Γύρω στα μέσα Δεκεμβρίου κατέβηκα Ελλάδα για λίγες μέρες. Ταξίδεψα με την βραδυνή πτήση (την πιο φτηνή), η οποία ήταν σαν σχολικό λεωφορείο, καθώς εκείνη την εποχή επέστρεφαν όλα τα φοιτητάκια για διακοπές (το -άκια είναι ηλικιακό, καθώς τα περισσότερα ήταν κάτω των 20 έτσι που τα έκοψα, πρωτοετείς μάλλον αν κρίνω από τις κουβέντες τους).
Στην ουρά για να μπούμε στο αεροπλάνο, ήταν πίσω μου ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, λίγο μεγαλύτερα και λιγότερο ψαρωμένα από τα άλλα, μάλλον μεταπτυχιακοί. Απ' ό,τι κατάλαβα γνωρίζονταν από την Ελλάδα και είχαν συναντηθεί τυχαία στο αεροδρόμιο. Η μεταξύ τους κουβέντα μετά τα προκαταρκτικά ήταν ως εξής:
- Πόσο θα κάτσεις Ελλάδα; (ρωτάει η κοπέλα)
- Μέχρι τις 2 Ιανουαρίου (απαντάει ο νεαρός)
(Πω πω σκέφτομαι εγώ, αυτό θα πει διακοπές!!)
- Πω, πω πίκρα! (απαντάει η κοπέλα)
(Πίκρα; Ποια πίκρα; Τι λένε;)
- Ναι ρε γαμώτο, πρέπει να γυρίσω πίσω νωρίς. Να δω τι θα πρωτοπρολάβω σε 2 εβδομάδες!!
(Ζντουπ - πάρτην κάτω τη Σοφία!)
Δίνουμε τις κάρτες επιβίβασης και τα διαβατήρια, παίρνουμε τα μαγικά χαρτάκια και μπαίνουμε πάλι στην ουρά για επιβίβαση. Το ίδιο ζευγάρι είναι πίσω μου και συνεχίζει την κουβέντα.
- Θα σε περιμένει κανείς στο αεροδρόμιο; (ο νεαρός)
- Θα έρθουν οι φίλοι μου να με πάρουν. Εσένα;
- Θα έρθουν οι γονείς μου, αλλά μάλλον θα έρθουν και οι φίλοι μου. Και δεν ξέρω τι να κάνω ρε γμτ, να πάω με τη μάνα μου ή να πάω με τους φίλους μου για κανένα ποτό;
(Αχ αυτά είναι διλήμματα αγαπητέ μου! Όχι σαν εμένα που είχα έννοια αν θα αξιωθεί ο αδερφός μου να έρθει να με μαζέψει από τον Βενιζέλο ή αν θα είχα πάλι μάχη με τους ταξιτζήδες που επιμένουν να με διπλοχρεώνουν παριστάνοντας ότι είναι φυσιολογικό να σου ζητάνε 50 ευρώ για να σε πάνε μέχρι την Ηλιούπολη).
Την συνέχεια της κουβέντας δεν την άκουσα, γιατί στο σημείο εκείνο μπήκαμε στο αεροπλάνο και χωριστήκαμε. Πάλι καλά δηλαδή...
Καλοί μου φίλοι, όσοι έχετε την τύχη να είσαστε μαθητές ή φοιτητές, έχω να σας πω ένα μυστικό: αυτά είναι όντως τα καλύτερά σας χρόνια. Το ξέρω ότι το έχετε ξανακούσει και δεν το πιστεύετε, αλλά έτσι είναι. Μπορεί να έχετε πίεση, και τρέξιμο, και διαβάσματα, και τσακωμούς με τους γονείς, και να μην έχετε λεφτά, αλλά έχετε ένα άλλο αγαθό: έχετε χρόνο!
Και φίλους που μπορούν να έρθουν να σας πάρουν από το αεροδρόμιο στις 2 το πρωί γιατί δεν δουλεύουν την άλλη μέρα (και ούτε έχουν μωρό στο σπίτι). Και δεν έχετε ούτε οικογένεια να φροντίσετε, ούτε να μαγειρέψετε, ούτε αφεντικό να σας μετράει την άδεια με το σταγονόμετρο. Και μπορείτε να θεωρείτε 2 εβδομάδες διακοπές ως μεγάλο ζόρι, αντί να παρακαλάτε να λείψετε για 5 μέρες.
