Μια επίσκεψη σε μουσείο

Στο τελευταίο ταξίδι μου στην Αθήνα βρέθηκα Κυριακή πρωί στο Μοναστηράκι μετά από πάρα πολλά χρόνια. Στο Μοναστηράκι φυσικά είχα ξαναπάει, αλλά η τελευταία φορά που πήγα Κυριακή και μάλιστα πρωί, πρέπει να ήταν το 1990 ή το 1991 (προ αμνημονεύτων δηλαδή). Πολύ το χάρηκα που ξαναείδα το παζάρι ανοιχτό, είχε και ωραία μέρα και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες, αλλά αυτά θα σας τα πω σε χωριστό ποστ. Σε αυτό θα σας πω για το Τζαμί.


Τόσα χρόνια πίστευα ότι το Τζαμί ήταν ετοιμόρροπο. Είχα ακούσει και κάτι δηλώσεις της Ντόρας Μπακογιάννη για επαναλειτουργία του και είχα υποθέσει ότι μέχρι να ληφθεί κάποια απόφαση για το θέμα, το Τζαμί παρέμενε κλειστό. Φαίνεται όμως πως έκανα λάθος. Κλειστό είναι τις ώρες που περνάω από το Μοναστηράκι, οι οποίες είναι συνήθως απογευματινές προς βραδυνές. Βλέπετε, το Τζαμί αποτελεί παράρτημα του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης και όπως όλα τα ελληνικά μουσεία που σέβονται τις παραδόσεις του τόπου, κλείνει πριν τις 3 το μεσημέρι και δεν ξανανοίγει. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι τόσα χρόνια δεν είχα δει ποτέ την πόρτα ανοιχτή!


Το Tζαμί φιλοξενεί τη Συλλογή Κεραμεικών του Βασίλη Κυριαζόπουλου, καθηγητή Μετεωρολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που ανέπτυξε σημαντική συλλεκτική δραστηριότητα στο χώρο της νεώτερης πολιτισμικής κληρονομιάς. Η συλλογή αποτελείται από 800 περίπου κεραμεικά αντικείμενα που αντιπροσωπεύουν την αγγειοπλαστική παράδοση της Ελλάδας και της Κύπρου κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, αλλά και της Μικράς Ασίας πριν και μετά από τη μικρασιατική καταστροφή.


Ακόμα κι αν τα κεραμικά δεν σας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, αξίζει να περάσετε από το μουσείο, αν μη τι άλλο για να δείτε το εσωτερικό του τζαμιού. Η συλλογή είναι μικρού σχετικά μεγέθους και ο χώρος πολύ όμορφος και φωτεινός, και μεταδίδει μια ηρεμία που έρχεται σε αντίθεση με τη βαβούρα της πλατείας. Το εισιτήριο κοστίζει μόλις 2 ευρώ, δωρεάν για φοιτητές, ενώ ελεύθερη είσοδος ισχύει όλες τις Κυριακές από 1 Νοεμβρίου ως 31 Μαρτίου. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στην ιστοσελίδα του Μουσείου.


Από τον εξώστη του Τζαμιού μπορείτε να δείτε την Πλατεία Μοναστηρακίου από ψηλά, και να απολαύσετε την πολύ εντυπωσιακή τοιχογραφία του Αλέξανδρου Βασμουλάκη σε ένα από τα απέναντι κτήρια.


Αντί επιλόγου, λίγα λόγια για το Τζαμί Τζισταράκη.


Το Τζαμί της Πλατείας Μοναστηρακίου χτίστηκε το 1759 από τον τότε Βοεβόδα (διοικητή) των Αθηνών Τζισταράκη. Σύμφωνα με την παράδοση, κατά την παρασκευή του απαιτούμενου για την οικοδομή ασβέστη, χρησιμοποιήθηκε το υλικό ενός κίονα από τον ναό του Ολυμπίου Διός, το πιθανότερο όμως είναι ότι επρόκειτο για κίονα της παρακείμενης ρωμαϊκής βιβλιοθήκης του Αδριανού. Παλιότερα ονομαζόταν Τζαμί του Κάτω Σιντριβανιού, από το σιντριβάνι που βρισκόταν εκεί κοντά, ενώ ολόκληρη η περιοχή ήταν γνωστή ως Κάτω Παζάρι. Μετά την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, το Τζαμί χρησιμοποιήθηκε για ποικίλους σκοπούς (στρατώνας της στρατιωτικής μουσικής, φυλακή, αποθήκη). Το 1915 αναστηλώθηκε από τον Αναστάσιο Ορλάνδο και το 1918 στέγασε το "Μουσείον Ελληνικών Χειροτεχνημάτων" που αργότερα μετονομάστηκε σε Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.