Σάββατο απόγευμα στην Πλάκα

Σήμερα συνεχίζουμε το οδοιπορικό από το Σύνταγμα στην Πλάκα. Περνάμε την πλατεία και κατεβαίνουμε στην Ερμού. Είναι Σάββατο και έχει αρκετό κόσμο, λίγο λιγότερο απ' ό,τι συνήθως, ίσως λόγω των διακοπών του ρεύματος, ίσως γιατί έχουν φύγει οι πλανόδιοι πωλητές που μπλόκαραν τα πεζοδρόμια και συγκριτικά υπάρχει περισσότερη άπλα. Ήλιο πολύ δεν είδαμε, είχε συννεφιά, αλλά ο καιρός ήταν ήπιος. Ως εδώ όλα καλά - και τα παπούτσια του Μπουρνάζου ακόμα καλύτερα (χεχε). Τι να κάνω, έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου.


Παίρνουμε την οδό Βουλής και προχωράμε προς Πλάκα, όχι από την πλευρά που είναι το Μοναστηράκι και το Θησείο, αλλά προς Μακρυγιάννη, ανατολικά της Ακρόπολης. Στην περιοχή αυτή έχουν ανοίξει πολλά κινεζο-εστιατόρια. Παλιά υπήρχε μόνο το γιαπωνέζικο στην οδό Κυδαθηναίων. Τώρα υπάρχουν πολλά κινέζικα, κορεάτικα και λοιπά ανατολίτικα. Ενδιαφέρουσα φάση, αν και δεν σταματήσαμε γιατί είχαμε βάλει στόχο χωριάτικες σαλάτες, σαγανάκια, μπριζολίδια και ταβερνάκι με τραπεζάκια έξω.

Περιφερθήκαμε στην περιοχή χωρίς να ακολουθούμε συγκεκριμένη διαδρομή. Κάπου πίσω από το παλιό Υπουργείο Παιδείας είδαμε ένα μαγαζί που πουλούσε εικόνες με τον Καραγκιόζη, εικονίσματα, και πίνακες φτιαγμένους από ημερολόγια του '50. Έβγαλα την μηχανή και τράβηξα δυο-τρεις φωτογραφίες από το απέναντι πεζοδρόμιο. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού μου την είπε: "αντί να αγοράζεις, τραβάς φωτογραφίες". Τι να του πεις τώρα... ότι μπορώ να σκεφτώ και καλύτερα πράγματα να κρεμάσω στο σαλόνι μου από τον Καραγκιόζη-τσέλιγκα ή την Βουγιουκλάκη να πίνει μπύρα Φιξ; Πιάσαμε κουβέντα. Μου λέει, έρχονται οι ξένοι (αχ αυτοί οι ξένοι) και τραβάνε φωτογραφίες, τις βάζουν στα κομπιούτερ, τις αντιγράφουν και τις πουλάνε στο εξωτερικό. Ρε σεις, λέτε άμα στηθώ σε μια γωνία στην Oxford Street με μερικές ρετουσαρισμένες αφίσσες του Καραγκιόζη να μαζευτούν πολλοί πολλοί Άγγλοι και να τσακώνονται ποιος θα μου δώσει περισσότερα για να τις αγοράσει; Μήπως να το δοκιμάσω;


Λίγο πιο κάτω, ένα από τα παραδοσιακά μαγαζιά με σουβενίρ και είδη δώρων που συνδιάζει το παραδοσιακό μπλε της Ελλάδας με το παραδοσιακό καφέ των εικονισμάτων. Η απουσία γκραφίτι είναι εντονότατη και ενθαρρυντική.


Αυτό το κομμάτι της Πλάκας είναι το αγαπημένο μου. Προσεγμένα μαγαζάκια, πλακόστρωτοι δρόμοι, ωραία κτήρια. Χάρμα οφθαλμών.


Ο Αντώνης, προφανώς, έχει καλό σουβλάκι.


Αυτό το αυτοκινητάκι μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια. Είχαμε κι εμείς κάτι τέτοια, αλλά νομίζω ήταν πλαστικά, οπότε αυτό μάλλον είναι λίγο παλιότερο, ίσως από το 1960. Όμορφο όμως, ε; Προσέξτε πίσω του το υπερμεγέθες τρενάκι.


Πάνω που έλεγα ευτυχώς που στο κέντρο μαζεύουν τα σκουπίδια και δεν γινόμαστε ρεζίλι διεθνώς, συνάντησα το εξής θέαμα πίσω από την εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στην οδό Κυδαθηναίων. Χωρίς περισσότερα σχόλια, γιατί τι να πω εγώ, η εικόνα τα λέει όλα.


Και σα να μην έφτανε αυτό, βγαίνοντας στην οδό Φιλελλήνων, αυτό είναι το θέαμα που αντικρύζει ο ανυποψίαστος τουρίστας που αναζητεί πληροφορίες για την περιοχή. Welcome to Athens! λέει ο χάρτης. Όλα τα είχαμε, η ευγένεια μας έλειπε.


Πρέπει να ομολογήσω ότι με ενόχλησαν πολύ αυτές οι εικόνες, ειδικά επειδή λίγο καιρό πριν είχα δει ολοσέλιδες διαφημίσεις του ΕΟΤ σε αγγλικές εφημερίδες που προωθούσαν την Αθήνα ως προορισμό του σαββατοκύριακου (city break). Μιλάμε για εντελώς πρωτοπορειακή στρατηγική του Υπουργείου Τουρισμού και του ΕΟΤ, που έχει τα φόντα να ανατρέψει την εικόνα της Αθήνας στο εξωτερικό και να συντελέσει στην εισροή χρήματος, αφού οι τουρίστες του σαββατοκύριακου αφήνουν περισσότερα χρήματα από αυτούς που έρχονται με γκρουπ. Με την ίδια στρατηγική άλλαξε και η τύχη της Βαρκελώνης μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, και έφτασε μια μέτρια αντικειμενικά πόλη να γίνει ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της Ευρώπης για city breaks.


Πλην όμως, για να μπούμε στο παιχνίδι των city breaks επιβάλεται να ξέρουμε τους κανόνες, και οι κανόνες είναι ο εξής ένας: πρέπει στην πόλη να δουλεύουν όλα ρολόι. Άμα έρθει ο τουρίστας για τρεις μέρες και τον πνίξουμε στο σκουπίδι, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς συγκοινωνίες, οι χάρτες να μην διαβάζονται από τη βρώμα, και παντού να κυριαρχεί το γκράφιτι (στους ταξιτζήδες που θα τον γδάρουν δεν αναφέρομαι καν), όχι μόνο δεν θα ξανάρθει αλλά θα μας δυσφημίσει κιόλας. Και μετά δεν θα μας σώζουν όλες οι ολοσέλιδες διαφημίσεις όλων των εφημερίδων.

Γι' αυτό ή πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία άμεσα ή να αφήσουμε τα city breaks στους "μεγάλους" και εμείς να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τα γνωστά live your myth in Greece και άλλα τέτοια παραμυθένια. Όχι τίποτα άλλο, αλλά να μην σπαταλιέται το δημόσιο χρήμα σε διαφημίσεις για πράγματα που δεν μπορούμε να προσφέρουμε...