Ενώ η Δανάη και η συνονόματη Σοφία συνεχίζουν τις αναρτήσεις για την Πρωτοχρονιάτικη και Χριστουγεννιάτικη Βιέννη αντίστοιχα, εμείς θα πεταχτούμε μέχρι το Σάλτσμπουργκ για να δούμε πώς γιορτάζουν εκεί.
Στο Σάλτσμπουργκ πήγαμε με τη φίλη μου την Jenn τον Δεκέμβρη του 2006. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν την ανάρτηση αυτή δεν είναι τόσο καλές για τρεις κυρίως λόγους: πρώτον, τότε δεν είχα την ωραία μου Canon S3 αλλά μία πιο απλή Sony Cybershot, δεύτερον το Σάλτσμπουργκ ήταν η τελευταία στάση ενός 8ήμερου ταξιδιού, μου είχε τελειώσει ο χώρος στην κάρτα και έπρεπε να σβήνω συνέχεια παλιότερες φωτογραφίες για να βγάλω καινούριες, και τρίτον (και βασικότερον) έκανε ψωφόκρυο και δεν μπορούσες να σταθείς πάνω από 30 δευτερόλεπτα χωρίς να παγώσεις. Χιόνι δεν είχε πάντως - μεγάλη απογοήτευση. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά ότι ήταν 19-20 Δεκεμβρίου, έκανε πάρα πολύ κρύο και είχαμε εκστασιαστεί όταν είδαμε λιγουλάκι χιόνι στη διαδρομή μεταξύ Μόναχου και Σάλτσμπουργκ, αλλά μέσα στην πόλη τίποτα, ούτε μια τόση δα νυφαδούλα. Κλαψ.
Το Σαλτσμπουργκ είναι πολύ γραφικό, ακριβώς όπως φανταζόμαστε την Αυστρία. Στη μέση ποτάμι, γύρω-γύρω βουνά, ένα κάστρο στην άκρη. Την άνοιξη ή τον χειμώνα όταν είναι όλα καλυμμένα με χιόνι, θα πρέπει να είναι υπέροχα, σαν παραμύθι. Όταν πήγαμε εμείς ήταν λίγο γκρίζα και μουντά. Η πόλη πάντως έχει μια μαγεία. Ειδικά η παλιά πόλη που βρίσκεται κάτω από το κάστρο είναι πανέμορφη. Ο πιο ξεχωριστός δρόμος είναι η Getreidegasse, εμπορικός δρόμος με πολλά μαγαζιά που κάθε μαγαζί έχει απέξω μια κρεμαστή σιδερένια ταμπέλα με το όνομά του.
Μερικές είναι σκέτες αλλά οι περισσότερες είναι ιδιαίτερα προσεγμένες και καλοφτιαγμένες, και όλες μαζί συνθέτουν μια πολύ ιδιαίτερη εικόνα. Είναι ευτύχημα που δεν είχα την Canon τότε, γιατί νομίζω ότι θα είχα φωτογραφίσει κάθε ταμπέλα χωριστά, κι ας γινόμουν παγοκολώνα!
Η χριστουγεννιάτικη αγορά δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, οπότε δεν μείναμε πολύ, ούτε βγάλαμε πολλές φωτογραφίες. Θυμάμαι ότι πουλούσαν κυρίως ρούχα (καπέλα, κασκώλ, παντόφλες), κεντήματα, κεριά, κουκλάκια, αρκουδάκια, σοκολατάκια, αλλά από χριστουγεννιάτικα στολίδια λίγα πράγματα. Εμείς έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε πάει για να ψωνίσουμε, αλλά για να δούμε και να φάμε. Πήραμε λοιπόν λουκάνικα και ψητές πατάτες, φωτογραφίσαμε τα τεράστια πρέτσελ, κυκλοφορήσαμε λίγο στην παλιά πόλη με τα υπέροχα μπαρόκ κτήρια, και κατευθυνθήκαμε προς το κάστρο.
