Εδώ Αθήνα!

Καλημέρα από την ηλιόλουστη και γιορτινή Αθήνα! Ήρθαμε χθες βράδυ, και το πρώτο πράγμα που έκανα σήμερα το πρωί ήταν να κατέβω στο κέντρο με τις φίλες μου. Πήγαμε στο Μαγεμένο Δάσος που βρίσκεται μέσα στον ανακαινισμένο Εθνικό Κήπο, στην Πλατεία Συντάγματος και στην Ερμού (κλασικά). Δεν ξέρω πότε έγιναν όλες αυτές οι αλλαγές στον Εθνικό Κήπο, πάντως είναι πάααααρα πολύ ωραία. Απορώ γιατί παραπονιέστε ότι δεν έχετε πάρκα. Εγώ το ζήλεψα. Έβγαλα πολλές φωτογραφίες, αλλά δεν προλαβαίνω να τις περάσω στον υπολογιστή. Μπορείτε όμως να δείτε φωτογραφίες της Πέννυς στην Πυξίδα.

Στο Σύνταγμα είχε πολύ κόσμο, αλλά όχι τον απόλυτο χαμό που επικρατούσε όταν είχα κατέβει πριν τα Χριστούγεννα, ίσως γιατί αυτή τη φορά πήγαμε σχετικά νωρίς. Πολλά μπαλόνια, πολλή μουσική, πολλοί Αη-Βασίληδες (με πόνυ και χωρίς), πολλοί κλόουν, λαχειοπώλες, καλλιτέχνες του δρόμου, μουσικοί, ινδιάνοι, όλες οι φυλές της γης. Εκείνο που δεν μου άρεσε ήταν οι υπαίθριοι πωλητές ιμιτασιόν τσαντών σε όλο το μήκος της Ερμού. Ο καλύτερος εμπορικός δρόμος της Αθήνας δεν έχει πλέον να ζηλέψει τίποτα από το Μοναστηράκι! Κρίμα.

Κατά τ' άλλα η ατμόσφαιρα ήταν πολύ γιορτινή, σε αντίθεση με το Λονδίνο που το νταβαντούρι τον γιορτών αρχίζει πλέον να χαλαρώνει και να αντικαθίσταται από την βαβούρα των εκπτώσεων. Μου αρέσει πάρα πολύ να κάνω Χριστούγεννα στην Αγγλία, που όσο να 'ναι τα καταλαβαίνεις πιο έντονα, και μετά να έρχομαι στην Ελλάδα για το Πρωτοχρονιάτικο γλέντι. Είναι σαν διπλή γιορτή :-)

Όσοι είσαστε στην Αθήνα, σας προτρέπω να περάσετε έστω από τον Εθνικό Κήπο, αλλά να πάτε νωρίς, γιατί στις 5 μμ κλείνει. Επίσης, οι λάτρεις του shopping, ξεχάστε την Ερμού και πηγαίνετε μια βόλτα από το Attica (καταπληκτικές βιτρίνες, άνοιξε και το Zonar's) και επίσης δείτε το Public, ένα καινούριο μαγαζί στο Σύνταγμα (δίπλα στα Mac Donald's). Για όσους είσαστε εκτός Αθηνών, θα βάλω σχετικές φωτογραφίες με την πρώτη ευκαιρία. Στο μεταξύ, μπορείτε να δείτε το βιντεάκι που έχω ανεβάσει στο YouTube.


Στο αεροπλάνο αυτή τη φορά δεν είχαμε φοιτητές. Είχαμε όμως ένα μεγάλο γκρουπ Γιαπωνέζων και πολλούς αφηνιασμένους Έλληνες που επέστρεφαν Ελλάδα μετά από επισταμένο σάρωμα των εμπορικών καταστημάτων του Λονδίνου. Μιλάμε πρώτη φορά έχω δει στον ιμάντα των αποσκευών τόσες βαλίτσες με ένδειξη "heavy" (πάνω από 24 κιλά βάρος)! Η δικιά μου ήταν μόλις 11 κιλά, κι αυτά λειψά.

Ανυπομονώ να δω τα βαφτιστήρια μου, τους φίλους μου και τους δικούς μου, να πάμε βόλτες, να ανοίξουμε δώρα, να φάμε μελομακάρονα, να πιούμε πολλούς καφέδες και να περάσουμε καλά. Για λίγες μέρες θα έχω περιορισμένη πρόσβαση στο ίντερνετ, γι' αυτό σας εύχομαι από τώρα καλές γιορτές και καλή πρωτοχρονιά, να περάσετε καλά με τους φίλους σας και τις οικογένειές σας!

Φιλιά πολλά,

Σοφία xxx

Εκπτώσεις!

Τελικά πήγα στην Oxford Street σήμερα, όχι στις 5 το πρωί που άρχιζαν οι εκπτώσεις, αλλά το βράδυ, μετά τη δουλειά. Είχε πάααααρα πολύ κόσμο, πολύ στριμωξίδι, πολλούς ξένους (και αρκετούς Έλληνες) και αποφάσισα ότι δεν είναι για μένα αυτός ο πανικός. Έκανε και πολύ ζέστη - όλη μέρα ήμουν με κοντομάνικο και ζακέτα (έχουμε δει όλες τις εποχές του χρόνου την τελευταία εβδομάδα, σήμερα ήταν η σειρά του καλοκαιριού). Μπήκα σε 2 μαγαζιά, πήρα μερικά πράγματα που ήθελα (DVD και κάτι καλλυντικά) και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια.

Βρήκα και τους 300 στη *μισή τιμή* απ' ό,τι πλήρωσα πριν τα Χριστούγεννα. Αυτά είναι τα κακά των εκπτώσεων!

