Εργασία και χαρά

Μετά από μια περίοδο εβδομάδων με πολλά τρεξίματα και ελάχιστο μπλόγκιν, έφτασε επιτέλους η ώρα των διακοπών. Μετά από 3 ώρες πτήσης βρεθήκαμε σε μια Αθήνα ζεστή, ηλιόλουστη και πολύ καλοκαιρινή. Έφαγα ήδη το πρώτο μου σουβλάκι και έκανα το πρώτο μπάνιο. Το μουντό και συννεφιασμένο Λονδίνο μπορεί να περιμένει.

Θα προσπαθήσω τις επόμενες μέρες (μέχρι να καταφύγω σε καμιά παραλία για πλήρη αποτοξίνωση) να ξαναμπώ στην μπλογκόσφαιρα που τελευταία έχω σχεδόν εγκαταλλείψει. Αν δεν τα καταφέρω, ελπίζω να με συγχωρήσετε. Δεν φταίω εγώ που οι παραλίες της Αττικής είναι τόσο δελεαστικές.

Για όσους δεν μπορείτε να απολαύσετε τις ελληνικές θάλασσες και ακτές επειδή είσαστε κλεισμένοι σε ένα γραφείο, προτείνω το παρακάτω εγχειρίδιο. Το είχα ανακαλύψει πριν χρόνια στη Γαλλία, στην πρωτότυπη έκδοσή του με τίτλο Cahier de gribouillages pour adultes qui s'ennuient au bureau, και το είχα αγοράσει για τις δύσκολες ώρες της δουλειάς. Με πολύ μεγάλη χαρά ανακάλυψα ότι πρόσφατα μεταφράστηκε και στα ελληνικά.


Όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλό του, πρόκειται για "τετράδιο με 42 ασκήσεις για να αντέξετε τη ρουτίνα του γραφείου. Το παιδί που κρύβετε μέσα σας θα το κατευχαριστηθεί, οι συνάδελφοι θα ζηλέψουν την ανεμελιά σας κι εσείς θα έχετε να απολαμβάνετε κάτι πολύ πιο υγειινό από ένα διάλειμμα για τσιγάρο και καφέ."

Για να πάρετε μια ιδέα, ορίστε μερικές από τις ασκήσεις που έχει σχεδιάσει η Γαλλίδα συγγραφέας και γραφίστρια Claire Fay. Μην μου πείτε ότι δεν είναι τέλειες; Ειδικά η τελευταία είναι από τις αγαπημένες μου, κι ας μην την έχω αποτολμήσει μέχρι στιγμής.


Θα το βρείτε στον Παπασωτηρίου, στην τιμή των 7,30 €. Κυκλοφορεί και στα αγγλικά με τίτλο The Doodle Notebook: How to Waste Time in the Office, £4.99 από το Amazon.

Σας εύχομαι καλά μουντζουρώματα και καλό καλοκαίρι!

Περί φέτας ο λόγος

Το πρόβλημα στην Αγγλία είναι πως όχι μόνο δεν υπάρχει βαρελίσια φέτα αλλά δεν υπάρχει φέτα γενικότερα. Στα σούπερ μάρκετ βρίσκεις πακεταρισμένες φέτες σε συσκευασίες μέχρι 200 γραμμάρια και σε τιμές από 9 ευρώ το κιλό (αυτές που δεν τρώγονται) έως 14 ευρώ το κιλό (αυτές που είναι κάπως υποφερτές). Το πακετάκι στην φωτογραφία είναι 99 γραμμάρια και ήταν σε προσφορά 1,20 ευρώ. Όπως βλέπετε, οι ποσότητες που καταναλώνουμε μπορούν να υπολογιστούν *και* με το σταγονόμετρο.

Συγκριτικά με τα ντόπια τυριά η φέτα είναι αρκετά τσιμπιμένη. Π.χ. ένα πολύ καλό πακεταρισμένο cheddar δεν υπερβαίνει τα 10 ευρώ το κιλό, πωλείται σε μεγαλύτερες συσκευασίες και πολύ συχνά βρίσκεις προσφορές του τύπου 1 πακέτο δώρο με κάθε πακέτο που αγοράζεις. Οι τιμές σε ευρώ είναι ελαφρώς παραπλανητικές γιατί αυτή την εποχή το ευρώ έχει (ακόμα, αλλά ελπίζουμε όχι για πολύ) τα πάνω του σε σχέση με τη λίρα. Αν κάναμε τις μετατροπές πριν από ένα χρόνο, η ακριβή φέτα θα έβγαινε στα 16 ευρώ το κιλό ή και παραπάνω.

Μέχρι πρόσφατα η πιο φτηνή φέτα στη βρετανική αγορά ήταν η δανέζικη, που φτιαχνόταν με ...αγελαδινό γάλα. Πρέπει όμως να τέθηκε σε ισχύ η νομοθεσία της ΕΕ που προστατεύει τη φέτα ως προϊόν με ελεγχόμενη ονομασία προέλευσης, γιατί ξαφνικά εξαφανίστηκαν όλες οι δανέζικες φέτες από τα ράφια και αντικαταστάθηκαν από φέτες Agno και Kolios τρίτης διαλογής. Όχι ότι για μας υπάρχει διαφορά, αφού αν ψάχνεις να βρεις φέτα να τρώγεται, καταλήγεις αναγκαστικά στις ακριβότερες που προέρχονται από μικρότερα τυροκομεία της Λάρισας και των Τρικάλων. Απλά όταν βρίσκεσαι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (π.χ. όταν έχεις γεμιστά στο φούρνο και η μόνη φέτα στο σούπερ μάρκετ είναι η φτηνή), έχεις την ηθική ικανοποίηση ότι στηρίζεις την οικονομία της Ελλάδας και όχι της Δανίας.

