Συχνά όταν συζητιούνται τα πολιτικά δρώμενα του τόπου, οι κουβέντες μας διανθίζονται με αφορισμούς για τις δύο δυναστείες που μας κυβερνάνε, για νεποτισμό, οικογενειοκρατία κ.λπ. Κάποιοι που ασχολούνται λίγο σοβαρά με το πώς και το γιατί της κατάστασης, εξετάζουν το φαινόμενο από την πολιτική και κοινωνιολογική πλευρά του και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οφείλεται σε αναχρονιστικές νοοτροπίες και οπισθοδρομικές δομές κοινωνικής οργάνωσης. Οι υπόλοιποι πιστεύουν απλά ότι οι πολιτικοί μας είναι άχρηστοι. Αρκεί να κάνετε μια έρευνα στον Γούγλη με τις λέξεις "Καραμανλής Παπανδρέου νεποτισμός" και θα δείτε πάμπολλες αναφορές και αναλύσεις για το θέμα, από άρθρα της Καθημερινής μέχρι το μπλογκ του Γιάννη από τα Τρίκαλα.
Προσωπικά συμφωνώ με την πρώτη θεώρηση, αλλά διαφωνώ με τη δεύτερη. Το έχω ξαναπεί (και το λένε πολλοί) ότι η κάθε χώρα έχει τους πολιτικούς που της ταιριάζουν. Μπορεί οι περισσότεροι πολιτικοί να έχουν μπαμπά ή μαμά πολιτικό, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με γιατρούς, οδοντιάτρους, φαρμακοποιούς, μηχανικούς, δασκάλους, δικηγόρους, καταστηματάρχες, τραπεζικούς, ακόμα και με δημόσιους υπαλλήλους. Στο χώρο της πολιτικής το φαινόμενο δεν περιορίζεται μόνο στους Παπανδρέου και τους Καραμανλήδες, αλλά εκτίνεται και πιο μακριά σε Πάγκαλους, Κεφαλογιάννηδες, Βαρβιτσιώτες αλλά και σε άλλους λιγότερο επιφανείς, π.χ. ο πατέρας του Δημήτρη Ρέππα ήταν δήμαρχος για πολλά χρόνια στη γεννέτηρά του. Φαντάζομαι θα υπάρχουν πολλά άλλα τέτοια παραδείγματα. Στον χώρο εκτός πολιτικής, είμαι σίγουρη πως χωρίς να το πολυσκεφτείτε, όλοι θα βρείτε τρανταχτά παραδείγματα συνέχειας της οικογενειακής επαγγελματικής παράδοσης, ίσως ακόμα και μέσα στην οικογένειά σας.
Οι λόγοι που παρατηρείται αυτό το φαινόμενο είναι πολλοί, άλλοι πολύπλοκοι και άλλοι πιο απλοί. Οι απλοί έχουν να κάνουν με τη διατήρηση της οικογενειακής παράδοσης (και της οικογενειακής πηγής πλουτισμού - θα έχετε ακούσει φαντάζομαι τη φράση: του είχε ο πατέρας/η μητέρα του έτοιμη πελατεία στο γραφείο/ιατρείο/μαγαζί), αλλά και με κλασικό νεποτισμό - βολεύουμε τους δικούς μας σε θέσεις που ανήκουν στη σφαίρα επιρροής μας, οι πολιτικοί σε πολιτικά αξιώματα, οι γιατροί σε ιατρεία και νοσοκομεία, οι δικηγόροι σε δικηγορικά γραφεία, οι τραπεζικοί σε τράπεζες κ.λπ. Για τους Έλληνες πολιτικούς ειδικά, αυτή η λύση είναι και προφανής και εύκολη. Σε μια χώρα που στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι νέοι ονειρεύονται είτε να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι είτε να αναλάβουν την επιχείρηση της μαμάς ή του μπαμπά, δεν είναι και πολλοί αυτοί που ασχολούνται σοβαρά με την πολιτική χωρίς να έχουν ένα πάτημα στον κλειστό συγγενικό ή έστω φιλικό κύκλο.
Για να προωθήσει όμως ο γιατρός, ο μηχανικός ή ο πολιτικός το γιο του ή την κόρη του στα ανάλογα αξιώματα, πρέπει και το παιδί να έχει ανάλογες ικανότητες ή/και σπουδές. Για να σου αφήσει ο μπαμπάς το δικηγορικό του γραφείο, πρέπει πρώτα να πάρεις πτυχίο δικηγόρου. Για να πάρεις πτυχίο δικηγόρου πρέπει να θέλεις να ασχοληθείς με τη δικηγορία. Και φυσικά για να διατηρήσεις το γραφείο και να είναι επικερδές, πρέπει να έχεις τα κατάλληλα φόντα. Εδώ ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο τα παιδιά των γιατρών, μηχανικών, δικηγόρων, πολιτικών κ.λπ. έχουν το μεγαλύτερο αβαντάζ - και όχι στις πόρτες που θα τους ανοίξουν οι δικοί τους άνθρωποι όταν με το καλό αποφοιτήσουν από το πανεπιστήμιο. Ο γιος του πολιτικού μηχανικού δεν βλέπει πρώτη φορά οικοδομή στο δεύτερο έτος του Πολυτεχνείου, αλλά στο δεύτερο έτος της ζωής του. Πριν ακόμα τελειώσει το σχολείο έχει ακούσει άπειρες αναφορές σε στατικές μελέτες, σχεδιασμό πολυκατοικιών, σίδερα και μπετά. Πριν τελειώσει το πανεπιστήμιο, έχει σίγουρα εργαστεί με τον μπαμπά ή τη μαμά, και πολύ πιθανό να έχει αναλάβει και την οικογενειακή επιχείρηση.
Πώς μου ήρθε και σας τα λέω αυτά; Φέτος το Πάσχα, μαζί με τη λαμπάδα, τα παπούτσια, το τσουρέκι και το σοκολατένιο αυγό, έδωσα στην 8χρονη βαφτιστήρα μου μια φωτογραφική μηχανή μιας χρήσης. Η μικρή ενθουσιάστηκε και μαζί με την αδερφή της τράβηξαν επί τόπου γύρω στις 15 φωτογραφίες (12 στάσεις που είχε το φιλμ και άλλες 2-3 μέχρι να καταλάβουν ότι είχε τελειώσει). Πήγαμε το φιλμ για εμφάνιση και παραλάβαμε 5 φωτογραφίες, εκ των οποίων οι 3 ήταν υποφερτές. Επτά φωτογραφίες κάηκαν λόγω κακής χρήσης της μηχανής. Δεν περίμενα κάτι καλύτερο, αφού είναι η πρώτη επαφή της βαφτιστήρας με φωτογραφική μηχανή. Δεν είχε ξαναμπεί σε φωτογραφείο, δεν ήξερε τι είναι φιλμ, και φυσικά δεν ήξερε πώς να βγάλει μια καλή φωτογραφία. Στο σπίτι της υπάρχουν φωτογραφικές μηχανές, μία συμβατική SLR και μια ψηφιακή, αλλά εμφανίζονται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις (γενέθλια, γιορτές, βαφτίσια) και τα παιδιά δεν επιτρέπεται να τις αγγίζουν "για να μην τις χαλάσουν".