Με την ευκαιρία έβγαλα μερικές φωτογραφίες, μιας που έχω καιρό να σας δείξω το κέντρο του Λονδίνου. Κατ' αρχήν το πολυκατάστημα Debenhams στην Oxford Street:


Τα αγγελάκια της South Molton Street (ένα από τα οποία κοντεύει να αποκεφαλιστεί):


Το παιχνιδάδικο Hamley's που είχε ζητήσει προ καιρού η Δανάη. Δεν πλησίασα περισσότερο γιατί επικρατούσε χάος τόσο μέσα στο μαγαζί όσο και στο πεζοδρόμιο!


Και τέλος, μια κάπως πανοραμική άποψη της Regent Street με τα "διαδραστικά" (interactive) φώτα:


Αν θέλετε να δείτε πώς αλλάζουν χρώματα οι μπάλες, έχω ανεβάσει ένα βιντεάκι στο YouTube.

Στο σοκολατοποιείο της Godiva δεν πήγα. Όχι επειδή σας λυπήθηκα, απλά ξεχάστηκα!

Τα καλύτερά σας χρόνια

Γύρω στα μέσα Δεκεμβρίου κατέβηκα Ελλάδα για λίγες μέρες. Ταξίδεψα με την βραδυνή πτήση (την πιο φτηνή), η οποία ήταν σαν σχολικό λεωφορείο, καθώς εκείνη την εποχή επέστρεφαν όλα τα φοιτητάκια για διακοπές (το -άκια είναι ηλικιακό, καθώς τα περισσότερα ήταν κάτω των 20 έτσι που τα έκοψα, πρωτοετείς μάλλον αν κρίνω από τις κουβέντες τους).

Στην ουρά για να μπούμε στο αεροπλάνο, ήταν πίσω μου ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, λίγο μεγαλύτερα και λιγότερο ψαρωμένα από τα άλλα, μάλλον μεταπτυχιακοί. Απ' ό,τι κατάλαβα γνωρίζονταν από την Ελλάδα και είχαν συναντηθεί τυχαία στο αεροδρόμιο. Η μεταξύ τους κουβέντα μετά τα προκαταρκτικά ήταν ως εξής:

- Πόσο θα κάτσεις Ελλάδα; (ρωτάει η κοπέλα)

- Μέχρι τις 2 Ιανουαρίου (απαντάει ο νεαρός)

(Πω πω σκέφτομαι εγώ, αυτό θα πει διακοπές!!)

- Πω, πω πίκρα! (απαντάει η κοπέλα)

(Πίκρα; Ποια πίκρα; Τι λένε;)

- Ναι ρε γαμώτο, πρέπει να γυρίσω πίσω νωρίς. Να δω τι θα πρωτοπρολάβω σε 2 εβδομάδες!!

(Ζντουπ - πάρτην κάτω τη Σοφία!)

Δίνουμε τις κάρτες επιβίβασης και τα διαβατήρια, παίρνουμε τα μαγικά χαρτάκια και μπαίνουμε πάλι στην ουρά για επιβίβαση. Το ίδιο ζευγάρι είναι πίσω μου και συνεχίζει την κουβέντα.

- Θα σε περιμένει κανείς στο αεροδρόμιο; (ο νεαρός)

- Θα έρθουν οι φίλοι μου να με πάρουν. Εσένα;

- Θα έρθουν οι γονείς μου, αλλά μάλλον θα έρθουν και οι φίλοι μου. Και δεν ξέρω τι να κάνω ρε γμτ, να πάω με τη μάνα μου ή να πάω με τους φίλους μου για κανένα ποτό;

(Αχ αυτά είναι διλήμματα αγαπητέ μου! Όχι σαν εμένα που είχα έννοια αν θα αξιωθεί ο αδερφός μου να έρθει να με μαζέψει από τον Βενιζέλο ή αν θα είχα πάλι μάχη με τους ταξιτζήδες που επιμένουν να με διπλοχρεώνουν παριστάνοντας ότι είναι φυσιολογικό να σου ζητάνε 50 ευρώ για να σε πάνε μέχρι την Ηλιούπολη).

Την συνέχεια της κουβέντας δεν την άκουσα, γιατί στο σημείο εκείνο μπήκαμε στο αεροπλάνο και χωριστήκαμε. Πάλι καλά δηλαδή...

Καλοί μου φίλοι, όσοι έχετε την τύχη να είσαστε μαθητές ή φοιτητές, έχω να σας πω ένα μυστικό: αυτά είναι όντως τα καλύτερά σας χρόνια. Το ξέρω ότι το έχετε ξανακούσει και δεν το πιστεύετε, αλλά έτσι είναι. Μπορεί να έχετε πίεση, και τρέξιμο, και διαβάσματα, και τσακωμούς με τους γονείς, και να μην έχετε λεφτά, αλλά έχετε ένα άλλο αγαθό: έχετε χρόνο!

Και φίλους που μπορούν να έρθουν να σας πάρουν από το αεροδρόμιο στις 2 το πρωί γιατί δεν δουλεύουν την άλλη μέρα (και ούτε έχουν μωρό στο σπίτι). Και δεν έχετε ούτε οικογένεια να φροντίσετε, ούτε να μαγειρέψετε, ούτε αφεντικό να σας μετράει την άδεια με το σταγονόμετρο. Και μπορείτε να θεωρείτε 2 εβδομάδες διακοπές ως μεγάλο ζόρι, αντί να παρακαλάτε να λείψετε για 5 μέρες.

Γι' αυτό χαρείτε τα χρόνια αυτά όσο μπορείτε. Δεν κρατάνε για πάντα.

