To ψητό της Κυριακής

Στην Αγγλία, το παραδοσιακό Κυριακάτικο γεύμα λέγεται Sunday roast, δηλαδή "ψητό της Κυριακής". Πρόκειται για κρέας ψημένο στο φούρνο (συνήθως μοσχάρι ή αρνί, σπανιότερα κοτόπουλο ή χοιρινό), σερβιρισμένο με πατάτες φούρνου και τουλάχιστον δύο ψητά ή βραστά λαχανικά, όπως καρότο, αρακά, παστινάκι, γουλί, μπρόκολο, φασολάκια, κουνουπίδι κ.λπ. Λέγεται ότι η προέλευσή του είναι από τη βόρεια Αγγλία, και συγκεκριμένα από την επαρχία του York (Yorkshire), όπου οι νοικοκυρές έβαζαν το ψητό στο φούρνο πριν πάνε στην εκκλησία και το έβρισκαν έτοιμο για σερβίρισμα όταν επέστρεφαν, εξ' ου και η συσχέτιση με την ημέρα της Κυριακής.

Εκτός από το κρέας και τα λαχανικά, απαραίτητο συστατικό είναι το Yorkshire pudding (προφ. Γιόρκσιρ πούντιν), ένα συνήθως στρογγυλο, ενίοτε πλακέ, αφράτο ψωμάκι που σερβίρεται μέσα στο πιάτο, και η gravy, μια νερουλή σως από τον ζωμό του κρέατος, με την οποία περιχύνουν το φαγητό. Με το μοσχάρι σερβίρεται επίσης μια καυτερή σάλτσα από ρίζα χρένου που λέγεται horseradish sauce, ενώ με το αρνί σερβίρεται σάλτσα δυόσμου, αγγλιστί mint sauce.

Στην επόμενη φωτογραφία βλέπετε ένα κλασικό Sunday roast με μοσχάρι, πατάτες, δύο είδη λαχανικών, gravy και horseradish sauce.


Οι παμπ που σερβίρουν φαγητό συμπεριλαμβάνουν το συγκεκριμένο πιάτο στο μενού τους ή σερβίρουν αποκλειστικά Sunday roasts τις Κυριακές, συνήθως από τις 12 έως τις 2 μμ (που είναι οι συνηθισμένες ώρες του μεσημεριανού φαγητού). Υπάρχουν παμπ που φημίζονται για τα ψητά τους, και σε αυτές πρέπει να πας νωρίς για να βρεις τραπέζι ή και φαγητό ακόμα! Πολλοί αγοράζουν τις Κυριακάτικες εφημερίδες και πηγαίνουν στην παμπ να αράξουν, ενώ άλλοι πάνε με φίλους για μπύρες και παρέα, όπως πάμε εμείς στα ταβερνάκια.

Την Κυριακή που πήγαμε στο Bristol, οι φίλοι μας που μένουν εκεί μας πρότειναν για φαγητό μια παμπ που στεγάζεται σε μαούνα, μέσα στον ποταμό Avon. Στην Αγγλία υπάρχουν αρκετά εστιατόρια, μπαρ και παμπ πάνω σε διαφόρων ειδών πλοιάρια, άλλα μεγαλύτερα κι άλλα μικρότερα, π.χ. δείτε εδώ μια φωτογραφία από παλιότερο ποστ. Μερικά είναι πλωτά, αλλά η συγκεκριμένη παμπ είναι δεμένη.


Κάτσαμε μέσα γιατί όταν φτάσαμε ψηλόβρεχε. Το εσωτερικό ήταν πολύ απλό, με ξύλινη επένδυση και μεγάλα παράθυρα, η δε θέα αρκετά συμπαθητική.


Είδαμε τις κλασικές μεγάλες παρέες...


...αλλά και ζευγάρια με τις εφημερίδες τους.


Για αρχή παραγγείλαμε μπύρες και φυστίκια Αιγίνης, που μας τα σέρβιραν σε κούπα του καφέ (όχι δεν τους είχαν τελειώσει τα μπωλάκια, τον συγκεκριμένο τρόπο "σερβιρίσματος" τον έχω δει και σε άλλες παμπ).


Αυτό είναι το lager shandy που ήπια. Είναι ένα ποτό που γίνεται από ανάμειξη μπύρας και lemonade (το οποίο είναι κάτι σαν Sprite ή γκαζόζα).


Ακολουθούν τα ψητά μας. Μοσχάρι με πατάτες, παστινάκι (το άσπρο που φαίνεται λίγο), κόκκινο κρεμμύδι, κολοκύθα (το πορτοκαλί), φασολάκια, Yorkshire pudding και gravy.


Το ίδιο με κοτόπουλο. Εδώ φαίνεται πιο καλά το παστινάκι.


Το φαγητό ήταν τέλειο! Από τα καλύτερα Sunday roasts που έχω φάει. Αλλά ακόμα πιο τέλειο ήταν το επιδόρπιο, το οποίο δυστυχώς δεν χώραγε ολόκληρο στα πτωχά μας στομάχια, κι έτσι μοιραστήκαμε ένα στα τρία. Το επιδόρπιο που λέτε ήταν bread and butter pudding, ένα κλασικό γλυκό που γίνεται με ψωμί για τοστ και σταφίδες περιχυμένο με κρέμα από γάλα και αυγά και ψημένο στο φούρνο (στα αγγλικά η λέξη pudding δεν σημαίνει "πουτίγκα" αλλά "επιδόρπιο"). Από μόνο του είναι θεϊκό (600 θερμίδες η μερίδα, καταλαβαίνετε) αλλά το συγκεκριμένο ήταν ειδική περίπτωση, γιατί ήταν *γεμιστό* με κρουασάν σοκολάτας, καρύδια και κρέμα Baileys, και σερβιρισμένο ζεστό με μία μπάλα παγωτού με γεύση ρούμι και σταφίδες. Μία κοπέλα στην παρέα που δεν πολυ-πείναγε πήρε μόνο το επιδόρπιο (κάτι ήξερε αυτή...) και όταν το είδα σκέφτηκα ότι το ίδιο έπρεπε να έχω κάνει κι εγώ! Δείτε το κι εσείς και πέστε μου αν έχω άδικο.


Έχω φτάσει σε τέτοιο βαθμό συγκίνησης που δεν μπορώ να σας πω τίποτα άλλο. Πάω να δω αν υπάρχει κανένα γλυκό στο ψυγείο μήπως και ξεχαστώ...