Σάββατο απόγευμα στο Λονδίνο. Βγάζει ήλιο, συννεφιάζει, ψιλοβρέχει, ξαναβγάζει ήλιο. 10 εναλλαγές σε μία μέρα. Τα έχει ήδη πει ο Γκρινιάρης στο δικό του ιστολόγιο. Όχι τίποτα άλλο, να τα βλέπετε εσείς που ψήνεστε στο καμίνι της Αθήνας και να παρηγοριέστε. Αν είσασταν εδώ θα φορούσατε ακόμα δερμάτινα μπουφάν και μπότες. Και το άλλο μεγάλο πλεονέκτημα; Θα γλιτώνατε ένα σωρό λεφτά γιατί δεν θα χρειαζόσασταν ειδικά ρούχα για το καλοκαίρι. 2-3 μακώ μπλουζάκια, ένα ζευγάρι πέδιλα (προαιρετικά), μια ελαφριά ζακέτα (για τις πολύ ζεστές μέρες) και θα είσασταν καλυμμένοι. Ούτε και θα χρειαζόταν να ταλαιπωρηθείτε κατεβάζοντας τα καλοκαιρινά, γιατί δεν θα είχατε "καλοκαιρινά" και "χειμωνιάτικα".
Η ακούραστη φωτορεπόρτερ δεν πτοείται από τις καιρικές συνθήκες, γιατί έχει ζήσει τόσο καιρό στην Αγγλία που μόλις η θερμοκρασία περάσει τους 15 βαθμούς βάζει κοντομάνικο. Έτσι ελαφρά ντυμένη, συνέχισε την περιπλάνησή της από την Leicester Square στο Soho, μετά στην Oxford Street και πάλι στην Leicester Square. Να τι κατέγραψε η κάμερα (όχι του Μέγκα) κατά την διάρκεια των περιπλανήσεων.
Ένα από τα μιούζικαλ που συμμετείχαν στο φεστιβάλ ήταν και το Fame το οποίο δεν το ανέφερα στο προηγούμενο ποστ γιατί ήταν το κλασικό "I wanna live for ever" κομμάτι, που όσοι είναι στα ...άντα και κάτι σίγουρα θυμούνται την Coco να τραγουδάει το ορίτζιναλ και τα υπόλοιπα τα θεωρούν φτηνές απομιμήσεις.
Εκείνο που μου άρεσε όμως ήταν ότι είχαν μαζέψει καμιά 25αριά παιδάκια από αυτά που είχαν πάει με τους γονείς τους στο φεστιβάλ, τους έμαθαν το τραγούδι του Fame και τα έβγαλαν στη σκηνή να το χορέψουν σε ένα από τα διαλείμματα. Μιλάμε ότι πολύ συγκινήθηκα στο σημείο αυτό, όχι μόνο γιατί τα μικρά είχαν πάρα πολύ πλάκα (και πού να δείτε τις περήφανες μαμάδες που τα φωτογράφιζαν με μηχανές και κινητά) αλλά και γιατί θυμήθηκα το καλοκαίρι που τελείωσα το δημοτικό, που χορεύαμε το ίδιο τραγούδι στα πάρτυ και μάλιστα μια συμμαθήτριά μου είχε κάνει ολόκληρη χορογραφία και μας την είχε μάθει. Κάθε φορά που βάζαμε τον δίσκο στο πικάπ, παίρναμε θέσεις και τα δίναμε όλα στο δικό μας σόου, όπως αυτά τα μικρά σχεδόν 25 χρόνια μετά!
Αργότερα ανέβηκε στην σκηνή ένα ερασιτεχνικό θεατρικό γκρουπ για παιδιά 10-18 χρονών. Τραγούδησαν κομμάτια από διάφορα παλιά και καινούρια μιούζικαλ με μεγάλη εκφραστικότητα και καταχειροκροτήθηκαν (και όχι μόνο από τους γονείς τους). Το μόνο αρνητικό σχόλιο που έχω να κάνω είναι ότι ή πρέπει να τους κάνουν μαθήματα μακιγιάζ ή να προσλάβουν μακιγιέζ. Αυτή η μπλε σκιά παραλειμμένη όπως-όπως δεν παιζόταν με τίποτα!