Υ.Γ. Στον Βενιζέλο περίμενε τόσος κόσμος στις αφίξεις, που προς στιγμήν νόμιζα ότι είχαμε κάποιο σημαίνον πρόσωπο στην πτήση. Αλλά όχι. Ήταν οι γονείς των πρωτοετών που είχαν έρθει να τους προϋπαντήσουν μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια (αδέρφια, παπούδες, γιαγιάδες, ανήψια κ.λπ.). Είδα μπαλόνια, ανθοδέσμες, γλυκά, φωτογραφικές μηχανές (τύφλα να 'χουν οι παπαράτσι), τεράστια χαμόγελα, μεγάλες αγκαλιές και πολύ πολύ συναίσθημα.

Είδα και τον αδερφό μου. Χωρίς μπαλόνια και λουλούδια, αλλά με αυτοκίνητο :-)

Boxing Day

Στην Βρετανία, η 26η Δεκεμβρίου λέγεται Boxing Day. Το όνομα βγαίνει από την λέξη κουτί (box) γιατί τη μέρα αυτή άνοιγαν τα παγκάρια των εκκλησιών και μοίραζαν τα χρήματα στους φτωχούς (το παγκάρι στα αγγλικά λέγεται alms box). Ακόμα και σήμερα, τα χρήματα που συγκεντρώνονται από την εκκλησία κατά τη διάρκεια της λειτουργίας των Χριστουγέννων δίνονται σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Ο σύγχρονος συμβολισμός της μέρας όμως είναι κάτι διαφορετικό, αφού στις 26 Δεκεμβρίου ξεκινούν οι χειμερινές εκπτώσεις, που είναι οι μεγαλύτερες του χρόνου. Στη Βρετανία γίνονται εκπτώσεις 4 φορές το χρόνο. Οι μεγάλες είναι το χειμώνα και το καλοκαίρι, ενώ υπάρχουν και δύο μικρότερες ενδιάμεσα που λέγονται mid-season sales. Ο Γκρινιάρης πήγε σήμερα στην Oxford Street, τον κεντρικό δρόμο με τα μαγαζιά, και έχει ετοιμάσει ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ με φωτογραφίες για την κατάσταση που επικρατούσε.

Εγώ δεν είμαι τρελή να τρέχω μες τον κόσμο. Ψώνισα μέσω διαδικτύου χθες το βράδυ, καθώς οι εκπτώσεις στο διαδίκτυο ξεκίνησαν τα μεσάνυχτα της 25ης Δεκεμβρίου. Θα πάω όμως και αύριο μετά τη δουλειά μήπως βρω καμιά καλή προσφορά στα αγαπημένα μου μαγαζιά. Wish me luck :-)

Υ.Γ. Πληροφορίες που αναφέρουν ότι η μέρα αυτή πήρε το όνομά της από το μποξ που παίζουν οι πελάτες στα μαγαζιά προκειμένου να φτάσουν πρώτοι στα αντικείμενα του πόθου τους, είναι πέρα για πέρα αναληθείς.

Μόνο για σοκολατομανείς

Την περασμένη εβδομάδα πέρασα από το σοκολατο-μαγαζί της Godiva που σας είχα ξαναδείξει εδώ. Αυτή τη φορά είχαν στη βιτρίνα μια ζαχαροπλάστη που έφτιαχνε gingerbread men. Δεν μπορούσα παρά να απαθανατίσω την σκηνή.



Και για όσους προτιμούν τις κλασικές φωτογραφίες (ή έχουν αργές συνδέσεις):

Εναλλακτικά Χριστούγεννα

Δανείζομαι τον τίτλο για το ποστ αυτό από τον Γκρινιάρη, που έκανε την σχετική ανάρτηση πριν από μένα, γιατί και τα δικά μας Χριστούγεννα φέτος ήταν διαφορετικά - ούτε ελληνικά, ούτε αγγλικά.

Στη Βρετανία τα Χριστούγεννα είναι σπουδαία υπόθεση. Οι οικογένειες μαζεύονται από το πρωί και ο καθένας φέρνει δώρα για όλους τους άλλους, που τα βάζουν κάτω από το δέντρο και τα ανοίγουν όλοι μαζί. Τα παιδιά βάζουν διακοσμητικές κάλτσες στην άκρη των κρεβατιών τους ή δίπλα στο τζάκι, και το πρωί που ξυπνάνε βρίσκουν μέσα μικρά δώρα, σοκολάτες, ξηρούς καρπούς και μανταρίνια. Μετά αρχίζει το ξεφάντωμα με τα μεγάλα δώρα. Ποτέ κανείς δεν ανοίγει δώρο πριν την ώρα του, παρά μόνο το πρωί των Χριστουγέννων. Αν υπολογίστε ότι μαζί με παπούδες, γιαγιάδες, θείους, θείες κ.λπ. μπορεί να έχουν μαζευτεί 8-10 (ή και περισσότερα) άτομα για φαγητό, και ο καθένας έχει πάρει τουλάχιστον ένα δώρο για κάθε άλλον, καταλαβαίνετε τι γίνεται κάτω από δέντρο!

