Thursday 21 June 2007

Και μέσα, και έξω, στροφή αριστερά

Οι παραδοσιακοί αγγλικοί χοροί διαφέρουν από τους δικούς μας δημοτικούς ως προς τρία κυρίως πράγματα. Πρώτον, οι περισσότεροι δεν χορεύονται σε κύκλο, αλλά σε ζευγάρια ή τετράδες ή παραληλλόγραμμα (με τα ζευγάρια να διασταυρώνονται). Δεύτερον, οι περισσότεροι δεν έχουν τραγούδια αλλά είναι μόνο μουσική, με όργανα όπως ακκορντεόν, βιολιά και κιθάρες. Τρίτον, δεν "μετράνε" τον χορό, αλλά τον "καλούν". Να σας εξηγήσω τι εννοώ: όταν μαθαίνουμε καλαματιανό ή τσάμικο, εμείς μετράμε, π.χ. στο καλαματιανό μετράμε τριάδες 1-23-4-56-7-89-10-1112. Οι Άγγλοι δεν μετράνε, αλλά μαθαίνουν κάποια στάνταρ βήματα (τα οποία είναι πολλά και διαφορετικά) και ο καλεστής, να τον πούμε έτσι, τους λέει τι να κάνουν σε συγκεκριμένα σημεία της χορογραφίας. Π.χ. Right hand and turn, left hand and turn, both hands and turn, do-si-do, swing partner και άλλα τέτοια. Έτσι είναι πολύ εύκολο να χορεύουν όλοι ομοιόμορφα, αρκεί φυσικά να ξέρουν τι βήματα ή φιγούρες αντιστοιχούν στις εντολές του καλεστή. Επίσης είναι πιο εύκολο να χορεύεις με τις ώρες διαφορετικούς χορούς, γιατί δεν μετράει πόσους χορούς ξέρεις, αλλά πόσες φιγούρες.

Οι Ιρλανδοί είναι ακόμα πιο προχωρημένοι: χρησιμοποιούν ποιηματάκια που περιγράφουν τις κινήσεις του κάθε χορού, π.χ. jump, kick out, hop back 2-3-4, kick, hop back, hop back 2-3-4 (τρελό γέλιο).

Στο βάθος, βλέπετε του μουσικούς και τον καλεστή πριν ξεκινήσει ο χορός.

"Into middle and out again" (ελληνιστί: και μέσα, και έξω...)

Μην μου πείτε ότι δεν έχουν κάνει καταπληκτική επιλογή ενδυμασίας; Τι να πρωτοθαυμάσεις, τι καλτσούλες ή το ψαθάκι;

Ό,τι χορεύεται με ξύλα/ραβδιά/σπαθιά και άλλα αντικείμενα που μπορούν να προκαλέσουν σωματικές βλάβες είναι κατάλοιπο, λέει, παλιών πολεμικών χορών.

Να και τα "σπαθιά"...

...που γίνονται αστέρια!

Αυτά τα μικρά είχαν πάρα πολύ πλάκα, γιατί ξεχνιόντουσαν και έπρεπε κάθε τρεις και λίγο να πηγαίνει μια δασκάλα να τους λέει τι να κάνουν. Δεν πρέπει να ήταν πάνω από 5-6 χρονών. Λιλιπούτειοι σπαθοκράτορες. Χιχι.

Φατσούλες όμως, ε;

Οι γονείς παρακολουθούσαν τα παιδιά τους από τα πέριξ και όταν είχαν κανένα μικρό κενό στο μαραθώνιο χορευτικό πρόγραμμα, τα περίμεναν με φαγητό στο χέρι. Στην Αγγλία, αντί για σουβλάκια, έχουμε τηγανητές παράτες (chips) που σερβίρονται συνήθως σε πλαστικό πιατάκι και ενίοτε (όταν παριστάνουμε τους ευρωπαίους) σε χωνί. Μπορεί οι Βέλγοι να είναι οι βασιλιάδες της τηγανιτής πατάτας, οι Άγγλοι όμως είναι οι μεγαλύτεροι λάτρεις της πατάτας γενικώς. Μια φορά παράγγειλα για κυρίως γεύμα πατάτα ψητή με γαρνιτούρα πατάτες τηγανιτές (κατά λάθος, αντί να ζητήσω λαχανικά) και ο σερβιτόρος πήρε την παραγγελία κανονικά και είμαι σίγουρη πως αν δεν πήγαινα να τον βρω για να του εξηγήσω το λάθος θα μου έφερνε μια πατάτα ψητή και δίπλα μια τηγανιά πατάτες!

Στο τέλος της μέρας τα παιδάκια χόρεψαν 1-2 χορούς μαζί με τους γονείς τους και το καταχάρηκαν.