Στις γιορτές, τα φεστιβάλ, τα πανηγύρια, τα Σαββατιάτικα απογεύματα, τα πρωινά της Κυριακής, τις αργίες κ.λπ. είναι πολύ δημοφιλής η ζωγραφική προσώπου (face painting) για τα παιδιά. Όπου υπάρχουν μαζεμένα παιδάκια, υπάρχει περιπλανόμενος μακιγιέρ που μπορεί να τα βάψει επί τόπου. Κάπως όπως είναι στην Ελλάδα οι μπαλονάδες. Το Σάββατο, λόγω του φεστιβάλ, κυκλοφορούσαν αρκετοί ζωγραφισμένοι και από μεγαλύτερες ηλικίες.
Απλές, καθημερινές σκηνές: photo opportunity για τουρίστες, επαγγελματίες πορτραιτατζήδες και sex in the park.
Βόλτα στο Soho. Οι πίνακες είναι αντίγραφα και αποτελούν μέρος μιας υπαίθριας έκθεσης της Εθνικής Πινακοθήκης. Ο πρώτος είναι του William Turner και ο δεύτερος του Georges Seurat.
Η Carnaby Street στο Soho, μια περιοχή ιδιαίτερα δημοφιλής στους νέους, τους τουρίστες, τους μοδάτους και τους "κάπως". Εγώ έχω πάει όλες κι όλες 3 φορές. Η πρώτη ήταν την πρώτη φορά που ήρθα τουρίστρια στην Αγγλία (τον Οκτώβριο του 1993). Η τρίτη ήταν το περασμένο Σάββατο. Η δεύτερη ήταν κάπου στο ενδιάμεσο. Τα λουλούδια με εντυπωσίασαν με τα χρώματά τους.
Άλλος ψωνίζει, άλλος ψέλνει. Hare Krishna εν μέσω ανυποψίαστων καταναλωτών στην Oxford Street.
Πρωτότυπα μπλουζάκια σε μαγαζί με σουβενίρ και εναλλακτικά δώρα.
Πίσω στην Leicester Square και στο φεστιβάλ, οι τύποι αυτοί παρίσταναν τους Γάλλους σεφ στα πλαίσια της διαφημιστικής καμπάνιας για την ταινία Ratatouille.
Το φεστιβάλ συμπλήρωναν αυθεντικό ντάλεκ από την σειρά Doctor Who, καθώς και διάσημα αυτοκίνητα όπως αυτό του Ροζ Πάνθηρα. Πάμε όλοι μαζί: ταραμ, ταραμ, ταραμ ταραμ ταρααααααμ, ταράμ ταράααααααααααμ....
Ουφ! Επιτέλους τέλος. Πάω τώρα να γράψω 100 φορές:
ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΑΛΩ ΤΟΣΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΑΛΩ ΤΟΣΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΑΛΩ ΤΟΣΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΑΛΩ ΤΟΣΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΑΛΩ ΤΟΣΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
35 comments:
Μήπως αυτά τα φοβερά μπλουζάκια τα πουλάνε και στο Internet;
Σίγουρα θα τα πουλάνε και στο ίντερνετ, αλλά το ερώτημα είναι πού. Όταν με ξαναφέρει από εκεί ο δρόμος, θα το ρωτήσω.
Όσο super πρέπει να είναι η ταινία Ratatouille, άλλο τόσο απαίσιο είναι το πραγματικό φαγητό Ratatouille! Μπλιάξ!!! :)
Πρόσεξετο πόδι του νεαρού που έχει αγκαιά τη γκόμενα στο πάρκο. Δέρμα λευκότερο του λευκού. Και νόμιζα ότι εγώ είμαι άσπρη!!
Μου αρέσει πολύ το άφρο μαλί του τύπου στη φωτογραφία πριν από αυτή με τα κίτρινα λουλούδια. Κάθε καρυδιάς καρύδι στο Λονδίνο!! Χεχε.
Και τώρα που το σκέφτομαι, θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Θέλω να έρθω στο Κεντ τον Αύγουστο για να δω τον Αργεντίνο μου. Δεν έχω όμως ούτε καινούριο διαβατήριο ούτε αστυνομική ταυτότητα.
