Sunday 20 September 2009

Είναι κάτι μέρες...

Η φωτογραφία είναι από το in.gr

Ως γνωστόν, είναι κάτι μέρες που όλα πάνε ανάποδα. Σαν να σε έχει καταραστεί ο Μέρφυ ένα πράγμα. Και είναι άλλες μέρες που όλα συμβαίνουν όπως πρέπει, σαν κομμάτια παζλ που ταιριάζουν μεταξύ τους. Μια από αυτές τις μέρες έζησα σήμερα.

Κατ' αρχήν, σηκωθήκαμε το πρωί με όρεξη να φάμε αγγλικό πρωινό. Ως εκ θαύματος στο ψυγείο βρήκαμε όλα τα απαραίτητα: αυγά, μπέικον, μανιτάρια, ντομάτες και (στο ντουλάπι) φασόλια κονσέρβα. Μέχρι και ψωμί είχε στην ψωμιέρα. Συνήθως ό,τι μας έρθει να φάμε την Κυριακή το πρωί, πάντα κάτι λείπει. Ψωμοτύρι θέλουμε, έχει τελειώσει το τυρί. Ψωμί με βούτυρο και μέλι, έχει τελειώσει το βούτυρο. Μάφινς, δεν έχουμε αλεύρι. Αγγλικό πρωινό, δεν έχουμε μπέικον κ.ο.κ. Αυτή τη φορά τα είχαμε όλα και χωρίς να το έχουμε προγραμματίσει.

Το μεσημέρι έφτιαξα μακαρόνια με κιμά και τα πέτυχα! Όχι τα μακαρόνια, αλλά τον κιμά. Βασικά σιχαίνομαι τον ωμό κιμά και σπάνια τον μαγειρεύω. Άλλη μια φορά είχα δοκιμάσει να φτιάξω σάλτσα με κιμά... και τελικά φάγαμε ομελέτα. Σήμερα όμως έγινε θεϊκός. Ούτε ο Μαμαλάκης να ήμουν. Φτου φτου.

{Εδώ οφείλω να ευχαριστήσω τη φίλη μου τη Νίκη που μου έδειξε τα σχετικά κόλπα, κόψιμο κρεμυδιού στο Multi, σβήσιμο με κόκκινο κρασί κ.λπ.}

Μετά το φαγητό κατέβηκα στο εμπορικό κέντρο της περιοχής για να αφήσω κάτι πράγματα σε μια φιλανθρωπική οργάνωση που έκανε συλλογή οικιακών αντικειμένων. Συνήθως όταν κάνω αυτή τη διαδρομή πάω περπατώντας και γυρίζω με λεωφορείο (καθότι η επιστροφή έχει ανηφόρα). Αυτή τη φορά επειδή κουβαλούσα πράγματα πήρα λεωφορείο, το οποίο μάλιστα έφτασε μέσα σε 2-3 λεπτά (1ο θαύμα) και με πήρε παρόλο που ήταν γεμάτο (2ο θαύμα). Αν ήταν άλλη μέρα, θα περίμενα 15 λεπτά και θα περνούσε χωρίς να σταματήσει.

{Ας είναι καλά η κυρία οδηγός που με λυπήθηκε - μου είπε, έλα μία είσαι, θα χωρέσεις - ενώ στις επόμενες δύο στάσεις δεν πήρε κόσμο γιατί περίμεναν πολλοί}{και είχαν αγκαλιά τον Μέρφυ}

Αφού είχα πάρει λεωφορείο στο πήγαινε, είπα να περπατήσω στο έλα. Για να αντέξω την ανηφόρα, πήρα ένα μπουκαλάκι νερό στο σούπερ μάρκετ. Το ήπια πριν καλά-καλά ξεκινήσω, και αντί να πετάξω το μπουκάλι στα σκουπίδια, έκανα μια παράκαμψη ώστε να περάσω από ένα σημείο που ήξερα ότι υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης. Από το σημείο εκείνο, άκουσα μουσική και είδα κόσμο σε μια περιοχή που συνήθως δεν κυκλοφορεί κανείς. Πήγα κοντά να δω τι γινόταν, και βρήκα μια γιορτή.

Θυμάστε που σας έλεγα ότι οι Άγγλοι είναι (κυριολεκτικά) για τα πανηγύρια; Σήμερα ο δήμος της περιοχής είχε διοργανώσει country fair, δηλαδή αγροτοπανήγυρη. Είχε παζάρι με διάφορα προϊόντα, σταντ που πουλούσαν φαγητά και ποτά, έκθεση άγριων πουλιών, κινητή φάρμα, ζωντανή μουσική, και πάρα πολύ κόσμο που έκανε πικ νικ.

