Friday 9 October 2009

Σκέψεις της επόμενης μέρας

Είχα να ψηφίσω σε βουλευτικές εκλογές από τότε που πήγα στην Αγγλία. Παίζει να μην ψήφισα ούτε το 1996. Μιλάμε ότι τότε είχαμε ακόμα εκλογικά βιβλιαράκια που τα έπαιρνες μαζί σου και σου τα σφράγιζαν για να φαίνεται ότι ψήφισες. Οι άντρες ψήφιζαν χωριστά από τις γυναίκες. Όταν δεν μπορούσες να ψηφίσεις έπρεπε να πάρεις βεβαίωση από την Αστυνομία, αλλιώς ήσουν καταδικασμένος να μην βγεις ποτέ από τη χώρα. Ο πολίτης που σεβόταν τον εαυτό του έβαζε πλαστικό σημαιάκι στο αυτοκίνητό του και ένα ακόμα μεγαλύτερο (υφασμάτινο αυτό) στο μπαλκόνι του. Το κόμμα που είχε βλέψεις εξουσίας γέμιζε κάθε ελεύθερη επιφάνεια με πόστερ και γιγαντοαφίσες. Τα κορναρίσματα έδιναν κι έπαιρναν, ειδικά πριν/μετά/κατά τη διάρκεια ομιλιών και όποτε συναντιόνταν πάνω από δύο αυτοκίνητα με το ίδιο σημαιάκι.

Και άλλα τέτοια ευτράπελα.

Φέτος η κατάσταση που βρήκα όταν ήρθα στην Ελλάδα δεν θύμιζε σε τίποτα αυτό που θυμόμουν. Σε 5 μέρες είδα μόνο δύο σημαιάκια (ένα του ΠΑΣΟΚ και ένα τις ΟΝΝΕΔ) και δεν άκουσα ούτε ένα κορνάρισμα. Έξω από τα εκλογικά γραφεία επικρατούσε ησυχία, ακόμα και την τελευταία μέρα. Στην Ερμού και το Σύνταγμα, το βράδυ που μιλούσε ο ΓΑΠ δεν αισθανόσουν τίποτα διαφορετικό - ο κόσμος έκανε βόλτα, ψώνιζε, χάζευε τις βιτρίνες. Θα μπορούσε να ήταν μια οποιαδήποτε άλλη μέρα του χρόνου. Αν εξαιρέσουμε τις γιγαντοαφίσες του πρώην Πρωθυπουργού (οι οποίες ακόμα δεν έχουν κατέβει - ήμαρτον πια!) και κάποιες άλλες του Καρατζαφέρη που ξέρει, σχεδόν δεν καταλάβαινες ότι είχαμε εκλογές.

Δεν ήταν μόνο η έλλειψη φασαρίας που έκανε τις εκλογές αυτές να διαφέρουν. Είδα μεγάλη διαφορά και στις αντιδράσεις του κόσμου. Ναι μεν άκουσα πολλές πολιτικές συζητήσεις, ακόμα και στο μετρό που ο κόσμος σπάνια πιάνει κουβέντα, αλλά ήταν όλες σε ήρεμο τόνο. Την ημέρα των εκλογών, και ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου έκαναν σύντομες δηλώσεις, χωρίς αλληλοκατηγορίες και περιττές κορώνες. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τον λόγο του Καραμανλή στο Ζάππειο, όχι το σημείο που ανέλαβε τις ευθύνες του, αλλά εκεί που είπε το εξής:

Αυτήν την ώρα θέλω να συγχαρώ τον Γ. Παπανδρέου για τη νίκη του. Άλλωστε, όπως κάθε Έλληνας, ευχόμαστε να πετύχει στη μεγάλη πρόκληση της αντιμετώπισης των οικονομικών συγκυριών. Διότι η πρόκληση αυτή, όπως έχω πει πολλές φορές, είναι εθνική υπόθεση.