Μετά από λίγες μέρες πήγα στο σπίτι του μόλις 3 χρονών βαφτιστηριού μου. Εκεί που καθόμαστε και συζητάμε με τους γονείς του, ενώ οι μικρός γυρίζει γύρω-γύρω σαν σβούρα να ετοιμάσει τους καφέδες (έχει μια παιδική καφετιέρα και πλαστικές κούπες και απασχολείται δημιουργικά), του λέει η μητέρα του: φέρε τη μηχανή σου να βγάλεις μια φωτογραφία τη νονά. Και τι απαντάει ο μικρός Μάριο Τεστίνο: δεν έχει φιλμ! Ζντουπ η νονά. Του έχουν πάρει παιδική φωτογραφική μηχανή, και του έχουν δείξει μέχρι και πού μπαίνει το φιλμ. Μιας που η δική του δεν δούλευε, του έδωσα τη δική μου ψηφιακή μηχανή. Τράβηξε μια πολύ όμορφα καδραρισμένη φωτογραφία (κεφάλια, χέρια, πόδια, όλα μέσα) και είναι μόλις 3 χρονών. Τι δουλειά κάνει ο πατέρας του; Ναι, είναι φωτογράφος. Όπως και δύο θείοι του. Ο μικρός φαίνεται να έχει κληρονομήσει το οικογενειακό ταλέντο, αλλά έχει και επαφή με το αντικείμενο της φωτογραφίας από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Πόσα άλλα 3χρονα παιδάκια έχουν στείλει φιλμ για εμφάνιση; Και πόσα έχουν ακούσει τη μαγική φράση: τι ωραίες φωτογραφίες που τράβηξες!
Και πόσα 2χρονα παιδάκια έχουν ακούσει τη μαμά τους να λέει όταν παίρνουν δώρο μια μπλούζα που πάνω έχει ένα φορτηγάκι: αχ τι ωραία μπλούζα, κοίτα το φορτηγό, εδώ βάζουν τα μπάζα. Η συγκεκριμένη μαμά είναι πολιτικός μηχανικός.
Παλιότερα είχα διαβάσει μια συνέντευξη της Ντόρας Μπακογιάννη που έλεγε ότι στην οικογένειά τους μπορούν να συζητούν το ίδιο θέμα από την ελληνική ή διεθνή επικαιρότητα ολόκληρο σαββατοκύριακο, κάνοντας αναλύσεις επί αναλύσεων. Υποθέτω ότι οι συζητήσεις τους προχωράνε πέρα από τους κλασικούς αφορισμούς (όλοι οι πολιτικοί είναι καθίκια, όλη η Ελλάδα είναι μπεεεε και άλλα τέτοια χαριτωμένα που ακούς στις συζητήσεις άλλων οικογενειών) και κατά συνέπεια οι μικροί και οι μικρές της οικογένειας μεγαλώνουν με πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία σε θέματα πολιτικής φύσης απ' ό,τι το μέσο Ελληνόπουλο. Φαντάζομαι πως και στις οικογένειες Κλίντον ή Μπους, όταν κάθονται να φάνε, δεν συζητάνε για τις νέες έρευνες που συνδέουν την περιοδοντίτιδα με την παχυσαρκία (αγαπημένο θέμα συζήτησης στην οικογένειά γνωστού μου ενδοκρινολόγου, καθότι η μαμά είναι οδοντογιατρός και η κόρη (όπου το βρείτε) οδοντογιατρός που θέλει να γίνει περιοδοντολόγος).
Είναι λοιπόν τόσο περίεργο που τα παιδιά των πολιτικών σχολούνται με την πολιτική, αφού και τα παιδιά των φωτογράφων ασχολούνται με την φωτογραφία, τα παιδιά των γιατρών με την ιατρική, τα παιδιά των καθηγητών με τη διδασκαλία; Αφού αποδεχόμαστε την πρακτική αυτή σε όλα τα άλλα επαγγέλματα, γιατί όχι και στην πολιτική; Και ναι, φυσικά υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που σπουδάζουν αντικείμενα ή ασκούν επαγγέλματα τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με αυτά των γονιών τους. Αλλά έχω την εντύπωση πως οι εξαιρέσεις αυτές απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
37 comments:
Γειά σου Σοφία
πόσο τοις εκατό έχουν πει οι μελέτες ότι επηρεάζει το περιβάλλον του τον άνθρωπο;
είναι φυσικότατο( αν δεν πέσεις σε αντιδραστικό παιδί) να ακολουθηθεί το επάγγελμα του γονιού. Πλην όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι εγγύηση επιτυχίας και αυτού (βλέπε τους πολιτικούς που ανέφερες)
αυτό με τα μπάζα πολύ μου άρεσε :D
καλή υπόλοιπη ημέρα :)
Δεν το ξέρω, άλλωστε αυτού του είδους οι έρευνες είναι δύσκολο να γίνουν σωστά γιατί οι παράγοντες είναι πολλοί και διαπλεκόμενοι. Προσωπικά πιστεύω ότι το περιβάλλον παίζει τουλάχιστον τον ίδιο, αν όχι μεγαλύτερο ρόλο από την κληρονομικότητα.
Αυτό με τα μπάζα ήταν πραγματικά κορυφαίο :-)
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση! :-)
Συμφωνώ με την άποψη σου,ωστόσο υπάρχουν και οι περιπτώσεις που είτε οι εν λόγω γονείς πιέζουν(βλ. τη στιγμή συμπλήρωσης του μηχανογραφικού), είτε το περιβάλλον "καταδικάζει" το παιδί εν τη γενέσει του να γίνει γιατρός, δικηγόρος κλπ. Όσο για την πολιτική , είμαι κατά της οικογενειοκρατίας απλώς και μόνο επειδή κάποιος που μπορεί να διαθέτει προσόντα και όρεξη, εμποδίζεται , κακά τα ψέματα..
Καλό μεσημέρι!:-)
Πρώτα από όλα Χρόνια Πολλά για τις ημέρες έστω και καθυστερημένα.
Είναι γεγονός ότι το οικογενειακό περιβάλλον στην Ελλάδα επηρεάζει και "μόνο με τη μυρωδιά" τις επιλογές του παιδιού. Φυσικά το ότι κάποιος έχει ένα οικογενειακό background σε μία εργασία δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση ότι και ο ίδιος θα είναι επιτυχημένος στην ίδια εργασία. Πάντως, σε οικογένειες με ¨παράδοση" σε κάποιο επάγγελμα, πολλές φορές οι επιλογές ενός νέου είναι εξ'ορισμού πιο περιορισμένες και προδιαγεγραμμένες. Ο νέος/η νέα ξεκινάει από ένα "μίνιμουμ αποδεκτό" επιτευγμάτων από τον περίγυρό του και από εκεί και πέρα προχωράει στο δικό(;) του δρόμο.
