Κάθε χρόνο τα χριστουγεννιάτικα φώτα των κεντρικών δρόμων του Λονδίνου έρχονται να μας θυμίσουν ότι πλησιάζουν οι γιορτές και να δώσουν λάμψη στα μουντά χειμωνιάτικα βράδια μας. Για να καταλάβετε για πόση μουντάδα μιλάμε, σκεφτείτε ότι γύρω στα Χριστούγεννα ο αγγλικός ήλιος (όταν τον βλέπουμε) δύει πριν τις 4 το απόγευμα. Ίσως γι' αυτό τα φώτα είναι ένα τόσο σημαντικό κομμάτι του εορταστικού στολισμού εδώ στις βόρειες χώρες, χρειαζόμαστε όσο περισσότερο φως γίνεται.
Δυστυχώς τα φώτα ως διάκοσμος είναι μια ακριβή λύση και οι οικονομικές δυνατότητες των Δήμων περιορισμένες. Στο Λονδίνο, η χρηματοδότηση των στολισμών γίνεται από τα μαγαζιά της εκάστοτε περιοχής, και στους κεντρικούς δρόμους οι έμποροι έχουν προ πολλού στραφεί σε σπόνσορες και άλλες οικονομικές λύσεις προκειμμένου να ανταπεξέλθουν. Στην Oxford Street, απ' όπου προέρχονται οι φωτογραφίες της ανάρτησης αυτής, οι στολισμοί ανακυκλώνονται συστηματικά: οι ομπρελίτσες α λα Μαίρη Πόπινς κάνουν την εμφάνισή τους για τέταρτη συνεχή χρονιά, ενώ τα αστέρια για δεύτερη.
Ο φετινός σπόνσορας της Oxford Street είναι η Marmite ή αλλιώς μαρμίτα. Η μαρμίτα είναι μια κρέμα για ψωμί, σκουρόχρωμη, με κολλώδη υφή και έντονη αλμυρή και πικάντικη γεύση. Δεν μπορώ να σας την περιγράψω γιατί δεν μοιάζει με κάτι άλλο, είναι πραγματικά μια γεύση μοναδική. Τόσο "μοναδική" που έχει φανατικούς εχθρούς και φίλους, σε κάποιους αρέσει πολύ ενώ κάποιους άλλους τους αηδιάζει. Αυτό ακριβώς είναι και το σλόγκαν πάνω στο οποίο έχει βασιστεί όλη της η διαφημιστική καμπάνια τα τελευταία χρόνια: you either love it or you hate it, δηλαδή "τη λατρεύεις ή τη μισείς".
Το σλόγκαν αυτό φιγουράρει και στην Oxford Street τα φετεινά Χριστούγεννα προς μεγάλη δυσαρέσκεια όσων προτιμούν πιο παραδοσιακούς στολισμούς.
Μια άλλη καινοτομία των φετεινών στολισμών είναι ότι για πρώτη φορά ο κάθε ένας μπορεί να συμμετέχει και προσωπικά στους στολισμούς, απλά πηγαίνοντας στη σελίδα της Marmite στο Facebook και ανεβάζοντας μια φωτογραφία του. Κιτσ; Ίσως. Εφετζίδικο; Σίγουρα. Και επίσης φτηνό - πράγμα σημαντικό δεδομένης της γενικότερης οικονομικής στασιμότητας.
Περισσότερα για τη μαρμίτα και για τα χριστουγεννιάτικα φώτα της Oxford Street μπορείτε να διαβάσετε (στα αγγλικά) εδώ.
Δυστυχώς τα φώτα ως διάκοσμος είναι μια ακριβή λύση και οι οικονομικές δυνατότητες των Δήμων περιορισμένες. Στο Λονδίνο, η χρηματοδότηση των στολισμών γίνεται από τα μαγαζιά της εκάστοτε περιοχής, και στους κεντρικούς δρόμους οι έμποροι έχουν προ πολλού στραφεί σε σπόνσορες και άλλες οικονομικές λύσεις προκειμμένου να ανταπεξέλθουν. Στην Oxford Street, απ' όπου προέρχονται οι φωτογραφίες της ανάρτησης αυτής, οι στολισμοί ανακυκλώνονται συστηματικά: οι ομπρελίτσες α λα Μαίρη Πόπινς κάνουν την εμφάνισή τους για τέταρτη συνεχή χρονιά, ενώ τα αστέρια για δεύτερη.