Αφού ανοίξουν τα δώρα, κάθονται στο τραπέζι. Ανοίγουν christmas crackers, διαβάζουν τα ανέκδοτα, φοράνε τα καπέλα και στρώνονται στο φαΐ. Το κλασικό φαγητό είναι γεμιστή γαλοπούλα στον φούρνο, σερβιρισμένη με μίνι λουκάνικα, πατάτες φούρνου, κάθε λογής λαχανικό (κυρίως καρότα, μπρόκολα, λαχανάκια Βρυξελλών και παστινάκια) και σως από φίγγι. Για επιδόρπιο υπάρχει συνήθως ποικιλία τυριών με μπισκότα, Χριστουγεννιάτικη πουτίγκα, ό,τι άλλο έχει φτιάξει ο μάγειρας (2-3 διαφορετικά γλυκά συνήθως) και τέλος mince pies. Όποιος καταφέρει να σηκωθεί από το τραπέζι και να μην πέσει ξερός στο κρεβάτι, πάει στο καθιστικό με ένα ποτήρι πόρτο (επιδόρπιο κρασί) ή Baileys στο χέρι για να δει στην τηλεόραση το χριστουγεννιάτικο μύνημα της βασίλισσας Ελισσάβετ. Αυτό είναι συνήθως ένα σύντομο χριστιανικό μήνυμα βοήθειας προς τον πλησίον και γενικότερα λέει διάφορα ωραία πράγματα για το έθνος. Το μήνυμα μεταδίδεται από τηλεόραση κάθε χρόνο από το 1957, και είναι πλέον από τις βασικές παραδόσεις των Χριστουγέννων. Εγώ συνήθως το χάνω, γιατί με τόσο φαΐ με πιάνει υπνηλία, αλλά φέτος το έβαλαν και στο Youtube, προφανώς για κάποιους σαν κι εμένα ;-)



Στη συνέχεια συνηθίζεται να παίζουν διάφορα επιτραπέζια παιχνίδια (όχι χαρτιά, αλλά Μονόπολυ, Trivial Pursuit, Ζωγραφομαχίες κ.λπ.), να βλέπουν ταινίες στην τηλεόραση και να τρώνε μέχρι σκασμού ξηρούς καρπούς, σοκολατάκια και mince pies. Από αυτή την άποψη τα Χριστούγεννα των Βρετανών μοιάζουν πολύ με τα δικά μας (φαΐ, πολύ φαΐ). Αν ο καιρός είναι καλός, πάνε και καμιά βόλτα, αλλιώς κινούνται από τον καναπέ στην τραπεζαρία και τούμπαλιν.

Όποτε έχουμε παρέα, γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα α λα αγγλικά, αλλά φέτος δεν καταφέραμε να μαζευτούμε και αναγκαστικά γιορτάσαμε σε πολύ στενό οικογενειακό κύκλο και εντελώς εναλλακτικά. Ο καιρός δεν ήταν καλός - πολλή συννεφιά και βροχή από το πρωί - έτσι φτιάξαμε ατμόσφαιρα με πολλά κεριά και απαλή μουσική.


Τον πρώτο καφέ της ημέρας τον ήπια με πολύ Baileys στην χριστουγεννιάτικη κούπα μου.


Με την ευκαιρία να σας δείξω μερικούς Αγιο-βασίληδες ακόμα:



Αφού ανοίξαμε δώρα, φάγαμε ένα περιποιημένο αγγλικό πρωινό, είδαμε τις κλασικές ταινίες στην τηλεόραση (The Snowman, Wallace and Gromit και πολύ Star Trek) και το βράδυ φτιάξαμε ένα εξαιρετικό μοσχάρι στιφάδο μαγειρεμένο με μπύρα Guinness, που το σερβίραμε με πουρέ πατάτας (χειροποίητο παρακαλώ πολύ), καρότα και παστινάκια. Όχι να το παινευτώ, αλλά έγιναν όλα να γλείφεις τα δάχτυλά σου.


Είχαμε και μεγάλη ποικιλία από γλυκά, συγκεκριμένα μελομακάρονα (δια χειρός της μαμάς μου), μελομακάρονα με σοκολάτα (δια χειρός της θείας μου), mince pies, cinnamon stars και fondant fancies (δια χειρός Konditor & Cook). Να κεράσουμε;


Στο τέλος της ημέρας απολαύσαμε ένα ηλιοβασίλεμα φλαμπέ :-)

Και του χρόνου!

Αγγλικά χριστουγεννιάτικα κάλαντα

Ακολουθεί οπτικο-ακουστικό υλικό σχετικό με αυτή την ανάρτηση.

Σημείωση: Οι (περισσότερες) παραφωνίες που ακούγονται στο βίντεο είναι από αυτούς που τραγουδούσαν γύρω μου, όχι από τους έχοντες την εξέδρα.

Enjoy!

Παραμονές Χριστουγέννων

Η παραμονή των Χριστουγέννων είναι περίεργη μέρα στην Αγγλία. Οι περισσότεροι παίρνουν άδεια για να είναι με τις οικογένειές τους, και τα μαγαζιά είναι τίγκα στον κόσμο. Όσοι δεν έχουμε άδεια πάμε στο γραφείο με την ησυχία μας και με σχετική άνεση, και όσο είμαστε εκεί περισσότερο χαζολογάμε παρά δουλεύουμε. Συνήθως αγοράζουμε σοκολάτες, μπισκότα και πατατάκια και τρώμε του σκασμού, άλλοι φέρνουν mince pies και christmas crackers, βάζουμε μουσική ή παίζουμε διάφορα κουίζ για να περάσει η ώρα. Οι Άγγλοι τρελαίνονται για κουίζ κι εγώ ως Ελληνίδα τα πάω ιδιαιτέρως καλά στις δύσκολες ερωτήσεις (χεχε). Χθες απάντησα, μεταξύ άλλων, ποια είναι η πρωτεύουσα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, ποιο είναι το νόμισμα της Βουλγαρίας, ποιος ήταν ο πιο διάσημος μαθητής του Σωκράτη, για ποια χαμένη πόλη μίλησε ο Πλάτωνας και ποιο φρούτο χρησιμοποιείται στο Grand Marnier. Μάντεψα επίσης ποιος είπε την φράση "I'm the president of the Unites States and I'm not going to eat any more broccoli", το οποίο δεν το ήξερα, αλλά λόγω της υπέρτατης βλακείας της μάντεψα (και έπεσα διάνα) ότι την είπε ο George W. Bush. Δεν θυμόμουν όμως ποιος είπε το Cogito Ergo Sum (τσκ τσκ τσκ). Δεν πειράζει, το βρήκε ένας συνάδελφος ;-)