Πότε γίναμε τόσο πολιτισμένοι και δεν το είχα πάρει είδηση;

Και όχι, δε νομίζω πως ο κόσμος αδιαφόρησε για τις εκλογές. Άσχετα τι δείχνουν τα ποσοστά αποχής. Νομίζω ότι απλά η Ελλάδα έχει αρχίσει να ωριμάζει και καιρός ήταν. Ο κόσμος φαίνεται να συνειδητοποιεί ότι οι εκλογές δεν είναι η αρχή και το τέλος του παντός, και ότι δεν αξίζει να παίζεις ξύλο για το κόμμα.

Εκείνο που πρόσεξα πάλι (και μου φάνηκε πάρα πολύ περίεργο) ήταν η συγκρατημένη αισιοδοξία μετά τις εκλογές. Και δεν εννοώ μόνο τη χαρά όλων των "κερδισμένων" που βγήκαν στα κανάλια την επόμενη μέρα, αλλά την αισιοδοξία του κόσμου - ακόμα και αρκετών Νεοδημοκρατών. Αισιοδοξία ότι ο ΓΑΠ ίσως τελικά (και πλάκα πλάκα) μπορέσει να κάνει κάτι καλό για τον τόπο, να αλλάξει κάποια κακώς κείμενα και να στήσει καινούριες - καλύτερες - δομές. Οι αισιόδοξοι όμως ήταν και συγκρατημένοι. Με συνείδηση ότι οι καιροί είναι χαλεποί, και ότι ίσως δεν θα τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια σε 100 μέρες από τώρα. Παλιότερα θυμάμαι ότι γινόταν το αντίθετο: oι κερδισμένοι ένιωθαν λες και είχαν αυτομάτως λυθεί όλα τα προβλήματά τους, ενώ οι χαμένοι έκλαιγαν τη μοίρα τους. Μέση οδός δεν υπήρχε, το συναίσθημα ήταν ή του μεγάλου ύψους ή του απύθμενου βάθους. Ευτυχώς φέτος δείχνουμε πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα συναισθηματική σταθερότητα.

Από την πλευρά μου, ελπίζω οι επόμενες εκλογές καταρχήν να διεξαχθούν σε 4 χρόνια (γιατί τόσο είναι η θητεία, όχι δύο, ούτε δυόμισι) και στους ίδιους τόνους, με λιγότερα φυλλάδια και λιγότερα βλακώδη μυνήματα στα κινητά. Και πάνω απ' όλα, τώρα που αποδείχτηκε περίτρανα ότι δεν παίρνεις πιο πολλές ψήφους όσο πιο πολλές φορές εμφανίζεται η φάτσα σου σε γιγαντοαφίσα, ελπίζω και εύχομαι να μην υποστούμε άλλες αφισοκολλήσεις.

18 comments:

koulpa said...

θετικό ότι ηρεμήσαμε.. να δούμε τι θα γίνει.. ας είαστε συγκρατιμένα αισιόδοξοι.. αν και δύσκολο το έργο.. :):)
καλημερούδια :):)

Meropi said...

Σοφάκι μου,
τις ίδιες ακριβώς παρατηρήσεις έκανα κι εγώ. Και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αργά, αλλά σταθερά ωριμάζουμε, ως λαός, πολιτικά.

DaNaH said...

Θυμάμαι και εγώ όταν ήμουν πολύ μικρή τα σημαιάκια και τις γιορτές που γίνονταν όταν κέρδιζε το ένα ή το άλλο κόμμα. Πιστεύω ότι ο Παπανδρέου ο πρεσβύτερος και ο Μητσοτάκης ήταν πολύ ισχυρές προσωπικότητες και πραγματικά οι οπαδοί του ενός ή του άλλου "μισούσαν" τον αντίπαλό τους και δεν ήθελαν με τίποτα να κερδίσει!