Σίγουρα δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν η ύπαρξη οικογενειακών τζακιών και στην πολιτική, που ως χώρος αποτελεί μια προέκταση του τρόπου λειτουργίας της ευρύτερης κοινωνίας.
Είναι κρίμα πάντως οι άνθρωποι γενικώς, να κρίνονται με βάση την εικόνα σύγκρισης με τους προγενέστερους "πετυχημένους" συγγενείς τους και όχι με βάση τι και αν πραγματικά μπορούν να πετύχουν οι ίδιοι. Έτσι παραμένουν ετερόφωτα "PR Θύματα" μιας πιθανόν στρεβλής εικόνας για τις πραγματικές τους ικανότητες και δυνατότητες.
Αυτά τα ολίγον αμπελοφιλοσοφικά από Απίκο για σήμερα:).
Αχ βρε Σοφάκι μας έριξες απότομα στα βαθειά! Και όχι και τίποτα άλλο, αλλά θα συμφωνήσω μαζί σου.
@ Φουντούκι: Το ίδιο μπορείς να ισχυριστείς για τα περισσότερα (αν όχι όλα) τα άλλα επαγγέλματα, δηλ. πόσο εύκολο είναι να ανοίξει κάποιος οδοντιατρείο, φαρμακείο ή και φροντιστήριο ακόμα, αν δεν έχει πάτημα μέσω των γονιών του; Άσε που γίνεται και το αντίστροφο: από τους φίλους και γνωστούς μου στο σχολείο μόνο ένας είχε όρεξη και ταλέντο για την πολιτική. Έγινε πρόεδρος 15μελούς, οργανώθηκε σε κομματική νεολαία, μπήκε σε ψηφοδέλτιο... αλλά τελικά κάποιος "έπρεπε" να αναλάβει το ζαχαροπλαστείο του πατέρα του, κι έτσι αντί για πολιτικός έγινε ζαχαροπλάστης...
@ Πίκος Απίκος: Φυσικά έχεις δίκιο, αλλά είναι δυνατόν να μην συγκριθείς (για καλό ή για κακό) με τους γονείς σου όταν κάνετε το ίδιο επάγγελμα;
@ Pavlos: Ξύπνησα με φιλοσοφική διάθεση σήμερα, δεν εξηγείται αλλιώς ;-)
Αυτός που θα γίνει φωτογράφος λόγω του πατέρα του, λίγο θα επηρεάσει την ζωή μου. Ο πολιτικός που θα γίνει βουλευτής ή πρωθυπουργός χωρίς να έχει ιδέα από κάποιο επάγγελμα, πιθανώς πάρα πολύ. Και βέβαια οι ψήφοι από τα ζώα θα είναι μέρος της κληρονομιάς, μόνο επειδή φέρει το ένδοξο όνομα. Επίσης άλλο που κληρονομείται είναι η απ' ευθείας σύνδεση με ταμεία διαφόρων εταιρειών. Η ιατρική, η φωτογραφική τέχνη κλπ είναι επαγγέλματα. Η πολιτική ΔΕΝ έπρεπε να είναι.
(Καλά έχεις και βαφτισιμιό και βαφτισιμιά;;;)
Ενδιαφέρον σκέψη.
Εγώ προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους πολιτικούς που προέρχονται απο πολιτικές οικογένειες.
Έτσι και αλλοιώς,
κάποιοι τους ψήφισαν.
Το πρόβλημα είναι με τους κομματικούς και προσωπικούς μηχανισμούς που διατηρούν οι πολιτικοί, με 100άδες τσάτσους - γλύφτες - ρουσφετολόγους.
Η ύπαρξη μικρών ιδιωτικών στρατών απο πολιτικούς είναι το πρόβλημα, κατά την γνώμη μου.
Οτι αυτοί οι μικροί στρατοί μπορούν να βγάλουν βουλευτή την οποιαδήποτε κόρη και γιό που θα τους υποδειχτεί απο τον ''νούμερο 1'', είναι αυτό που με εκνευρίζει !
Να'σαι καλά !
Συμφωνώ ότι τα παιδιά επηρεάζονται από το επάγγελμα των γονιών τους. Είναι απόλυτα φυσιολογικό! (Επηρεάζονται επίσης και από το επάγγελμα των νονών τους… Οπότε ο βαφτισιμιός και η βαφτισιμιά σου πιθανόν να ακολουθήσουν τα χνάρια σου!)
Σοφία καλησπέρα, πολύ ενδιαφέρουσα η ανάρτησή σου.
Όσο πιο σύντομα γίνεται θα ήθελα να προσθέσω ότι πριν πέσει το μήλο από τη μηλιά, θα πρέπει να έχει ωριμάσει.
Με άλλα λόγια κάποιος μπορεί να θέλει να κάνει καριέρα στο νομικό κλάδο επειδή οι γονείς του είναι νομικοί, όμως θα πρέπει να τελειώσει τη Νομική (ή τις αντίστοιχες σχολές για τα άλλα επαγγέλματα).
Με την ίδια λογική, κάποιος που θέλει να ακολουθήσει πολιτική σταδιοδρομία θεωρώ ότι θα πρέπει να έχει αποφοιτήσει και από τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου.
Και αυτό ανεξάρτητα από "παραδόσεις" στην οικογένεια ή συμμετοχή του σε κομματικές οργανώσεις ή άλλων σπουδών που έχει κάνει.
Αγαπητή Σοφία
συμφωνώ ως επί το πλείστον με τα γραφόμενα, θα μου επιτρέψεις όμως μια μικρή τσόντα: η «οικογενειακή» διαδοχή, το «τζάκι», δεν αφορά μόνο τους πολιτικούς αλλά και τους ψηφοφόρους! και αν λάβουμε υπόψη ότι οι Ελ ψηφίζουν με τον ίδιο τρόπο που οδηγούν (αδέξια, ψευτοτσαμπουκαλίστικα, επιδεκτικά) τότε είναι πλέον ηλίου φαεινότερο για το που οδηγούμεθα ως λαός: στην εντατική παρακολούθηση, στα καθημερινά, μικρά, μεγάλα και αλλεπάλληλα crash tests.
ούτως ή άλλως δια – φημιζόμεθα για τον ήλιο και τη θάλασσα και όχι για τους πολιτικούς, εδώ είναι η χώρα των θεών! οι κοινοί θνητοί που έχουν ανάγκη από τροφή, στέγη, ενδυμασία και δουλειά θα τιμωρηθούν.