Και δεν θα προλάβω να βγάλω εγκαίρως. Αν παρουσιαστώ με την παλιά αστυνομική ταυτότητα, λες να μου δημιουργήσουν πρόβλημα τα Αγγλόνια στο αεροδρόμιο?
@ Snikolas: Για την ταινία δεν έχω γνώμη, αλλά γιατί το φαγητό είναι τόσο απαίσιο;
@ Nobody: Άλλη φορά θα φροντίσω να φωτογραφίζω μόνο μελαχρινούς, για να μην προσβάλλονται τα χρηστά σας ήθη από τους ασπρουλιάρηδες Άγγλους :-p
Για το θέμα της ταυτότητας δεν ξέρω να σου πω. Έχω "ακούσει" για άτομα που τους έχουν στείλει πίσω επειδή είχαν μόνο την παλιά ταυτότητα, έχω "ακούσει" για άτομα που έχουν ταξιδέψει κανονικά. Το πρόβλημα με αυτά που ακούς είναι ότι δεν ξέρεις πού σταματά η αντικειμενική πραγματικότητα και πού αρχίζει η φαντασία. Η μόνη προσωπική εμπειρία που έχω είναι όταν με σταμάτησαν επειδή το διαβατήριο ήταν παλιομένο, οπότε θα σου έλεγα αν η ταυτότητά σου είναι ξεσκισμένη, να μην το αποτολμήσεις. Το καλύτερο είναι να ρωτήσεις την αεροπορική εταιρία, γιατί αυτοί είναι υπεύθυνοι για να σε φέρουν πίσω αν δεν σε αφήσουν οι τελωνειακοί να μπεις μέσα, οπότε πιστεύω θα ξέρουν τι ισχύει.
Οκ σοφάκι! Θενκς. Θα ρωτήσω.
Ωραία χρώματα, ζήτω το πολύχρωμο Λονδίνο. Εσύ πάντως οδεύεις ολοταχώς για τη συμπλήρωση του quota του Blogger με τόσες φωτογραφίες..
Μπα, μου δείχνει ότι έχω πολύ χώρο ακόμα, γιατί πριν τις ποστάρω τις μικραίνω στα 600 pixels (70 KB). Αλλά έχω αρχίσει και κουράζομαι, γιατί κάθε ποστ μου παίρνει 1-2 ώρες. Καιρός να περιορίσω τα φωτορεπορτάζ...
Exterminate, exterminate...σόρι σοφία με κυνηγάνε τα ντάλεκ και πρέπει να τους ξεφύγω δεν υπάρχει χρόνος για πολλά λόγια!
Όπως πάντα οι φωτογραφίες πρώτες!
Καλή σου μέρα!
Μα που είναι και αυτός ο DR WHO ρε παιδί μου πάλι στην αναμονή με έβαλε....
Τρεχάτε ποδαράκια μου...
τέλειες φωτογραφίες! τελικά τι σπουδάζεις;....φωτογραφία;
ε; φανταστικέ φωτορεπόρτερ;
Εμένα πειράζει που μου αρέσει η Carnaby street?
Είμαι κάπως....
;D
# Going loco down in Acapulco...!
Παρεπιπτόντως, η Carnaby str μοιάζει πολύ με την Neil str.
Τέλος, για τον alitovio: δες εδώ
Αχ...βαχ...θα με κάνεις να πάρω το πρώτο αεροπλάνο για το Νησί!!!!
ΥΓ Βάζε τις φωτό σε slideshow θα σου είναι πιο εύκολο να τους προσθέτεις και λεζάντες. Μια βόλτα στο www.slide.com θα σε πείσει!
Εγώ τα έχω πει και στο παρελθόν για το νέο σου έρωτα, αλλά μην αισθάνεσαι ενοχές, ζήσε τον και απλά ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΕ!!
Χαχα, φιλιά!
Δεν βάζεις κώλο μέσα... Πάντως έχει ένα "κακό" όλο αυτό που κάνεις.
Ρε Σοφία τα κάνεις τόσο πετυχημένα που τί να κάνω να 'ρθω στο Λονδίνο; 'ντάξει τώρα τα είδα όλα...