{Προχθές έβλεπα σε ένα νοτιοαμερικάνικο μπλογκ κάτι φωτογραφίες με λάμα, και σκεφτόμουν ότι δεν είχα δει ποτέ τέτοιο ζώο. Ε λοιπόν, το είδα σήμερα}

Στο δρόμο της επιστροφής πέρασα από ένα πολύ περίεργο σπίτι που από χρόνια αναρωτιέμαι τι είναι, και πρόσεξα ότι η καγκελόπορτα ήταν ανοιχτή και κυκλοφορούσε κόσμος. Πλησίασα και είδα ότι το κτήριο συμμετείχε στο Open House London 2009. To Open House διοργανώνεται μία φορά τον χρόνο και είναι ένα σαββατοκύριακο κατά το οποίο διάφορα κτήρια με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον ανοίγουν τις πόρτες τους στο κοινό, δηλαδή μπορείς να μπεις στο σπίτι κάποιου και να σε ξεναγήσει. Φέτος στην πρωτοβουλία αυτή συμμετείχαν 700 κτήρια από όλο το Λονδίνο.

Δεν είχα ιδέα ότι το συγκεκριμένο κτήριο συμπεραμβανόταν στο Open House, και φυσικά δεν είχα δηλώσει συμμετοχή. Κανονικά πρέπει να κλείσεις από πριν θέση σε ένα από τα γκρουπ και οι θέσεις είναι περιορισμένες, γιατί πόσα άτομα να χωρέσουν ταυτόχρονα σε ένα σπίτι; Ευτυχώς οι ιδιοκτήτες ήταν πολύ καλόβολοι και δέχτηκαν να μπω μαζί με το επόμενο γκρουπ, που ήταν και το τελευταίο της ημέρας.

Δεν μπορώ να σας πω πόσο ενθουσιάστηκα με το κτήριο και τον κήπο! Γενικώς τρελαίνομαι να βλέπω σπίτια, αλλά το συγκεκριμένο έχει ενδιαφέρον γιατί είναι μια έπαυλη του 18ου αιώνα, και κατοικείται ως σήμερα, δηλαδή δεν είναι, ούτε έχει υπάρξει ποτέ, μουσείο. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορείς να το δεις όποτε θες. Εγώ ας πούμε 12 χρόνια τώρα που μένω σε αυτή την περιοχή, το πιο κοντά που είχα πλησιάσει ήταν στα 20 μέτρα. Δεν μπήκαμε σε όλα τα δωμάτια, αλλά μας έδειξαν πολλούς χώρους, ακόμα και την κουζίνα τους, που είναι ημικυκλική!

{Εννοείται ότι έβγαλα φωτογραφίες και στην αγροτοπανήγυρη και στην ξενάγηση, που θα σας δείξω σε επόμενη ανάρτηση γιατί τώρα δεν προλαβαίνω να τις επεξεργαστώ}

Μετά από όλα αυτά, μπορώ να πω ότι η νίκη της Εθνικής μας ήταν αναμενόμενη :-)

35 comments:

DRAMA QUEEN said...

Είδα τον χθεσινό αγώνα και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, δεν άντεξα να δω τον σημερινό. Αλλά δεν ήξερα ότι είχατε όλα τα υλικά για μπρέκφαστ! :Ρ

Σοφία said...

Αν το ήξερες, θα τον έβλεπες;;;

moukelis said...

Να παιξεις ΛΟΤΤΟ Σοφακι!lol

Unknown said...

Καλημέρα

Περιμένουμε τις φότος από το πανηγύρι αλλά κυρίως από το σπίτι.

Εύχομαι όλο τέτοιες μέρες να έχεις.

lakis said...

:) Μέρα καλή

George said...

και εγώ περιμένω τις φωτογραφίες που φαντάζομαι θα είναι όμορφες.
Όμως σήμερα να προσέχεις. Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε άλλους, αλλά σε μένα αν περάσει μια μέρα έτσι, δλδ να γίνεται ότι εχεις σκεφτεί και ότι επιθυμείς, την επόμενη μέρα πάνε όλα στραβά. Νερό πας να πιείς και γίνεσαι μούσκεμα γιατί ξαφνικά χάλασε η βρύση και πιτσιλά πως τα σένα. Να προσέχεις λοιπόν.
Καλή σου μέρα.

Dimos El Grec said...