Οι καιροί όμως ευτυχώς άλλαξαν και οι νέοι ειδικά βλέπουν ότι οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων δεν έχουν και τόσες διαφορές πλέον. Μακάρι ό,τι είναι να γίνει από εδώ και στο εξής να γίνει για το καλό αυτής της χώρας. Μακάρι οι υπουργοί να εργαστούν πραγματικά σκληρά για την πρόοδο της Ελλάδας και να μην "φάνε" και αυτοί με τη σειρά τους ό,τι μπορούν. Μακάρι να μην υπάρξουν άλλα σκάνδαλα.

Βέβαια στην Ελλάδα είμαστε και όπως τόσο καιρό βολεύονταν τα "γαλάζια παιδιά", τώρα σίγουρα θα έρθει το βόλεμα των "πράσινων παιδιών", δεν έχω καμιά αμφιβολία περί τούτου.

Πάντως για την αλλαγή αυτή στην νοοτροπία και στην διεξαγωγή των εκλογών που περιγράφεις πιστεύω έχει συμβάλει αρκετά και η ανάπτυξη της τεχνολογίας.

Μου άρεσε πολύ το ποστ σου, γιατί και εγώ σκεφτόμουν την αλλαγή αυτή μέσα σε μια 20ετία, η οποία είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται από τις προηγούμενες εκλογές.

Όπως είπες και εσύ μακάρι να εξαντληθεί η 4ετία και μακάρι στις επόμενες να δούμε ακόμα λιγότερες αφίσες. :)

konstantinos said...

Πράγματι, κάτι φαίνεται να αλλάζει. Με μικρά βήματα, κάποιες φορές αρκούντως ικανοποιητικά παρόλα αυτά. Όπως με την επιλογή του Παπανδρέου. να μη βάλει αφίσες - πράγμα που δεν μπορούσε προφανώς να δεχτεί ο πρώην πρωθυπουργός...
Είναι πολλά ακόμη να γίνουν. Αλλά κάτι αλλάζει! Κι αυτό δίνει κουράγιο!

kiki said...

Ειναι οι εκλογες του καναπέ Σόφι μου. Δεν χρειάζεται καν να πας να ψηφίσεις! Το exit poll θα σου πει το αποτέλεσμα...

NdN said...

Μου άρεσε και εμένα πολύ η ανάρτηση σου. Και εγώ πρέπει να πω ότι εξεπλάγην θετικά από την έλλειψη αφισών αλλά και τον συγκριτικά μικρότερο όγκο φυλλαδίων από τους υποψήφιους βουλευτές. Επίσης και εγώ κατέβηκα για βόλτα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης το βράδυ των εκλογών και ο κόσμος ήταν πολύ λίγοτερος σε σχέση με αυτόν που είχα συναντήσει στην ίδια βόλτα το 2004 για παράδειγμα (να μην μιλήσω για το 2000 ή το 1996). Οι Ελληνες έχουν καταλάβει ότι πολιτική δεν γίνεται με το σημαιάκι στο χέρι, αυτά ήταν για την προηγούμενη γενιά και δεν λένε τίποτα σε εμάς.

Νομίζω επίσης ότι και τα πνεύματα εχουν ηρεμήσει. Παλαιότερα θυμάμαι ή καλύτερα είχα ακούσει ακόμα και ξύλο να πέφτει. Πλέον αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Μπορεί μία μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων να ψηφίζει οπαδικά, αλλά οι αντιδράσεις τους έχουν διαφοροποιηθεί.

Από εκεί και πέρα θα συμφωνήσω και με πολλά κομμάτια του σχολίου της Δανάης. Μακάρι ό,τι γίνει από εδώ και στο εξής να γίνει για το καλό αυτής της χώρας μας και μακάρι η κυβέρνηση να πετύχει. Εγώ είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω ή τουλάχιστον θέλω να πιστεύω ότι δεν ήρθαν για να "φάνε".

Οπως και να έχει εδώ θα είμαστε και θα συζητάμε για το τι καλό ή τι λαμογιά έχουν κάνει.

Χάρης said...

Όντως περίεργα πράγματα. Ούτε έξαλλοι πανηγυρισμοί ούτε τίποτα. Απλά και πολιτισμένα...