Στο κάστρο ανεβαίνεις με τελεφερίκ (σχοινοκίνητο σιδηρόδρομο, όπως αυτόν που έχουμε στον Λυκαβηττό). Εμείς παρά λίγο να μην τα καταφέρουμε γιατί η Jenn δεν είχε ανέβει ποτέ πριν σε τελεφερίκ και φοβόταν. Τελικά την έπεισα με το ακράδαντο επιχείρημα ότι αν δεν έμπαινε στο τελεφερίκ θα έπρεπε να περπατήσει 30 λεπτά ανηφόρα. Καθώς απεχθάνεται το πολύ περπάτημα και δη το ανηφορικό, μπήκε στο βαγόνι, ζάρωσε σε μια γωνία και έκλεισε τα μάτια της (μέχρι που βαρέθηκε και τα ξανάνοιξε). Γίναμε βέβαια ρεζίλι, αφού συνταξιδεύαμε με μια παρέα κουστουμαρισμένων Αυστριακών και Αμερικανών, οι οποίοι μάλλον δεν είχαν ξαναδεί άνθρωπο που φοβάται τα τελεφερίκ και είχαν λυθεί στο γέλιο, αλλά τα καταφέραμε. Στην επιστροφή όχι μόνο δεν έκλεισε τα μάτια της, αλλά έβγαζε και φωτογραφίες.
Το κάστρο του Σάλτσμπουργκ είναι το μεγαλύτερο και καλύτερα διατηρημένο κάστρο της Ευρώπης. Χτίστηκε το 1077, αποτελείται από σύμπλεγμα κτηρίων με πολλά δωμάτια, δωματιάκια, αυλές, κρυφά μονοπάτια, πύργους κ.λπ. και προσφέρεται για εξερευνήσεις. Μέσα στο κάστρο βρίκαμε κι ένα μικρό χριστουγεννιάτικο παζάρι. Από την άκρη του τείχους έχει πολύ ωραία πανοραμική θέα της πόλης. Δυστυχώς δεν σκεφτήκαμε να βγάλουμε φωτογραφίες με το που ανεβήκαμε πάνω, αλλά στο τέλος των περιηγήσεων, όταν είχε σχεδόν νυχτώσει.
Το πιο αστείο έκθεμα που είδαμε στο κάστρο ήταν αυτός ο δίχρωμος ταύρος. Λένε (και μάλλον είναι μύθος, αλλά ωραίος μύθος) ότι γύρω στα 1525 οι κάτοικοι του Σάλτσμπουργκ είχαν κλειστεί μέσα στο κάστρο για να προστατευτούν από μια εχθρική επίθεση. Μετά από μακρυχρόνια πολιορκία, τους τελείωσαν τα τρόφιμα και το μόνο ζώο που είχε μείνει ήταν ένας ταύρος. Ο διοικητής της πόλης σκέφτηκε να βάψουν τον ταύρο διαφορετικά χρώματα κάθε μέρα (μία μαύρο, μία άσπρο, μία κοκκινωπό κ.λπ.) και να τον περιφέρουν κοντά στο τείχος ώστε να τον βλέπουν οι πολιορκητές και να νομίζουν ότι οι έγκλειστοι έχουν ακόμα πολλά ζωντανά στη διάθεσή τους. Έτσι κάθε βράδυ ξέπλεναν τον ταύρο και τον έβαφαν άλλο χρώμα. Ο εχθρός φυσικά υποχώρησε, πεισμένος ότι η πολιορκία δεν θα έφερνε αποτέλεσμα, και οι κάτοικοι του Σάλτσμπουργκ πήραν το παρατσούκλι Stierwascher, που σημαίνει "αυτοί που πλένουν τα βόδια".
Το Σάλτσμπουργκ είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Αυστρίας (μετά τη Βιέννη, το Graz και το Linz) και έχει 150.000 κατοίκους. Είναι η γεννέτηρα του Μότσαρτ. Eπίσης εκεί γυρίστηκε η ταινία Η μελωδία της ευτυχίας με την Julie Andrews. Αυτά και να μην τα ξέρεις πριν πας στο Σάλτσμπουργκ, τα μαθαίνεις με τη μία, καθώς τα προωθούν με πάρα πολύ ζήλο. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς θα δεις καρτ ποστάλ, σουβενίρ, κουκλάκια, σοκολατάκια, μπιχλιμπιδάκια, όλα με την φάτσα του Μότσαρτ ή την Julie Andrews να χορεύει με φόντο της Άλπεις.
