Μπουυυυυυυ

Σήμερα η Δυτική Εκκλησία γιορτάζει τη γιορτή των Αγίων Πάντων ή All Hallows' Day. Χθες, 31 Οκτωβρίου, ήταν η παραμονή, γνωστή ως All-Hallows-Even ή αλλιώς Hallowe'en, την οποία ίσως ξέρετε ως τη γιορτή των φαντασμάτων.

Παλαιότερα οι εορτασμοί της ημέρας των Αγίων Πάντων άρχιζαν την παραμονή, η οποία συμπίπτει με την παγανιστική γιορτή του Σόουιν (Samhain), μέρα κατά την οποία οι Δρυίδες πιστεύουν ότι τα πνεύματα των πεθαμένων μπορούν να επικοινωνήσουν με τους ζωντανούς. Οι Κέλτες γιόρταζαν το Σόουιν με φωτιές και μασκαρέματα για να πετύχουν τον εξευμενισμό των κακών πνευμάτων. Με τα χρόνια, η παραμονή της χριστιανικής γιορτής των Αγίων Πάντων και η παγανιστική γιορτή του Σόουιν ενώθηκαν και έγιναν μια παραδοσιακή μη-θρησκευτική γιορτή που λέγεται Hallowe'en και γιορτάζεται κυρίως με μασκαρέματα, κολοκύθες σμιλεμένες σαν φαντάσματα και παιχνίδια με μήλα.

Τα μασκαρέματα έχουν χαρακτήρα φρικιαστικό - φαντάσματα, δράκουλες, τέρατα, διάβολοι και μάγισσες είναι οι πιο συνηθισμένες στολές που κυκλοφορούν. Μια πολύ διαδεδομένη συνήθεια είναι το trick-or-treating, όπου ομάδες μασκαρεμένων παιδιών πάνε από σπίτι σε σπίτι, χτυπάνε τα κουδούνια και φωνάζουν "trick or treat?" δηλ. να σας τρομάξουμε ή θα κεράσετε; Αν αυτός που ανοίξει την πόρτα δεν έχει κάτι για κέρασμα, τότε τα παιδιά φωνάζουν μπουυυυυυυ και άλλα τέτοια τρομακτικά. Φυσικά όλοι έχουν ένα κέρασμα πρόχειρο, συνήθως σοκαλάτες, γλυφιτζούρια, ξηρούς καρπούς ή φρούτα.

Το Hallowe'en έχει κέλτικες ρίζες, έτσι πάντα ήταν περισσότερο δημοφιλές στην Ιρλανδία και τη Σκωτία. Γιορτάζεται επίσης με μεγάλο ζήλο στην Αμερική, όπου διαδώθηκε από Ιρλανδούς και Σκωτσέζους μετανάστες. Τα τελευταία χρόνια κερδίζει έδαφος και στην Αγγλία, έτσι πλέον πολλά παιδιά βγαίνουν στους δρόμους για trick-or-treating, συνήθως μαζί με τους γονείς τους. Στη φωτογραφία που συνοδεύει την ανάρτηση αυτή βλέπετε τα πρώτα παιδιά που μας χτύπησαν το κουδούνι χθες βράδυ. Φυσικά η απάντησή μας ήταν "treat, treat!". Τι άλλο μπορούσαμε να πούμε σε μια τόσο τρομακτική παρέα;

Welcome back by T-Mobile

Mήπως θυμόσαστε μια ανάρτηση που είχα κάνει πέρσυ σχετικά με μια πολύ πρωτότυπη διαφήμιση της εταιρίας υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας T-Mobile, που γυρίστηκε σε σιδηροδρομικό σταθμό με τη συμμετοχή 400 χορευτών και του ανυποψίαστου κοινού; Αν δεν τη θυμάστε, μπορείτε να διαβάσετε σχετικά εδώ.

Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, η Τ-Mobile επιστρέφει δυναμικά με ένα καινούριο διαφημιστικό τέχνασμα - αυτή τη φορά είμαστε στις αφίξεις του αεροδρόμιου Heathrow του Λονδίνου και παίρνουν μέρος 300 τραγουδιστές, και (όπως και την προηγούμενη φορά) πολύς απλός κόσμος. Ο τίτλος της καμπάνιας είναι Welcome back, δηλαδή "καλώς ορίσατε".

Τα πολλά λόγια είναι περιττά. Απολαύστε.



Τα τραγούδια που ακούγονται είναι τα εξής:

Αt Last - Etta James
Comin’ Home Baby - Mel Torme
Return of the Mack - Mark Morrison
Τhe Passenger - Iggy Pop
The Boys Are Back in Town - Thin Lizzy
Oh my God - Kaiser Chiefs
I Knew You Were Waiting - George Michael & Aretha Franklin
Welcome Home - Peters And Lee

Όλα τα τραγούδια έχουν ταξιδιωτικό θέμα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έχει χρησιμοποιηθεί ούτε ένα μουσικό όργανο, παρά μόνο ανθρώπινες φωνές!

Για τη μαγνητοσκόπηση της διαφήμισης χρησιμοποιήθηκαν 18 κρυφές κάμερες. Το κλιπάκι παίχτηκε στην βρετανική τηλεόραση χθες Παρασκευή 29 Οκτωβρίου, δύο μόλις μέρες μετά τα γυρίσματα.

Να το πάρει το ποτάμι;

Η φωτογραφία του ταξιδιωτικού κουίζ ήταν από την Κύπρο και συγκεκριμένα από την Ακτή του Κυβερνήτη, κοντά στη Λεμεσό. Συγχαρητήρια σε όσους έπαιξαν και διπλά συγχαρητήρια σε όσους το βρήκαν! O KitsosMitsos παίρνει ειδικό βραβείο πρωτότυπης απάντησης.

Εκτός από την ξεραΐλα και τον ασυννέφιαστο ουρανό που κλασικά θυμίζουν νότια Μεσόγειο, τα κλου που παρέπεμπαν ειδικά στο νησί της Αφροδίτης ήταν τα εξής:

• Οι λευκοί βράχοι (υποθέτω ότι πρόκειται για ασβεστολιθικά πετρώματα), χαρακτηριστικοί της γεωμορφολογίας της περιοχής και του νησιού γενικότερα.
• Η γκρίζα άμμος, σήμα κατατεθέν των παραλίων της Λεμεσού.
• Οι κίτρινες ομπρέλες, διαφημιστικές της τοπικής μπύρας Κέο.