Dream_Rider said...

Πιστεύω οτι βοήθησε η μικρή, σχετικά, προεκλογική περίοδος στο να εξελιχθούν όπως περιέγραψες οι εκλόγές. Ίσως και οτι το αποτέλεσμα ήταν, λίγο έως πολύ, προδιαγεγραμμένο.

Σε κάθε περίπτωση όμως, κατά την άποψή μου, θα πρέπει πλέον να γίνει συνείδηση σε πολίτες και πολιτευόμενους οτι διαφαίνεται στον ορίζοντα αυτό που ελπίζαμε από καιρο. Οτι οι εκλογές έχουν και άλλες παραμέτρους πέραν από τα χρώματα. Και αυτές είναι οι πιο σοβαρές.

Anonymous said...

εύστοχες οι παρατηρήσεις σου όντως και έγω πρόσεξα ενα διαφορετικό κλίμα. συμφωνώ πως το γεγονός οτι δεν είχαμε πανηγυρισμούς οφείλεται στην πολιτική μας ωρίμανση. Εξάλλου, όλοι αναγνωρίζουμε οτι κανείς απο αυτούς δεν θα καταφέρει να κάνει όσα λέει. είναι κοινο μυστικό πλέον. Οπότε μάλλον ψηφίσαμε αυτόν που πιστεύαμε ότι κάποια απο αυτά ίσως να καταφέρει να τα κάνει.

Giannis said...

αν δεν έχει πλέον τζερτζελε το όλο θέμα, τότε δεν έχει και νόημα, να καtέβουμε ελλάδα για να ψηφήσουμε ε? αισχως!!!

γίναμε boring Europe!!! :) :)

καλημερες

Σοφία said...

@ Koulpa: Όλοι τι θα γίνει περιμένουμε να δούμε! Ας ελπίσουμε ό,τι γίνει να είναι καλό ;-)

@ Meropi: Αμήν Μερόπη μου! Καιρός ήταν.

@ Δανάη: Συμφωνώ ότι όλα έχουν παίξει το ρόλο τους. Και οι πολιτικοί, και η τεχνολογία, και το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται συνέχεια εκλογές. Όπως και να 'χει, κακό δεν είναι να είμαστε μετρημένοι στις εκδηλώσεις μας. Κανένας πολιτικός και κανένα κόμμα δεν έχει το μαγικό ραβδί, πιστεύω πως αυτό έχουν αρχίσει να το καταλαβαίνουν όλοι πια.

@ Konstantinos: Δεν πειράζει αν τα βήματα είναι μικρά, αρκεί να είναι σταθερά :-)

@ Kiki: Είπαμε, να γίνουμε Ευρώπη, αλλά όχι να φτάσουμε και σε αυτό το σημείο.

@ NdN: Όπως ακριβώς το λες: η πολιτική δεν γίνεται με το σημαιάκι στο χέρι, ούτε υπάρχει λόγος να παίζεις ξύλο με τους πολιτικούς σου αντιπάλους. Πιστεύω κι εγώ ότι πρέπει όλοι να ελέγχουμε το έργο της κάθε κυβέρνησης με κριτική διάθεση και νηφαλιότητα, και να απαιτούμε σεβασμό και υπηρεσία προς τον πολίτη, άσχετα με τον πολιτικό χώρο στον οποίο ανήκουμε. Οι οπαδισμοί ταιριάζουν περισσότερο στα γήπεδα.

Σοφία said...

@ Χάρης: Μακάρι να είναι έτσι και την επόμενη φορά, και όλες τις φορές από εδώ και στο εξής!

@ Dream_Rider: Ίσως να έχεις δίκιο για το ρόλο που έπαιξε η μικρή διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αν και πιστεύω ότι όπως είναι τώρα ο κόσμος, μπορεί η μεγάλη προεκλογική περίοδος να μας έκανε ακόμα πιο αδιάφορους. Συμφωνώ ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί πως στις εκλογές δεν ψηφίζουμε μόνο ένα χρώμα.