Μια χαρά μου φαίνεται η μέρα σου...
Εμένα έτεινε προς το κακό, αλλά τουλάχιστον χαρήκαμε με την εθνική ;)

Υ.Γ. Μια συμβουλή για τον κιμά... καλύτερα να βάζεις μισό μισό! ;)

Γκρινιάρης said...

Άμα σε θέλει η τύχη ορισμένες φορές, ε; :)

Mikaela said...

Geia sou Sofia! Parakoloutho to blogg sou me poli endiaferon...grafeis poli oraia kai ta themata sou pikiloun panta! Panta enthousiazomai gia to telos kathe anartisis sou, epidei den ksero pos tha liksi! Anarotiomoun ti kaneis sto londino? Pos brethikes ekei? 12 xronia? polla xronia!

To diko mou blogg einai:
www.beyondstarlight.blogspot.com, den eimai to idio ekseligmeni se auton ton tomea alla pou tha paei!

// Mikaela

Χάρης said...

Εμ, έτσι είναι - αν κάτι μπορεί να πάει στραβά θα πάει...
Πάντως, γι' αυτήν την, σχετικά νέα, Εθνική, η 3η θέση είναι πολύ καλή...
Μπράβο της!

Σοφία said...

@ Moukelis: Αχ πάει τώρα, πέρασε! Χθες έπρεπε να το σκεφτώ να παίξω...

@ Lily: Ευχαριστώ! Οι φωτογραφίες είναι σχεδόν έτοιμες.

@ Λάκης: Ήταν - και επίσης :-)

@ George: Νερό ήπια, όλα ΟΚ. Ελπίζω να τα καταφέρω και με το φαΐ και τις συγκοινωνίες. Άλλες απαιτήσεις δεν έχω για σήμερα.

@ Dimosthenisk: Τι μισό-μισό; Αν εννοείς μισό βοδινό, μισό χοιρινό, άκυρο, γιατί εδώ δύσκολα βρίσκεις χοιρινό κιμά.

@ Γκρινιάρης: Έτσι ακριβώς!

@ Mikaela: Καλώς ήρθες και σε ευχαριστώ. Ήρθα στιν Αγγλία πριν από 13 χρόνια για σπουδές και έμεινα/ξέμεινα. Τώρα ζω μόνιμα εδώ.

@ Χάρης: Νομίζω ήταν η θέση που της άξιζε, οπότε πρέπει να είμαστε και υπερήφανοι και ικανοποιημένοι.

Dimos El Grec said...

Χοιρινό-Μοσχαρίσιο εννοώ. Αλλά αν δεν έχουν χοιρινό, τότε ναι, είναι πρόβλημα! ;)

konstantinos said...

Βλέπω τη φωτό από το μπάσκετ και σκέφτομαι ότι θα κάνεις ανάλυση στον αγώνα, στατιστικά των παιχτών και όλα εκείνα που με αφήνουν παντελώς αδιάφορο στα αθλητικά!
Και τελικά προέκυψε μια τόσο ενδιαφέρουσα ημέρα ώστε κι εγώ ακόμη θα συνέχιζα για μπύρες σε μια pub όπου θα είχαν τον αγώνα της Ελλάδας σε γιγαντο-οθόνες και θα την πάθαινα τη γιγαντιαία ταραχή με την οριακή νίκη!
Congrats για τον κιμά!!

Σοφία said...

@ Dimosthenisk: Όχι, εδώ ο χοιρινός κιμάς δεν συνηθίζεται. Μόνο μοσχαρίσιο και αρνίσιο βρίσκεις εύκολα - και ο αρνίσιος αποκλείεται εξ αρχής!

@ Konstantinos: Χαχα μα δεν ξέρεις τι λένε οι αγγλοσάξωνες; Never judge a book by its cover ;-)

Αν έβρισκα γιγαντο-οθόνη να δείχνει αγώνα μπάσκετ και μάλιστα της Εθνικής μας, θα έπαιζα σίγουρα λόττο, για να μην σου πω πολλά λόττα!!

Anastasios said...

Πάντως η "αγαπημένη" των Ελλήνων φιλάθλων μας λαχτάρησε χθες. Πάλι καλά που κερδίσαμε κι έτσι!

Mikaela said...

Axa! ti spoudes ean epitrepete na rotiso? Giati panta blepo pos anafereis ena grafeio sths anartiseis sou =)

ΠΑΥΛΟΣ said...

Ανυπομονώ για τις φωτογραφίες του open house!!! Λατρεύω αυτές τις διοργανώσεις και κρίμα που δεν γίνονται και στην Ελλάδα!!!

Marvin said...