Φέτος κάναμε ολιγοήμερες διακοπές σχετικά αργά (μέσα Σεπτεμβρίου) και είπαμε να μην πάρουμε το ρίσκο του άστατου φθινοπωρινού καιρού της Ελλάδας, έτσι πήγαμε πιο νότια. Ο καιρός σίγουρα δεν μας απογοήτευσε: την ημέρα είχε σταθερά 30-35°C, το βράδυ επίσης από 25°C και πάνω. Η απόλυτη απόλαυση μετά το ξενέρωμα του αγγλικού Αύγουστου.

Νοικιάσαμε αυτοκίνητο και γυρίσαμε (σχεδόν) όλο το νησί, παρόλο που οι υψηλές θερμοκρασίες δεν διευκόλυναν τις πολλές περιηγήσεις. Πάντως επιμείναμε και μπορώ να πω ότι σε 8 μέρες είδαμε πολλά πράγματα.

Πριν πάμε δυσκολεύτηκα να βρω τουριστικές πληροφορίες για το νησί. Όσοι από τους γνωστούς μου έχουν επισκευτεί την Κύπρο, ή έχουν ταξιδέψει με γκρουπ (οι Άγγλοι κυρίως) και έχουν δει επί το πλείστον την Πάφο ή έχουν πάει σε γάμο (οι Έλληνες) και έχουν δει μόνο τη Λεμεσό. Διαπίστωσα ότι υπάρχει τεράστια παραπληροφόρηση και παραφιλολογία για τα πάντα που αφορούν στην Κύπρο - από το αν επιτρέπονται οι φωτογραφίες στο αεροδρόμιο μέχρι το πώς μπορείς να πας στα κατεχόμενα. Δεν είναι υπερβολή αν σας πω ότι τα μισά από αυτά που μου είχαν πει ή είχα διαβάσει αρχικά, αποδείχτηκαν λάθος, ενώ κανείς δεν με είχε προετοιμάσει για τις μικρές εκπλήξεις που με περίμεναν σε κάθε γωνιά του νησιού.

Αν υπάρχει κάτι που πάντα το είχατε απορία για την Κύπρο, γράψτε ένα σχόλιο και αν ξέρω θα σας απαντήσω. Σημειώνω ότι δεν έχω κυπριακή καταγωγή ή άλλη ιδιαίτερη σχέση με την Κύπρο, και συνεπώς θα σχολιάσω αυτά που είδα καθαρά από τουριστικής πλευράς και όχι ως ειδικός αναλυτής. Για πολιτικά και ιστορικά θέματα, σας παραπέμπω στο ιστολόγιο της Μερόπης, που έχει κάνει κατά καιρούς ενδιαφέρουσες αναρτήσεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Κύπρου.

Πάμε διακοπές;

Δηλαδή δεν πάμε, πήγαμε, το θέμα είναι πού. ΟΚ, εγώ προφανώς ξέρω πού, αλλά σκέφτηκα ότι καιρό έχουμε να κάνουμε κουίζ (κάποτε τα μπλογκ ήταν γεμάτα κουίζ, τώρα τα θέματα έχουν βαρύνει). Σκέφτηκα να χαλαρώσουμε λίγο, μιας και πλησιάζει τέλος εβδομάδας, γι' αυτό βάζω μια φωτογραφία από τις διακοπές μου και σας καλώ να μαντέψετε πού πήγαμε. Σημείωση: δεν είναι Ελλάδα.

Μια τσιμπιά και μια μπουνιά

Στην Αγγλία την πρώτη του μήνα λένε την εξής φράση: A pinch and a punch for the first of the month. Pinch σημαίνει τσιμπιά, αλλά επίσης σημαίνει και πρέζα (δηλ. μικροποσότητα) συνήθως αλατιού. Τη μεσαιωνική εποχή, οι Άγγλοι πίστευαν ότι οι μάγισσες και τα δαιμονικά απέφευγαν το αλάτι. Έτσι η ευχή για να πάει καλά ο μήνας ξεκινούσε με μια πρέζα αλάτι ώστε να αποδυναμωθούν οι δαίμονες, και μια μπουνιά για να ισοπεδωθούν κυριολεκτικά!

Βέβαια τα παιδιά στις σχολικές αυλές αντί για πρέζα αλατιού ρίχνουν τσιμπιές και (χαϊδευτικές) μπουνιές, γι' αυτό τα πιο ετοιμόλογα συμπληρώνουν τη μεσαινωνική ρήση με τη φράση: and no returns! Έτσι δεν μπορούν να τους ανταποδώσουν.

Όπως και να 'χει, καλό μήνα να έχουμε χωρίς κλωτσοπατινάδες όσο το δυνατόν, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε στον 21ο αιώνα πλέον και δεν χρειάζεται να φοβόμαστε τις μάγισσες.

Η εικόνα που συνοδεύει την ανάρτηση αυτή συμβολίζει το φθινόπωρο, που εδώ πλέον έχει μπει για τα καλά (πολλή βροχή λέμεεεεε), και το ιστολόγιο που τον τελευταίο καιρό κοιμάται. Τσιμπήστε το να δούμε αν θα ξυπνήσει....

Βιασύνες...

Σήμερα είδα μαγαζί στολισμένο για το Halloween, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν είναι αμερικάνικης προέλευσης, όπως λανθασμένα πιστεύουν πολλοί, αλλά κέλτικης. Καλά-καλά δεν βγήκε ο Αύγουστος και γεμίσαμε μάγισσες, σκελετούς και κολοκύθες.

Οι παλιοί θα θυμάστε ότι πέρσυ είχα δει τα πρώτα Χριστουγεννιάτικα στις 9 Σεπτεμβρίου.

Κάθε χρόνο η Unicef μου στέλνει τον Χριστουγεννιάτικο κατάλογό της αρχές Αυγούστου. Φέτος τον έλαβα τέλη Ιουλίου, εν μέσω (αγγλικού) καύσωνα. Εννοείται ότι πήγε κατευθείαν στη σακούλα της ανακύκλωσης. Αμάν πια. Είπαμε να είμαστε προνοητικοί, αλλά αυτό πια ξεπερνάει τα όρια.

Καλές γιορτές να έχουμε...

Τελευταία μέρα

Τελευταία μέρα του καλοκαιριού σήμερα και ο καιρός ήδη προετοιμάζεται για το φθινόπωρο. Τα κοντομάνικα δεν αρκούν τα βράδυα, χρειάζεται πλέον απαραιτήτως ζακετούλα, ενίοτε και τη μέρα. Στο σπίτι κρυώνω όταν φοράω τιραντάκια, ακόμα κι αν τα παράθυρα είναι κλειστά. Χθες βάλαμε το καλοκαιρινό πάπλωμα, γιατί δεν πήγαινε άλλο με την κουβερτούλα. Σήμερα έφτιαξα φραπέ, ίσως για τελευταία φορά. Το σ/κ έπινα τσάγια.