Ελπίζω τώρα να καταλαβαίνετε γιατί οι Έλληνες της Γηραιάς Αλβιώνας έχουμε μια μανία με το ελληνικό τυρί (και γιατί o NdN ζητάει από τη μάνα του να στέλνει φέτα).....

Με ήλιο στο Λονδίνο

Τελευταία έχει πέσει πολλή δουλειά, τρεξίματα, ταξίδια (εντός των τειχών) και γενικότερα υποχρεώσεις που με έχουν κρατήσει μακριά από τις Κόκκινες Νύχτες και τα ιστολόγιά σας. Δεν σας έχω ξεχάσει, απλά δεν προλαβαίνω!

Το σημερινό ποστ το είχα έτοιμο από την περασμένη Δευτέρα και μόλις τώρα καταφέρνω να το ανεβάσω. Ήθελα να σας δείξω πώς είναι το Λονδίνο όταν έχει ήλιο, όχι στα πάρκα αυτή τη φορά αλλά στο εμπορικό κέντρο. Οι φωτογραφίες είναι από το περασμένο Σάββατο, όταν είχαμε ακόμα μίνι-καύσωνα (που εδώ στα βόρεια κλίματα σημαίνει θερμοκρασίες πάνω από 25°C -- ΜΗΝ ΓΕΛΑΤΕ). Αυτή τη στιγμή έχουμε 12°C και βροχούλα, αλλά τουλάχιστον θα ποτιστούν τα λουλούδια που κοντέψαν να ξεραθούν τόσες μέρες μες τον ήλιο...


Η Oxford Street και συγκεκριμένα το τιμημένο Selfridges, το αγαπημένο μαγαζί των Λονδρέζων, που φέτος γιορτάζει 100 χρόνια από τότε που πρωτοάνοιξε τις πόρτες του, εξ ου και τα χρυσά γράμματα πάνω από την κεντρική είσοδο.


H South Molton Street, ένας εμπορικός πεζόδρομος κάθετος στην Oxford Street.


Κόσμος έξω από την παμπ The Hog in the Pound πίνει μπύρες και παρακολουθεί τον τελικό μεταξύ της τοπικής Chelsea και της Everton.


Δύο φωτογραφίες από την Trafalgar Square, την κεντρική πλατεία του Λονδίνου, και βασικό προορισμό κάθε τουρίστα που σέβεται τον εαυτό του. Προσέξτε γαλάζιο ουρανό (ααααχ).


Και τέλος, ένα περίεργο λουλούδι που είδα σε έναν κήπο στη γειτονιά μου. Δεν ξέρω τι είναι, αλλά μου άρεσε και το φωτογράφισα.

Φιλιά πολλά, καλό σαββατοκύριακο, καλά μπάνια και καλή ψήφο την Κυριακή!

Υ.Γ. Στείλτε κι εδώ λίγο ήλιο αν περισσεύει........

Οι τρελαμένοι τυμπανιστές

Συνέχεια από το προηγούμενο.

Προχωρώντας προς το λιμάνι, συναντήσαμε ένα γκρουπ τυμπανιστών που έδιναν παράσταση έξω από μια παμπ. Το γκρουπ αυτό λέγεται Section 5 (σε ελεύθερη μετάφραση " οι τρελαμένοι") και βλέποντάς τους μπορείτε να καταλάβετε από πού πήραν το όνομά τους.


Μας είπαν ότι αργότερα θα έπαιζαν ένα "drum off" δηλαδή μια παράσταση όπου πρώτα θα συναγωνίζονταν και εν τέλη θα έπαιζαν μαζί με ένα άλλο γκρουπ τυμπανιστών, τους RumpleDrumSkin. Η παράσταση δώθηκε στη γνωστή πλατεία με το μαγιάτικο κοντάρι.


Μαζί με τους Τρελαμένους ήρθε και ένα ζευγάρι τυμπανιστών αγνώστων λοιπών στοιχείων αλλά με άκρως εντυπωσιακή εμφάνιση.


Φυσικά σας έχω τα σχετικά βιντεάκια. Όπως και πριν, προσοχή στον ήχο!



Προσέξτε ιδιαίτερα στο 4:27 που μπαίνουν μέσα τα παιδιά - πρώτα τα κορίτσια (που είναι και πιο θαρραλέα) και μετά τα αγόρια.


Στη συνέχεια, οι Τρελαμένοι έπαιξαν για τα παιδιά, το οποία άλλο που δεν ήθελαν.


Πρώτος χόρεψε ένας μικρούλης. Μετά σηκώθηκαν όλα και άρχισαν να χοροπηδάνε στον ρυθμό των τυμπανισμών. Φυσικά έγινε πανζουρλισμός!



Όταν τελείωσε η παράσταση, πήγαμε για μπύρες. Όσοι δεν θέλουν (ή δεν χωράνε) να κάτσουν μέσα στις παμπ, βγαίνουν και πίνουν όρθιοι στο δρόμο ή παίρνουν τα πάιντ στο χέρι και πάνε στο λιμάνι (όπως κάναμε κι εμείς). Για το σκοπό αυτό, υπάρχουν ειδικά πλαστικά ποτήρια αντί για τα συνηθισμένα γυάλινα. Cheers!


Για όποιον ενδιαφέρεται, έχω ανεβάσει περισσότερες φωτογραφίες από το Hastings και τις Πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις στο Flickr.