αυτο το ρημαδι το Open House ολο λεω να μην το ξεχασω κι ολο το ξεχναω (καλή ώρα...)

neni said...

Πόσο όμορφες εικόνες μου μεταφέρεις καθώς σε διαβάζω κ ας μην σε ξέρω τόσο πολύ βρε Σοφάκι.Στο Λονδίνο σπουδάζεις;
Την συνταγή με τον κιμά την θέλω και εγώ!!!!!!

Σοφία said...

@ Anastasios: Έτσι είναι τα καλά παιχνίδια, έχουν ανατροπές (το θέμα βέβαια είναι η τελική ανατροπή να είναι προς όφελός σου). Τέσπα, τέλος καλό, όλα καλά.

@ Μikaela: Πειράζει να μην πω;

@ Pavlos: Όντως κρίμα, και υπάρχουν τόσα όμορφα κτήρια και στην Αθήνα, και στη Θεσσαλονίκη, και σε άλλες πόλεις.

@ Marvin the Martian: Παρομοίως! Και όχι μόνο αυτό, αλλά έκανα το λάθος να κοιτάξω το φετινό πρόγραμμα κατόπιν εορτής και συνειδητοποίησα ότι συμμετείχαν καμιά 10αριά κτήρια σε περπατητή απόσταση από το σπίτι μου :-(

@ Αγάπη: Δεν σπουδάζω πια, μένω μόνιμα και εργάζομαι.

Η συνταγή που χρησιμοποίησα είναι αυτή αλλά έβαλα μόνο μοσχαρίσιο κιμά, πρόσθεσα μανιτάρια και αφαίρεσα την Worcester sauce.

DaNaH said...

Ανυπομονώ για τις φωτογραφίες! Ειδικά αυτό με το σπίτι μου τράβηξε την περιέργεια και μόνο από την περιγραφή! :)

Natassa said...

Σοφία, εύχομαι πάντα τέτοιες μέρες!

Anonymous said...

Den ksero ti nomizo.. Einai polu duskolo to thema... Merikoi einai opos leei kai merikoi einai poly kaloi.Den thelo na po oti oi Souidoi einai ksenofoboi, epeidi den einai sosto na katakrineis olokliro lao.

Ego meno se mia poli pou einai gemati foitites, edo den blepoume polu ratsismo alla den simainei oti den uparxei. Stin diplani poli menoun oi ksenoi se mia sinikia se polu athlia spitia, akoma!

Pantos i Pasxalidou einai polu eksupni kai maresei polu o tropos tis :)

DRAMA QUEEN said...

Με τόση κακή ιστορία στα υλικά, ναι! :Ρ
Για να είμαι ειλικρινής είδα λίγο!

Σοφία said...

@ Δανάη: Πιστεύω να προλάβω να ανεβάσω φωτογραφίες απόψε.

@ Natassa: Να 'σαι καλά!

@ Niki: Στο μπλογκ σου δεν έπρεπε να το γράψεις αυτό;

@ Drama Queen: Έπρεπε να έχω γράψει νωρίτερα την ανάρτηση, ώστε να τον δεις όλο :-)

!sweety! said...

Το "πολύ καλη" δεν εκφράζει ακριβώς τη μέρα σου η οποία ήταν awesome!!Θέλω κι εγώ πάρα πολύ να δω σπίτια προηγούμενο(και προ-προηγούμενου)αιώνα και πώς αυτά είναι στο εσωτερικό τους.Αλλά πού χρόνος τώρα;;;Ειδικά με το διάβασμα...
Anyway.Ταχυπαλμία με έπιασε στον αγώνα της Εθνικής,κόντεψα να μπω μέσα στην tv από το άγχος.Πάντως,το αποτέλεσμα έχει σημασία.
Φιλιά από την sunny Salonika!

kiki said...

Πολλά καλά μαζεμένα Σόφη! Πράγματι, μερικές μέρες είναι φτιαγμένες για να περνάς καλά, σε αντίθεση με μερικές άλλες που έχει κατασκηνώσει ο Μέρφυ σπίτι σου....

koulpa said...

xaxaxa ξεκίνησα να πω πάντα τέτοια.. αλλά πάλι.. η σανιότητα δεν δίνει την αξία;:):)
αναμενω τις φωτογραφίες.. ιδιαιτέρως της ξενάγησης:):)
καλησπερούδιαααα:):)

Εξύμνoς said...

Καλησπερα Σοφακι!! Δεν αλλαξα διευθυνση καλε! Το viewfromeximnos.blogspot.com εχω εδω και καιρο! Απλα ειπα να καβαντζωσω και το eximnos.blogspot.com για να υπαρχει και σαν συνδετικος κρικος με την παλια μου διευθυνση!

deninho said...