Παρότι οι περισσότεροι Έλληνες έρχονται στο Σάλτσμπουργκ από τη Βιέννη, συμφέρει καλύτερα να πας από το Μόναχο. Η Βιέννη απέχει 300 χιλιόμετρα, ενώ το Μόναχο 140. Η διαδρομή με τρένο από το Μόναχο είναι μόλις 1,5 ώρα και το εισιτήριο αν θυμάμαι καλά κοστίζει γύρω στα 25 ευρώ με επιστροφή. Ο σταθμός του τρένου στο Σαλτσμπουργκ δεν είναι τόσο κοντά στην παλιά πόλη, αλλά μέσα στον σταθμό υπάρχει τουριστικό γραφείο όπου μπορείς να πάρεις χάρτες και εισιτήρια για το τραμ. Πρέπει να πω ότι δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου να κινηθούμε στην πόλη, κι ας μην μιλάμε γερμανικά. Μάλιστα στην επιστροφή είδαμε μέσα από το τραμ ένα χριστουγεννιάτικο παζάρι σε μια πλατεία και κατεβήκαμε για το απαραίτητο Punsch (παντς με ζεστό κρασί, πορτοκαλάδα και βότκα ή ρούμι).
Αν ψωνίσετε σοκολατάκια στην Αυστρία, σας προτείνω να αποφύγετε τα φημισμένα Mirabell, εκτός αν σας αρέσει η μαύρη σοκολάτα. Για τους λάτρεις της σοκολάτας γάλακτος (και για όσους δεν πολυσυμπαθούν την αμυγδαλόψυχα) προτείνω τα σοκολατάκια Mozart-Herz'l (με σήμα τον Μότσαρτ) τα οποία είναι γερμανικά, αλλά τα βρίσκεις και στην Αυστρία. Άλλα σουβενίρ που μπορείτε να αγοράσετε είναι διαφόρων ειδών κεντήματα, ποτήρια μπύρας με καπάκι, κουκλάκια (φυσικά) και ο,τιδήποτε έχει πάνω τον Μόρτσαρτ!
Περισσότερες φωτογραφίες από το Σάλτσμπουργκ, μέσα και έξω από το κάστρο, έχω ανεβάσει στο Flickr.
24 comments:
Η Βιέννη είναι πανέμορφη, το Ζάλτσμπουργκ υπέροχο και τα σοκολατάκια Μότσαρτ ΣΟΥΠΕΡ!!!!
Πολύ ωραίο ποστ Σοφία! Με πρόλαβες με το Σάλζμπουργκ, αλλά εγώ έχω το πλεονέκτημα ότι το είδαμε χιονισμένο, θα δείτε φωτογραφίες στο επόμενο ποστ που θα κάνω όταν βρω χρόνο, χεχε! :)
Όσο για τα σοκολατάκια Μότσαρτ πήραμε σε σακουλάκι τα τυλιγμένα στρογγυλά σαν μεγάλο κέρμα που είναι και φυσικά δεν έχει μείνει ούτε ένα! Αγοράσαμε όμως και άλλες πρωτότυπες σοκολάτες. Τις αράδιασα όλες στο τραπεζάκι του σαλονιού και τις έβγαλα φωτογραφία όταν γυρίσαμε από το ταξίδι και έχω σκοπό να την αναρτήσω ως τελευταίο ποστ όταν τελειώσω με τα ποστ του ταξιδιού.
Χαίρομαι πολύ που εσύ κατάφερες να ανεβείς στο κάστρο, καθώς ούτε εγώ ούτε και η Σοφία μπορέσαμε - λόγω περιορισμένου χρόνου - να πάμε. Μας έδωσες και ωραίες πληροφορίες! Thanks! ;)
Από τις πιο όμορφες πόλεις που έχω πάει! Πανέμορφη πόλη, εξαιρετική η θέα από το κάστρο!