Δεν παραπονιέμαι όμως, γιατί φέτος ήπιαμε πολλούς φραπέδες (επί βρετανικού εδάφους μάλιστα) και κοιμηθήκαμε με σεντονάκι επί 6-7 εβδομάδες, ενώ πέρσυ γιοκ φραπέ, και είχαμε το πάπλωμα όλο το καλοκαίρι. Ελπίζω μόνο ο καιρός να κρατήσει λίγο ακόμα και να μην πέσουμε βουρ πάνω στις βροχές του φθινοπώρου. Αυτό μόνο.

Αν εσείς έχετε 40 βαθμούς και ψήνεστε, δεν θέλω να ξέρω!! Εδώ έχουμε 20°C με το ζόρι (και αυτή τη στιγμή - κοντά μεσάνυχτα - 12°C ακριβώς). Τουλάχιστον δεν βρέχει. Κάτι είναι κι αυτό.

Καρναβάλι ολέ!

Σήμερα ήταν αργία, όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο, απλά στην Αγγλία έχουμε πάντα ένα τριήμερο στα τέλη του Αυγούστου. Το τριήμερο αυτό διοργανώνεται στο Λονδίνο το καρναβάλι του Notting Hill, στο οποίο ποτέ δεν είχα πάει, καθώς τέτοια εποχή είμαστε στάνταρ στην Ελλάδα για διακοπές. Φέτος τα προγράμματα έχουν αλλάξει και θα κάνουμε διακοπές το φθινόπωρο, οπότε σκεφτήκαμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία και να δούμε κι εμείς το φημισμένο αυτό καρναβάλι.


Για όσους αναρωτιούνται, σημειώνω εδώ ότι το καρναβάλι δεν γίνεται καλοκαίρι επειδή "οι Άγγλοι είναι ανάποδοι" όπως ισχυρίζεται ένας φίλος που τα ερμηνεύει όλα με γνώμονα την ανωτερότητα της (ελληνικής) φυλής, αλλά για καθαρά πρακτικούς λόγους. Το καρναβάλι του Notting Hill έχει τις ρίζες του σε διάφορες χειμερινές γιορτές που διοργάνωναν στα τέλη της δεκαετίας του 50 οι μετανάστες από την Καραϊβική, και οι οποίες με τα χρόνια έγιναν τόσο δημοφιλείς που δεν επαρκούσαν πια οι κλειστοί χώροι. Έτσι αποκτήσαμε καρναβάλι υπαίθριο και καλοκαιρινό.


Ξεκινήσαμε νωρίς τη Δευτέρα με αρκετές επιφυλάξεις για το τι θα δούμε, καθώς ξέραμε ότι το καρναβάλι προσελκύει μεγάλο αριθμό κόσμου και συχνά δημιουργούνται επεισόδια λόγω μέθης. Παλιότερα οι εορτασμοί κατέληγαν συχνά-πυκνά σε συμπλοκές με την αστυνομία, ενώ τώρα περισσότερο ακούει κανείς για διαπληκτισμούς και μαχαιρώματα. Βέβαια μιλάμε για πολύ μικρό ποσοστό σε σύγκριση με τον τεράστιο αριθμό συμμετεχόντων και θεατών, λόγω κυρίως της μεγάλης αστυνομικής δύναμης που επιστρατεύεται για τη διατήρηση της τάξης. Έτσι δεν μας έκανε καμία εντύπωση όταν είδαμε ότι είχε αποκλειστεί η κυκλοφορία οχημάτων στους δρόμους των γύρω περιοχών αλλά και ότι όσα μαγαζιά ήταν κλειστά είχαν καλύψει τις προσόψεις τους με σανίδες από νοβοπάν για μετριασμό των ζημειών. Το ίδιο είχαμε δει και στο καρναβάλι της Κολωνίας στη Γερμανία.



Τα μαγαζιά που ήταν ανοιχτά ήταν κυρίως φαγάδικα, τα οποία είχαν βγάλει πάγκους στο πεζοδρόμιο για την καλύτερη εξυπηρέτηση των περαστικών. Στις επόμενες φωτογραφίες βλέπετε ενδεικτικά τους πάγκους έξω από τη βραζιλιάνικη ψησταριά Rodizio Rico και το ιταλικό καφέ Arancina.


Μπήκαμε στο χώρο του καρναβαλιού λίγο μετά τις 11 το πρωί και είπαμε να χαζέψουμε λίγο την παρέλαση πριν προχωρήσουμε στα βάθη του Notting Hill, εκεί που στήνονται τα μεγάλα ηχοσυστήματα και παίζουν μουσική διάφορα γκρουπ και DJ. Τελικά η παρέλαση μας άρεσε τόσο πολύ που μετακινηθήκαμε από τις θέσεις μας τέσσερις ώρες αργότερα! Τράβηξα πάρα πολλές φωτογραφίες και δεν ξέρω ποια να πρωτοδιαλέξω για να σας μεταφέρω την ατμόσφαιρα που επικρατούσε.


Δεν μπορώ να σας δείξω όλες τις ομάδες που πέρασαν από μπροστά μας, αλλά δεν μπορώ και να αφήσω έξω αυτές που είχαν αρχαιοελληνική έμπνευση! Στην πρώτη φωτογραφία, προσέξτε τους αμφορείς που στροβιλίζονται στο βάθος.


Τα άρματα ήταν λίγα και μικρά. Ανάμεσα στις πεζές ομάδες κυκλοφορούσαν λεωφορεία με μεγάφωνα και DJs που έπαιζαν μουσική τόσο εκκωφαντική που πολλοί από τους μασκαράδες φορούσαν ωτοασπίδες. Οι κοπέλες δεν ήταν DJ αλλά ήταν ωραίες και πάνω σε λεωφορείο.


Υπήρχαν και αρκετές μπάντες, κυρίως βραζιλιάνικες, όπως αυτή η μπάντα κρουστών.


Παρότι χθες ήταν η μέρα των ενηλίκων, είδαμε αρκετά παιδάκια ανάμεσα στους μασκαράδες, όπως αυτό το κοριτσάκι που πόζαρε πολύ χαριτωμένα σε όποιον κρατούσε μηχανή!


Μου έκανε εντύπωση ότι ελάχιστοι από τους θεατές είχαν έρθει μασκαρεμένοι. Η κοπέλα που φωτογραφίζει με το iPhone σίγουρα είναι μασκαρεμένη, για την άλλη δεν παίρνω όρκο. Μπορεί να είναι και το κανονικό της ντύσιμο.


