρειες χώρες αυτό μπορείς να το κάνεις από τις 4 το πρωί ή και νωρίτερα ακόμα ;-)

Epikouros said...

Χα, όντως φοβερό συναίσθημα.. Είσαι βλέπεις 2-3 παράλληλους βορειότερα από εμάς.. ο καημένος ο itelli θα πρέπει να έχει διπλές κουρτίνες για να κοιμάται σαν (μεσογειακός) άνθρωπος. Πριν 8 χρόνια τέτοια εποχή, έκανα τρελό "ξενύχτι" στο Ταλίνν της Εσθονίας 2-3 μέρες πριν το ηλιοστάσιο. Δεν βράδιασε καθόλου και μετά τις 3:30-4:00 βλέπαμε κανονικό φως ημέρας.. Ήταν πολύ περίεργο γιατί το βλέπαμε όταν βγαίναμε από το ένα μπαρ για να πάμε στο επόμενο! "Μα καλά, ουίσκια πρωι πρωί;"

MariaDedoussi said...

Καλημέρα (όλη μέρα) Σοφάκι. Έχει πλάκα ότι σχολιάσαμε το ίδιο πράγμα την ίδια μέρα. Είδες περίεργη αίσθηση; Εγώ το έχω παρατηρήσει μέρες τώρα, καθώς ξυπνάω κάθε βράδυ για να ταίσω το μωρό. Και στην αρχή νόμιζα ότι το μωρό άρχισε να κοιμάται μέχρι το πρωί... Αμ δε. Στα βόρεια, που είναι κοντά στη γειτονιά του Δημοσθένη, δεν σκοτεινιάζει ποτέ τελείως. Πολύ ωραία. Το χειμώνα όμως, που τα ποσά είναι αντίστροφα, θα κάνεις μαύρα μάτια να δεις το φως της ημέρας...

Σπύρος Σεραφείμ said...

οι φίλοι μου, χαράματα...

Dream_Rider said...

Λόγω δουλειάς είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να ξυπνάω, και καμια να δουλέυω, αξημέρωτα (απ' όπου και η φωτό δίπλα!).

Προσωπικά πάντα μου άρεσε να βλέπω την ανατολή. Μου δίνει την αίσθηση της αρχής, οτι έχω όλη τη μέρα μπροστά μου να κάνω ό,τι εγώ θέλω.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει οτι το επιδιώκω κιόλας, μην τρελαθούμε. Έχω κάνει κάτι επικούς ύπνους... Αλλά το αίσθημα είναι πάντα το ίδιο. Σα να κάνεις reset ένα πράγμα..

wahia said...

Κι εδώ νυχτώνει στις 11..δεν ξέρω πότε πρέπει να πεινάσω!!

snikolas said...

Έπρεπε να μας έχεις και μια φωτογραφία του Lincoln Quartz να το καμαρώσουμε!

prophet81 said...

Εμ, μετά σου λένε ότι το Λονδίνο δεν έχει "υχτερινή"ζωή!!! Και με το δίκιο τους...
Φιλιά στα μούτρα...

prophet81 said...

"Νυχτερινή" ήθελα να γράψω!Το καταλάβατε ε;

ArchiTravel said...

Eida kapoia sxolia soy se ena blog(an thimamai kala) gia kapoia psila ktiria. An se endiaferoyn mporeis na deis kai to parakato link:
http://www.greekarchitects.gr/index.php?maincat=22

groucho said...

Kαθαρότατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη·
και από κει κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αέρι,
που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:
"Γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα".


Ωραίες οι λονδρέζικες νύχτες, πιο ωραίες όμως οι ανοιξιάτικες μέρες της ελληνικές υπαίθρου. Πολύ περισσότερο μετά την "Ημέρα της Λαμπρής" του ποιητή που κάποιοι σκοτώνονται να μας επιβάλλουν ως "εθνικό" (κι εμείς έχουμε μάθει να τον εκλαμβάνουμε ως βαρετό).

kat. said...

συμφωνώ με τον snikolas. αυτό λείπει για να συμπληρωθεί η εικόνα...

φιλιά σοφάκι!

Σοφία said...

@ Epikouros: Χαχαχαχα φοβερή φάση, να ξενυχτάς και να 'ναι μέρα!

@ Maria: Καλά, το χειμώνα είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά τώρα που είναι καλοκαίρι ας το ευχαριστηθούμε.
Αυτή η περίοδος του Ιουνίου που έχεις την αίσθηση ότι η μέρα συνέχεια μεγαλώνει, είναι η αγαπημένη μου :-)

@ Σπύρος: Καλημέρα!

@ Dream_rider: Εμένα πάντως η ανατολή δεν μου αρέσει. Προτιμώ τη δύση γιατί ξέρω ότι έρχεται νύχτα, and the nights are always long ;-)
Εγώ καμπαρετζού έπρεπε να γίνω, πάει και τελείωσε.
Tι δουλειά κάνεις;

@ Wahia: Κι εμείς το ίδιο είμαστε. Χαζεύουμε μέχρι να νυχτώσει για να αρχίσουμε να μαγειρεύουμε, και ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι είναι περασμένες 10 κι ακόμα δεν έχουμε αποφασίσει τι θα φάμε.
Βienvenue aux nuits rouges!

@ Snikolas: Επιφυλάσσομαι ;-)

@ Prophet81: Εμ είδες; Τι φταίμε εμείς που δεν νυχτώνει;

@ Alex: Ευχαριστώ. Θα το τσεκάρω.

@ Groucho: Όλες οι μέρες κι όλοι οι τόποι έχουν τις ομορφιές τους.

@ Kat: Θα δω τι μπορώ να κάνω ;-) xxx

An-Lu said...

Δες στο επόμενο ποστάκι σου τι έπαθα κι εγώ!