ΥΓ Που 'σαι, αν σκέφτεσαι να μετακομίσεις για άλλη πόλη/χώρα, πες το να προλάβουμε να πάμε..ΡΡΡΡΡΡΡΡ
Χαχαχαχα! Απίθανο το comment του Δημοσθένη! He's got a point, you know!! :-p
δοκίμασε το PixResizer, freeware προγραμματάκι που μπορεί να σου τις μικραίνει όλες μαζί με ένα κλικ.. (βάλε το στο google και θα βρεις στην πρώτη σελίδα link για να το κατεβάσεις δωρεάν)
Αχα! Ώστε εσύ ήσουν η μανιακή φωτογράφος που πέτυχα στη βόλτα μου. Χμμμμ! Και δε σου φαινόταν οτι είσαι blogger, ούτε Ελληνίδα! :P
Όταν ξανακατέβεις κέντρο με τη φωτογραφική, ενημέρωσε να μην κατεβούμε. Όχι να δω τη φάτσα μου καμιά μέρα στο blog σου! Ειδικά αν με πετύχεις σε φάση όπως το ζευγάρι στο πάρκο, δεν μου γλιτώνεις μετά!
Καλημέρα!
Α! Το μαγαζί με τα T-shirts που βρίσκεται;
Που είσουν?
Δίπλα στους ταχυδακτυλουργούς στη leicester square ήμουν κι εγώ :)
ΝΑΙ, ΣΕ ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ!
ΝΑΙ, ΣΕ ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ!
ΝΑΙ, ΣΕ ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ!
ΝΑΙ, ΣΕ ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ!
ΝΑΙ, ΣΕ ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ!
(το αυτό, άλλες 100 φορές!)
τους πίνακες στους δρόμους θέλω να τους δω... εάν δεν βαριέμαι (και δεν βρέχει) θα κάνω καμία να τους χαζέψω.. ωραίο σκεπτικό και πρωτοποριακό!
@ Πίκος Απίκος: Τρέξε να γλυτώσεις!!
@ Kat: Μακάρι να σπούδαζα, αλλά ατυχώς δουλεύω. Πάντως δεν έχω κάνει ποτέ σπουδές φωτογραφίας, ούτε έχει σχέση το επάγγελμά μου με φωτογραφία, δημοσιογραφία, ρεπορτάζ κ.λπ.
@ Philos: Ο καθένας με τις προτιμήσεις του :-p
@ Itelli: Πού είναι η Neil Str?
@ An-Lu: To έχω σκεφτεί, αλλά κατέληξα ότι δεν μου αρέσουν τα slide show :-(
@ Seaina: Είμαι ερωτευμένη, στα σύννεφα πετάω... ;-)
@ Dimosthenis & Δανάη: Έχετε να δείτε κι άλλα πολλά ακόμα!!! Για μετακόμιση δεν υπάρχει προοπτική, οπότε μπορείτε να μείνετε ήσυχοι. Αν αλλάξει κάτι, θα ειδοποιήσω για να λάβετε τα μέτρα σας.
@ Epikouros: Έχω το Mihov Image Resizer που είναι το ίδιο πράγμα (φοβερό προγραμματάκι - από τότε που το ανακάλυψα μου έλυσε τα χέρια, αλλά βρήκα άλλο μπελά). Βλέπεις, το πρόβλημα δεν είναι στην επεξεργασία των φωτογραφιών, είναι στο να διαλέξω ποιες 10-20 από τις 400 τόσες θα δημοσιεύσω, να τις βάλω στη σειρά και να γράψω τις λεζάντες και το ποστ. Βασικά χρειάζομαι γραμματέα ;-)
@ Γκρινιάρης: Αυτή που έμοιαζε με Σουηδέζα (ψηλή, καλίγραμμη κ.λπ.); Ναι, ναι, εγώ ήμουν :-D
Το μαγαζί με τα μπλουζάκια είναι στη βόρεια πλευρά της Leicester Sq, στη γωνία απέναντι από το Swiss Centre.
Καλά, το σκέφτεσαι να σε δεις στο ιστολόγιό μου καμιά μέρα; Γαμώ τα γέλια θα κάνουμε!
