Λίγα λόγια για την Κορνουάλη

Μιας που το γλυκό καλοκαιράκι αρχίζει να μας αποχαιρετά (δηλ. εμάς μας αποχαιρέτησε εδώ και μέρες αλλά προσποιούμαστε ότι δεν) νομίζω ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να σας πω λίγα λόγια ακόμα για την Κορνουάλη, στην οποία είχα αναφερθεί σε παλαιότερη ανάρτηση. Όχι τίποτ' άλλο, να μην ξεχνάμε πώς είναι το καλοκαίρι.

Η Κορνουάλη είναι αγγλική κομητεία που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της χώρας, δίπλα στην κομητεία του Devon. Σε μέγεθος είναι περίπου όσο η Αττική, αλλά έχει μόνο μισό εκατομμύριο κατοίκους. Είναι μία από τις 6 περιοχές όπου έχουν ζήσει Κέλτες και οι οποίες διατηρούν ως σήμερα έντονα κελτικά στοιχεία και ιδιαίτερη διάλεκτο (οι άλλες πέντε είναι η Ιρλανδία, η Σκωτία, η Ουαλία, η Νήσος του Μαν και η Βρετάννη της Γαλλίας). Το όνομά της δεν έχει σχέση με καλαμπόκια (corn) αλλά προέρχεται από την κέλτικη λέξη cern που σημαίνει κέρατο ή χερσόνησος, προφανώς λόγω του σχήματός της. Πρωτεύουσα είναι το Truro (προφ. Τρούρο) ενώ γνωστές πόλεις είναι η Penzance (Πενζάνς) και το St Ives (Σεντ Άιβς).


Η Κορνουάλη φημίζεται, και μπορεί να την έχετε ακούσει σε σχέση με:

1. Την ακτογραμμή της, που περιλαμβάνει αμμουδερές παραλίες αλλά και εντυπωσιακούς βράχους.

2. Το κλίμα της, που είναι ήπιο (έως και ζεστό θα έλεγε κανείς) αλλά αρκετά βροχερό, λόγω της επίδρασης του ρεύματος του κόλπου του Μεξικού.

3. Τα Cornish pasties (Κόρνις πάστις), ατομικές πιτούλες με γέμιση πατάτες, κρέας και/ή λαχανικά που εμφανισιακά μοιάζουν με καλτσόνε.

4. Τα βιβλία της Δάφνης ντι Μωριέ και της Ρόζαμουντ Πίλτσερ, ειδικά το Ψάχνοντας για κοχύλια.


Η Κορνουάλη είναι επίσης γνωστή για την αρχαιολογική της κληρονομιά και τον ορυκτό της πλούτο (έχει μεταλλεία κασσίτερου, χαλκού, μολύβδου, ουρανίου κ.λπ.). Παρ' όλα αυτά, η κύρια πηγή εισοδήματος είναι ο τουρισμός. Υπολογίζεται ότι 6 εκατ. τουρίστες την επισκέπτονται κάθε χρόνο, αριθμός πολλαπλάσιος του πληθυσμού της και ακόμα πιο εντυπωσιακός δεδομένου πως η πρόσβαση δεν είναι ιδιαίτερα εύκολη: το τραίνο από το Λονδίνο μέχρι την Πενζάνς κάνει 5-5,5 ώρες, ενώ με αυτοκίνητο θέλεις τουλάχιστον 6 ώρες. Ακόμα και με αεροπλάνο να πας, οι περισσότερες πτήσεις κάνουν δύο ώρες, γιατί περιλαμβάνουν ενδιάμεση στάση στο Plymouth. Προφανώς η Κορνουάλη δεν προσφέρεται ως προορισμός σαββατοκύριακου.


Το άκρο της Κορνουάλης λέγεται Land's End, που σημαίνει το "τέλος της γης" και πραγματικά η περιοχή σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην άκρη του κόσμου. Η φωτογραφία είναι από την Wikipedia.


Λόγω του εύκρατου κλίματός της, στην Κορνουάλη συναντούνται πολλά υποτροπικά φυτά. Κοντά στην πόλη St Austell (Σεντ Ώστελ) υπάρχει ένας τεράστιος βοτανικός κήπος με το μεγαλύτερο θερμοκήπιο του κόσμου, που λέγεται Eden Project (πρόγραμμα Εδέμ). Στο θερμοκήπιο αυτό καλλιεργούνται όλα τα είδη φυτών της γης σε τεχνητές συνθήκες ανάλογες με το φυσικό τους περιβάλλον.


Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτή την ανάρτηση (εκτός από αυτή του Land's End) είναι από το St Ives, ένα γραφικό ψαροχώρι στη βόρεια ακτή της Κορνουάλης. Τις τράβηξα σε εποχές Π.Ψ. (είναι φωτογραφικές αντίκες) το 1995, ένα από θερμότερα και πιο ηλιόλουστα βρετανικά καλοκαίρια του 20ου αιώνα.

Στο St Ives ζουν πολλοί ζωγράφοι, γλύπτες και άλλοι καλλιτέχνες. Μάλιστα το καλλιτεχνικό στοιχείο είναι τόσο έντονο, ώστε υπάρχει μέχρι και παράρτημα της γνωστής πινακοθήκης Tate. Πληροφορίες για τη συλλογή και τις προσωρινές εκθέσεις της (στα ελληνικά παρακαλώ) μπορείτε να βρείτε εδώ.