Καλό είναι να σου έρχονται όλα βολικά καμιά φορά :-)

Σου έυχομαι να συνεχιστεί η ρέντα, και, άντε και στα δικά μας οι άτυχοι :P

Σοφία said...

@ !sweety!: Έχεις καιρό μπροστά σου για περιηγήσεις, τώρα προέχουν άλλα :-)

@ Kiki: Έτσι ακριβώς!

@ Koulpa: Οι φωτογραφίες είναι στο ετοίμασμα. Η αξία είναι στο να έχεις ει δυνατόν περισσότερες καλές παρά κακές μέρες ;-)

@ Εξύμνος: Έχω μια απορία... τι θα τις κάνεις όλες αυτές τις διευθύνσεις;

@ Deninho: Ρόδα είναι και γυρίζει, και για σας και για μας!

civil said...

επειδή έχω κι εγώ κάποιες τέτοιες "τυχερές" μέρες, παρατήρησα πως δεν είναι στην πραγματικότητα τυχερές: εμείς τις κάνουμε παρατηρώντας όλα εκείνα τα μικρά και ασήμαντα πράγματα που σε κάνουν χαρούμενο.

Αν μπορείς να διακρίνεις και τις μικρές χαρές της ζωής, είσαι από μόνη σου τυχερή!

Σοφία said...

Συμφωνώ ότι σε μεγάλο βαθμό δημιουργούμε μόνοι την "τύχη" μας, αλλά κάποια πράγματα έρχονται από μόνα τους. Π.χ. μπορώ να δεχτώ ότι αφού σπάνια βγαίνω έξω τις Κυριακές, ενδεχομένως χάνω αρκετές ευκαιρίες να δω ενδιαφέροντα πράγματα, πλην όμως η αγροτοπανήγυρη και το Open House συμβαίνουν μόνο μία Κυριακή τον χρόνο. Αν δεν ήταν τύχη το ότι βρέθηκα έξω την συγκεκριμένη Κυριακή και την συγκεκριμένη ώρα με διάθεση να περπατήσω, τι ήταν;

civil said...

Με παρεξήγησες. Αφού σπάνια βγαίνεις έξω τις Κυριακές, και ενδεχομένως χάνεις αρκετές ευκαιρίες να δεις ενδιαφέροντα πράγματα, άρα δεν ήταν τύχη που είδες κάτι που γίνεται μια φορά το χρόνο. Αν είχες βγει μια άλλη Κυριακή θα είχες δει κάτι που γίνεται μια φορά το εξάμηνο ή το μήνα και θα ήσουν πάλι τυχερή. Αλλά βασικά, πόσοι νομίζεις από εμάς θα αρπάζαμε αυτή την ευκαιρία που σου δόθηκε.

Είναι μεγάλη ευτυχία να μπορείς να διακρίνεις τις χαρές (ώστε μετά να μπορείς να περιγράφεις τον εαυτό σου ως "τυχερή"). Κι αυτό δεν είναι τύχη. Είναι τέχνη.

ΥΓ Μην είσαι μετριόφρων! Για καλό το λέω!

Σοφία said...

Κατ' αρχήν σε ευχαριστώ! Καταλαβαίνω τι εννοείς και συμφωνώ ότι είναι σημαντικό να μπορείς (και να θέλεις) να αδράξεις τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται. Έχω δει πολλές φορές ανθρώπους να αφήνουν ευκαιρίες ανεκμετάλλευτες και μετά να παραπονιούνται ότι είναι άτυχοι. Αλλά πραγματικά πιστεύω ότι παίζει ρόλο και πόση τύχη έχεις. Εγώ συνήθως έχω ελάχιστη, γι' αυτό καταλαβαίνω πιο έντονα τις μέρες που όλα μου πάνε ίσια.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μετά την αγροτοπανήγυρη πήγα στη στάση να πάρω λεωφορείο. Αν είχε έρθει λεωφορείο στην ώρα του, δεν θα είχα περπατήσει και κατά 99% δεν θα είχα δει τον κόσμο έξω από το σπίτι. Άρα δεν θα ήξερα καν ότι υπήρχε μια ευκαιρία που θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ. Από τη στιγμή που είδα την ευκαιρία, συμφωνώ ότι η τύχη έπαιξε ελάχιστο ρόλο, δηλ. δεν θεωρώ τύχη το ότι μπόρεσα να μπω μέσα χωρίς να έχω κλείσει θέση. Αυτό ήταν τέχνη ;-)