Τώρα τελευταία ασχολείσαι με τα νεοελληνικά δρώμενα και ανησυχώ, ελπίζω να είσαι εντάξει και όλα να παν καλά!
Αφού κάνω μια στάση στην φράση σου "η κάθε χώρα έχει τους πολιτικούς που της ταιριάζουν". θα προχωρήσω και θα πω, ναι μεν το μήλο θα πέσει κάτω από την μηλιά αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα είναι ίδιο με την οικογένειά του. το ότι ζει σε ένα περιβάλλον με συγκεκριμένο αντικείμενο δεν σημαίνει αυτόματα ότι μπορεί να το χειριστεί με την ίδια ικανότητα. Ποιος μπορεί να πει ότι είτε ο Καραμανλής είτε ο Παπανδρέου έχουν το ίδιο πολιτικό βάρος με τους προηγούμενους κατόχους των επιθέτων; Αλλά και ποιος μπορεί να αποκλίσει ότι οι επόμενοι δεν θα είναι καλύτεροι;. Δεν φτάνει μόνο το επίθετο και το περιβάλλον. Πρέπει να το έχεις και μέσα σου. Παρακολουθώντας της σειρά του ΣΚΑΙ άκουσα ότι ο πατέρας του Καραμανλή τον απέτρεψε από το να γίνει πολιτικός. Και όμως έγινε ένας από τους καλύτερους. Αντίστοιχα ο έτερος μεγάλος πολιτικός της σύγχρονης Ελλάδας, Ανδρέας Παπανδρέου είχε την ευτυχία να είναι γόνος του Γέρου της Δημοκρατίας. Ο οποίος όμως Γεώργιος Παπανδρέου ήταν γιος απλού ιερέα. Υπάρχουν τα έτσι και τα αλλιώς. Νομίζω ότι πρέπει να σε τρώει για να διαπρέψεις. Η υπόθεση τραβάει μακριά αλλά θα κλείσω με ένα Χρόνια πολλά
Το πρόβλημα δεν είναι η οικογενειοκρατία per se αλλά η έλλειψη προσπάθειας που αυτή συνεπάγεται. Το γεγονός δηλαδή πως έχουμε πρωθυπουργό έναν ανίκανο τεμπέλη που το μόνο του προσόν είναι το όνομα του. Αν οι γόνοι πολιτικών τζακιών είχαν υψηλό πολιτικό ζήλο κανένα πρόβλημα. Δυστυχώς οι περισσότεροι όμως είναι τραγικά ανεπαρκείς. Κάθε φορά που βλέπω τον υιό Βαρβιτσιώτη απορώ πως γίνεται κάποιος τόσο πρόδηλα βλάκας να είναι πολιτικός. And the list goes on...
@ Μανώλης: Ο άχρηστος φωτογράφος ίσως να μην επηρεάσει τη ζωή σου, αλλά ο άχρηστος γιατρός ή μηχανικός μπορούν να την επηρεάσουν πολύ πιο άμεσα και δυναμικά από τον οποιοδήποτε άχρηστο πολιτικό - κι ας έχουν (υποτίθεται) πτυχία και άδειες ενώ ο πολιτικός απλά το όνομα. Αν μη τι άλλο τον πολιτικό έχεις τη δυνατότητα να μην τον εκλέξεις, ενώ σε πολλές περιπτώσεις δεν έχεις καμία επιλογή σε θέματα γιατρού ή μηχανικού, κι ας βάζεις (κυριολεκτικά) τη ζωή σου στα χέρια τους. Επίσης πιστεύω πως η πολιτική είναι και θα έπρεπε να είναι επάγγελμα και να αντιμετωπίζεται με τη σοβαρότητα επαγγέλματος. Είναι λάθος (νομίζω) να τη βλέπουμε ως ερασιτεχνική ενασχόληση με τα κοινά, γιατί ο ερασιτέχνης έχει εκ των πραγμάτων λιγότερες ευθύνες για τις πράξεις του.
Ναι, έχω βαφτίσει και αγοράκι και κοριτσάκι. Δεν είναι πρόβλημα, αρκεί να μην παντρευτούν μεταξύ τους :-)
@ Fpboy: Συμφωνώ για τους κομματικούς μηχανισμούς, αλλά γι' αυτό δεν φταίνε τα τζάκια, φταίει ο τρόπος που λειτουργούμε όλοι μας στην Ελλαδίτσα (και βέβαια όσο πιο γρήγορα αλλάξουμε τόσο καλύτερα).
@ Aspa: Μπορεί να επηρεάζονται και από τα δώρα των νονών - γιατί νομίζεις πήγα φωτογραφική μηχανή στη βαφτιστήρα μου; Χεχε!
@ Vassilis: Πραγματικά δεν ξέρω αν θα κερδίζαμε τίποτα από μια βουλή 300 ατόμων που θα είχαν αποφοιτήσει όλα από από τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης. Είναι ενδιαφέρουσα άποψη, αλλά δεν ξέρω αν θα είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
@ Ηλιογράφος: Είμαι πολύ καλά! Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον αλλά και για το σχόλιο, το οποίο με έκανε να γελάσω. Φυσικά (και δυστυχώς) έχεις δίκιο...
@ Vaggelis: Σίγουρα δεν φτάνει μόνο το επίθετο και το περιβάλλον, αλλά όταν δεις το θέμα πιο γενικευμένα, ο Α βλάκας από μια οικογένεια με πείρα και παράδοση σε κάποιον τομέα, αν ακολουθήσει τον τομέα αυτό, θα είναι καλύτερος από έναν Β βλάκα ίσιας ηλιοθιότητας από οικογένεια χωρίς παράδοση και πείρα. Ενδεχομένως θα είναι χειρότερος από έναν Α έξυπνο άλλης οικογένειας, αλλά πρέπει αυτός ο έξυπνος πρώτον να υπάρχει και δεύτερον να έχει διάθεση να ασχοληθεί με τα κοινά. Από προσωπική εμπειρία, ξέρω δύο άτομα που τα ονόματά τους έχουν βρεθεί σε κομματικά ψηφοδέλτια - ο ένας (από οικογένεια με παράδοση) είναι ΟΚ, ο άλλος (από άσχετη οικογένεια) είναι το πιο γλοιώδες άτομο που έχω την ατυχία να ονομάζω φίλο. Μπορεί να έτυχε, αλλά εκείνο που θέλω να πω είναι πως οι πολιτικοί από "τζάκι" δεν φαίνονται να απειλούνται από στρατιές ικανών και αξιόλογων προσώπων που ευελπιστούν να κάνουν πολιτική καριέρα.
@ Alitovios: Εδώ ισχύει αυτό που είπα και στην ανάρτηση, ότι δηλαδή έχουμε τους πολιτικούς που μας ταιριάζουν...
οκ.. υπάρχουν βέβαια και οι φωτεινές εξαιρέσεις!