Γι' αυτό χαρείτε τα χρόνια αυτά όσο μπορείτε. Δεν κρατάνε για πάντα.
Υ.Γ. Στον Βενιζέλο περίμενε τόσος κόσμος στις αφίξεις, που προς στιγμήν νόμιζα ότι είχαμε κάποιο σημαίνον πρόσωπο στην πτήση. Αλλά όχι. Ήταν οι γονείς των πρωτοετών που είχαν έρθει να τους προϋπαντήσουν μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια (αδέρφια, παπούδες, γιαγιάδες, ανήψια κ.λπ.). Είδα μπαλόνια, ανθοδέσμες, γλυκά, φωτογραφικές μηχανές (τύφλα να 'χουν οι παπαράτσι), τεράστια χαμόγελα, μεγάλες αγκαλιές και πολύ πολύ συναίσθημα.
Είδα και τον αδερφό μου. Χωρίς μπαλόνια και λουλούδια, αλλά με αυτοκίνητο :-)
23 comments:
χαχα 15 μέρες.. ρε τα παλιόπαιδα.. ζηλεύω!!:):)
Καλώς ήλθατε!!:):)
Συμφωνώ απολύτως με αυτά που γράφεις..
Θέλουμε χρόνο για τον εαυτό μας και δεν τον έχουμε :(
Pes ta sofaki mu!!!pes ta!!emeis 3 meres k xairomaste..
Οκ... Να σου πω πως έχεις άδικο; Μαλακίες θα λέω. Και εγώ τα ίδια παράπονα έχω και όσοι φίλοι μου είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία μου λένε τα ίδια ακριβώς. Βλέπεις κολλάω και εγώ στην ηλικιακή ομάδα που περιγράφεις.. 21 τι να κάνουμε; Λοιπόν, μου λες να βγάλω αεροπορικά και να έρθω και να αφήσω τις ζήλιες... Θα το κάνω. Το υπόσχομαι πως θα έρθει η στιγμή. Αλλά θα με περιμένεις εσύ στο αεροδρόμιο... Χωρίς λουλούδια (φωτογραφική είμαι σίγουρη πως θα έχεις). Και θα πάμε κατευθείαν να φάμε γλυκά... Πολλά γλυκά! Εντάξει;
αυτο ισχύει για τους φοιτητές στην Αγγλία!! γιατί κι εγώ φοιτήτρια είμαι και όχι, δεν εχω 2 εβδομάδες διακοπές, αλλά εξετάσεις χριστουγεννιάτικα και πρωτοχρονιάτικα και διάβασμα το Πάσχα.
άντε :(
είναι όντως τα πιο όμορφα και ξέγνοιαστα χρόνια...
Και εγώ που είμαι συνέχεια εδώ νομίζεις πως κάνω διακοπές;;;;ΚΑλώς έφτασες και ευτυχώς πρόλαβαν οι αρμίδιοι και στολίσαν κάτι.Έτσι για να μην νιώθουμε τελείως γυμνοί σε σχέση με το Λονδίνο!!!Π΄ρνα μία βόλτα από το σύνταγμα και μετά μπες για φαγητό ή ποτό στο Σελιέ.Θα περάσεις όμορφα.
Καλή ξεκούραση αγαπητή και καλό γέμισμα μπαταριών.Είδες ο αδερφός;Σε γλύτωσε και από το ταξί...φιλιά
Εσύ καλά τα λες. Αλλά κ αυτοί/ες πρέπει να φτάσουν στο τέλος της παν/κής τους διαδρομής για να εκτιμήσουν αυτά για τα οποία γκρίνιαζαν...
Κ κάτι ακόμα για να μπλαντζάρει το πράγμα: όταν οι περισσότεροι προπτυχιακοί έχουν διακοπές έως κ μήνα (εξαρτάται το μαγαζί - συγγνώμη, παν/μιο ήθελα να πω), αυτοί που έρχονται 2 βδομάδες σαφώς θα νιώθουν ριγμένοι.
Όλα είναι θέμα γωνίας νομίζω, αλλά σε νιώθω κ σένα, όπως τούς νιώθω κ αυτούς.