Έτσι αφού διασκεδάσαμε εν ώρα εργασίας, μας έδιωξαν κατά τις 2 (τρεις ώρες νωρίτερα από το κανονικό) κι βρήκα ευκαιρία να πάω στα μαγαζιά για τα τελευταία ψώνια. Καλά, δεν μπορώ να σας περιγράψω τι γινόταν! Κόσμος παντού σε κατάσταση αλλοφροσύνης και πολλά πολλά παιδάκια. Αφού δεν τσαλαπάτησα κανένα μέσα στο στριμωξίδι πάλι καλά! Άκουσα ότι στο μεγάλο σούπερ μάρκετ της περιοχής, μία ώρα πριν κλείσει είχε σημειωθεί το αδιαχώρητο, κυριολεκτικά όμως: είχε τόσο κόσμο που έκλεισαν τις πόρτες και δεν άφηναν άλλους πελάτες να μπουν μέσα. Ευτυχώς εγώ πήγα σε ένα από τα μικρά σούπερ μάρκετ αφού έτσι κι αλλιώς δεν πήρα πολλά πράγματα: κάτι γιαουρτάκια, περιοδικά, Baileys με γεύση καραμέλα και μια μαρμελάδα κεράσι. Ήδη πολλά ράφια είχαν αδειάσει. Ούτε επιστράτευση να είχαμε (φτου φτου μακριά από εμάς).

Στις 4 μμ που έφυγα από το εμπορικό κέντρο, τα μαγαζιά έκλειναν, άκουγες παντού Merry Christmas καθώς οι μαγαζάτορες και οι πωλητές αποχαιρετούσαν τους τελευταίους πελάτες, και γενικά η ατμόσφαιρα ήταν πολύ χαρμόσυνη αλλά και βιαστική. Να πάνε όλοι στα σπίτια τους, να αρχίσουν τις ετοιμασίες. Έρχονται Χριστούγεννα! Στο μεταξύ τα μαγαζιά ετοιμάζονταν για τις εκπτώσεις που θα αρχίσουν στις 26 ή 27 Δεκεμβρίου με πολύ μεγάλες (απ' ό,τι λένε) μειώσεις των τιμών, μιας και η αγορά δεν πήγε καλά την περίοδο πριν τα Χριστούγεννα. Οι εκπτώσεις αυτές είναι οι μεγαλύτερες του χρόνου και τα μαγαζιά ανοίγουν από νωρίς (6-7 το πρωί) ενώ πολύς κόσμος στήνεται στην ουρά 1-2 ώρες πριν για να προλάβει τις καλύτερες ευκαιρίες. Μερικοί μάλιστα παίρνουν υπνόσακους και κοιμούνται έξω από το αγαπημένο τους μαγαζί προκειμένουν να μπουν μέσα πρώτοι. Ή είσαι σοβαρός καταναλωτής ή δεν είσαι ;-)


Ακόμα όμως είναι παραμονή Χριστουγέννων, οι εκπτώσεις αργούν και η ώρα αυτή, που κλείνουν τα μαγαζιά και πάνε όλοι σπίτια τους, έχει μια περίεργη ποιότητα. Σα να κλείνει ένας διακόπτης και μέσα σε μια στιγμή περνάμε από την υπερ-καταναλωτική βαβούρα στην οικογενειακή... χμμμ ηρεμία θα έλεγα, αλλά υποθέτω ότι για όσους έχουν παιδιά ή πολλούς συγγενείς στο σπίτι, η βαβούρα συνεχίζεται και αφού κλείσουν τα μαγαζιά. Τέλος πάντων, εμείς δεν είχαμε ούτε το ένα, ούτε το άλλο, οπότε περάσαμε πολύ ήρεμα το βράδυ. Συνήθως τέτοια μέρα στολίζουμε το σπίτι, αλλά αφού ήταν ήδη έτοιμο, το ρίξαμε στο Star Trek (είχε αφιέρωμα η τηλεόραση) και στον ύπνο.

Στις 11 το βράδυ πήγαμε εκκλησία στην Αγγλικανική της γειτονιάς μας. Η λειτουργία στην Αγγλικανική εκκλησία είναι τελείως διαφορετική από την ορθόδοξη. Κατ' αρχήν στην ενορία μας έχουμε γυναίκα-ιερέα, και χθες έτυχε όλοι οι βοηθοί ιερείς να είναι γυναίκες, οπότε από αυτή την άποψη ήταν διαφορετικά. Οι αγγλικανικές εκκλησίες μέσα είναι πολύ λιτές, με βιτρό στα παράθυρα, αλλά χωρίς πολλές εικόνογραφίες, αγάλματα κ.λπ. Αλλά η βασική διαφορά είναι ότι η λειτουργία γίνεται σε απλή γλώσσα, με συμμετοχή του κόσμου, που παρακολουθεί καθιστός χωρίς να χαζεύει, να πιάνει κουβέντα με τον διπλανό κ.λπ.

Στην αρχή όταν μπαίνεις στην εκκλησία σου δίνουν ένα φυλλάδιο που γράφει όλη τη λειτουργία, εκτός από το κύρηγμα του ιερέα, και ένα βιβλίο με ύμνους. Ψάλτες δεν έχει, αλλά όλοι οι πιστοί μαζί σηκώνονται όρθιοι και ψέλνουν τους ύμνους, όπως όλοι μαζί διαβάζουν το Πάτερ Ημών και όλες τις προσευχές. Στο φυλλάδιο της λειτουργίας, τα έντονα γράμματα (bold) υποδεικνύουν τα σημεία που μιλάνε οι πιστοί.