δεν ξέρω.. αν είναι και υγιές τα παιδιά των πολιτικών να ακολουθούν το επάγγελμα των γονιών τους ή των φωτογράφων.. κτλ, κτλ.
ελευθερία βούλησης, θέλω, απόψεων, δυνατοτήτων, δεν υπάρχει;
Τον άχρηστο πολιτικό δεν τον εκλέγω εγώ. Πολύ πιθανό να τον εκλέξουν άλλοι για μένα. Καλά τα λές αλλά είναι θεωρητικά και θα ίσχυαν για ώριμους πολίτες και όχι κυνηγούς ρουσφετιών και τυφλούς ψηφοφόρους.
(Για τα βαφτιστήρια αυτό είναι το δυνητικό πρόβλημα στο μέλλον. Επειδή υπάρχει η μικρή πιθανότητα να συμπεθεριάσουν, συνήθως αποφεύγεται το διπλοβαπτίζειν. Βέβαια στην περίπτωση πχ του Μητσοτάκη που έχει βαφτίσει την μισή Κρήτη, θα είχαν σταματήσει προ πολλού οι γάμοι αν δεν βάφτιζε μόνο αγόρια:-) Και επιστρέφουμε στο κύριο θέμα της ανάρτησης κοκ κοκ )
Συμφωνώ με όσα λες αλλά υπάρχει μία μικρή λεπτομέρια.
Αν το παιδί του φωτογράφου βγει βλάκας φωτογράφος απλά δεν θα κάνει καλές δουλειές (μικρό κακό).
Αν το παιδί του γιατρού βγει βλάκας γιατρός θα "φάει" κανέναν (μεγάλο κακό).
Αν το παιδί του πολιτικού βγει βλάκας πολιτικός παίρνει πάρα πολλούς στο λαιμό του (ωρολογιακή βόμβα).
Άρα που καταλήγουμε πάλι? Ότι οι γονείς έχουν πάντα ένα μερίδιο ευθύνης για την σταδιοδρομία των παιδιών τους.
Και επειδή οι γονείς πάντα βλέπουν άσχετα αν θέλουν να παραδεχτούν ή όχι, οφείλουν να κατευθύνουν σωστά. Μπορεί να είναι σχεδόν αδύνατο να πούνε στο παιδί τους "είσαι άχρηστος γιατρός", αλλά σίγουρα θα μπορούσαν να πούνε κάποια χρόνια πριν "μήπως θα ήθελες να γίνεις φωτογραφος?".
Δυστυχώς στην Ελλάδα βλέπουμε συνέχεια γονείς που προσπαθούν να στηρίξουν με οποιοδήποτε τρόπο και τίμημα τις προσπάθειες ανάξιων παιδιών.
poli wraio post...mono pou nomizw oti i diafora stin politiki-kiriws logw tis mediakis provolis tis opoias tigxanei- einai oti ta paidia politikwn polles fores anagkazontai na ginoun politikoi gia na diaiwnizetai i dinami tis x oikogeneias...gia paradeigma poios eipe oti o giwrgos papandreou ithele na ginei politikos sti zwi tou? ta ipoloipa paidia tis oikogeneias fainontai na exoun travixei allous dromous alla kapoios eprepe na 'thisiastei' kiolas...hardly surprising to oti einai o prototokos gios...
Μου αρέσει το post σου. Μια διαφορετική Σοφία με μπόλικη σοφία.
You have a point, που λένε και εκεί στο χωριό και δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς μαζί σου.
Εμένα απλά η απορία μου είναι γιατί αυτό το φαινόμενο του μήλου και της μηλιάς συμβαίνει (κυρίως) στην Ελλάδα και όχι τόσο στη Βρετανία, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία;
Μήπως εκεί στο τραπέζι που τρώνε συζητάνε για κρασιά, μπίρες και φασιανούς;
@ Kat: Ως ένα βαθμό δεν μπορείς να αποφύγεις μια συγκεκριμένη γκάμα επαγγελμάτων που καθορίζεται από τα (όποια έμφυτα) ταλέντα σου και από τις επιρροές του περιβάλλοντός σου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι εντελώς άλλο ή ότι πρέπει ντε και καλά να κάνεις το ακριβές επάγγελμα των γονιών σου. Υποψιάζομαι όμως ότι όταν μπαίνει το (οικονομικό κυρίως) συμφέρον στη μέση, η κατεύθυνση είναι μία και μοναδική.
@ Μανώλης: Οι κυνηγοί ρουσφετιών και οι τυφλοί ψηφοφόροι θα ψηφίσουν όποιον (άχρηστο ή μη) προβάλλει το κόμμα, είτε είναι από τζάκι είτε όχι. Μήπως πρέπει να μας ενοχλεί περισσότερο ότι κάποιος είναι άχρηστος και λιγότερο ότι είναι από τζάκι;
Εφόσον γνωρίσεις τα βαφτιστήρια σου μεταξύ τους ώστε να ξέρουν με ποιον ή ποια δεν πρέπει να συμπεθεριάσουν, δεν υπάρχει πρόβλημα :-)
@ Atron: Και οι γονείς φέρουν ευθύνη, και τα παιδιά φέρουν ευθύνη, και οι ψηφοφόροι φέρουν ευθύνη, και η κοινωνία γενικότερα. Τις περισσότερες φορές, τον άχρηστο γιατρό (μιλάω από προσωπική πείρα) τον βλέπεις μόνο αφού τελειώσει τη σχολή, και τι θα πεις τότε; Το ξέρω ότι έχεις φτύσει αίμα για να πάρεις το πτυχίο, αλλά νομίζω ότι καλύτερα είναι να τυλίγεις σουβλάκια; Το ίδιο ισχύει για τον άχρηστο φωτογράφο, τραπεζικό, δάσκαλο κ.λπ.
Συμβαίνει όμως και το αντίθετο: εμένα στο σχολείο όλοι οι καθηγητές μου με συμβούλευαν να γίνω δικηγόρος. Πιστεύω πως είχα τις ικανότητες να το κάνω. Δεν το ήθελα όμως, και ούτε για αστείο δεν μου πέρασε από το μυαλό να δηλώσω Νομική. Δεν το έχω μετανιώσει. Νομίζω πως το επάγγελμα του δικηγόρου δεν θα μου άρεσε και συνεπώς θα ήμουν σκάρτη στη δουλειά μου. Αν όμως η μαμά μου ή μπαμπάς μου ήταν δικηγόρος, και φυσικά θα υπήρχε η σχετική πίεση, δεν θα έμπαινα συστημένη στη δικηγορία; Θα έμπαινα, και με τις ευλογίες όλων, αφού είχα και τα φόντα. Και σαν αποτέλεσμα θα ζούσα μια μίζερη ζωή.
Δεν μετράει μόνο τι βλέπουν οι άλλοι, αλλά και τι βλέπεις εσύ ο ίδιος. Αυτό άλλες φορές βγαίνει σε κακό και άλλες σε καλό.
