Η Αθήνα από ψηλά

Το καλό του τουριστικού λεωφορείου σε σχέση με το τρενάκι ή το περπάτημα, είναι ότι σου δίνει τη δυνατότητα να δεις την Αθήνα από μια άλλη οπτική γωνία. Όταν κινείσαι σε επίπεδο δρόμου βλέπεις πρώτα το γκράφιτι που "στολίζει" άπειρους αθηναϊκούς τοίχους και μετά όλα τα άλλα. Όταν βρίσκεσαι στον δεύτερο όροφο του λεωφορείου βλέπεις πρώτα ουρανό, και το γκράφιτι μπορεί να μην το προσέξεις καν.


Ε λοιπόν ξέρετε κάτι; Μέσα από το φακό του τουρίστα-φωτογράφου η Αθήνα δεν είναι καθόλου άσχημη. Όχι ότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το Παρίσι ή το Λονδίνο (για τη Ρώμη δεν ξέρω, δεν έχω πάει) αλλά έχει σίγουρα τις δικές της ομορφιές. Δεν το πίστευα πόσα όμορφα και πρόσφατα ανακαινισμένα νεοκλασικά υπάρχουν! Δεν προλάβαινα να τραβάω φωτογραφίες. Ο βασικός λόγος που ήθελα να ξανακάνω την διαδρομή την επόμενη μέρα ήταν για να φωτογραφίσω τα υπόλοιπα. Έχω γενικώς ένα θεματάκι με τα κτήρια και ειδικά τα νεοκλασικά.


Δεν θα μιλήσω καν για την Ακρόπολη, τους Στύλους και λοιπά αρχαία μνημεία που ξεπετάγονται πίσω από τοίχους και τσιμεντένιες πολυκατοικίες εκεί που δεν τα περιμένεις.


Ούτε για τον Λυκαβηττό, που τον βλέπεις συνέχεια μπροστά σου, δεξιά σου, αριστερά σου, πίσω σου, μέσα από τα σύρματα των τρόλλεϋ, πίσω από αγάλματα και γενικώς.


Θα σας πω όμως πόσο εντυπωσιακές είναι οι νερατζιές και τα φοινικόδεντρα στις άκρες των δρόμων - τότε που έμενα στην Αθήνα φυσικά δεν μου έκαναν εντύπωση, αλλά τώρα που έρχομαι από τα παγερά βόρεια κλίματα, μου φαίνονται "κάπως". Είδα και άλλους στο λεωφορείο που φωτογράφιζαν τα δέντρα, άρα δεν είμαι παράξενη!


Ξέρω πως όλοι γκρινιάζουν ότι η Αθήνα δεν έχει πράσινο, πάντως αυτό δεν ισχύει, τουλάχιστον στο κέντρο. Ναι, υπάρχει πολύ τσιμέντο, αλλά υπάρχουν και πολλοί ανοιχτοί χώροι με πρασινάδες - ο Εθνικός Κήπος, ο κήπος του Ζαππείου, η περιοχή γύρω από την Ακρόπολη, μικρά παρκάκια γύρω από εκκλησίες, μνημεία, πλατείες κ.λπ. Εκείνο που παρατήρησα είναι ότι όλα ανεξαιρέτως τα πάρκα ήταν άδεια.


Φωτογραφίζοντας από ψηλά τους δρόμους της Αθήνας πρόσεξα επίσης ότι 9 στις 10 φωτογραφίες που τράβηξα έχουν τουλάχιστον έναν πεζό να κυκλοφορεί ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Συνήθως πρόκειται για ανθρώπους που προσπαθούν να διασχίσουν το δρόμο σε σημείο που δεν υπάρχει διάβαση, αλλά είναι και κάποιοι που απλά προτιμούν το δρόμο από το πεζοδρόμιο, όπως π.χ. ο κύριος αυτός που ανεβαίνει αμέριμνος την Πατησίων, μαζί με μηχανάκια, αυτοκίνητα, λεωφορεία και τρόλλεϋ.


Αυτό που με χάλασε πάνω από όλα δεν ήταν τα παλιά σπίτια (αυτά έχουν μια κάποια χάρη), ούτε το τσιμέντο, ούτε η κίνηση στους δρόμους, αλλά το γκράφιτι. Όπου κοιτούσες έβλεπες και μια μουτζούρα, μια βλακεία, μια ηλίθια σκέψη που εκφράστηκε με τη βοήθεια του αεροζόλ. Δυστυχώς όσες ανακαινίσεις κτηρίων και να γίνουν, όσοι πεζόδρομοι και να φτιαχτούν, όσα δέντρα και να φυτευτούν, άμα ο κάθε "επαναστατημένος" νέος παίρνει ένα σπρέυ στο χέρι και καταστρέφει κάθε τοίχο που βρίσκει μπροστά του, η Αθήνα θα συνεχίσει να είναι όμορφη μόνο όταν κοιτάμε ψηλά.


Αν σας άρεσαν αυτές οι φωτογραφίες μπορείτε να δείτε τις υπόλοιπες 113 της συλλογής στο Flickr.

Εύχομαι καλό τριήμερο σε όλους σας και όσοι μείνετε στην Αθήνα, ελπίζω να σας έδωσα μερικές ιδέες για μέρη που μπορείτε να επισκευτείτε :-)