The City of Wells

Στη Βρετανία, η διαφορά μεταξύ του "city" και του "town" δεν είναι το μέγεθος, όπως μας μάθαιναν στα Αγγλικά, αλλά το αν η πόλη έχει καθεδρικό ναό ή όχι. Το Wells έχει καθεδρικό ναό, και συνεπώς παρόλο που έχει μόνο 10.000 κατοίκους, είναι city - η μικρότερη στην Αγγλία. Βρίσκεται στη μέση μιας περιοχής που είναι γνωστή ως Mendip Hills, καταπράσινοι λόφοι που εκτίνονται όσο φτάνει το μάτι.

Το Wells δεν έχει σιδηροδρομικό σταθμό, οπότε πρέπει να πας με τραίνο μέχρι το Bath ή το Bristol και από εκεί οδικώς ως το Wells, διαδρομή που παίρνει περίπου 45 λεπτά μέσα από επαρχιακούς δρόμους που ανεβοκαταβαίνουν και στριφογυρίζουν γύρω από λόφους και λοφάκια, και γύρω-γύρω να βόσκουν αμέριμνα προβατάκια και αγελαδίτσες. Είναι μια απίστευτα όμορφη διαδρομή, σχεδόν μαγική. Σα να έχεις μπει σε καρτ-ποστάλ ένα πράγμα. Παραδόξως δεν έβγαλα φωτογραφίες, αλλά βρήκα στα αρχεία μου μια παλιότερη που δείχνει τον Λόφο του Glastonbury που είναι κοντά στο Wells. Όποιος ξέρει τον θρύλο του βασιλιά Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης, ίσως έχει ακούσει και για τον πύργο αυτό. Αν δεν ξέρετε, δεν πειράζει... απολαύστε την εικόνα.

Το Σάββατο το πρωί πέρασα ένα δίωρο φωτογραφίζοντας λουλούδια στον κήπο των παιδιών που μας φιλοξένησαν. Στην Αγγλία αγαπάνε πολύ τις πρασινάδες. Είναι σπάνιο να δεις τσιμεντένιες αυλές. Συνήθως οι κήποι έχουν γκαζόν και πολλά-πολλά λουλούδια, στο χώμα, σε γλάστρες, σε καλάθια που κρέμονται. Ο κόσμος ασχολείται πολύ με την κηπουρική, αλλά βοηθάει και ο καιρός. Η συννεφιά και η βροχούλα δημιουργούν τις ευνοϊκότερες συνθήκες για λουλούδια παντός είδους, όπως αυτές οι μωβ πετούνιες.

Κι αυτές οι τριανταφυλλιές κι ένα σωρό άλλα που δεν ξέρω καν το όνομά τους.

Αυτός είναι ο φημισμένος καθεδρικός ναός του Wells, όπως φαίνεται από την πίσω μεριά (ανατολική). Είπατε τίποτα για το γρασίδι;

Δίπλα στον καθεδρικό ναό είναι το Bishop's Palace (το παλάτι του δεσπότη) που περιβάλλεται από τείχος με τάφρο. Μέσα στην τάφρο έχει κύκνους, που δεν μας έκαναν τη χάρη να σηκώσουν τον λαιμό τους. Είχε πολλά παιδάκια εκεί γύρω που τους πετούσαν φέτες-φέτες ψωμί και μάλλον είχαν φάει του σκασμού, οπότε χρειάζονταν ανάπαυση.

Οι Άγγλοι είναι λάτρεις του πικ-νικ στο γρασίδι, και όχι μόνο στην εξοχή. Τα "τραπεζάκια έξω" είναι λιγοστά, οπότε όταν έχει καλό καιρό παίρνουν σάντουιτς και πατατάκια, βρίσκουν λίγο γρασίδι και στρώνονται κάτω. Δεν έχει σημασία αν είσαι στο κέντρο της πόλης ή δίπλα σε αυτοκινητόδρομο, αρκεί που έχεις βρει γρασίδι. Στο βάθος βλέπετε τον καθεδρικό ναό και την καταιγίδα που ευτυχώς τελικά μας προσπέρασε :-)

Το ρολόι αυτό βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του καθεδρικού ναού.

Στο κέντρο της πόλης κάστρα, παραδοσιακά σπίτια και πολλά λουλούδια.

Όχι μόνο πολλά, αλλά και περίεργα. Είδος πετούνιας; Δεν είμαι σίγουρη, πάντως μου φάνηκε πολύ εντυπωσιακό.

Το Wells είναι συμπαθητική πόλη, χωρίς πολυκαταστήματα (σπάνιο πράγμα για Αγγλία) αλλά με όμορφα μαγαζιά σαν αυτό.

Και για να μην ξεχνάμε το πολύ σημαντικό θέμα του φαγητού, αυτή είναι βιτρίνα φούρνου. Ντόνατς με γέμιση μαρμελάδα, στο βάθος μάφινς (1000 θερμίδες το κομμάτι, ό,τι πρέπει για δίαιτα) και δεξιά στο καλάθι αυτά τα περίεργα λέγονται Cornish pasties και είναι ατομικές πίτες με γέμιση από μοσχαρίσιο κρέας, πατάτες και κρεμμύδι, αν και υπάρχουν πλέον αρκετές παραλλαγές για όλα τα γούστα.

Το Wells φημίζεται για ένα γλυκό που λέγεται fudge. Γίνεται με ζάχαρη, βούτυρο και γάλα και είναι σαν πολύ μαλακιά καραμέλα. Είναι τόσο μαλακό που λιώνει μόλις το βάζεις στο στόμα, και μπορείς να το αγοράσεις σε ράβδους ή σε κομματάκια, σαν σοκολατάκια σε μέγεθος.

Κάτι άλλο που συνήθως το πουλάνε σε παραθαλάσσια μέρη (αλλά προφανώς τώρα έχει γίνει μόδα και σε άλλες τουριστικές περιοχές) είναι το Rock, ένα μεγάλο γλυφιτζούρι σε σχήμα ραβδιού που το τρώνε όσα παιδάκια δεν φοβούνται τον οδοντίατρο. Εγώ μια φορά δοκίμασα πάντως και δεν σκοπεύω να επαναλάβω το εγχείρημα.

Και φυσικά μερικά κερασάκια για να μην ξεχνιόμαστε. Προσέξτε την τιμή: 12 ευρώπουλα το κιλό. Τιμή ευκαιρίας ;-)