Όλοι πάντως είχαν έρθει πλήρως προετοιμασμένοι με φωτογραφικές μηχανές, ενώ άλλοι είχαν έρθει εξοπλισμένοι με σφυρίχτρες και καραμούζες.


Οι μασκαρεμένοι ξεκικάνε να περιφέρονται στις 9 η ώρα το πρωί και βρίσκονται στους δρόμους μέχρι τις 9 το βράδυ. Όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι μια απλή παρέλαση. Μάθαμε μάλιστα ότι τα λεωφορεία με τους DJ που κυκλοφορούν μπροστά από κάθε γκρουπ εκτελλούν χρέη κυλικείου και τουαλέτας (όχι ταυτόχρονα) ώστε οι παρελαύοντες να εξυπηρετούνται καθ'οδόν. Έτσι είδαμε και κάτι καινούριο: μασκαράδες να παρελαύνουν τρώγοντας ή ταΐζοντας άλλους!


Ή ακόμα και καπνίζοντας αμέριμνα!


Από κάποιο σημείο και μετά το γλέντι άρχισε να δίνει τα σκήπτρα στη μέθη, και αποφασίσαμε ότι καλό ήταν να την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια, και όχι μόνο γιατί είχαν πιαστεί τα πόδια μας από την ορθοστασία.


Έξω από το χώρο του καρναβαλιού βρήκαμε πολλούς πάγκους με φαγητά και κόσμο που απολάμβανε τη λιακάδα καθισμένοι σε πεζούλια, πεζοδρόμια και τοιχάκια.


Γενικά το καρναβάλι ήταν μια ωραία εμπειρία. Δεν ξέρω αν θα μου άρεσε η περιοχή στο κέντρο του Notting Hill με την εκκωφαντική μουσική και την πολυκοσμία, αλλά η παρέλαση των μασκαρεμένων σίγουρα ήταν κάτι πρωτότυπο και διαφορετικό. Στην Αγγλία δεν γιορτάζουμε τις Απόκριες και δεν έχουμε τα καρναβάλια του Φεβρουαρίου-Μαρτίου. Περισσσότερο πάντως χαίρομαι που είχε καλό καιρό, γιατί την Κυριακή έβρεχε σχεδόν όλη μέρα και σίγουρα δεν θα υπήρχε το ίδιο κέφι στην παιδική παρέλαση.

Για το καρναβάλι του Notting Hill έχει γράψει παλιότερα στο ιστολόγιό του (με πολύ ωραίες φωτογραφίες) ο Γκρινιάρης. Εδώ θα βρείτε την ανάρτηση για το καρναβάλι των ενηλίκων και εδώ για το παιδικό.

When in Rome... again!

Κάθε χρόνο τον Σεπτέμβριο αναδημοσιεύω μια ανάρτηση που είχα πρωτοκάνει πριν 2-3 χρόνια με οδηγίες για όσους έρχονται στο Λονδίνο ως φοιτητές. Επειδή όμως φέτος τον Σεπτέμβριο θα είμαι διακοπές (yay!!!) είπα να πρωτοτυπήσω και να την ανεβάσω τον Αύγουστο. Άλλωστε όσο νωρίτερα ετοιμαστεί κανείς τόσο καλύτερα. Ελπίζω ότι όλο και σε κάποιον θα φανεί χρήσιμη, ίσως και σε όσους από εσάς σκέφτεστε να επισκευτείτε το Λονδίνο ως τουρίστες.

Υπόδειξη 1η (και σημαντικότατη)
Στην Αγγλία λέμε πολλά ευχαριστώ. Περίπου 5 ανά συναλλαγή. Aν τελειώσετε οποιαδήποτε συναλλαγή έχοντας πει μόνο ένα ευχαριστώ, επιβάλλεται να πείτε 1-2 μαζεμένα στο τέλος για να εξισορροπήστε την κατάσταση. Εκτός από thank you και thanks, μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε τις λέξεις ta και cheers.

Υπόδειξη 2η (και αρκετά σημαντική)
Λέμε επίσης πολλά sorry, είτε φταίμε, είτε όχι. Αν σας πατήσει κάποιος κατά λάθος, ή σας σπρώξει, η σωστή αντίδραση είναι να του πείτε sorry. Το ίδιο θα κάνει κι αυτός. (Σημ: δεν σπρώχνουμε ανθρώπους επίτηδες μόνο και μόνο για να τους ακούσουμε να ζητάνε συγγνώμη - υπάρχει περίπτωση να πέσουμε σε ξένο και αντί για συγγνώμη να μας πει κάτι πολύ χειρότερο).

Υπόδειξη 3η (επίσης αρκετά σημαντική)
Λέμε πολλά please. Ό,τι και να ζητάτε, λέτε please, εκτός αν στην αρχή έχετε πει excuse me (οπότε μπορείτε να παραλείψετε το please). Όταν σας προσφέρουν κάτι και το θέλετε, η σωστή απάντηση είναι "yes, please". Όταν δεν το θέλετε, λέτε "no, thank you". Αν πείτε "yes, thank you" κινδυνεύετε να μην γίνετε κατανοητοί.

Υπόδειξη 4η
Ξεχάστε την καθαριότητα, η ευγένια είναι μισή αρχοντιά. Όπερ σημαίνει: στις κυλιόμενες σκάλες στεκόμαστε πάντα στη δεξιά μεριά, αφήνοντας διάδρομο στα αριστερά μας για να περάσουν όσοι βιάζονται. Στις πλατφόρμες του μετρό και του τρένου, περιμένουμε υπομονετικά να βγουν όλοι από το βαγόνι, και μετά μπαίνουμε εμείς. Εννοείται ότι ποτέ δεν σπρώχνουμε. Όταν μπούμε στο τρένο, δεν στεκόμαστε σαν μπάστακες στην πόρτα, αλλά προχωράμε προς τα μέσα για να αφήσουμε χώρο σε όσους μπαινο-βγαίνουν. Στα μαγαζιά, όταν παίρνουμε ή δίνουμε ρέστα, τα βάζουμε στο χέρι του άλλου, δεν τα αφήνουμε στον πάγκο. Όταν βγαίνουμε από ένα δημόσιο χώρο και ακολουθούν άλλοι πίσω μας (π.χ. σε ένα μαγαζί) κρατάμε την πόρτα ανοιχτή για τον επόμενο από εμάς. Όταν στεκόμαστε σε μια διάβαση και τα αυτοκίνητα σταματήσουν για να περάσουμε, κάνουμε ένα νεύμα με το κεφάλι ή σηκώνουμε το χέρι για να τους ευχαριστήσουμε.