Ένα κλασικό καλοκαιρινό θέαμα είναι το φορτηγάκι με τα παγωτά (ice-cream van). Με το που αρχίζει να ανοίγει ο καιρός, εμφανίζονται από το πουθενά κάτι φορτηγάκια που περιφέρονται στις γειτονιές παίζοντας μια περίεργη μουσική που μοιάζει σαν να βγαίνει από μουσικό κουτί. Ξέρετε, αυτά που κουρδίζουν και όταν τα ανοίγεις πετάγεται μια νεράιδα ή μια μπαλαρίνα που γυρίζει γύρω-γύρω. Όταν ακούς την μουσική αυτή από τον δρόμο σημαίνει ότι περνάει ο παγωτατζής, οπότε βγαίνεις έξω για να πάρεις παγωτό. Το πιο διαδεδομένο είναι αυτό που λέγεται soft ice (της μηχανής, που λέμε στην Ελλάδα) το οποίο όταν του βάλεις πάνω ένα flake) γίνεται 99.

Έτοιμο το παγωτάκι. Καλή μας όρεξη!

28 comments:

Я верю в Сталина said...

Καλημέρα!

Δηλαδή να υποθέσω ότι ξέρεις καλαματιανό;;;;

Αυτό είναι...Μέσα σ' όλα!

;))))))))))))

Γκρινιάρης said...

Έχω καταντήσει μονότονος, αλλά πολύ ωραίες φωτογραφίες! Γεμάτες χρώματα, πολλά χρώματα. Και οι φάτσες των παιδιών απίστευτες! Well done!

Επι της ουσίας, Αγγλικούς χορούς δεν έχω παρακολουθήσει, οπότε βρήκα τις πληροφορίες σου ενδιαφέρουσες.

Τα βαν με τα παγωτά πράγματι είναι παντού, αλλά δεν τα έχω πετύχει σε μετακίνηση να ακούσω τη μουσική. Ωστόσο και στην Ελλάδα, εκτός Αθήνας που έχω πετύχει αρκετά, κάνουν αυτή τη μουσική, που πετυχημένα την περιεγραψες σαν μουσικού κουτιού. Τελικά οι παγωτατζήδες είναι σταθερή αξία διεθνώς.

Καλημέρα!

Πίκος Απίκος said...

Χα,χα,χα τι μου θύμησες τώρα με το βανάκι του παγωτατζή. Τότε που έμενα στο Northolt (τιμημένη ζώνη 6 χα,χα,χα) και πέρναγε έξω από το σπίτι (ένα bedsit) ο παγωτατζής με το θρυλικό όνομα Mr Whip(p)y!!!

Φήμες ότι συνεχίζει την καριέρα του στην βιομηχανία του πορνό (λόγω μαστίγιου...) ελέγχονται ως ανακριβείς:)

Με τις φωτογραφίες και τα σχόλια σου ομολογώ ότι μου περιγράφεις μερικές φορές μια πλευρά της Αγγλίας την οποία γνώριζα από ελάχιστα έως καθόλου, παρόλα τα χρόνια παραμονής μου εκεί.

Σοφία, η "εκπαιδευτική τηλεόραση της μπλογκόσφαιρας" , συνέχισε έτσι (κράτα το "εκπαιδευτική" και πέτα το "τηλεόραση" χα,χα,χα).

Καλημέρα!

Σοφία said...

Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!

@ Dimosthenis: Και όχι μόνο ;-)

@ Γκρινιάρης: Καθόλου μονότονος, αγαπητέ μου. Keep talking. Hehe.
Αγγλικούς χορούς θα πετύχεις σίγουρα μέσα στο καλοκαίρι εκτός Λονδίνου, κυρίως σε μέρη που έχουν καθεδρικούς ναούς. Οι πιο εντυπωσιακοί είναι οι Morris dancers. Θα τους γνωρίσεις αμέσως γιατί έχουν στα πόδια τους κουδούνια ή οι φάτσες τους είναι μουτζουρωμένες. Αν σου κάτσει τέτοια φάση να παρακολουθήσεις οπωσδήποτε!

@ Πίκος Απίκος: Χεχε. Έχω περάσει κι εγώ από το Northolt πριν από αρκετά χρόνια. Θυμάμαι μια παμπ που λεγόταν The Plough, δεν ξέρω αν είναι ακόμα εκεί.
Δεν το πιστεύω ότι κάνατε τέτοιες σκέψεις για τον παγωτατζή!! Tsk tsk tsk!

melomenos said...

πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου!
ωραίο και το παγωτοφορτηγάκι έχει και ντουντούκα ο παγωτατζής;
Kαλό σου Σαββατοκύριακο

Σοφία said...

