Περί φέτας ο λόγος

Το πρόβλημα στην Αγγλία είναι πως όχι μόνο δεν υπάρχει βαρελίσια φέτα αλλά δεν υπάρχει φέτα γενικότερα. Στα σούπερ μάρκετ βρίσκεις πακεταρισμένες φέτες σε συσκευασίες μέχρι 200 γραμμάρια και σε τιμές από 9 ευρώ το κιλό (αυτές που δεν τρώγονται) έως 14 ευρώ το κιλό (αυτές που είναι κάπως υποφερτές). Το πακετάκι στην φωτογραφία είναι 99 γραμμάρια και ήταν σε προσφορά 1,20 ευρώ. Όπως βλέπετε, οι ποσότητες που καταναλώνουμε μπορούν να υπολογιστούν *και* με το σταγονόμετρο.

Συγκριτικά με τα ντόπια τυριά η φέτα είναι αρκετά τσιμπιμένη. Π.χ. ένα πολύ καλό πακεταρισμένο cheddar δεν υπερβαίνει τα 10 ευρώ το κιλό, πωλείται σε μεγαλύτερες συσκευασίες και πολύ συχνά βρίσκεις προσφορές του τύπου 1 πακέτο δώρο με κάθε πακέτο που αγοράζεις. Οι τιμές σε ευρώ είναι ελαφρώς παραπλανητικές γιατί αυτή την εποχή το ευρώ έχει (ακόμα, αλλά ελπίζουμε όχι για πολύ) τα πάνω του σε σχέση με τη λίρα. Αν κάναμε τις μετατροπές πριν από ένα χρόνο, η ακριβή φέτα θα έβγαινε στα 16 ευρώ το κιλό ή και παραπάνω.

Μέχρι πρόσφατα η πιο φτηνή φέτα στη βρετανική αγορά ήταν η δανέζικη, που φτιαχνόταν με ...αγελαδινό γάλα. Πρέπει όμως να τέθηκε σε ισχύ η νομοθεσία της ΕΕ που προστατεύει τη φέτα ως προϊόν με ελεγχόμενη ονομασία προέλευσης, γιατί ξαφνικά εξαφανίστηκαν όλες οι δανέζικες φέτες από τα ράφια και αντικαταστάθηκαν από φέτες Agno και Kolios τρίτης διαλογής. Όχι ότι για μας υπάρχει διαφορά, αφού αν ψάχνεις να βρεις φέτα να τρώγεται, καταλήγεις αναγκαστικά στις ακριβότερες που προέρχονται από μικρότερα τυροκομεία της Λάρισας και των Τρικάλων. Απλά όταν βρίσκεσαι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (π.χ. όταν έχεις γεμιστά στο φούρνο και η μόνη φέτα στο σούπερ μάρκετ είναι η φτηνή), έχεις την ηθική ικανοποίηση ότι στηρίζεις την οικονομία της Ελλάδας και όχι της Δανίας.

Ελπίζω τώρα να καταλαβαίνετε γιατί οι Έλληνες της Γηραιάς Αλβιώνας έχουμε μια μανία με το ελληνικό τυρί (και γιατί o NdN ζητάει από τη μάνα του να στέλνει φέτα).....