Υπόδειξη 5η
Ρίχνετε το χρησιμοποιημένο χαρτί τουαλέτας *πάντα* μέσα στην λεκάνη και ποτέ στο καλαθάκι, το οποίο είναι μόνο για σερβιέτες, βαμβάκια, και "καθαρά" χαρτιά. Μην φοβάστε, δεν θα βουλώσουν. Οι αποχετευτικοί σωλήνες έχουν μεγαλύτερη διάμετρο από τους δικούς μας (σας) στην Ελλάδα.

Υπόδειξη 6η
Στις παμπ και στα περισσότερα καφέ παραγγέλνουμε στο μπαρ, δεν έρχεται σερβιτόρος στο τραπέζι. Αυτό ισχύει είτε παραγγέλνουμε φαγητό είτε ποτό. Τα ποτά συνήθως τα παίρνουμε οι ίδιοι, ενώ το φαγητό θα μας το φέρουν στο τραπέζι όταν ετοιμαστεί.

Υπόδειξη 7η
Στα εστιατόρια, δεν χρειάζεται να αφήσετε πουρμπουάρ. Τις περισσότερες φορές, πουρμπουάρ της τάξεως του 10-12% (ενίοτε παραπάνω) προστίθεται στον λογαριασμό πριν καν φτάσει στο τραπέζι. Αν δεν έχει προστεθεί, στο κάτω μέρος της απόδειξης γράφει με κεφαλαία γράμματα SERVICE NOT INCLUDED. Τότε συνηθίζεται να αφήνουμε 10% αλλά δεν είναι απαραίτητο. Όχι μόνο αυτό, αλλά πολλά εστιατόρια και μαγαζιά κοντά στο πανεπιστήμιό σας ενδέχεται να σας κάνουν έκπτωση στο λογαριασμό με επίδειξη του φοιτητικού σας πάσου (NUS). Αν ισχύει αυτό, συνήθως έχουν ανακοινώσεις είτε πάνω στην τζαμαρία τους είτε κοντά στο ταμείο.

Υπόδειξη 8η
Αν χαθείτε ή δεν ξέρετε πώς να πάτε κάπου, μην φοβάστε να σταματήστε κάποιον και να ρωτήσετε, ακόμα κι αν πρόκειται για κάτι χαζό, π.χ. προς τα πού είναι το ποτάμι (για να προσανατολιστείτε). Δεν πρόκειται να γελάσει κανείς μαζί σας, και ο κόσμος γενικά είναι φιλικός και πρόθυμος να βοηθήσει. Στο Λονδίνο πολλοί δρόμοι δεν έχουν πινακίδες με τις ονομασίες τους, και ο γρηγορότερος τρόπος να βρείτε πού είσαστε είναι να ρωτήσετε κάποιον που ξέρει. Αν δεν θέλετε να σταματήσετε κάποιον άγνωστο, ρωτήστε τους υπαλλήλους του μετρό ή κάποιον αστυνομικό ή community officer. Οι αστυνομικοί στην Αγγλία είναι πολύ εξυπηρετικοί.

Επίσης στις εξόδους του μετρό υπάρχουν πάντα αναλυτικοί χάρτες της περιοχής, με διάφορα σημεία μαρκαρισμένα (ξενοδοχεία, μουσεία, πρεσβείες κ.λπ.) ή πόστερ με οδηγίες για το πώς θα πάτε σε σημαντικά μουσεία ή μνημεία.

Υπόδειξη 9η
Στο Λονδίνο ζουν πάρα πολλοί ξένοι, και οι Άγγλοι γενικώς δεν έχουν κόλλημα με τις ορθές προφορές, ούτε απαιτούν από τους ξένους να μιλάνε με ευφράδεια. Συνεπώς μην διστάσετε να χρησιμοποιείστε τα αγγλικά σας, σε ό,τι κατάσταση και να είναι. Αν δεν σας καταλάβουν με την μία, ίσως είναι επειδή οι ίδιοι είναι ξένοι. Στην ανάγκη γράψτε τι ψάχνετε ή δείξτε τους στο χάρτη. Αν δεν τους καταλαβαίνετε, μην ανησυχείτε. Με τον καιρό θα συνηθίσετε (δείτε και τη λίστα με τις χρήσιμες λέξεις στο τέλος της ανάρτησης).

Υπόδειξη 10η
Όταν εξηγείτε σε κάποιον πού είσαστε ή πού θέλετε να πάτε, μην κόβετε το όνομα, αλλά πείτε το ολόκληρο. Άλλο πράγμα η Oxford και άλλο η Oxford Street. Άλλο πράγμα το Leicester και άλλο η Leicester Square, άλλο το Leeds κι άλλο το Leeds Castle κ.λπ. Αν δεν προσέξετε, μπορείτε να βρεθείτε σε εντελώς άλλο μέρος (ξέρω Έλληνες που την έχουν πατήσει έτσι).

Υπόδειξη 11η
Στην Αγγλία οδηγάμε ανάποδα. Συνεπώς και ως πεζοί πρέπει να προσέχετε διπλά γιατί τα αυτοκίνητα εμφανίζονται από εκεί που δεν τα περιμένετε. Πάντα να κοιτάζετε και δεξιά και αριστερά. Στα δύσκολα σημεία, γράφουν οδηγίες στο δρόμο (LOOK RIGHT ή LOOK LEFT). Αποφύγετε να διασχίζετε το δρόμο όπου να 'ναι. Είναι πολύ επικίνδυνο σπορ. Προτιμήστε τα φανάρια και τις διαβάσεις. Όταν υπάρχει διάβαση χωρίς φανάρια, τα αυτοκίνητα σταματάνε αν σταθείτε στην άκρη της διάβασης. Κατά τ' άλλα, μην ξεχνάτε ότι η θέση των πεζών είναι στο πεζοδρόμιο και όχι πάνω στο δρόμο.

Υπόδειξη 12η
Όλοι οι κοινόχρηστοι χώροι στην Βρετανία είναι αποκλειστικά και δια νόμου χώροι μη καπνιστών. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείτε να καπνίσετε σε εστιατόρια, καφέ, μουσεία, ξενοδοχεία, αεροδρόμια, αλλά ούτε και μέσα στους σταθμούς των λεωφορείων και των τρένων, παρόλο που είναι υπαίθριοι.