Ο φετινός σπόνσορας της Oxford Street είναι η Marmite ή αλλιώς μαρμίτα. Η μαρμίτα είναι μια κρέμα για ψωμί, σκουρόχρωμη, με κολλώδη υφή και έντονη αλμυρή και πικάντικη γεύση. Δεν μπορώ να σας την περιγράψω γιατί δεν μοιάζει με κάτι άλλο, είναι πραγματικά μια γεύση μοναδική. Τόσο "μοναδική" που έχει φανατικούς εχθρούς και φίλους, σε κάποιους αρέσει πολύ ενώ κάποιους άλλους τους αηδιάζει. Αυτό ακριβώς είναι και το σλόγκαν πάνω στο οποίο έχει βασιστεί όλη της η διαφημιστική καμπάνια τα τελευταία χρόνια: you either love it or you hate it, δηλαδή "τη λατρεύεις ή τη μισείς".
Το σλόγκαν αυτό φιγουράρει και στην Oxford Street τα φετεινά Χριστούγεννα προς μεγάλη δυσαρέσκεια όσων προτιμούν πιο παραδοσιακούς στολισμούς.
Μια άλλη καινοτομία των φετεινών στολισμών είναι ότι για πρώτη φορά ο κάθε ένας μπορεί να συμμετέχει και προσωπικά στους στολισμούς, απλά πηγαίνοντας στη σελίδα της Marmite στο Facebook και ανεβάζοντας μια φωτογραφία του. Κιτσ; Ίσως. Εφετζίδικο; Σίγουρα. Και επίσης φτηνό - πράγμα σημαντικό δεδομένης της γενικότερης οικονομικής στασιμότητας.
Περισσότερα για τη μαρμίτα και για τα χριστουγεννιάτικα φώτα της Oxford Street μπορείτε να διαβάσετε (στα αγγλικά) εδώ.
5 comments:
Καλή Χρονιά σου εύχομαι. Τα φώτα των Χριστουγέννων είναι μία ωραία παράδοση της Αγκλετέρας. Η Αθήνα κάτι κάνει, παράδοση είχε ο Πειραιάς, παλιά τουλάχιστον.
Μ' αρέσει η ιδέα της Μαρμίτας, όχι όμως ο κάθε ένας να βάζει και τη φωτογραφία του δίπλα..μπλιάχχχ! Τι κιτσαρία!
xaxaxa την είχα ξεχάσει.. για μένα ήταν παραπολύ έντονη γεύση.. και γενικά δεν υπήρξα μημουαπτου.. αλλά μου άρεσε να πιάνω μια μυτια με το μαχαίρι και να την ανακατεύω με μεγάλη ποσότητα βούτυρο.. :) :)
καλη χρονιά σοφία μου ευτυχισμένη και δημιουργική :) :)
Καλή κι ευλογημένη χρονιά Σοφία μου στην οικογένεια σου!
Αρκετά χρόνια πριν, όταν σπούδαζε ο Γιάννης στο Λονδίνο, λάτρευα να περπατάω στους υπέροχα στολισμένους δρόμους.
Μάλιστα, είχα και μια έντονη επιθυμία να ξανάρθουμε.
Αλλά μετά απ αυτά που είδα, μου κόπηκε η όρεξη :(
Στολισμός με σπόνσορες ναι, αλλά να μην φαίνονται. Όσο για την διαφήμιση της μαρμίτα και δη με φωτογραφία, ότι χειρότερο. Κρίμα....
Οι δύο πρώτες φωτογραφίες είναι απλά υπέροχες!!
Καλή χρονιά! Και να σε βλέπουμε πιο συχνά φέτος!!
Τρελοτουρίστρια
Καλή χρονιά σε όλους, δημιουργική και αγαπημένη!
@ Marina: Εγώ φέτος μόνο το δέντρο είδα στην Αθήνα και ήταν υπερ-αρκετό!
@ Koulpa: Μια μυτιά νομίζω κι εγώ ότι είναι αρκετή ;-)
@ Magda: Δυστυχώς κανένας δεν δέχεται να γίνει σπόνσορας χωρίς να φαίνεται...
@ Τρελοτουρίστρια: Πιστεύω θα τα λέμε πιο συχνά φέτος :-)
Post a Comment