Στις Αγγλικανικές εκκλησίες δεν υπάρχει τέμπλο, και η Θεία Κοινωνία ετοιμάζεται μπροστά σε όλους, δηλαδή βλέπεις την ιερέα όταν ευλογεί το ψωμί και το κρασί. Όσοι θέλουν να κοινωνήσουν σηκώνονται με τη σειρά, παίρνουν πρώτα ψωμί και μετά πίνουν μια γουλιά κρασί από ένα μεγάλο ασημένιο ποτήρι. Οι Αγγλικανοί ιερείς καλούν όλους τους Χριστιανούς να κοινωνήσουν, ανεξάρτητα από το δόγμα, και όσοι δεν είναι σίγουροι αν θέλουν να κοινωνήσουν μπορούν να σηκωθούν κρατώντας το φυλλάδιο με τη λειτουργία στο χέρι (για να ξεχωρίζουν) και αντί να τους δώσουν ψωμάκι, τους διαβάζουν μια ειδική ευχή.

Σε κάποιο σημείο της λειτουργίας, σηκωνόμαστε όλοι και "δίνουμε ένα σήμα αγάπης" στους διπλανούς μας, δηλαδή τους χαιρετάμε λέγοντάς τους "peace be with you". Στο τέλος της λειτουργίας τραγουδάμε ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Με την παλιά ιερέα που είχαμε (μια τρελή Αμερικανίδα) τραγουδούσαμε το We Wish You a Merry Christmas, ενώ η καινούρια είναι πιο παραδοσιακή και μας έβαλε να πούμε ένα που λέγεται The Virgin Mary had a baby boy. Στο τέλος της λειτουργίας πρόσφερε γλυκά (φυσικά mince pies), τσάι και χυμούς, και μας ευχήθηκε στον καθένα προσωπικά Καλά Χριστούγεννα.

Το καλύτερο απ' όλα (εκτός από τους ύμνους και τα mince pies) ήταν το κύρηγμα, το οποίο είχε σαν κεντρικό θέμα την ελπίδα. Ξεκίνησε λέγοντας πώς όταν πάμε στην εκκλησία πάμε επειδή ελπίζουμε σε κάτι. Όμως ο Θεός δεν εκπληρώνει απλά τις επιθυμίες μας αλλά μας δίνει τη φώτιση και τη δύναμη να τις εκπληρώσουμε μόνοι μας, και κυρίως να βρούμε τρόπους να τις εκπληρώσουμε που να μας είναι προσιτοί. Δηλαδή να μην κοιτάμε μακριά αλλά δίπλα μας, όπως στην ιστορία της γεννήσεως του Χριστού, που σε μια απέραντη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το σημαντικό γεγονός συνέβη στη μικρή πόλη της Βηθλεέμ, εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Σαν παράδειγμα έδωσε την προστασία του περιβάλλοντος, που είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα, και χρειάζεται όχι μόνο τα μεγάλα συνέδρια με τους αρχηγούς των κρατών, αλλά και την προσωπική μας συνδρομή. Βλέπετε η ενορία μας συνεργάζεται με ένα σχολείο και με μια περιβαλλοντική ομάδα για τον καθαρισμό των πάρκων της περιοχής, κάνοντας τα λόγια πράξη.

Να δεις τι δεν μου θυμίζει αυτό το σκηνικό... τι δεν μου θυμίζει...

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, αφού τελείωσε η λειτουργία, γυρίσαμε σπίτι και φάγαμε σούπα που είχαμε ετοιμάσει από πριν. Αυτό δεν είναι μέρος της παράδοσης, αλλά δικιά μου έμπνευση επειδή χθες είχε πολύ κρύο. Πάντως πρέπει να ομολογήσω ότι το σκηνικό θύμιζε *λίγο* Πάσχα ;-)

It's Christmas party time!

Ένας από τους λόγους που έτρεχα και δεν προλάβαινα την περίοδο πριν τα Χριστούγεννα είναι ότι μαζί με τις δουλειές και τα ταξίδια είχα και τα γλέντια. Και αναφέρομαι στα χριστουγεννιάτικα γλέντια που οργανώνονται τέτοια εποχή. Όπως στην Ελλάδα έχουμε πρωτοχρονιάτικες χοροεσπερίδες για την κοπή της βασιλόπιτας, έτσι στη Βρετανία έχουμε χριστουγεννιάτικους χορούς, πάρτυ και δείπνα.

Και δεν είναι μόνο οι σύλλογοι. Βασικά αν έχεις παραπάνω από 1 φίλο και παραπάνω από 1 συνάδελφο, είναι σίγουρο πως θα έχεις τουλάχιστον 2 πάρτυ να πας. Αν όχι πάρτυ, τουλάχιστον Christmas drinks - μια ευκαιρία να βρεθείς με φίλους και γνωστούς πριν τα Χριστούγεννα, να πιείτε, να τα πείτε, ενδεχομένως να ανταλλάξετε δώρα και να ευχηθείτε ο ένας στον άλλο από κοντά Καλά Χριστούγεννα. Η περίοδος των χριστουγεννιάτικων μαζώξεων ξεκινάει από τα τέλη Νοεμβρίου και συνεχίζεται μέχρι περίπου τις 20 Δεκεμβρίου. Μετά είναι όλοι απασχολημένοι με τις ετοιμασίες της τελευταίας στιγμής. Ειδικά μεταξύ 5 και 15 Δεκεμβρίου γίνεται πανικός. Εγώ που αυτά δεν τα πολυκυνηγάω, εκείνες τις δέκα μέρες είχα 6 προσκλήσεις! Άλλοι βγαίνουν κάθε βράδυ.