@ BathTub Island: Κανείς δεν γνωρίζει αν ο Γιωργάκης ήθελε να γίνει πολιτικός, εκτός από τον ίδιο και ίσως την οικογένειά του. Μπορεί και να ήθελε. Μπορεί αν δεν ήταν γιος του Ανδρέα να μην το ήθελε ποτέ. Μπορεί κάποιο από τα αδέρφια του να ήταν πιο ικανό να ασχοληθεί με την πολιτική, αλλά να μην το ήθελε για οποιοδήποτε λόγο. Ποιος ξέρει;
@ Apos: Πιστεύω ότι συμβαίνει περισσότερο στην Ελλάδα γιατί τα επαγγέλματα είναι οργανωμένα διαφορετικά. Ας πούμε στην Ελλάδα οι περισσότεροι γιατροί, δικηγόροι, οδοντίατροι, φαρμακοποιοί, μηχανικοί και αρκετοί δάσκαλοι του ιδιωτικού τομέα (φροντιστήρια) εργάζονται σε μια αρκετά έως πολύ επικερδή προσωπική ή οικογενειακή επιχείρηση. Στην Αγγλία οι περισσότεροι γιατροί, δικηγόροι, οδοντίατροι, φαρμακοποιοί, μηχανικοί, δάσκαλοι κ.λπ. εργάζονται σε κάποια μεγάλη εταιρία. Όταν έχεις δικό σου φαρμακείο-μικρό χρυσορυχείο, έχεις ένα σημαντικό λόγο να θες να το μεταβιβάσεις στο παιδί σου. Για να το μεταβιβάσεις στο παιδί σου, πρέπει αυτό πρώτα να γίνει φαρμακοποιός. Το παιδί σου εν τω μεταξύ ξέρει ότι έτσι και πάρει πτυχίο φαρμακοποιού, έχει έτοιμη στρωμένη δουλειά, και είναι εξασφαλισμένο κατά πάσα πιθανότητα για όλη του τη ζωή. Άρα έχει ένα κίνητρο παραπάνο να γίνει φαρμακοποιός.
Ενώ αν είσαι φαρμακοποιός στην Αγγλία και δουλεύεις στο Boots ή στο Superdrug ουσιαστικά ως υπάλληλος, δεν έχεις να μεταβιβάσεις τίποτα, και το παιδί σου δεν έχει να βρει τίποτα έτοιμο. Άρα ό,τι δρόμο και να ακολουθήσει, το ίδιο και το αυτό.
Επιπλέον ισχύει και κάτι άλλο. Επειδή στην Αγγλία έχει γνωρίσει τόσο μεγάλη άνθιση ο επιχειρηματικός τομέας, ένα καλό στέλεχος σε μεγάλη επιχείρηση κερδίζει περισσότερα από έναν καλό γιατρό, δικηγόρο, οδοντίατρο, μηχανικό κ.λπ. συνεπώς συμφέρει να μην ακολουθήσεις κάποιο πατροπαράδοτο επάγγελμα αλλά να μπεις στο χώρο τον επιχειρήσεων. Στην Ελλάδα ισχύει (ακόμα) το αντίθετο.
Αυτά με λίγα λόγια εννοούσα όταν έλεγα ότι το φαινόμενο οφείλεται σε αναχρονιστικές νοοτροπίες και οπισθοδρομικές δομές κοινωνικής οργάνωσης ;-)
χμμμ.. το καλό της υπόθεσης με τις θέσεις ευθύνης είναι ότι μπορείς να καταλάβεις ποιοι κάνουν και ποιοι όχι πολύ νωρίτερα από τότε που θα τελειώσουν μία σχολή. Ο λόγος είναι απλός: σε κάποια επαγγέλματα η επιτυχία είναι θέμα χαρακτήρα και η γνώση που παρέχει η κάθε σχολή χτίζεται εκεί επάνω.
Παράδειγμα: ένας επιπόλαιος άνθρωπος έχει τόσες πιθανότητες να γίνει καλός γιατρός όσες έχει ένας 1.60 να γίνει μπασκετμπολίστας. Δεν είναι ότι δεν γίνεται, απλά χρειάζεται μεγάλη συνείδηση την οποία οφείλουν οι γονείς να την περάσουν στα παιδιά τους.
Τώρα βέβαια θα μου πεις ποιος να περάσει συνείδηση στα παιδιά των πολιτικών μας...
Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, δηλ. ότι εφόσον λειτουργούν (και καλά κρατούν) τα τζάκια, αν δεν είσαι ευχαριστημένος με τους γονείς, είναι απίθανο να σε καταπλήξουν τα παιδιά...
Πάντως η επαγγελματική επιτυχία είναι συνισταμένη πολλών δυνάμεων και δεν είναι εύκολο να προβλεφτεί όταν γνωρίζεις μόνο μερικές από τις δυνάμεις αυτές. Γι' αυτό και το μάθημα του επαγγελματικού προσανατολισμού είναι τόσο δύσκολο να γίνει σωστά, άσε που μπορώ να σου πω ότι είναι και τελείως περιττό σε ηλικίες κάτω των 20...
Εννοείται! Πιθανώς να έχω ξαναγράψει και εδώ ότι σε σχέση με την διαφθορά των πολιτών, οι πολιτικοί μας είναι αγγελούδια.
Σοφάκι συμφωνω μαζί σου !! Να πω όμως πως η 6χρονη πιτσιρικα μου την πρωτοχρονια πηρε δωρο μια ψηφιακη φωτ.μηχανη και δεν την αφηνει απο τα χερια της ! αντιστοιχα πήρε δωρο και η μικρή , 4 χρονων , αλλη μια αλλά σε παιδική version !!!
Τα παιδιά παιρνουν ότι ερεθισματα τους δωσεις και αναλόγως τα καλλιεργούν . Ετσι λοιπόν οταν στο σπίτι του πολιτικου , αναφερονται μόνο σε αυτά , ε τι θα κάνει το παιδι ??
Καλημέρες και καλό σ/κ !!!
Ένας μεγάλος αριθμός διάσημων καλλιτεχνών είχε γονείς επίσης καλλιτέχνες. Π.χ. ο Πικάσο. Ο κάθε άνθρωπος έχει κάποια ταλέντα και όταν βρεθεί σε θερμοκηπιακές συνθήκες αυτά αναπτύσσονται. Βασικά κρίσιμη είναι η δημιουργία μιας σχέσης Δασκάλου-μαθητή Σε υπανάπτυκτες και παραδοσιακές κοινωνίες το ρόλο του Δασκάλου αναλαμβάνει κάποιο μέλος της οικογένειας. Σε πιο οργανωμένες κοινωνίες τον αναλαμβάνει ίσως και κάποιος τρίτος όπως π.χ. ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος.