Όχι, ντουντούκα δεν έχει. Παίζει μόνο την μουσικούλα ντλιν ντλιν ντλιν όταν περνάει από τις γειτονιές.
Καλό σαββατοκύριακο κι από μένα!

DaNaH said...

Άκρως ενδιαφέρον για ακόμα μία φορά το post σου Σοφάκι!!!

Δεν είχα ιδέα ότι έχουν παραδοσιακούς χορούς οι Άγγλοι! Πάντως φαίνονται πολύ πιο χαρούμενοι οι χοροί τους από τους δικούς μας, κυρίως για αυτό που είπες, ότι πρέπει απλά να ξέρουν να αντιδρούν στις εντολές, ενώ στους δικούς μας πρέπει να είσαι πειθαρχημένος στα βήματα και να ξέρεις κάθε χορό απ'έξω.

Μου άρεσαν πολύ οι φωτογραφίες σου (για άλλη μια φορά!). Ίσως οι πιο ωραίες από τα 3-4 post που αναφέρεσαι σε αυτό το event!

Επίσης είναι εκπληκτικά τα χρώματα των φορεσιών τους, που κάθε ομάδα διαλλέγει τι θα φορέσει και ενώ είναι όλες οι ομάδες ομοιόμορφες δεν είναι αυτό που λέμε εδώ στην Ελλάδα κλασσική παραδοσιακή φορεσιά! Έχει χρώμα και φαντασία! Μια ομορφιά!!!

Συνέχισε έτσι! Μας μαθαίνεις πολλά ενδιαφέροντα πραγματάκια! :)

Anonymous said...

Καταπληκτικό το φωτορεπορτάζ! υπέροχες φωτό και σχόλια εκφραστικότατα!
keep walking!
;)

An-Lu said...

Κι αν μου πεις ότι ξέρεις την προέλευση του Flake99, θα είσαι σίγουρα αγγλίς!!!!

lazinio said...

ωραία αυτά τα εβραικά ραβδάκια

MariaDedoussi said...

Μπράβο, μπράβο, μπράβο Σοφάκι!!! τρομερά παιδάκια, τρομερές φωτό... οι οδηγίες για τους αγγλικούς χορούς μου θύμισαν τη σκηνή του χορού από το Rocky Horror Picture Show ("...and then a step to the right..."), κατά την οποία όλοι οι θεατές σηκώνονται και ακολουθούν τα βήματα. Όσο για τα παιδάκια... τι να πω; Είναι τόσο απίστευτα! Χορεύουν σαν μικρά αρκουδάκια και δεν τα νοιάζει καθόλου ούτε αν το κάνουν σωστά, ούτε τίποτα. γι αυτό ακριβώς και είναι τρομερά άλλωστε. Διότι δεν έχουν (ακόμα) συναίσθηση ούτε του κόσμου γύρω τους ούτε του ίδιου τους του εαυτού. Ούτε ντροπή, ούτε φόβο.
Φιλιά πολλά.

Σοφία said...

@ Δανάη: Οι χοροί τους είναι όντως χαρούμενοι και τσαχπίνικοι, αλλά δεν χορεύουν τόσο πολύ όσο εμείς. Με το χορό ασχολούνται κυρίως όσοι είναι μέλη χορευτικών ομίλων ή λεσχών, είναι περισσότερο σαν χόμπυ. Δεν θα σηκωθούν στο άσχετο σε ένα πάρτυ π.χ. να χορέψουν "δημοτικά". Γι' αυτό ίσως δεν είναι γενικώς γνωστοί οι χοροί αυτοί.

@ Icarus: Ευχαριστώ :-) Είδα πως κι εσύ δεν πας πίσω όμως. Θα περάσω σε λίγο να αφήσω σχόλια για την Αγιά Σοφιά.

@ An-Lu: Δεν έχω ιδέα. Για πες!

@ Lazinio: Ο χορός με το αστέρι είναι από τη βόρεια Αγγλία. Δεν ξέρω αν έχουν πολλούς εβραίους εκεί, πάντως απίθανο μου φαίνεται.

@ Maria: Σαν μικρά αρκουδάκια, ε; Να σου πω, δεν έχεις κι άδικο!! Εμένα μου θύμισαν τα παιχνίδια που παίζαμε στο σχολείο (γύρω γύρω όλοι στη μέση ο Μανώλης, περνά περνά η Μέλισσα και άλλα τέτοια).

Ασκαρδαμυκτί said...

Χαζοχοροί μου φάνηκαν...

Σοφία said...

