Άσπρα-κόκκινα γλέντια (λέμε τώρα)

Σήμερα εκτός από πρωτομηνιά του περιβόητου γδάρτη και παλουκοκαύτη μήνα, είναι και η γιορτή του Αγίου Δαυίδ, προστάτη της Ουαλίας. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο να δω αν γίνεται στο Λονδίνο κάποια ουαλέζικη εκδήλωση ή παρέλαση, ανακάλυψα ότι διοργανώνεται μια ρώσικη γιορτή που λέγεται Μασλένιτσα και είναι ανάλογη με τις δικές μας Απόκριες. Αφού λοιπόν εδώ δεν έχουμε ούτε τριήμερο, ούτε καρναβάλια (άλλωστη η αγγλική Σαρακοστή έχει ήδη αρχίσει) είπα να πάω να γιορτάσω με τους Ρώσους.

Τώρα το "γιορτάσω" είναι σχετική έννοια, γιατί όποτε έχω πάει σε ρώσικη γιορτή τα έχω βρει πολύ χλιαρά τα πράγματα. Δεν ξέρω αν είναι έτσι όλοι οι Ρώσοι ή μόνο οι Ρώσοι του Λονδίνου, αλλά έχω να πω ότι είναι πολύ μουρτζούφλικος λαός. Πας σε εκδηλώσεις για την κινέζικη πρωτοχρονιά και ανοίγει η ψυχή σου. Πας σε εκδηλώσεις των Ρώσων και νιώθεις σαν να βρίσκεσαι σε συνέδριο. Αφήστε που όπου και να γίνονται οι εκδηλώσεις τους, σε πλατεία ή σε πάρκο, βάζουν γύρω-γύρω κιγκλιδώματα και σεκιουριτάδες που ελέγχουν τις τσάντες σου πριν μπεις μέσα. Πάλι καλά δηλαδή που δεν μας περνάνε και από ανιχνευτή μετάλλων. Πώς να κάνεις κέφι όταν σε έχουν μαντρωμένο; Ίσως γι' αυτό είναι όλοι σαν κομπάρσοι στο Prison Break.


Τέλος πάντων, ελλείψει εναλλακτικής πήγα στις εκδηλώσεις για την Μασλένιτσα, οι οποίες γίνονται ταυτόχρονα με τις ανάλογες εκδηλώσεις στη Ρωσία. Σα να λέμε, τι Λονδίνο, τι Μόσχα. Αρχικά παρακολούθησα τη γιορτή για τα παιδιά, η οποία γινόταν σε χωριστό χώρο, έξω από το κιγκλίδωμα, και είχε αρκετό κέφι, με τραγούδια, παιχνίδια, κλόουν κι ένα πολύ μακιγιαρισμένο κοριτσάκι που φορούσε φουντωτό φόρεμα και τη γούνα της μαμάς του.


Κεντρικό σημείο της γιορτής ήταν το ομοίωμα της Κυρίας Μασλένιτσας, το οποίο ήταν διακοσμημένο με πολύχρωμες κορδέλες (α λα γαϊντανάκι). Το ομοίωμα αυτό κανονικά το καίνε και μετά θάβουν τις στάχτες στο χιόνι για να πάνε καλά οι σοδειές της χρονιάς. Εδώ βέβαια δεν έχουμε χιόνι, οπότε μάλλον τη γλίτωσε η πολύχρωμη κυρία.


Δείτε ένα βιντεάκι που τράβηξα από την παιδική γιορτή, κατ' αρχήν από την παράσταση των κλόουν και ένα απόσπασμα από το τραγούδι του αποχαιρετισμού. Μου έκανε εντύπωση ότι χρησιμοποιούν τη διχρωμία άσπρο-κόκκινο, που χρησιμοποιείται την ίδια μέρα από τους Βούλγαρους και τους Ρουμάνους στις μαρτενίτσες, αλλά και από εμάς στα βραχιολάκια για να μην μας κάψει ο ήλιος του Μάρτη.



Μετά το τέλος της παιδικής παράστασης, πέρασα τον έλεγχο και μπήκα στον κυρίως χώρο της γιορτής. Εδώ είχαν μια μεγάλη εξέδρα όπου παίζονταν σκετσάκια εναλλάξ με μουσική. Δεν τα παρακολούθησα γιατί ήταν όλα στα ρώσικα και δεν είχα ιδέα τι λέγανε. Προτίμησα να πάω εκεί που είχαν τα φαγητά, έναν χώρο με 4 καντίνες που σέρβιραν ρώσικες σπεσιαλιτέ, και παραπλεύρως καμιά 15αριά τουαλέτες (πρώτη φορά έχω δει τόσες πολλές τουαλέτες σε τόσο μικρή εκδήλωση). Δοκίμασα τσεμπουρέκι, ένα είδος γεμιστής κρέπας με κρέας ή τυρί, που την τηγανίζουν για να κριτσανίσει. Καλή ήταν, αλλά δεν θέλω να φάω και αύριο. Τουαλέτα πάντως δεν χρειάστηκε να πάω (μέχρι στιγμής).


Υπήρχε και ένας (μόνο ένας) πάγκος που πουλούσε μπαμπούσκες, κονκάρδες και μπλουζάκια με σφυροδρέπανα, αλλά δεν με ενθουσίασε τόσο ώστε να τον φωτογραφίσω. Σας βάζω λοιπόν μια φωτογραφία αρχείου.


Τελικά από τους Ουαλούς δεν οργανώθηκε κάποια εκδήλωση. Μάλλον είναι όλοι στις παμπ και πίνουν μπύρες. Το μόνο διαφορετικό που παρατήρησα ήταν ότι έξω από το δημαρχείο κυμάτιζε η ουαλέζικη σημαία δίπλα στη βρετανική.


Η σημαία στα αριστερά είναι η σημαία του δημαρχείου, ένα απλό μπλε πανί που γράφει με κεφαλαία άσπρα γράμματα CITY HALL (ας ελπίσουμε ότι δεν χρειάστηκε να πάνε σε διαφημιστική εταιρία για να τους τη σχεδιάσουν). Στη φωτογραφία φαίνονται επίσης τα κιγκλιδώματα που σας έλεγα και η εξέδρα από το πλάι.

Εδώ τελειώνει η σημερινή ανταπόκριση από το Λονδίνο. Σας στέλνω πολλές ευχές για καλό μήνα και καλά κούλουμα!