@ Χρίστος: Σοβαρά; Μα καλά, όλοι στην Leicester Sq είμασταν; Πέρασα για λίγο από τους ταχυδακτυλουργούς, αλλά δεν έκατσα.
@ Dream_Rider: Ε, καλά, αφού δεν με πιστεύετε, τι αξία έχει να προσπαθήσω; Ας συνεχίσω να βγάζω φωτογραφίες τότε...
@ The Bluelephant: Να πας, είναι πολύ καλή φάση. Αν και δεν το βλέπω να μη βρέχει...
Βλέπω πως δεν έγραψες "δεν θα ξαναβγάλω ΠΟΤΕ τοσες φωτογραφίες"... σου αφήνεις περιθώριο! ;)
Πολύ ωραία τις τραβάς πάντως και πολύ όμορφας μας τα περιγράφεις όλα! Και εις άλλες βόλτες με υγεία!!!
Covent Garden. Ο δρόμος με τα παπουτσάδικα.
Υπαίθρια έκθεση ζωγραφικής με αντίγραφα... Να μια ωραία ιδέα...
Κάτσε εσύ στο Σίτυ κουκλίτσα... κι εγώ την "κάνω" για 'Αγιο Όρος!
Δεν σας άντεχα άλλο βρε...
Sex in the park, sex in the city...
Πολύ προχωρημένοι δεν είστε εσείς οι Άγγλοι?
Αλλά θα σας βάλει σε τάξη ο κ. Brown!
[ο Tony σας είχε ξέφραγο αμπέλι!]
Και να μην ξεχάσω: Goodbye Mr. Blair!
Υ.Γ.: Τελικά κάνεις για φωτορεπόρτερ. Μήπως είναι καιρός να αλλάξεις επάγγελμα;
Α και, 3-5 φωτογραφίες φτάνουν για ερασιτεχνικό blogging...
Χαρα στο κουραγιο σου παντως. Απορια: Οταν πας καπου δεν θες να απολαυσεις το μερος; Δεν σε περιοριζει το γεγονος οτι βγαζεις συνεχως φωτογραφιες;
Υ.Γ. Μου εχει γινει εμμονη το Οσλο! αντε πια... ;-p
Pegasus, καλώς επέστρεψες & ευχαριστώ! Όντως, άφησα κάποια περιθώρια ;-)
Itelli, έτσι πες βρε παιδί μου, κι έψαχνα στην Αμερική!
Φαίνεται μήπως ότι 1. δεν ψωνίζω παπούτσια στην Αγγλία, και 2. δεν πάω συχνά στο Covent Garden;
Klearchos, χαίρομαι που συμφωνείς. Κι εμένα μ' αρέσουν οι υπαίθριες εκθέσεις - ζωγραφικής και γενικώς.
Άσκαρ, καλή διασκέδαση!
Redhathacker, αυτά δεν είναι τίποτα, αγαπητέ μου ;-)
Είναι λίγο αργά για αλλαγή επαγγέλματος (αν και ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ). Όσο για τις φωτογραφίες, 3-5 είναι πολύ λίγες. Ούτε ραπανάκια για την όρεξη.
@ The Τherapist: Φυσικά και θέλω να απολαύσω τα μέρη που βλέπω. Αλλά μου αρέσει και η φωτογραφία - όχι μόνο η τεχνική της αποτύπωσης της στιγμής, αλλά και το ότι μπορώ μετά να μοιραστώ την εικόνα με άλλους. Δεν το βλέπω σαν κάτι περιοριστικό, γιατί είναι κάτι που με ευχαριστεί. Άλλωστε τα μέρη που φωτογράφησα το περασμένο σ/κ, με εξαίρεση το Soho/Carnaby Street, τα έχω δει πολλές φορές.
Όσο για το Όσλο, θα βάλω φωτογραφίες από βδομάδα γιατί το σ/κ θα λείπω. Promise!
Ντάξει πόοοοοσο κλασικός είναι ο τύπος με την Αφάνα.. τον έχω πετύχει περίπου 20 φορές.. απίστευτο
Χαχα σοβαρά μιλάς; Εγώ είχα χρόνια να περάσω από εκείνα τα μέρη και δεν τον είχα ξαναδεί.
Post a Comment