Μπάνιο στο Αγκντ

Ψάχνοντας φωτογραφίες από τις ριβιέρες για το σχετικό ποστ, συνειδητοποίησα ότι δεν έχω ακόμα τελειώσει την αφήγηση του περσυνού πενθήμερου ταξιδιού. Όσοι έχετε καλή μνήμη, ίσως θυμόσαστε ότι πέρσυ κάναμε ένα παρόμοιο ταξίδι με τρένο, το οποίο μας πήγε στη Λυών και τη Γενεύη πριν καταλήξουμε στην Αβινιόν. Την τέταρτη μέρα του ταξιδιού κάναμε μια εκδρομή στην περιοχή που λέγεται Λανγκεντόκ-Ρουσιγιόν. Ξεκινήσαμε από τη Νιμ (La ville avec un accent για τους γαλλομαθείς) και καταλήξαμε στο Αγκντ, μια συμπαθητική πόλη περίπου 4 χιλιόμετρα από τα παράλια της Μεσογείου. Ναι, επιτέλους θα βλέπαμε θάλασσα!


Έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Αγκντ, περνάει λεωφορείο για το παραθαλάσσιο θέρετρο που λέγεται Cap d'Agde και είναι περισσότερο γνωστό για τον οικισμό των γυμνιστών (στη δεξιά άκρη του χάρτη). Ο οικισμός αυτός είναι στην ουσία ένα συγκρότημα με ξενοδοχεία, βίλες, εστιατόρια, μπαρ κ.λπ. που έχει κτιστεί γύρω από ένα τμήμα της παραλίας μήκους περίπου 2 χιλιομέτρων στο οποίο επιτρέπεται ο γυμνισμός, και όχι μόνο στην παραλία αλλά και σε ολόκληρο τον οικισμό, στα μαγαζιά κ.λπ. Εμείς στον οικισμό δεν πήγαμε, περάσαμε μόνο απέξω με το λεωφορείο, και δεν είδαμε γυμνούς. Παρότι 2 χιλιόμετρα φαίνονται πολλά, η παραλία στο Cap d'Agde είναι τεράστια και υπάρχουν πολλοί άλλοι οικισμοί - το λεωφορείο, με στάσεις, κάνει γύρω στα 45 λεπτά να γυρίσει όλη την περιοχή.


Καταλήξαμε στην παραλία Richelieu Centre, στον οικισμό Village Soleil, αν και για να πω την αλήθεια τη συγκεκριμένη μέρα δεν είδαμε πολύ ήλιο. Κάποια στιγμή μάλιστα έριξε και μια ψιχάλα. Είχε ζέστη όμως και καθότι όλο το καλοκαίρι στην Αγγλία το είχαμε περάσει με βροχή και 18 βαθμούς, ο καιρός μας φαινόταν ό,τι πρέπει για μπάνιο.


Η παραλία ωραία, μεγάλη αμμουδιά (γύρω στα 100 μέτρα φάρδος - μας βγήκε η ψυχή μέχρι να φτάσουμε στο νερό), καθαρή, και η θάλασσα επίσης. Εντάξει, μην φανταστείτε και τον Μύρτο. Περισσότερο έμοιαζε στη Βάρκιζα πριν επεκταθεί η παραλία του ΕΟΤ. Υπήρχε μια μικρή περιοχή με καμιά 50αριά ξαπλώστες και ομπρέλες, την οποία προτιμήσαμε αφού δεν είχαμε μαζί μας ψάθες. Οι ξαπλώστρες ήταν πολύ αναπαυτικές, με μπλε στρωματάκια, κάτι που δεν το έχω δει αλλού. Καμπίνες δεν είχε, αλλά υπήρχε ένα καφενείο και μπορούσες να χρησιμοποιήσεις τις τουαλέτες για να αλλάξεις. Για να ξεπλυθείς μετά το μπάνιο είχαν ένα λάστιχο που έφερνε νερό από το καφενείο και κατέληγε σε ντουζιέρα . Για τις ευκολίες αυτές χρέωναν το ευτελές ποσό των 20 ευρώ για δύο ξαπλώστρες! Αν έμενες μισή μέρα, η τιμή έπεφτε στα 15 ευρώ. Αυτά την ίδια εποχή που το Yabanaki στη Βάρκιζα χρέωνε την είσοδο 6 ευρώ το άτομο και τις ξαπλώστρες δωρεάν τις καθημερινές. Εννοείται ότι στο Yabanaki δεν αλλάζεις στις τουαλέτες ούτε κάνεις ντουζ με το λάστιχο. Γι' αυτό ίσως στο Agde οι περισσότεροι είχαν έρθει στην παραλία με ομπρέλες και ψάθες, και η περιοχή με τις ξαπλώστρες ήταν σχεδόν άδεια.


Το όλο σκηνικό ήταν σαν να βρίσκεσαι σε μια μεγάλη ελληνική παραλία Αύγουστο μήνα. Κόσμος πολύς, παιδάκια με κουβαδάκια και φτιαράκια, άλλοι κάνουν ηλιοθεραπεία, άλλοι κολυμπάνε, άλλοι διαβάζουν περιοδικά, άλλοι παίζουν ρακέτες κ.λπ.


Το μόνο διαφορετικό που είδα σε σχέση με τις ελληνικές παραλίες ήταν ότι περνούσαν συνέχεια πλανόδιοι πωλητές σπρώχνοντας καροτσάκια με παγωτά ή κουβαλώντας δίσκους με αναψυκτικά, ξηρούς καρπούς και (αν δεν κάνω λάθος) ντόνατς.


Σίγουρα με λιγότερο κόσμο και καλύτερες καιρικές συνθήκες (π.χ. ήλιο) η περιοχή είναι πολύ όμορφη. Εμείς πάντως μείναμε ευχαριστημένες γιατί κάναμε το πρώτο μπάνιο του καλοκαιριού (στις 6 του Αυγούστου) και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να πάρουμε βαθιές ανάσες πριν μπούμε στο νερό. Αυτό το λέω γιατί δύο μέρες πριν είχαμε δοκιμάσει να κολυμπήσουμε στη Γενεύη, αλλά αλλάξαμε γνώμη όταν νιώσαμε τη θερμοκρασία του νερού. Το Cap d'Agde μπορεί να μην είναι Ελλάδα, αλλά είναι Μεσόγειος και η θάλασσα είναι χλιαρή :-)