Αν είσαστε σε εστιατόριο, μπαρ κ.λπ. και θέλετε να καπνίσετε, θα πρέπει να βγείτε έξω και να σταθείτε δίπλα από την πόρτα του μαγαζιού. Αν είσαστε σε σταθμό θα πρέπει να βγείτε έξω από το σταθμό. Υπάρχουν ειδικές πινακίδες εκεί που αρχίζει ο χώρος μη καπνιστών. Σε τέτοια μέρη μην πετάτε τα τσιγάρα κάτω, αλλά στους ειδικούς κάδους. Πολλοί τουρίστες νομίζουν ότι οι κάδοι αυτοί είναι για σκουπιδάκια και βάζουν μέσα χαρτάκια και εισιτήρια, αλλά είναι αποκλειστικά για τα αποτσίγαρα.

Υπόδειξη 13η
Από πλευράς εγκληματικότητας, το Λονδίνο είναι αρκετά ασφαλές, αλλά στο μετρό (και σε μέρη που υπάρχουν πολλοί τουρίστες) κυκλοφορούν πορτοφολάδες. Τα πανεπιστήμια και οι εστίες επίσης προσελκύουν κλέφτες. Διαβάστε την σχετική ανάρτηση από το Panepistimio UK η οποία είναι άκρως κατατοπιστική. Όπου και να είσαστε στην Αγγλία να ξέρετε ότι από 11-1 τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββάτου είναι οι πιο επικίνδυνες ώρες για να κυκλοφορείτε έξω ανέμελοι και ωραίοι, γιατί τότε κλείνουν οι παμπ και βγαίνουν στο δρόμο όλοι οι μεθυσμένοι καυγατζίδες.

Υπόδειξη 14η
Ο καιρός είναι γενικά ήπιος και ευμετάβλητος. Μπορεί τη μια μέρα να κάνει κρύο και την επόμενη περισσότερο κρύο. Γενικά πάντως όσο πιο πολλή συννεφιά έχει, τόσο περισσότερη ζέστη (λέμε τώρα) κάνει. Οι ηλιόλουστες μέρες, ειδικά τον χειμώνα, είναι πιο κρύες. Χιονίζει σπάνια, και βρέχει συχνά, λίγο και επίμονα. Είναι καλή ιδέα να έχετε πάντα μαζί σας μια ομπρελίτσα ακόμα κι αν φύγετε από το σπίτι με ήλιο. Γαλότσες είναι απίθανο να χρειαστείτε, ειδικά στο Λονδίνο. Για τη βόρεια Αγγλία, την Ουαλία και τη Σκωτία, δεν παίρνω όρκο. Ο καλύτερος τρόπος να καταλάβετε πόσο θα μουλιάσετε είναι να κοιτάξτε γύρω σας: όσο πιο πολλές πρασινάδες δείτε, τόσο χειρότερη η πρόγνωση του καιρού.

Υπόδειξη 15η
Οι ώρες του φαγητού είναι διαφορετικές απ' ό,τι στην Ελλάδα. Το πρωινό είναι στις 8-9 πμ, το μεσημεριανό στις 12-2 μμ και το βραδυνό συνήθως από τις 6-8 μμ. Τα εστιατόρια σερβίρουν ως τις 10 μμ περίπου, αλλά στις παμπ είναι δύσκολο να βρείτε φαγητό μετά τις 8-9 το βράδυ, και τα περισσότερα καφέ και σαντουιτσάδικα κλείνουν κατά τις 6.

Στο κέντρο του Λονδίνου θα βρείτε καφέ και μπαρ που μένουν ανοιχτά ως αργά. Εκτός κέντρου, η μόνη λύση για βραδυνή διασκέδαση είναι οι παμπ. Πολλές παμπ σερβίρουν και καφέ, αλλά κάποιες μόνο μπύρες, κρασί και αναψυκτικά. Παμπ υπάρχουν παντού, σε κάθε γειτονιά, τόσο που όταν παίρνεις ταξί και ο ταξιτζής δεν ξέρει πού είναι ο δρόμος, μπορεί να το βρει αν του πεις την κοντινότερη παμπ (π.χ. it's near the Lion's Head).

Υπόδειξη 16η
Στα μαγαζιά μπορείτε να πληρώσετε με χαρτονομίσματα, ακόμα και για μικρά ποσά. Δεν θα στραβομουτσουνιάσει κανείς, ούτε θα σας ζητήσει ψιλά, εκτός αν πραγματικά δεν έχει ψιλά για τα ρέστα και είναι δύσκολο να βρει. Ούτε θα σας κλέψουν ποτέ στα ρέστα. Αν μπερδεύεστε με τις λίρες και τις πέννες, αντί να ψάχνεστε, απλώστε απλά το χέρι σας για να πάρει ο ταμίας όσα χρειάζονται.

Υπόδειξη 17η
Τα εισιτήρια των μέσων μαζικής συγκοινωνίας στο Λονδίνο είναι πολύ ακριβά και τα ταξί απλησίαστα. Το εισιτήριο των λεωφορείων κοστίζει 2 λίρες (περ. 2,5 ευρώ) για μία διαδρομή, ανεξαρτήτου διάρκειας, ενώ το εισιτήριο στο μετρό κοστίζει 4-7 λίρες (5,5 έως 9 ευρώ περίπου) αναλόγως με την απόσταση. Για να επωφεληθείτε εκπτώσεων στις αστρονομικές αυτές τιμές, θα πάρετε μια κάρτα Oyster. Αυτή είναι μια πλαστική κάρτα σε μέγεθος πιστωτικής, στην οποία βάζετε χρήματα (όσα θέλετε) και από αυτά αφαιρούνται αυτόματα οι τιμές των εισιτηρίων κάθε φορά που χρησιμοποιείτε λεωφορείο ή τρένο. Όταν πληρώνετε με κάρτα Oyster, οι τιμές των εισιτηρίων μειώνονται σχεδόν στο μισό.

Από τη στιγμή που θα εγγραφείτε στο πανεπιστήμιο, θα έχετε δικαίωμα να πάρετε φοιτητική κάρτα Oyster που σας δίνει κάποιες παραπάνω εκπτώσεις.

Υπόδειξη 18η (μαθηματική)
Στη Βρετανία χρησιμοποιούμε κόμμα στους αριθμούς που στην Ελλάδα βάζουμε τελεία και τελεία αντί για κόμμα. Δηλαδή αν θέλετε να πείτε δέκα χιλιάδες, θα γράψετε 10,000 και αν εννοείτε 10 κόμμα 5 θα γράψετε 10.5 (όχι 10,5). Το πρώτο διαβάζεται ten thousand (τεν θάουζεντ) και το δεύτερο ten-point-five (τεν πόιντ φάιβ).

