Απολογισμός Σαββάτου

Το Σάββατο πριν τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, ο Δήμαρχος του Λονδίνου διοργανώνει εκδηλώσεις για την "ημέρα της Αγγλίας" στο Covent Garden. Δυστυχώς χθες η πρόγνωση του καιρού μιλούσε για βροχές, ο ουρανός ήταν μολυβένιος από το πρωί και η διάθεσή μου μειωμένη, έτσι αποφάσισα να αφήσω τις γιορτές για μια άλλη φορά. Επειδή όμως έπρεπε να πάω να πάρω κάτι φωτογραφίες που είχα δώσει να μου κορνιζάρουν, την έξοδο δεν την γλίτωνα, αλλά τουλάχιστον θα ήταν γρήγορη - ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Έκανα λοιπόν την καρδιά μου πέτρα, πήρα ομπρέλα και αδιάβροχο, και βγήκα.

Με την ευκαιρία, σκέφτηκα να περάσω και από 2-3 μαγαζιά να κοιτάξω για δώρα, καθότι έρχεται Πάσχα και τα βαφτιστήρια περιμένουν. Πάω λοιπόν ...και βγαίνω μετά από 2-3 ώρες, φορτωμένη σαν Αγιοβασίλης. Λέω δεν βαριέσαι, Πάσχα έρχεται, τουλάχιστον πήρα ένα σωρό πράγματα. Γυρίζω σπίτι, λέω ευτυχώς να βάλω πιτζαμούλες να χαλαρώσω, χαλαρώνω όντως, και μετά θυμάμαι ότι ξέχασα να πάρω τα καδράκια!! Που ήταν και ο βασικός λόγος που βγήκα.

Ξαναβάζω ρούχα, ξαναβγαίνω έξω, και αυτή τη φορά λέω ας μην πάρω λεωφορείο, ας πάω με τα πόδια, μιας που το μαγαζί είναι σχετικά κοντά, να κάνω και τη γυμναστική μου, αφού μόλις γυρίσω σπίτι θα ξαναβάλω τις πυτζαμούλες μου κι όλα καλά. Παίρνω κι ένα παγωτάκι για το δρόμο, παρότι ψιχάλιζε - όχι ότι το λιμπίστικα, αλλά για να αντικαταστήσω τις θερμίδες που θα έχανα με το περπάτημα, καταλαβαίνετε. Πάω στο μαγαζί, παίρνω τα καδράκια, κάτι δεν μου πήγαινε καλά, αλλά είχε και κόσμο εκείνη την ώρα, τέλος πάντων, τα παίρνω και επιστρέφω σπίτι.

Στο σπίτι τα βγάζω από την τσάντα, τα απλώνω πάνω στο κρεβάτι, τα κοιτάζω και συνειδητοποιώ ότι το ένα από αυτά είχε λάθος κορνίζα - ασημί είχαμε πει να βάλουμε, μαύρη μου είχε βάλει. Πάω στο δωμάτιο που είναι να το κρεμάσω, το δοκιμάζω με την μαύρη κορνίζα, άκυρο - δεν ταιριάζει καθόλου. Φτου και ξανά φτου! Ξαναντύνομαι και ξαναβγαίνω (ήταν που δεν είχα όρεξη να τρέχω στις γιορτές, αλλά στο μεταξύ έχω βγει κι έχω μπει στο σπίτι 3 φορές μέσα σε 4 ώρες). Πάω στο μαγαζί, αφήνω το καδράκι να το διορθώσει, ξαναγυρίζω σπίτι. Αυτή τη φορά πήρα λεωφορείο (δεν άντεχα άλλη γυμναστική) το οποίο έχασα στο τσακ και αναγκαστικά περίμενα για το επόμενο. Πάω να πετάξω το χαρτάκι από το παγωτό που το είχα στην τσέπη μου, πλησιάζω τον κάδο τον σκουπιδιών και μόλις φτάνω σε απόσταση αναπνοής, ακούω ένα χρουτς χρουτς κι από μέσα πετάγεται ένας σκίουρος! Τρόμαξα, βάζω μια φωνή, τρόμαξε κι ο σκίουρος (φωνή δεν έβγαλε) αλλά κρύφτηκε πίσω από τον κάδο. Εγώ συνήλθα πρώτη, έβγαλα την μηχανούλα μου και στήθηκα για φωτογράφηση. Ο σκίουρος περίμενε 1-2 λεπτά μέχρι να βεβαιωθεί ότι έχω φύγει (πλην όμως εγώ δεν είχα φύγει αλλά περίμενα με τη μηχανή να τον απαθανατίσω χεχεχε) με τα πολλά εμφανίστηκε τρομαγμένος, πάτησα το κουμπάκι, και ιδού το αποτέλεσμα.


Πάντως έχω να πω ότι άλλο είναι να βλέπεις σκίουρο στο πάρκο, κι άλλο σε ...σκουπιδοτενεκέ. Στο πάρκο οι σκίουροι είναι πιο εξοικιωμένοι με τους ανθρώπους και μοιάζουν πιο χαριτωμένοι με φόντο τις πρασινάδες. Στον σκουπιδοτενεκέ μοιάζουν απλά σαν αρουραίοι με ουρά.

Τελικά ήρθε το λεωφορείο και γύρισα σπίτι, έβαλα τις πολυπόθητες πυτζάμες και πέρασα την υπόλοιπη μέρα χαλαρώνοντας, όπως ήταν το πλάνο από την αρχή. Ο καιρός παρέμεινε μέτριος, δεν έριξε τις μπόρες που είχαν προβλέψει οι μετεωρολόγοι αλλά μόνο 1-2 ψιχάλες κι αυτές ελαφριές, άρα θα μπορούσα να είχα κατέβει και κέντρο. Δεν πειράζει, το αφήνω για του χρόνου. Άλλωστε αν είχα πάει στο Covent Garden, δεν θα είχα δοκιμάσει το καινούριο παγωτό της Αlgida, Magnum Mayan Mystica, που διαφημίζει η Eva Longoria. Όπως και να το κάνουμε η μέρα μου είχε και τα καλά της ;-)


To παγωτάκι πολύ καλό, σοκολάτα γάλακτος απέξω και το ίδιο και μέσα, άρα πιο γλυκό από το συνηθισμένο παγωτό σοκολάτα, αλλά με πιπεράτη γεύση από τα μπαχάρια των Μάγια (ή από τα πολλά Ε, εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς). Όπως και να 'χει, εγώ το εγκρίνω και σας το προτείνω!