υ.γ. Χρόνια πολλά δεν σε είπα. Σε είπα; Χρόνια πολλά, χρόνια καλά λοιπόν!
Παιδιά μην με καλωσορίζετε. Έχω ήδη επιστρέψει στην Αγγλία (το ταξίδι ήταν για λίγες εμφανίσεις). Αλλά θα επανέλθω χεχεχε ;-)
@ Koulpa: Είδες η νεολαία; 15νθήμερο και δεν τους φτάνει. Αααααχ!
@ Λάκων: Ο χρόνος είναι το μεγαλύτερο ατού. Αλλά πού να τον βρεις...
@ Laplace78: Και με δύο, και με δύο χαιρόμαστε άμα λάχει.
@ River: Πού να τρέχουμε εκείνη την ώρα; Να στα φέρω στο αεροδρόμιο καλύτερα ;-)
@ Alienlover: Το θέμα δεν είναι αν δουλεύεις τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιά. Κάποια άλλη στιγμή είχατε κενό κι εσείς. Το θέμα είναι πως υπάρχει μια περίοδος στη ζωή μας που 2 εβδομάδες διακοπές μας φαίνονται λίγες. Και μόλις περάσει αυτή η περίοδος, δεν σου δίνει πλέον κανείς 2 βδομάδες απόλυτης ξεγνοισιάς. Μένεις ευχαριστημένος με 5 μέρες κι ας κουβαλάς ένα σωρό σκοτούρες πολύ πιο βασανιστικές από το "τι έχω να διαβάσω για τις εξετάσεις".
@ Natassa: Όπως το λες... όμορφα και ξέγνοιστα :-)
@ Island: Πέρασα από το Σύνταγμα. Μάλιστα έχω βάλει και φωτογραφίες σε προηγούμενο ποστ.
Το γέμισμα μπαταριών αργεί ακόμα, αλλά πού θα πάει, θα τα καταφέρω.
O αδερφός ξηγήθηκε πολύ ωραία, δεν έχω παράπονο :-)
@ Itelli: Το ξέρω μωρέ. Την ιστορία την διηγήθηκα κυρίως σαν ανέκδοτο για τους μεγαλύτερους από εμάς (ο αδερφός μου ειδικά, που έχει να κάτσει δυο βδομάδες από τότε που ήταν φοιτητής, γέλασε πάρα πολύ) αλλά μετά με έπιασε το διδακτικό μου και είπα να πω μια σοφή κουβέντα στους μικρότερους. Όχι για να πάψουν να γκρινιάζουν, αλλά για να εκμεταλλευτούν όσο μπορούν περισσότερο τον χρόνο τους τώρα που μπορούν.
Βασικά όσο έχεις χρόνο δεν έχεις χρήμα, ενώ όταν αρχίζεις να αποκτάς χρήμα, σου λείπει ο χρόνος. Αλλά το χρήμα μαζεύεται, έστω και σιγά-σιγά, ενώ ο χρόνος σκορπάει. Αυτό μόνο ;-)
Χρόνια πολλά και σε σένα :-)
Χαίρεται! Ήλθατε, είδατε και απήλθατε, λοιπόν...
Συμφωνώ απόλυτα με τα όσα λες. Προσθέτω και μια άλλη πτυχή στο ζήτημα. Από τις φορές έτυχε να δουλέψω, βγάζω το συμπέρασμα ότι όταν ο ελεύθερος χρόνος σου είναι πολύς δεν το εκτιμάς. Σου φαίνεται σαν κάτι φυσιολογικό. Αντιθέτως, όταν δουλεύεις, η άδεια (έστω και για λίγες μέρες) είναι βάλσαμο. Βέβαια, φαντάζομαι ότι όταν θα τελειώσω τις σπουδές θα λησμονώ τον άπλετο ελεύθερο χρόνο της φοιτητικής περιόδου...
Έτσι είναι, έτσι ακριβώς!
Μια χαρά λοιπόν! Αν είναι με το που θα πατήσω το πόδι μου στην Αγγλία να με περιμένουν και γλυκά, θα είμαι τρισευτυχισμένη! Η καλύτερή μου...!!!
Εμένα πάντως το δκεπανθήμερο δεν μου φτάνει για να τελειώσω ολόκληρη την ύλη!
Υ.Γ.:Η τάξη σου είναι στην φωτογραφία;
Κι εσυ Ηλιουπολη?! Ειμαστε πολλοι για να λεμε την αληθεια.