Υπόδειξη 19η (χρηματική)
Αν φέρετε μαζί σας ευρώ από την Ελλάδα, μπορείτε να τα αλλάξετε σε ανταλλακτήρια, τράπεζες και σε μεγάλα ταχυδρομεία, σε ειδικό γκισέ με την ένδειξη Βureau de Change. Γενικά το ταχυδρομείο δίνει καλύτερες τιμές. Δεν χρειάζετε ούτε καν να δείξετε διαβατήριο. Απλά τους δίνετε τα ευρώ και σας δίνουν λίρες.

Υπόδειξη 20η - χρήσιμο λεξιλόγιo
Cheers - λέξη μαϊντανός που χρησιμοποιείται για να πούμε "ευχαριστώ", "γεια μας" (όταν πίνουμε) και "γεια" (όταν φεύγουμε).
Crisps - πατατάκια
Chips ή fries - πατάτες τηγανιτές (chips είναι οι χοντροκομμένες, fries οι λεπτές)
Hamburger - προφέρεται χάμ-μπέργκερ
Pudding (πούντιν) - δεν σημαίνει "πουτίγκα" αλλά "επιδόρπιο" (συνώνυμο του dessert)
Retail therapy (ρίτειλ θέραπι) - έτσι λέγεται στα αγγλικά το shopping therapy που λέτε στην Ελλάδα ;-)
Matrix - προφέρεται Μέιτριξ και όχι Μάτριξ
Leicester Square - προφέρεται Λέστερ Σκουέρ
Derby - προφέρεται ντάρμπι
Quid (κουίντ) - έτσι λέγεται αλλιώς η λίρα. Δεν έχει πληθυντικό (one quid, two quid) ενώ η λέξη pound (πάουντ) έχει κανονικό πληθυντικό (one pound, two pounds)
Penny (πένυ) - πέννα, αλλιώς p (πι). Έχει πληθυντικό κανονικά (λέμε τώρα...) (one penny, two pence), αλλά όχι όταν χρησιμοποιείται συντομευμένα (one p, two p). Spend a penny είναι ιδιωματισμός που σημαίνει ότι πας για πιπί σε δημόσιες τουαλέτες, ενώ have a pee σημαίνει πάω για πιπί (γενικώς).
Παρεμπιπτόντως, ο ευγενικός τρόπος να αναφερθείτε στα κακά είναι η φράση "number two". Μπορείτε να πείτε "I've got to do a number two" (αν το φέρει η κουβέντα....)
Fiver (φάιβερ) - έτσι λέγεται το πεντάλιρο.
Tenner (τένερ) - έτσι λέγεται το δεκάλιρο. Το 20λιρο λέγεται twenty pounds.
Pants - δεν σημαίνει παντελόνι, αλλά εσώρουχο. Επίσης χρησιμοποιείται στην καθομιλούμενη αντί για τη λέξη χάλια (this is pants).
Concession (κονσέσιον) - ειδική έκπτωση (π.χ. για φοιτητές) - πάρα πολύ χρήσιμη λέξη!
Building Society - είδος τράπεζας (καμία σχέση με κατασκευαστικές εταιρίες)
Tea - σημαίνει τσάι, αλλά πολλοί λένε tea το βραδυνό γεύμα, ειδικά όταν είναι ελαφρύ.
Coke (προφ. κόουκ και όχι κοκ, το οποίο είναι κάτι τελείως διαφορετικό γκουχ γκουχ). Η Coca-Cola light λέγεται diet coke (ντάιετ κόουκ).
Black/White coffee - καφές σκέτος/καφές με γάλα.
Mate - είναι αυτό που λέμε εμείς "φίλε" (how are you doing mate? = πώς πάει φίλε). Xρησιμοποιείται και από/για άντρες και από/για γυναίκες, αλλά μόνο από ανθρώπους ίδιας ηλικίας (π.χ. δεν θα το πείτε στους καθηγητές σας).
Love (προφ. λαβ και όχι λοβ) - είναι προσφώνηση που χρησιμοποιείται όταν ο άλλος σου είναι αγνωστος (π.χ. από πωλητή προς πελάτη). Δεν σημαίνει τίποτα, κυρίως δεν σημαίνει ότι σας την πέφτουν. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άντρα προς γυναίκα, γυναίκα προς άντρα, ενήλικα προς παιδί, νέο προς γέρο κ.λπ.

Ελπίζω οι οδηγίες αυτές να σας φανούν χρήσιμες. Για ό,τι άλλο θέλετε, μη διστάσετε να ρωτήσετε.

Καλή εγκατάσταση!

Σημείωση: Ο τίτλος της ανάρτησης παραπέμπει στη βρετανική παροιμία που λέει "when in Rome, do as the Romans do", δηλαδή "όταν είσαι στη Ρώμη, να συμπεριφέρεσαι σαν Ρωμαίος".

Πανσέληνος ήταν και πέρασε...

...και απ' ό,τι δείχνουν τα πράγματα, το καλοκαίρι την ακολουθεί.

Όπως και να 'χει, δεν παραπονιόμαστε, πρώτον γιατί είδαμε στρογγυλό φεγγάρι (έστω και μέσα από τα σύννεφα) και δεύτερον γιατί δεν κρατούσαμε ομπρέλα. Φορούσαμε βέβαια ζακετούλα και κρυώναμε ολίγον, αλλά σε σύγκριση με την περσινή αυγουστιάτικη πανσέληνο, είμαστε σαφώς σε καλύτερη μοίρα.

Πάλι καλά να λέμε.

Βραδινό καλοκαιρινό Λονδίνο

Ένα από τα πλεονεκτήματα των βόρειων τόπων είναι ότι το καλοκαιρινό λυκόφως είναι πιο έντονο και κρατάει πολύ περισσότερο απ' ό,τι στις νότιες μεσογειακές χώρες. Έτσι ο φωτογράφος έχει τη δυνατότητα να τραβήξει βραδινές φωτογραφίες με φωτεινούς ουρανούς, που είναι πραγματικά πολύ όμορφοι. Τις φωτογραφίες που ακολουθούν τις τράβηξα μεταξύ 8 και 9 μμ πριν από περίπου 10 μέρες. Δεν έχω χρησιμοποιήσει ειδικά φίλτρα ή ρυθμίσεις στη μηχανή, ο ουρανός φαίνεται όπως ακριβώς ήταν.