Κι ως μηχανικός να σου πω και το εξής: στην αίθουσα που έχουν για εκδηλώσεις μέσα στο κάστρο, υπάρχει ένα τεράστιο ξύλινο δοκάρι μήκους 17 μέτρων.
Όταν έγινε, ήταν το μεγαλύτερο της εποχής του!
αν και είχα την ευκαιρία, δεν κατάφερα να πάω. λένε ότι είναι πολύ γραφικό. και αυτό φαίνεται μέσα από τις φωτό. υπέροχο! φιλιά!
Εχεις σκεφτεί να συνεργαστείς με περιοδικά τύπου ikons ή Voyager?Ταλεντάρα και σε φωτό και σε περιγραφή!!!
@ Kiki: 10 στα 10 με άλλα λόγια ;-)
@ Δανάη: Ωωωω πολύ καλή ιδέα να φωτογραφίσεις τις σοκολάτες! Ελπίζω να ανεβάσεις σύντομα το σχετικό ποστ. Θέλω να δω και το Σάλτσμπουργκ χιονισμένο, αφού εμάς δεν μας έκανε τη χάρη ο καιρός (μπουυυυυ).
@ Ikor: Α ναι, τώρα που το λες, θυμάμαι ότι μας το είπαν για το δοκάρι, αλλά το είχα ξεχάσει! Ευχαριστώ για την υπενθύμιση :-)
@ Unclescrooge: Να πας, αλλά μην σκας κι όλας. Εντάξει, ωραίο είναι το Σάλτσμπουργκ, αλλά υπάρχουν κι άλλες ωραίες πόλεις (π.χ. Στοκχόλμη χεχε).
@ Gasbirds: Για αν πω την αλήθεια όχι, γράφω μόνο για το μπλογκ. Λες να το ψάξω;
AN KSANAPERASETE SLILE KANA @ TA FAME KANENA LEBERKESE ME POLI SENF KAI MPOLIKI MAURI BIRA;XARIKA POU PERASA APO EDO KAI ME TIN PROTI BLEPO POST GIA TO DEUTERO SPITI MOU
Πού εννοείς; Σάλτσμπουργκ, Βιέννη ή Μόναχο;
Τι μου θύμισες Σοφία μου. Ωραία πόλη, ωραία ατμόσφαιρα. Αυτή η ηρεμία τους, πολύ μου είχε κάνει εντύπωση.
Και τα σοκολατάκια, βεβαίως βεβαίως.
(και δεν θέλω αηδίες! καλές είναι και η cybershot. και εγώ με μια τέτοια την παλεύω!)
Δεν είπα ότι δεν είναι καλές. Κάθε άλλο, έχω μείνει πολύ ευχαριστημένη και από τις δύο Cybershot που έχω χρησιμοποιήσει :-) Αλλά όταν δουλεύεις με ελάχιστο φως, το μέγεθος του φακού παίζει μεγάλο ρόλο, και ο φακός των Cybershot είναι τοσοδούλης.
8a gkrinia3w twra, giati gi amena den eiani akribws diakopes...
h polh einai panemorfh, alla einai too much to olo skhiko me to mozart. o mozart edw, o mozart ekatse ekei!!! hmarton se ligo 8a lene kai gia to skulaki tou! kai h plaka einai oti o mozart efuge san psiloapotuxhmenos ap o ti polh kai phge sth Biennh opou kai megalourghse!!!
loipon ekplhktikh omws einai to coutrysde ths polhs. auto a3izei me ta xilia, elpizw na eixate xrono na kanente kanena tour ektos ths polhs
Δεν πήγαμε εκτός πόλης, ίσως την επόμενη φορά. Για τον Μότσαρτ έχεις δίκιο, μόνο σε χαρτί τουαλέτας δεν τον είδαμε (αλλά μπορεί και να υπάρχει). Τίποτα δεν αποκλείεται!!