Τώρα σε σχέση με τους πολιτικούς. Η πολιτική όπως όλα τα πράγματα έχει δύο όψεις. Την υγιή και την άρρωστη. Η υγιής όψη της πολιτικής είναι να καταλαβαίνεις πως λειτουργεί μια κοινωνία να σχεδιάζεις να προτείνεις και να εφαρμόζεις λύσεις που θα την προχωρούν μπροστά. Η άρρωστη όψη είναι είναι να εξαπατάς τους πολίτες για να τους αρπάξεις την ψήφο χωρίς να προσφέρεις τίποτε. Αυτό λέγεται πολιτικαντισμός. Το θέμα είναι με ποιους όρους δουλεύει το περιβάλλον που βρίσκεται ο μαθητευόμενος μάγος. Στην Ελλάδα συνήθως το περιβάλλον λειτουργεί πολιτικάντικα με αποτέλεσμα ανάλογη να είναι και η παραγωγή των στελεχών. Πολύ δε φοβάμαι πως η κοινωνία δεν έχει το ανάλογο επίπεδο για να παράξει πολιτικούς και όχι πολιτικάντηδες. Πολύ δε περισσότερο δεν έχει το επίπεδο να αξιοποιήσει σωστούς πολιτικούς που κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί στη μεταπολεμική πολιτική σκηνή. Απλά τους ξέρασε.
@ Μανώλης: Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει 100% πάντως φαντάζομαι ότι σε κάθε κοινωνία οι πολιτικοί υιοθετούν συμπεριφορές που είναι αποδεκτές από την ευρύτερη κοινωνία. Δεν γίνεται αλλιώς, αφού η επανεκλογή τους εξαρτάται από το πόσο αρεστοί είναι στους ψηφοφόρους. Εφόσον το εκλογικό σώμα στην Ελλάδα περιμένει ρουσφέτια, ο πιο σίγουρος τρόπος να επανεκλεγείς είναι να κάνεις ρουσφέτια, διευκολύνσεις, διορισμούς κ.λπ.
@ Ιφιγένεια: Έτσι ακριβώς είναι - ό,τι σπείρεις θα θερίσεις.
@ Anonymous: Δεν ξέρω αν οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι στο εξωτερικό καίγονται τόσο πολύ για τον επαγγελματικό σου προσανατολισμό. Από την εμπειρία μου θα έλεγα μάλλον το αντίθετο. Όπως και να 'χει, από τη στιγμή που μπαίνεις στο πανεπιστήμιο είναι λίγο αργά για αλλαγή πλεύσης. Ας πούμε εγώ μπορεί να κάνω για αρχιτέκτονας, αλλά αν έχω πάει τρίτη δέσμη (ή όπως λέγεται τώρα η θεωρητική κατεύθυνση) και έχω περάσει στο τμήμα θεολογίας, τι βοήθεια μπορεί να μου προσφέρει ο πανεπιστημιακός δάσκαλος;
Στα υπόλοιπα συμφωνούμε απόλυτα.
Στη χώρα που είμαι δεν ενδιαφέρονται για τη μάζα των φοιτητών αλλά για τους φοιτητές που είναι καλοί κι ενδιαφέρονται για το αντικείμενο. Αυτούς τους παίρνουν βοηθούς στις έδρες τους και τους αναπτύσσουν.
Το ότι πολλά παιδιά ακολουθούν το επάγγελμα των γονιών τους, τουλάχιστον στον προσωπικό μου κύκλο, οφείλεται στον εξαναγκασμό από τους γονείς τους. Δεν είναι λογικό όλοι σε μια οικογένεια να έχουν τις ίδιες κλίσεις :)
Κατά τον ίδιο τρόπο δεν είναι λογικό τα παιδιά πολιτικών, να γίνονται κι αυτά πολιτικοί, επειδή απλά φέρουν το ίδιο επώνυμο με κάποιον παλιότερο, γνωστό πολιτικό.
Ίσως, στην οικογένεια της κας Μπακογιάννη -δεν τολμώ να αναφέρω το πατρικό της :P- να συζητάνε τα τοπικά ή διεθνή πολιτικά θέματα. Έτσι, όμως ανακυκλώνονται οι παλιότερες ιδέες. Μπορεί να εμπλουτίζονται από κάτι καινούριο, όμως στη βάση τους μένουν παλιές. Από την άλλη ο τρόπος με τον οποίο μπαίνουν οι περισσότεροι νέοι πολιτικοί στο "παιχνίδι", τους έχει καταντήσει να μην ασχολούνται και να μην συζητάνε τίποτα σχετικό με τα κοινά, τα οποία θα έπρεπε να είναι στις προταιρεότητές τους, παρά μόνο με τα ιδία θέματα: κομπίνες, λαδιές, μίζες, βολέματα.
Η πολιτική σκηνή, πλέον, έχει ανάγκη από ανθρώπους που θα βγουν μπροστά με τις δικές τους δυνάμεις (επικοινωνιακές, οικονομικές κλπ), κι όχι μήλα :) Ας ελπίσουμε ότι δε θα αργήσει να εμφανιστεί κάποια στιγμή κάποιος πολιτικός που θα αφυπνίσει τον κόσμο, και ο κόσμος θα στραφεί προς αυτόν...
@ Anonymous: Αυτό, νομίζω, γίνεται παντού, σε όλα τα πανεπιστήμια. Δεν μπορεί όμως να θεωρηθεί επαγγελματικός προσανατολισμός, πρώτον γιατί από τη στιγμή που επιλέγεις σπουδές (και ιδιαίτερα μεταπτυχιακά) έχεις λίγο-πολύ επιλέξει τον κλάδο σου, και δεύτερον γιατί αφορά μόνο σε ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού.
@ Deninho: Νομίζω ότι είναι απόλυτα λογικό παιδιά και γονείς να έχουν τις ίδιες κλίσεις. Εκείνο που είναι παράλογο είναι να ακολουθούν όλοι το ίδιο ακριβώς επάγγελμα.
Το ότι στην οικογένεια της κ. Μπακογιάννη συζητούν πολιτικά θέματα εξηγεί γιατί η κ. Μπακογιάννη στράφηκε στην πολιτική και μάλιστα αρκετά προετοιμασμένη για μια καλή καριέρα. Δεν εξηγεί γιατί δεν στράφηκε στην πολιτική ο Α ή ο Β από άλλη οικογένεια, πάντως αν το καλοσκεφτείς, όπως στην οικογένεια της κ. Μπακογιάννη μιλούσαν για πολιτική, έτσι και στην οικογένεια του Α μιλούσαν για ιατρική, στην οικογένεια του Β μιλούσαν για φωτογραφία κ.ο.κ. Με την σχετική πίεση προς την κ. Μπακογιάννη να γίνει πολιτικός, προς τον Α να γίνει γιατρός και προς τον Β να γίνει φωτογράφος (να μην πάνε χαμένα και τα κοννέ των μπαμπάδων τους) είναι περίεργο που το αποτέλεσμα ήταν μόνο η κ. Μπακογιάννη να ασχοληθεί με την πολιτική;
Για το ότι έχουμε γεμίσει τη Βουλή με γιους και κόρες πολιτικών, δεν φταίνει μόνο οι πολιτικοί. Το ίδιο γίνεται και στον ιατρικό σύλλογο με τους γιατρούς, στον φαρμακευτικό με τους φαρμακοποιούς, στον δικηγορικό με τους δικηγόρους, για να μην σου πω και σε τράπεζες με τους τραπεζικούς, στον ΟΤΕ με οτετζήδες κ.λπ. Συνεπώς δεν βλέπω και κανέναν άλλο να προσπαθεί σοβαρά να γίνει πολιτικός εκτός από τους γιους, τις κόρες, τα ανήψια κ.λπ. των πολιτικών.
