Προσοχή στους δρόμους

Την Μ. Τετάρτη ταξίδεψα στην καρμανιόλα (σόρρυ εθνική οδό ήθελα να πω) Κορίνθου-Πατρών, που ο Θεός να την κάνει εθνική οδό, αφού στο μεγαλύτερο μέρος της δεν έχει διαχωριστική νησίδα ανάμεσα στα ρεύματα, το κάθε ρεύμα έχει μόνο μια λωρίδα κυκλοφορίας, δεν υπάρχει φωτισμός, και το οδόστρωμα είναι μέτριας ποιότητας. Λίγο έξω από την Πάτρα, κοντά στα διόδια, πετύχαμε ένα θανατηφόρο ατύχημα και μείναμε σταματημένοι για περίπου μιάμιση ώρα. Το ατύχημα έγινε όταν συγκρούστηκαν ένα τζηπ με κατεύθυνση προς Πάτρα, με δύο ΙΧ που κινούνταν προς Κόρινθο. Το τζηπ μπήκε στο αντίθετο ρεύμα, άγνωστο γιατί, και χτύπησε το πρώτο αυτοκίνητο στο πίσω μέρος, και το δεύτερο, ένα Opel Astra στο οποίο επέβαινε πενταμελής οικογένεια, πλαγιομετωπικά. Το αποτέλεσμα ήταν το τζηπ να πιάσει φωτιά, η οποία έκαψε και το Opel. Ευτυχώς κάποιοι που σταμάτησαν επί τόπου έβγαλαν την οικογένεια από το Opel, τραυματισμένους αλλά ζωντανούς. Τα δύο άτομα που επενέβαιναν στο τζηπ απανθρακώθηκαν.


Φυσικά βγήκαμε όλοι από τα αυτοκίνητά μας και παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις σε πηγαδάκια. Κάποιοι που πήγαν πολύ κοντά στα δύο αυτοκίνητα γύρισαν σοκαρισμένοι από αυτό που είδαν, εγώ προτίμησα να μην πλησιάσω, πάντως είμαι σίγουρη πως οι αστυνομικοί, οι πυροσβέστες, οι νοσοκόμοι και οι υπάλληλοι της Express Service και της Ολυμπίας Οδού που βρέθηκαν εκεί θα θυμούνται το γεγονός για πολύ καιρό ακόμα.

Γιατί σας τα λέω αυτά; Για να σας θυμίσω ότι μέρες που είναι, χρειάζεται ακόμα περισσότερη προσοχή στους δρόμους. Δεν θα πω μην τρέχετε, αλλά ας έχουμε όλοι μας τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά, και τα αντανακλαστικά μας σε ετοιμότητα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις από πού θα έρθει το κακό και πόσο κακό θα είναι. Κάποιες μάνες θα κάνουν μαύρο Πάσχα φέτος, και μια οικογένεια αντί για την εκκλησία πήγε σε νοσοκομείο. Είναι κρίμα, και τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα, αν π.χ. οι επιβάτες των ΙΧ δε φορούσαν ζώνες ασφαλείας.

Παρεμπιπτόντως, αν τύχει και μπλοκαριστείτε πίσω από κάποιο ατύχημα, μόλις δείτε ότι οι μπροστινοί σας σταμάτησαν και έσβησαν τις μηχανές των αυτοκινήτων τους, καλό είναι να κάνετε το ίδιο κι εσείς. Υπήρχαν αυτοκίνητα που κράτησαν τη μηχανή τους αναμμένη για πάνω από μισή ώρα, ενώ στα 300 μέτρα τα δύο αυτοκίνητα καίγονταν σαν λαμπάδα (με εκρήξεις κ.λπ.) και ήταν προφανές ότι είμασταν φρακαρισμένοι για τα καλά. Επίσης καλό είναι να αφήσετε το αυτοκίνητό σας εκεί που είναι - αν δείτε ότι υπάρχει ένα μικρό κενό δυο αυτοκίνητα πιο μπροστά δεν είναι ανάγκη να το καλύψετε, γιατί τα κενά αυτά είναι χρήσιμα στα υπηρεσιακά αυτοκίνητα που θα έρθουν στον τόπο του ατυχήματος και τα οποία κάπου πρέπει να παρκάρουν. Άλλωστε δεν θα κερδίσετε τίποτα αν προχωρήσετε 5 μέτρα, γιατί όταν η αστυνομία δώσει σήμα να φύγουμε, θα φύγουμε όλοι μαζί. Λίγη υπομονή δεν βλάπτει.

Και μιας και μιλάμε για ατυχήματα, όσοι οδηγείτε μηχανή, μην ξεχνάτε ποτέ και για κανέναν λόγο το κράνος σας. Πέρσυ το Πάσχα, ένας φίλος μου έπεσε με 700άρα μηχανή στην Αθήνα. Φορούσε κράνος, γάντια και προστατευτικό μπουφάν, και από τη μέση και πάνω δεν έπαθε τίποτα. Έπαθε όμως συντριπτικό κάταγμα στο ένα πόδι που τον ταλαιπωρεί εδώ και ένα χρόνο με ανεπάλληλες εγχειρήσεις, μολύνσεις, πλαστικές, θεραπείες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Εδώ και σχεδόν 12 μήνες μένει με τους γονείς του και εξαρτάται πλήρως από αυτούς, αφού δεν μπορεί να περπατήσει. Το δε πόδι του είναι άγνωστο ακόμα αν θα επανέλθει εντελώς. Αν δεν φορούσε κράνος όταν έπαθε το ατύχημα, είναι σίγουρο πως δεν θα είχε ζήσει να δει το φετινό Πάσχα.

Όταν πριν λίγες μέρες τον ρώτησα αν θα ξανανέβαινε σε μηχανή χωρίς ειδικές μπότες, μου είπε όχι. Όσο δεν μας έχει συμβεί ατύχημα, νομίζουμε ότι αν μας βρει η κακιά ώρα, οι πιθανότητες είναι ή να πεθάνουμε με τη μία ή να καταλήξουμε με ένα ή και τα δύο πόδια στο γύψο. Η πιθανότητα να μπαινοβγαίνουμε σε νοσοκομεία για μήνες ή χρόνια, δεν μας περνάει καν από το μυαλό. Φυσικά οι πιθανότητες να σου τύχει σοβαρό ατύχημα είναι μικρές, αλλά όπως είπε κάποτε ένας καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο, μπορεί να έχεις 2% πιθανότητα να πάθεις κάτι, αλλά όταν το πάθεις οι συνέπειες δεν είναι 2%, είναι 100%.


Γι' αυτό προσοχή, τα μυαλά στο δρόμο, τα χέρια στο τιμόνι (όχι στο κινητό) και το αλκοόλ με μέτρο έως καθόλου. Το να λέμε μόνο φτου φτου μακριά από μας, δεν είναι λύση. Από όλους αυτούς που τραυματίστηκαν ή σκοτώθηκαν φέτος (και πέρσυ και πρόπερσυ) το Πάσχα, κανένας δεν μπήκε στο αυτοκίνητο σκεφτόμενος ότι θα πάθει ατύχημα στο δρόμο.

Δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω, παρά μόνο καλό Πάσχα να έχουμε και καλή Ανάσταση! Και προσοχή στους δρόμους.