Ναι μωρέ, είναι καθυστερημένα αυτά τα αγγλάκια. Όχι σαν τα δικά μας που χορεύουν από πεντοζάλη και πάνω :-p

Anonymous said...

symfwnw me gkriniarh: ta post sou einai by far ta pio polyxrwma, eydia8eta, fortwmena me photos kai info aposa blog exw dei :P
poly kalh douleia!! :)

Σοφία said...

Ευχαριστώ πολύ! Αυτά με τις φωτογραφίες μου παίρνουν 1+ ώρα το καθένα, αλλά πιστεύω πως αξίζουν τον κόπο.

patsiouri said...

Τί σκάλωμα έχετε φάει όλοι με τους χορύς σήμερα! Τώρα διάβαζα στη Μπέμπε για το capoeira...

Εγώ πός το παρόν...ούτε βάλς!!!

Σοφία said...

Ποια είναι η Μπέμπε; Θέλω κι εγώ να διαβάσω για καποέιρα - είναι και γαμώ τους χορούς!

Καλώς μας βρήκες στις Κόκκινες Νύχτες.

Anonymous said...

πολύ ευχάριστος τρόπος να μαθαίνεις να υπακούς σε εντολές..

an205 said...

ΔΩΣΤΕ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ ΝΑ ΠΑΕΙ
ΤΟΥΤΗ Η ΓΗ ΘΑ ΜΑΣ ΕΦΑΕΙ

ggk said...

Τι γλυκά παιδάκια είναι αυτά στις φώτο και οι στολές τους καταπληκτικές.
Νομίζω ότι πιο πολύ μου αρέσουν οι ιρλανδικοί χοροί. Πρίν από κάποια χρόνια είχα δει και το μπαλέτο του Michael Flatley "Lord of the dance" στην Αθήνα και ήταν υπέροχο.
Να τα περνάς πάντα έτσι, τόσο ωραία!

Σοφία said...

@ Σάιμον σέεζ: Ευχάριστος μεν, αναποτελεσματικός δε.

@ An205: Tούτ’ η γη που την πατούμε
όλοι μέσα θε να μπούμε. Ωραίο πράγμα να κάνεις ευχάριστες σκέψεις πρωί-πρωί :-p

@ GGK: Έχουν και οι Ιρλανδοί τους ίδιους πάνω-κάτω χορούς όπως οι Άγγλοι, και οι Σκωτσέζοι επίσης. Το στυλ αυτό, με τον κόσμο να χορεύει σε ζευγάρια ή παραλληλόγραμμα και τον καλεστή να φωνάζει τις φιγούρες λέγεται céilí (κέιλι) δηλ. social dance. Αυτό που χορεύει ο Michael Flatley είναι step dance και είναι μόνο για παραστάσεις γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να το χορέψει ένας απλός χορευτής. Πιο παλιά δεν ήταν τόσο δημοφιλές, αλλά το 1994 ο Michael Flatley χόρεψε το Riverdance στο διάλειμμα της Εurovision, που είχε γίνει στην Ιρλανδία, και έτσι έγινε γνωστός και αυτός και το step dancing. Είσαι πολύ τυχερή που πήγες και τον είδες!

Υστερόγραφο: Είναι να μην αρχίσω να μιλάω για χορό ;-)

kat. said...

σας παρακαλώ....όσοι με ακούτε ή διαβάζετε καθημερινά, κάντε κάτι να περνάει απο την δουλειά μου ένα βανάκι με παγωτά...
και εγώ το υπόσχομαι να μην γκρινιάξω ξανά για τίποτα στην ζωή μου....
ακούει κανείς;

Σοφία said...

Kat, να σου στείλω ένα από εδώ;

seaina said...

Πολύ χαριτωμένα τα παιδάκια!! Μυρίζουν Άνοιξη!!

Σοφία said...

Χμμμ αυτό είναι το πρόβλημα - κανονικά θα έπρεπε να θυμίζουν καλοκαίρι ;-)

Anonymous said...

Μου αρεσουν πολλοι οι παραδοσιακοι χοροι των Αγγλων και ιδιαιτερα αυτοι της αντιβασιλειας(ως κοριτσακι κ εγω...).Μηπως γνωριζει κανεις αν υπαρχει στην Αθηνα κανενας συλλογος που να ασχολειται με την Αγγλια και να διδασκει αυτους τους χορους?(απιθανο μου φαινεται αλλα ποτε δεν ξερεις...)

Σοφία said...

Δυστυχώς δεν ξέρω να υπάρχει τέτοιος σύλλογος στην Αθήνα. Ως και στην Αγγλία είναι δυσεύρετοι. Θα μπορούσες να ρωτήσεις στο φόρουμ του http://www.xpatathens.com/. Αν υπάρχει αυτό που ψάχνεις, θα ξέρουν σίγουρα.