Mărţişor και πράσα

Αν επισκεφτήκατε σήμερα, 1η Μαρτίου, την ελληνική ιστοσελίδα του Γούγλη, θα είδατε την παρακάτω εικόνα.


Αν επισκεφτήκατε την αγγλική, η εικόνα είναι διαφορετική.


Η ελληνική ιστοσελίδα είναι αφιερωμένη στους ρουμάνικους εορτασμούς για την έναρξη της άνοιξης, γνωστούς με το όνομα Mărţişor, ενώ η αγγλική στην ημέρα του Αγίου Δαυίδ, που είναι προστάτης της Ουαλίας. Πέρσυ τέτοια μέρα είχα κάνει αναρτήσεις και για τις δύο αυτές γιορτές, και τις παραθέτω λίγο-πολύ αυτούσιες, για όσους ενδιαφέρονται.

***** ***** *****

Κατ' αρχήν, λίγα λόγια για τις βουλγάρικες Μαρτενίτσες.


Ο Μάρτης είναι ο μεταβατικός μήνας μεταξύ χειμώνα και άνοιξης, γνωστός και ως γδάρτης και ως κακός παλουκοκαύτης . Αυτοί οι αρνητικοί χαρακτηρισμοί σχετίζονται με τα συχνά δυνατά κρύα (όποιος έχει ζήσει σε ορεινό μέρος της Ελλάδας ξέρει ότι ο Μάρτης είναι χιονιάς), που παλιότερα ανάγκαζαν τους ανθρώπους να κάψουν ακόμα και τα παλούκια, δηλ. τους ξύλινους φράχτες των σπιτιών, για να ζεσταθούν, έχοντας εξαντλήσει το χειμώνα που προηγήθηκε τα αποθέματα καύσιμων υλών. Οι πρώτες μέρες του Μάρτη θεωρούνται από τη λαογραφία μας μεταφυσικά επικίνδυνες, επειδή στα χωριά κυριαρχούν τα βράδια κάποιες φθοροποιές υπάρξεις, οι «δρίμες». Γι' αυτό, λέει, την 1η του Μάρτη συνηθίζουμε να φοράμε βραχιολάκι από κόκκινη και άσπρη κλωστή που έχει «μαγική» δύναμη και μας προφυλάσσει από τον ήλιο και άλλα κακά.

Αυτός ο συνδιασμός κόκκινης και άσπρης κλωστής δεν είναι μόνο ελληνικό έθιμο. Υπάρχει και στην παράδοση της Βουλγαρίας, όπου οι πλεγμένες κλωστές λέγονται μαρτενίτσες και φοριούνται όχι μόνο σαν βραχιόλια, αλλά και καρφιτσωμένες στα ρούχα σε σχήμα φιόγγου, με δυο φουντίτσες στις άκρες. Χρησιμοποιούνται επίσης και σαν διακοσμητικά στα σπίτια και στους κήπους. Σύμφωνα με τη βουλγάρικη λαογραφία οι μαρτενίτσες σύμβολίζουν τις ζεστότερες μέρες που έρχονται, φέρνουν τύχη και προστατεύουν από τα κακά πνεύματα.

***** ***** *****

Και στη συνέχεια, το αφιέρωμα στην Ουαλία.

Σήμερα στην Ουαλία είναι η μέρα των πράσων και των νάρκισσων (ασφόδελων). Για την ακρίβεια είναι η μέρα του Αγίου Δαυίδ, που είναι προστάτης της Ουαλίας και γιορτάζεται με παρελάσεις κι άλλες εκδηλώσεις. Tη μέρα αυτή συνηθίζεται να φοράνε στο πέτο μικρούς νάρκισσους ή πράσα. Δεν σας κάνω πλάκα: αυτά είναι τα εθνικά σύμβολα της χώρας.

Να πω επίσης για όσους δεν ξέρουν, ότι η Ουαλία είναι ημι-αυτόνομη χώρα της Μεγάλης Βρετανίας, με πρωτεύουσα το Cardiff. Οι Ουαλοί μιλάνε Cymraeg, δηλαδή ουαλικά, παίζουν καλό ράγκμπυ (εθνικό σπορ γαρ) και δεν συμπαθούν τους Άγγλους. Η σημαία τους δεν έχει καμία σχέση με τη βρετανική που ξέρετε, και τα εθνικά τους σύμβολα είναι ο κόκκινος δράκος (Y Ddraig Goch στα ουαλικά), τα πράσα (μα την αλήθεια!) και οι νάρκισσοι.

Οι άλλες δύο χώρες της Μεγάλης Βρετανίας είναι η Αγγλία, με προστάτη τον Άγιο Γεώργιο και εθνικό σύμβολο το κόκκινο τριαντάφυλλο, και η Σκωτία, με προστάτη τον Άγιο Ανδρέα, και εθνικό σύμβολο το γαϊδουράγκαθο. Στην Αγγλία και στη Σκωτία μιλάνε αγγλικά, μόνο που τα σκωτσέζικα αγγλικά είναι ακαταλαβίστικα ;-)

Στην Ουαλία βρίσκεται το χωριό με το όνομα Llanfairpwllgwyngyll, το οποίο είναι συντομευμένη μορφή του πραγματικού ονόματος Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch. Όπως διαπιστώνετε, τα ουαλικά δεν μοιάζουν καθόλου με τα αγγλικά και επίσης κάνουν φοβερή οικονομία στα φωνήεντα. Περιττό να σας πω ότι το χωριό αυτό έχει το μακρύτερο και πιο δυσπρόφερτο όνομα σε ολόκληρη τη Βρετανία.

***** ***** *****

Αυτά έγραφα πέρσυ τέτοιο καιρό... Για περισσότερες πληροφορίες και εικόνες, μπορείτε να πάτε στις σχετικές ιστοσελίδες και να πατήστε πάνω στο λογόγραμμα του Γούγλη.

Καλημέρα και καλό μήνα να έχουμε, με ασπρο-κόκκινα βραχιολάκια, φιόγκους, πράσα, νάρκισσους ή όπως αλλιώς γιορτάζει ο καθένας!