Πολύ όμορφο το Σάλτσμπουργκ, σαν παραμύθι.
Εγώ είχα πάει απο Μόναχο,
που είναι όντως και κοντά και φτηνά, κατακαλόκαιρο και έκανα και την ποδηλατάδα μου.
Πανέμορφο μέρος.
υ.γ - Απο το Σάλτσμπουργκ γίνονται πολλές μονοήμερες εκδρομές σε κάτι απίστευτες λίμνες και χωριά της Αυστρίας ! Είναι ψιλοακριβά (40 η 50 ευρώ αν θυμάμαι καλά) αλλά αξίζει με το παραπάνω.
Πέρα απο την εκδρομη για τις Λίμνες που πήγα εγώ, υπάρχουν και άλλες που πας σε σπήλαια η σε μέρη που γυρίστηκε η ταινία ''Μελωδία της ευτηχίας''.
υ.γ- Το ποστ σου με έκανε λιώμα, γιατί θυμήθηκα την υπέροχη διαδρομή απο το Μόναχο.
Να'σαι καλά, μου έφτιαξες το κέφι!
Τι μύθος κι αυτός για τον ταύρο! Απίστευτος…
Μου έτρεξαν τα σάλια με τα σοκολατάκια, ήταν ανάγκη να βάλεις και φωτογραφία; Ουφ… Καλό Σαββατοκύριακο!
Το ήξερα ότι έπρεπε να έχω ανέβει στο κάστρο! :-(
Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες σου! Περιμένουμε και της Δανάης για να συμπληρωθεί το καρέ!
Καλό Σαββατοκύριακο Σοφάκι!
MONAXO KAI PALI MONAXO
αχ ζηλεύω κάθε φορά με τα ταξηδιωτικά σου.. κι εγώ οργανώνω μια επιδρομή.. ακόμα πιό μακριά απο το συνταγμα.. στην πλ.κλαθμόνος..:):)
καλημερούδια:)):
@ Aspa: Ο μύθος είναι όντως πολύ έξυπνος. Βέβαια όπως οι περισσότεροι μύθοι δεν έχει καμία σχέση με την πεζή πραγματικότητα!
@ Σοφία: Δεν πειράζει, σου έμεινε κάτι για την επόμενη φορά ;-)
@ Molemou: Διακρίνω μια προτίμηση στο Μόναχο ή κάνω λάθος;
@ Koulpa: Πότε με το καλό; Στο εγγύς ή απώτερο μέλλον;
ηρθα κι εγω!!! μετραω 11 αδιαβαστα ποστ σου σοφια! θα κατσω να τα διαβασω ολα, αλλα πρωτα να πω για σαλτζμπουργκ. αν και θελω να βαλω στους προορισμους μου τη βιεννη που εγραψε η δαναη, πρεπει να πω οτι οι φωτο ειναι υπεροχες και με δελεαζουν! αλλα το 2009 ειναι φορτωμενο με 2 μεγαλα ταξιδια, που να προλαβω!!
καλη χρονια Officially και απο μενα
Εκλεψα φώτο ναι; Για να μην φωναζεις μετά αν τις δεις σε καμια μου ανάρτηση :)) Με την άδεια σου πάντα. Φιλιά
Αχ τι μου θύμισες!! Έχω πάει! Μα δεν είναι υπέροχο??????
@ Lifewhispers: Σιγά-σιγά όλα θα γίνουν. Αν δεν προλάβεις φέτος, μπορείς και του χρόνου!
@ Freedula: Αν βάλεις παραπομπή, δεν έχω καμία αντίρρηση :-)
@ Cinderella: Είναι όντως πολύ όμορφο μέρος. Για υπέροχο δεν ξέρω, αλλά αυτά είναι και προσωπικά γούστα.
i'm sorry i can't read your language (i wish i could) but your blog seems very interesting. i love Salzburg alot. i also loved the dance in the station that you put in the other post.
just felt like saying hello to you from Kuwait.
Thank you and hello to you too!
Post a Comment