Η πιο αξιόλογη πρόσκληση ήταν από τη δουλειά του ετέρου ημίσεως. Βραδυνή χοροεσπερίδα, με πολύ φαγητό, λαχειοφόρο αγορά και χορό μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Φυσικά σας έχω ετοιμάσει αναλυτικό φωτορεπορτάζ.

Ο χορός ήταν Πέμπτη βράδυ, κατά τις 8 μμ. Γυρίσαμε σπίτι από τη δουλειά, βάλαμε τα καλά μας και βουρ για το κέντρο. Αφού ήπιαμε ένα ποτό για το καλωσόρισμα, καθίσαμε για το δείπνο. Τα τραπέζια ήταν έτοιμα και στολισμένα, και στη θέση του καθένα υπήρχε ένα Christmas cracker (αυτό που είναι σαν καραμέλα), μια καραμούζα και ένα αποκριάτικο καπελάκι. Το δικό μου ήταν φέσι τούρκικο (τσκ τσκ τσκ), αλλά το άλλαξα με το αυτό το κινέζικο με το ροζ φτερό που φαίνεται στην πρώτη εικόνα.

Το μενού ήταν πλούσιο και περιλάμβανε τις παραδοσιακές επιλογές (σολωμό για ορεκτικό, γαλοπούλα για το κύριο πιάτο και χριστουγεννιάτικη πουτίγκα για επιδόρπιο), αλλά και αρκετά εναλλακτικά πιάτα.


Για πρώτο πιάτο πήρα σολωμό αλλά η φωτογραφία δεν βγήκε καλή, οπότε δείτε την πάπια με πορτοκάλι και καρύδια που έφαγε ο απέναντί μου. Το ροζ είναι το cranberry dressing. Cranberry είναι ένα είδος μούρου, που στα ελληνικά λέγεται φίγγι. Τουλάχιστον έτσι λέει το λεξικό του in.gr, το οποίο όμως μεταφράζει λάθος το dressing (το λέει γέμιση, ενώ είναι η σάλτσα, ή επί το ελληνικότερον, το ντρέσινγκ).

Μετά το ορεκτικό ανοίξαμε τα crackers, αυτές τις υπερμεγέθεις "καραμέλες". Για να τα ανοίξουμε δεν τα ξετυλίγουμε, αλλά τα πιάνουμε ανά δύο, ένας από τη μια μεριά και ένας από την άλλη, και τα τραβάμε μέχρι να ακουστεί ένα μικρό μπαμ. Mέσα στο κάθε cracker υπάρχει ένα χάρτινο καπελάκι σαν στέμμα, ένα μικρό δωράκι (συνήθως κάτι φτηνό και πλαστικό) και ένα χαρτάκι με ένα ανέκδοτο-γρίφο.

Αφού φορέσουμε τα καπέλα, διαβάζουμε με τη σειρά τα ανέκδοτα και προσπαθούμε να μαντέψουμε τις απαντήσεις. Όσο πιο φτηνά είναι τα cracker, τόσο πιο χαζά είναι τα ανέκδοτα. Τα συγκεκριμένα ήταν πολύ φτηνά, γι' αυτό διαβάστε καλύτερα μερικά πιο ευπρεπή ανέκδροτα για να πάρετε μια ιδέα:

What has 22 legs and 2 wings but can't fly?
A football team

What did baby corn say to mummy corn?
Where's popcorn?

Why was the Egyptian boy confused?
Because his daddy was a mummy (χαχαχα)

Για κύριο πιάτο πήραμε την κλασική χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα με λαχανικά, πατάτες φούρνου (μμμμμ), λουκανικάκια με μπέικον και σάλτσα από φίγγι (cranberry sauce).

Το επιδόρπιο ήταν το σοκολατένιο δάκρυ (chocolate teardrop). Δεν υπήρχε επιλογή γιατί τους είχαν τελειώσει οι πουτίγκες. Όχι ότι εγώ προσωπικά θα έτρωγα πουτίγκα, αλλά λέμε τώρα...

Στο τέλος, μαζί με τον καφέ, μας έφεραν mince pies. Δεν πρόκειται για πίτες με κιμά, αλλά για παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο γλυκό, που γίνεται με ζύμη γεμισμένη με ψιλοκομμένα φρούτα και ξηρούς καρπούς. Είναι κατά κάποιον τρόπο το αντίστοιχο του δικού μας μελομακάρονου.

Μετά το φαγητό ακολούθησε λαχειοφόρος αγορά (στην οποία δεν κέρδισα τίποτα) και γλέντι με χορό και κάποια... μικροατυχήματα.

Αυτός, φίλοι μου, είναι ο λόγος που τα τραπεζομάντηλα στα εστιατόρια είναι πάντα λευκά ;-)

Καλά Χριστούγεννα!

Το περασμένο Σαββατοκύριακο ήμουν στη Γερμανία για μια γρήγορη βόλτα στα χριστουγεννιάτικα παζάρια της Κολωνίας. Επέστρεψα αργά χθες το βράδυ, ευτυχώς χωρίς ιδιαίτερη ταλαιπωρία από την ομίχλη, καθότι ταξίδεψα με τρένο και όχι με αεροπλάνο (φιουυυυυ). Μπαίνοντας στο σπίτι με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη, αφού το βρήκα στολισμένο! Έτσι μπορώ πλέον να ανταποκριθώ στην πρόσκληση της Δανάης να σας δείξω την χριστουγεννιάτική μας διακόσμηση - με ένα μεγάλο ευχαριστώ στο έτερο ήμισυ που ανέλαβε για μια ακόμα φορά καθήκοντα διακοσμητή.