@ Lilly: Αυτό ακριβώς. Κι αν δεν κάνει αυτά που περιμένουμε (ή κάνει άλλα με τα οποία διαφωνούμε) θα έχουμε την ευκαιρία σε 4 χρόνια να αντιστρέψουμε τους όρους με νόμιμες και πολιτισμένες διαδικασίες :-)

@ Giannis: Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο λίγο τζερτζελέ είχε. Αν δεν το είχα ζήσει και μου το έλεγαν, δεν θα το πίστευα!

KitsosMitsos said...

Από την μία έχουμε τον ας πούμε πολιτικό πολιτισμό. Μας μπολιάζει σιγά-σιγά.
Από την άλλη, κακά τα ψέματα, η έλευση του Γιώργου ως πρωθυπουργού έχει φέρει έναν αέρα αισιοδοξίας. Για να δούμε αν θα καταφέρει να το εκμεταλλευτεί αυτό και να πάρει κάποιες αποφάσεις που πρέπει.

Vassilis said...

Είναι θετικό ότι από αυτές τις εκλογές κερδίσαμε την αποφυγή του φανατισμού και του οπαδισμού που χαρακτήριζε τις προηγούμενες εκλογικές διαδικασίες.
Είναι ένα βήμα και αυτό.
Μακάρι το επόμενο να είναι και μία πιο τολμηρή ψήφος. Άξιοι άνθρωποι υπάρχουν παντού και όχι μόνο σε ορισμένα κόμματα.

Σοφία said...

@ KitsosMitsos: Ο Γιωργάκης φαίνεται αποφασισμένος να φέρει τα πάνω κάτω. Μένει να δούμε αν θα πετύχει η προσπάθεια.

@ Vassilis: Η πρώτες ενδείξεις ότι οι Έλληνες ψηφίζουν πιο τολμηρά υπάρχουν ήδη. Όχι μόνο γιατί οι Οικολόγοι υπερδιπλασίασαν τα ποσοστά τους σε εθνικές εκλογές, αλλά και γιατί πολλοί πολιτικοί με θητεία χρόνων δεν κατάφεραν να εκλεγούν αυτή τη φορά. Αυτό ήταν ένα τρανταχτό μύνημα ότι ο κόσμος πλέον δεν ψηφίζει μόνο το χρώμα, αλλά και τον πολιτικό, συνεπώς δεν μπορεί κανένας να κρύβεται πίσω από το κόμμα του.

Γενικά νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο :-)

sakis said...

Σοφία συμφωνώ απόλυτα με τη διαπίστωσή σου,πως οι Έλληνες ωρίμασαν πολιτικά.
Δεν έβγαλαν κάπου εκείνες οι ατέλειτες κόντρες,με αποτέλεσμα να αναγκαστούμε να σκεφτόμαστε σιγά σιγά πολιτικά και πιο δημοκρατικά.
Αλλά και η μεγάλη κρίση της παγκόσμιας οικονομίας μας τρόμαξε αρκετά έως πολύ και μας έβαλε κατά κάποιο τρόπο το μαχαίρι στο λαιμό,για πιο ώριμη κι όχι βιαστική κι επιπόλαιη ψήφο.

tzonakos said...

Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει οτι η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ειναι λάθος, όπως λάθος εγινε και το ποδόσφαιρο απο τον οπαδισμό και τη φανατίλα.
Σε άρθρο μου το βράδι των εκλογών αναφέρομαι σαφώς στα σημαιάκια και τα πανηγύρια.
Εγω ελπίζω να ωριμάσουμε σαν λαός επιτέλους και να σκεφτόμαστε περισσότερο και καλύτερα.
Πολυ ωραίο το άρθρο σου Σοφία.

Σοφία said...

@ Sakis: Να που είχε κι ένα καλό η οικονομική κρίση ;-)

@ Tzonakos: Έχεις απόλυτο δίκιο, και για την πολιτική και για το ποδόσφαιρο. Μακάρι να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τον φανατισμό γενικότερα.