Παω για ταβλι στη Xοβολη. Bye!
Γενικά δεν νιώθω νοσταλγία για καμία ηλικία μου που πέρασε παρά μόνο για άτομα με τα οποία έχω χάσει παντελώς επαφή, παρόλο που σε συγκεκριμένες περιόδους της ζωής μου σήμαιναν πολλά...
Όπως και να έχει ο ελεύθερος χρόνος στα φοιτητικά χρόνια ήταν "μεγάλη πολυτέλεια" που δεν εκτιμήθηκε αρκετά όταν είμαστε φοιτητές αλλά τώρα ξερογλυφόμαστε μόνο στην ανάμνησή του:)
Kαλή χρονιά σε όλους!
@ River: Και γλυκά και λουλούδια άμα θες. Δεν χαλάμε χατήρι!
@ Redhathacker: Μπα, κάτι τυχαίοι από το ίντερνετ είναι. Αλλά έτσι που τους βλέπω, ομολογώ ότι μοιάζουν αρκετά στους παλιούς μου συμμαθητές.
@ Eximnos: Είναι θελκτική η περιοχή ;-)
@ Πίκος Απίκος: Speak for yourself :-p Εγώ τον εκτίμησα πολύ και τον εκμεταλεύθηκα στο έπακρο :-)
Κι εγώ φοιτήτρια ήμουν (στην Ελλάδα), είμαι (στην Αγγλία), και ίσως συνεχίσω να είμαι, αλλά το αίτημά μου για λίγο ελεύθερο χρόνο φαίνεται ότι δεν εισακούεται από κανέναν... Τέλικα έχω καταλήξει ότι φταίει το αντικείμενο των σπουδών μου.
Όσο για τον χρόνο που τώρα έχουμε και μετά δεν θα έχουμε, θυμάμαι ακόμα πόσο σοκαρίστηκα όταν είδα υπάλληλο στην πολεοδομία (η οποία προφανώς είχε το ίδιο πτυχίο μ' εμένα) να ξεφυλλίζει ανέμελα τον κατάλογο του Lidl. Γιατί, φυσικά, υπάρχουν κι οι δημόσιοι υπάλληλοι!
Καλή χρονιά και καλώς σε βρήκα!
χαχαχαχα πολύ γέλασα με το σκηνικό από το αεροδρόμιο. Πραγματικά έτσι είναι.. λες και γυρίζεις από τον πόλεμο! Απορώ γιατί δεν φέρνανε και τον σκύλο οι δικοί μου, θα είχε σημαντικά λιγότερο κόσμο αν τον φέρνανε! :p
@ Disillusa: Προφανώς υπάρχουν και αυτοί που κάααααθονται εσαεί. Προσωπικά δεν είχα ποτέ σαν όνειρο να γίνω δημόσιος υπάλληλος για να τα ...ξύνω όλη μέρα, κάθε μέρα, και ούτε νομίζω ότι αυτοί που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία είναι τόσο ικανοποιημένοι όσο νομίζουμε ότι είναι. Πάντως αν τρέχεις ως φοιτήτρια, μάλλον θα τρέχεις ακόμα πιο πολύ μετά, οπότε πάλι τώρα είναι τα καλύτερα ;-)
Καλώς ήρθες στις Κόκκινες Νύχτες!
@ Atron: Χαχαχα μην μου πεις! Κι εσένα αντιπροσωπεία σε περίμενε στο αεροδρόμιο;
xairetw! egw teleiwnw fetos to lykeio k edw k 2 xronia kathe xronia einai olo kai kalyteri! arxise apo thn 2a lykeiou pou me arese poly.. perasa to kalytero kalokairi ever k fetos einai pali i kaliteri xronia mexri na erthei to kalokairi k meta (makari) foititika xronia!!! pww! goustarw trela..:D
Μια χαρά σε βρίσκω :-)
Καλώς ήρθες στις Κόκκινες Νύχτες!
αυτά είναι..μου έλειψαν αυτά..ειλικρινά..ΑΦΕΝΤΙΚΟ,ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ? :(
Μισό λεπτό... να κουρδίσω την μηχανή του χρόνου ;-)
Καλώς ήρθες στις Κόκκινες Νύχτες, Diianeira!
Post a Comment