Ένα ιδιαίτερο σπίτι

Κάθε Σεπτέμβριο, διοργανώνεται στο Λονδίνο ένα διήμερο που λέγεται Open House. Στα πλαίσια του προγράμματος αυτού, ανοίγουν τις πόρτες τους 700 περίπου κτήρια που έχουν αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, αλλά δεν είναι προσβάσιμα στο ευρύ κοινό είτε γιατί είναι ιδιωτικές κατοικίες, είτε γιατί χρησιμοποιούνται ως δικαστήρια, θέατρα, σχολεία κ.λπ.


Το κτήριο που είδα την Κυριακή είναι μια μικρή έπαυλη που χτίστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα (περίπου 60 χρόνια πριν τα πρώτα δικά μας νεοκλασικά) και κατοικείται ως σήμερα. Πρόκειται για ένα κατά βάση τετράγωνο κτήριο με δύο ορόφους και ιδιόμορφη διαρρύθμιση. Στο κέντρο έχει τοποθετηθεί το κλιμακοστάσιο και γύρω του μια σειρά κυκλικών (οκτάγωνων για την ακρίβεια) και τετράγωνων δωματίων με πόρτες που οδηγούν από τον ένα χώρο στον άλλο, χωρίς διάδρομο. Το σχεδιάγραμμα που ακολουθεί, είναι η κάτοψη του δεύτερου όροφου του κτηρίου.


Από το ισόγειο είδαμε τα τέσσερα στρογγυλά δωμάτια, δηλαδή το χωλ της εισόδου, την τραπεζαρία, τη βιβλιοθήκη και την κουζίνα. Κατ' αρχήν θαυμάσαμε το κλιμακοστάσιο με τη γυάλινη οροφή.


Η τραπεζαρία είχε μετατραπεί σε χώρο συγκέντρωσης για τις ανάγκες της ξενάγησης. Ενδιαφέρον είχε η τοιχογραφία που απεικονίζει από τη μια μεριά το κεντρικό Λονδίνο και από την άλλη το Greenwich, και σχεδιάστηκε το 1995. Μου άρεσε αυτό το πάντρεμα του παλιού με το σύγχρονο, γιατί είναι μια συνέχεια στο χρόνο που δεν τη βρίσκεις στα μουσεία. Το πιάνο που διακρίνεται λίγο στο κάτω μέρος της πρώτης φωτογραφίας είναι του 1815.


Εδώ βλέπουμε το τρίτο στρογγυλό δωμάτιο που χρησιμοποιείται ως αποθηκευτικός χώρος. Το δωμάτιο έχει χωριστεί στα δύο - το ένα κομμάτι είναι βιβλιοθήκη, ενώ στο πίσω μέρος (στα δεξιά της φωτογραφίας) είναι το πλυσταριό. Η πόρτα στα αριστερά οδηγεί σε μια άλλη αποθηκούλα, που με τη σειρά της οδηγεί στο κλιμακοστάσιο.


Το τέταρτο στρογγυλό δωμάτιο είναι η κουζίνα. Όμορφο δωμάτιο και πολύ μεγάλο. Αυτό που κρέμεται στο κέντρο πάνω από τη νησίδα είναι διακοσμητικό κλουβί.


Εδώ είμαστε στο σαλόνι, που βρίσκεται στον δεύτερο όροφο και αποτελείται από τρία δωμάτια ενωμένα (ένα στρογγυλό και δύο τετράγωνα). Οι καμάρες και οι Ιωνικού ρυθμού κολώνες χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα και είναι γύψινες. Η ζωγραφιστή οροφή είναι μεταγενέστερη, των αρχών του 19ου αιώνα, τότε που ήταν της μόδας η διακόσμηση σε γαλλικό στυλ (ροκοκό).


Εδώ προσπάθησα να κάνω κάτι καλλιτεχνικό με τον καθρέφτη και τον πολυέλαιο. Δεν είμαι σίγουρη ότι το πέτυχα...


Στην επόμενη φωτογραφία βλέπετε πώς ενώνονται τα δωμάτια μεταξύ τους. Παρόμοιο στυλ διαρρύθμισης συναντιέται και στα δικά μας νεοκλασικά (και όχι μόνο) κτήρια.


Σε όλα τα δωμάτια υπάρχουν τζάκια, τα οποία φαντάζομαι ότι δεν χρησιμοποιούνται πια, αφού το σπίτι έχει κεντρική θέρμανση με καλοριφέρ.


Αυτό είναι το κινέζικο υπνοδωμάτιο, που ονομάστηκε έτσι από το κινέζικο μοτίβο της ταπετσαρίας του. Το δωμάτιο αυτό είναι γωνιακό με ενώνεται με δύο στρογγυλά δωμάτια. Το ένα είναι καθιστικό και το άλλο βεστιάριο με μπάνιο.


Αυτό είναι το μπάνιο - στο οποίο μπορείς άνετα να κάνεις και πάρτυ. Στο πάτωμα μοκέτα, στους τοίχους μάρμαρο και ταπετσαρία. Πλακάκι πουθενά.


Από τον δεύτερο όροφο μπορείς να ανεβείς με μια πολύ στενή και στριφογυριστή σκαλίτσα στη σοφίτα, η οποία αποτελείται από πολλά μικρά δωμάτια που δεν τα είδαμε. Είδαμε όμως τη γυάλινη κωνική κορυφή του κλιμακοστασίου, από την οποία κρέμεται μια μεγαλούτσικη καμπάνα. Παλιότερα η έπαυλη περιστοιχιζόταν από κτήμα 25 στρεμμάτων, και η καμπάνα χρησίμευε ως σύστημα συναγερμού σε περίπτωση πυρκαγιάς.


Αυτή είναι η θέα από την κορυφή του κλιμακοστασίου προς το ισόγειο. Προφανώς αν πάσχεις από ακροφοβία, δεν κοιτάς κάτω!


Εδώ είμαστε στην σκεπαστή είσοδο που οδηγεί από το σαλόνι στον κήπο. Οι έξι κολώνες είναι μαρμάρινες αλλά η οροφή είναι ξύλινη.


Από τα 25 στρέμματα του κτήματος, έχουν μείνει τέσσερα. Το κτήμα είναι πολύ περιποιημένο, με γκαζόν, ρυάκι, βρυσούλες, αποθήκες, λαχανόκηπο και αρκετά δέντρα. Έβγαλα κάποιες φωτογραφίες, αλλά επειδή είχε αρχίσει να νυχτώνει και η μηχανούλα μου είναι περιορισμένων δυνατοτήτων, οι φωτογραφίες δεν είναι τόσο καλές. Σας δείχνω την καλύτερη, στην οποία βλέπετε το σπίτι από το πλάι, όπως φαίνεται από τη μέση περίπου του κτήματος.


Ελπίζω να σας άρεσε η ξενάγησή μου. Προσωπικά ενθουσιάστηκα που είχα την ευκαιρία να εξερευνήσω ένα πραγματικό σπίτι και όχι ένα μουσείο. Του χρόνου θα επιδιώξω να δω πολύ περισσότερα κτήρια κατά τη διάρκεια του Open House - και θα πάω προετοιμασμένη, με την καλή μου τη μηχανή.

Στο Flickr υπάρχει ειδικό γκρουπ όπου συγκεντρώνονται οι καλύτερες φωτογραφίες από το Open House. Οι φετινές δεν έχουν δημοσιευτεί ακόμα, αλλά μπορείτε να δείτε τις περσινές εδώ.