Η βόλτα μου ξεκίνησε από την Oxford Street, τον κεντρικό εμπορικό δρόμο του Λονδίνου. Η ώρα μόλις έχει πάει 8 μμ και τα μαγαζιά έχουν κλείσει. Έξω από τα πολυκαταστήματα τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα κόσμο με τσάντες. Εδώ βλέπετε το κατάστημα ρουχισμού Primark (Πράιμαρκ) που φημίζεται για τις χαμηλές τιμές και τα μοντέρνα σχέδιά του, συνεπώς είναι πάρα πολύ δημοφιλές στους ντόπιους αλλά και στους τουρίστες. Η περιοχή αυτή της Oxford Street είναι πολύ κοντά στην αραβική συνοικία, γι' αυτό βλέπετε τόσες γυναίκες με μαντήλες.


Προχωράμε κατά μήκος της Oxford Street. Είναι 8:15 μμ, τα μαγαζιά είναι πλέον κλειστά και ο κόσμος έχει λιγοστέψει αισθητά.


Αυτό το δρομάκι οδηγεί σε μια πολύ όμορφη πλατεία που λέγεται St Christopher's Place. Είναι ένα από τα "κρυμένα διαμαντάκια" (hidden gems) του κέντρου της πόλης.


Δεν πήγα στην πλατεία να τραβήξω φωτογραφίες (κρίμα, τώρα που το καλοσκέφτομαι) αλλά συνέχισα να περπατάω προς το Oxford Circus (Όξφορντ Σέρκους). Η φωτογραφία αυτή βγήκε κουνημένη αλλά μου αρέσει γιατί φαίνεται σαν να πέφτουν αστέρια από τον ουρανό - ή να κατεβαίνουν εξωγήινοι. Το ψηλό κτήριο στο βάθος, που φέρνει λίγο στον πύργο της Interamerican, λέγεται Centre Point, έχει ύψος 117 μέτρα και 32 ορόφους που στεγάζουν γραφεία.


Μια φωτογραφία για όσους (ή μάλλον όσες) ενδιαφέρονται να δουν τις καλοκαιρινές μόδες. Στο σημείο αυτό πήρα λεωφορείο γιατί κόντευε 8:30 μμ και ήθελα να προλάβω την πλατεία Trafalgar (Τραφάλγκαρ) με φως. Η βιτρίνα αυτή ήταν δίπλα στη στάση.


Το πρώτο πράγμα που είδα βγαίνοντας από το λεωφορείο ήταν η Στήλη του Νέλσονα στο κέντρο της πλατείας.


Το κτήριο που βλέπετε είναι η Εθνική Πινακοθήκη (National Gallery). Ο κόσμος είναι στην συντριπτική πλειοψηφία τους τουρίστες.


Γύρω από τη Στήλη υπάρχουν 4 αγάλματα λιονταριών που φυλάνε τη στήλη. Πολλοί τουρίστες σκαρφαλώνουν πάνω τους για να φωτογραφηθούν.


Αυτή είναι η βορειο-ανατολική πλευρά της πλατείας. Η εκκλησία που φαίνεται στα δεξιά λέγεται St-Martin-in-the-Fields. Το άγαλμα στο κέντρο της φωτογραφίας αναπαριστά τον βασιλιά Γεώργιο Δ (King George IV) που ήταν ένας από τους ιδρυτές της Εθνικής Πινακοθήκης.


Στροφή 180 μοιρών και φωτογράφιση της νοτιοδυτικής πλευράς της πλατείας. Το φωτισμένο κτήριο στο βάθος είναι το ξενοδοχείο Hilton Trafalga, το οποίο έχει ένα από τα καλύτερα μπαρ του Λονδίνου, το Rockwell.


Αυτή είναι η θέα προς το ποτάμι. Παρ' όλο που η φωτογραφία είναι λίγο κουνημένη, μου αρέσει γιατί έχει απ' όλα: Big Ben, λεωφορεία, φώτα, κόσμο, κίνηση. Βασικά, φωνάζει Λονδίνο!

Σήμερα λέει περιμένουμε καταιγίδα και πτώση της θερμοκρασίας, αλλά γράφοντας την ανάρτηση αυτή μου έφτιαξε το κέφι. Ελπίζω οι βροχές να είναι σύντομες και περαστικές. Σας εύχομαι καλό σαββατοκύριακο της Παναγίας με ένα μεγάλο χαμόγελο και επίσης χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν!

Κιτρινίσαμε

Όχι από το κακό μας, αλλά από τη ζέστη και την ανυδρία. Καλά, μην φανταστείτε τώρα ζέστη μεσογειακή, αλλά με δεδομένο ότι τους καλοκαιρινούς μήνες συνήθως είμαστε μεταξύ του 14 και του 18 (βαθμοί Κελσίου είναι αυτοί) ενώ φέτος τον Ιούλιο χτυπήσαμε μέχρι και 30άρι, καταλαβαίνετε για τι διαφορά μιλάμε. Ο απρόσμενα ζεστός καιρός σε συνδιασμό με μια συνεχιζόμενη ανυδρία, έχει μετατρέψει τα πάρκα του Λονδίνου, που συνήθως είναι καταπράσινα, σε κιτρινισμένα χωράφια.

Δείτε το St James's Park υπό κανονικές συνθήκες (φωτογραφία του 2008)...


και ξαναδείτε το σε μια φετινή...


Η πρώτη φωτογραφία είναι τραβηγμένη Σάββατο, η δεύτερη καθημερινή απόγευμα μετά από βροχή, γι' αυτό δεν βλέπετε κόσμο στις καρέκλες και στο "γρασίδι".

΄
Η ίδια κατάσταση επικρατεί σε όλα τα πάρκα του Λονδίνου.




Τα μόνα σημεία που έχουν γλιτώσει είναι οι ανθόκηποι που ποτίζονται με μικροεκτοξευτήρες (το είδαμε κι αυτό!!).


Ακόμα και έξω από το παλάτι του Μπάκινγχαμ, που οπωσδήποτε πέφτει λίγο νερό παραπάνω, η κιτρινίλα είναι αρκετά έντονη - και σκεφτείτε ότι η φωτογραφία αυτή (όπως και οι όλες οι προηγούμενες) είναι τραβηγμένη μετά από 2-3 μέρες συννεφιάς και ελαφρών βροχών.


Στο μεταξύ, στην υπόλοιπη χώρα βρέχει κανονικά (μουχαχα) και στα βουναλάκια της Σκωτίας η θερμοκρασία έπεσε μισό βαθμό ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ στις 23 Ιουλίου (διπλό μουχαχα). Αν τυχόν ονειρεύεστε βροχές και γρασίδια, πάρτε τις μπότες, τα κασκώλ και τα παλτά σας και βουρ για Σκωτία. Εμείς εδώ στον αγγλικό νότο έχουμε καλοκαίρι. Αμέ!