Μανούλι, θες κουλούρι;

Σήμερα είμαι πολύ ευτυχισμένη γιατί ανακάλυψα ένα τούρκικο σούπερ μάρκετ που όχι μόνο πουλάει νοστιμότατες φλαούνες και καταπληκτικά κανταΐφια, αλλά έχει και κουλούρια σαν αυτά που έχουμε στην Ελλάδα.

Πήρα δύο και το ένα το τσάκισα στο δρόμο. Δεν άντεχα να φτάσω σπίτι. Το δεύτερο σώθηκε για να φωτογραφηθεί. Οπτικά είναι λίγο διαφορετικό από τα δικά μας, πιο χοντροκομμένο και το σουσάμι του πιο καβουρδισμένο, αλλά γευστικά είναι το ίδιο πράγμα.

Βρήκα επίσης και ένα ιταλικό μπακάλικο που έχει μακαρόνια για παστίτσιο (τα οποία δεν τα βρίσκεις στα σούπερ μάρκετ γιατί εδώ τρώνε μόνο σπαγγετίνι).

Εκείνο που δεν βρήκα είναι φακελάκια μπεσαμέλ. Αλλά δεν απελπίζομαι... θα κοιτάξω σε κανένα αραβικό, αυτά έχουν.

Και μόνο που έφαγα κουλούρι, είμαι ενθουσιασμένη. Το μόνο που μένει τώρα είναι να βρω πού φτιάχνουν τυρόπιτες και μπουγάτσες :-)

Ρώτησα την Τουρκάλα που με εξυπηρέτησε και μου είπε ότι στα τούρκικα το κουλούρι λέγετε simit. Της περιέγραψα το ελληνικό σιμίτι, αλλά δεν το ήξερε. Πάντως συνεννοηθήκαμε.

Το λεξικό του Μπαμπινιώτη λέει πως το τουρκικό simit προέρχεται από αραβική λέξη που ανάγεται στο αρχαίο σεμίδαλις, δηλ. σιμιγδάλι.

Η φλαούνα είναι κυπριακό γλυκό ψωμί με γέμιση τυρί, σταφίδες και δυόσμο. Τι τυρί μην με ρωτήσετε, δεν έχω ιδέα. Πάντως όχι φέτα.