Το αν συζητάνε για κομπίνες, λαδιές κ.λπ. δεν το ξέρω, αλλά σίγουρα συζητάνε αυτά που περιμένουν οι ψηφοφόροι. Τι περιμένει από τον πολιτικό του ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος; Αν περιμένει κομπίνες και ρουσφέτια, ο πολιτικός που δεν ασχολείται με αυτά μπορεί να θεωρηθεί και αφελής.
Η αφύπνιση πιστεύω ότι αξίζει μόνο αν έρθει μέσα από την κοινωνία. Δεν είναι λογικό 10 εκατομμύρια Έλληνες, αντί να απαιτούμε οι πολιτικοί μας να φέρονται σοβαρά και σωστά και να το διεκδικούμε με την ψήφο μας (όχι την κομματική αλλά την προσωπική) να περιμένουμε έναν κούκο (που μπορεί και να μην υπάρχει) να φέρει την άνοιξη στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.
Συμφωνώ μαζί σου.
Ακόμα κι αν πρόκειται για επιθυμία και ματαιοδοξία των γονιών να κληρονομήσουν στα παιδιά τους την πολιτική τους σταδιοδρομία, ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει ο,τι θέλει όσον αφορά στο τι επάγγελμα θα ακολουθήσει και τι ενδιαφέροντα θα έχει.
Από κει και πέρα, ο χρόνος και οι καταστάσεις θα αποδείξουν αν πραγματικά είχε τα προσόντα για κάτι τέτοιο.
Απλώς, δε θεωρώ ότι μεταφέρεται γονιδιακά το χάρισμα και από ένα σημείο και μετά είτε το έχεις είτε δεν το έχεις.
Θα έλεγα ότι ο κάθε ψηφοφόρος θα πρέπει να εκτιμήσει την πορεία που ακολούθησε ο γόνος του πολιτικού τζακιού και να μην ψηφίζει μόνο και μόνο επειδή το όνομα είναι γνωστό. Αλλά, είναι τόσο έντονη και η προώθηση μέσα στο κόμμα που έχει έτσι κι αλλιώς, ώστε τίθεται θέμα πραγματικής καταλληλότητας.
Τουτέστιν, αν το επώνυμο ήταν διαφορετικό, θα μπορούσε να πείσει τόσο εύκολα για τις απόψεις του και να πάρει ψήφους;
Αλλά, όπως λέω και εγώ μαζί με εσένα και τόσους άλλους, η κάθε χώρα έχει τους πολιτικούς και τους κυβερνήτες που της αξίζουν..
Δυστυχώς δε γίνεται σε πολλά πανεπιστήμια και δεν το κάνουν πολλοί καθηγητές. Υπάρχουν άνθρωποι που στύβουν και πετάνε. Ναι τα ακαδημαϊκά αφορούν μόνο ένα μικρό μέρος του πληθυσμού, αλλά όμως αυτοί πιάνουν τα πόστα.
Εν μέρει δεν έχεις άδικο. Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια. Το παιδί γιατρού ή δικηγόρου ή κτλ πρέπει πρώτα να διαβάσει, να δώσει εξετάσεις, να σπουδάσει, να κάνει μεταπτυχιακό να δουλέψει και μετά θα "κληρονομήσει" την πελατεία. Δηλαδή πρακτικά θα βρει κάποια στιγμή τα πράγματα έτοιμα.
Οι γόνοι των πολιτικών όμως; Συνήθως είναι ανεπάγγελτοι, σπουδές και έχουν και δεν έχουν και φυσικά δεν έχουν μοχθήσει ιδιαίτερα. Εδώ νομίζω βρίσκεται η ειδοποιός διαφορά...
καλημέρα
Έχεις κάποιον συγκεκριμένο στο μυαλό σου; Γιατί τουλάχιστον Καραμανλής - Παπανδρέου - Μπακογιάννη έχουν και πτυχία και μεταπτυχιακές σπουδές και πλούσια βιογραφικά. Όσο για τον κόπο που έχουν κάνει για να φτάσουν εκεί που είναι φαντάζομαι ότι είναι μεγαλύτερος του κόπου που έχει καταβάλει ο μέσος φαρμακοποιός, οδοντίατρος, μηχανικός κ.λπ. που μετά από 5 χρόνια σπουδές (ή "σπουδές") πιάνει δουλειά στην οικογενειακή επιχείρηση.
Λαμπάδα, παπούτσια, τσουρέκι, σοκολατένιο αυγό και φωτογραφική μηχανή μιας χρήσης! Θέλω κι εγώ την Σοφία για νονά μου
:)
Χρόνια Πολλά σε όλους (αν και πολύ καθυστερημένα...!)
Καλό μήνα!!!
nice post
να προσθέσω μόνο το εξής:
(ίσως έχει ειπωθεί παραπάνω,
αλλά πολλά κ εκτενή τα σχόλια
κι έχουμε κι ένα στεφάνι να φτιάξουμε...!υπόσχομαι να επανέλθω)
"Για να προωθήσει όμως ο γιατρός, ο μηχανικός ή ο πολιτικός το γιο του ή την κόρη του πρέπει και το παιδί να έχει ανάλογες ικανότητες ή/και σπουδές." Σωστό. Ακόμα περισσότερο ο "καλός" γιατρός, μηχανικός, δικηγόρος πρέπει να αποδείξει την αξία του (επανειλημμένα) για να καθιερωθεί στον χώρο του. Αναμφισβήτητα το "όνομα" βοηθάει σε ένα δυναμικό ξεκίνημα. Όμως αρκεί;
Ισχύει το ίδιο για την πολιτική;;;
Χρειάζεται να αποδείξει κανείς κάτι ή η άνοδος της ασημαντότητας ζει και "βασιλεύει";
Ελπίζω να μην αρκεί ούτε για τους πολιτικούς, ούτε για τους γιατρούς, ούτε για τους μηχανικούς, ούτε για κανέναν. Αλλά έχω βασιμες υποψίες ότι μάλλον αρκεί για πολλούς γιατρούς, μηχανικούς κ.λπ. και ίσως για όλους τους πολιτικούς.
Post a Comment