Το αγαπημένο μου στολίδι είναι αυτός ο μικρός ξύλινος κλόουν-μαριονέτα, που τον έχω αγοράσει στη Γερμανία. Δεν του φαίνεται, αλλά κουνάει χέρια και πόδια όταν τραβήξεις την κόκκινη κλωστή. Έχω τρέλα με τους κλόουν. Παλιά είχα μεγάλη συλλογή, που την άφησα στο πατρικό μου, αλλά συνεχίζω ακόμα να προσθέτω καινούριους όποτε μπορώ.

Έχω τρέλα και με τους Αγιο-βασίληδες. Αυτός είναι ο αγαπημένος μου, γιατί είναι στρουμπουλός και πολύ γλυκούλης.

Αυτός ο Αγιο-βασίλης είναι από ένα γερμανικό παιχνίδι που λέγεται Räuchermänn (άντρας που καπνίζει). Είναι ξύλινος και ανοίγει στα δύο, κάπως σαν ρώσικη κούκλα. Στο σημείο εκείνο υπάρχει ένα μεταλικό πιατάκι όπου βάζεις ένα μικρό κομμάτι αρωματικό λιβάνι και το ανάβεις. Ο καπνός που παράγεται βγαίνει από το στόμα του και αρωματίζει το σπίτι.

Αυτή είναι η φάτνη μας. Πίσω από τις φιγούρες υπάρχει θέση για ρεσώ. Για προφανείς λόγους, δεν τη βάζουμε κάτω από το δέντρο.

Και τέλος, οι χριστουγεννιάτικες κάρτες στην βιβλιοθήκη. Στην Αγγλία παίρνουμε και στέλνουμε πάρα πολλές κάρτες. Αυτές είναι μόνο οι μισές από τις φετινές.

Πετάω με τη σειρά μου το μπαλάκι σε όποιον δεν έχει παίξει ακόμα, και έχει όρεξη να μας μεταφέρει με μερικές φωτογραφίες στο σπίτι του. Στο μεταξύ πάω να ρίξω έναν υπνάκο, γιατί 11-12 το βράδυ θα πάμε να παρακολουθήσουμε τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία στην εκκλησία, και ποιος αντέχει μέχρι τότε.

Αν διαβάζει κανείς τέτοια μέρα, σας εύχομαι Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές να έχετε!

Άλλο ένα έλατο

Επειδή τελευταία βλέπουμε όλο Λονδίνο και Θεσσαλονίκη, ας πάρουμε μια ανάσα με λίγη Αθηναϊκή γκλαμουριά. Κατάφωτο έλατο με φόντο τη Βουλή, δυνατή μουσική, πολλά μπαλόνια, πολύς κόσμος, πάρα πολλά φωτάκια στα γύρω δέντρα. Ένα κανονικό πανηγύρι.


Αυτή την εποχή τρέχω *πάρα πολύ* με δουλειά, γλέντια και ταξίδια. Μέχρι κι από την Αθήνα πέρασα στα πεταχτά. Φόρτσα σε όλα κι όσα προλάβουμε. Εκείνο που δεν προλαβαίνω είναι να ασχοληθώ με το ιστολόγιο. Έχω ένα σωρό φωτογραφίες και ιδέες για ποστ, και δεν έχω χρόνο να κάτσω να γράψω. Για τον ίδιο λόγο έχω χαθεί κι από τα ιστολόγιά σας. Δεν έχω στολίσει το σπίτι, δεν έχω ευκαιρήσει να συμμετάσχω σε μπλογκοπαίχνιδα, είμαι εκτός.

Από τις 24 Δεκεμβρίου και μετά θα ηρεμήσουν τα πράγματα. Oνειρεύομαι τις μέρες που θα έχω χρόνο να κάνω 3 ποστ την ημέρα. Ως τότε, κάνω απλά υπομονή.

Η φάτνη με τα ζώα

Τέτοια εποχή στην κεντρική πλατεία του Λονδίνου, την Trafalgar Square, κάτω από το 20μετρο έλατο με τα άσπρα φωτάκια, μαζεύονται κάθε βράδυ ομάδες τραγουδιστών και χορωδίες και τραγουδάνε χριστουγεννιάτικα κάλαντα και ύμνους με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Γύρω τους μαζεύεται κόσμος που τραγουδάει μαζί τους.

Είναι μια πολύ όμορφη παράδοση, ίσως η πιο όμορφη από όλες των Χριστουγέννων. Η ατμόσφαιρα πάνω στη σκοτεινή πλατεία είναι ταυτόχρονα χαρμόσυνη και κατανυχτική, ο κόσμος τραγουδάει με μπρίο και πραγματικά καταλαβαίνεις ότι έρχονται Χριστούγεννα. Οι φωτογραφίες είναι από την περασμένη εβδομάδα, που είχα πάει κι εγώ να τραγουδήσω. Το κάνω κάθε χρόνο, και πάντα συγκινούμαι όταν πάω. Είναι μια άλλη αίσθηση, να στέκεσαι ανάμεσα σε 50-100 άγνωστους ανθρώπους μέσα στο κρύο και το μισοσκόταδο και να τραγουδάς ύμνους για την γέννηση του Χριστού. Δεν λέω, καλή η αγορά και τα φωτάκια, αλλά το νόημα των Χριστουγέννων είναι αλλού.


Όσο ήμουν στην πλατεία πέρασα να δω και την φάτνη μας και γέλασα πάρα πολύ όταν θυμήθηκα το σχόλιο της Δανάης σε προηγούμενη ανάρτηση, ότι το δέντρο μας της φάνηκε φτωχικό. Για τη φάτνη μας τι έχεις να πεις Δανάη; Χεχε ;-)


Την έχει σχεδιάσει ο γιαπωνέζος γλύπτης Tomoaki Suzuki που σήμα κατατεθέν του είναι οι ξυλόγλυπτες φιγούρες, και αντικατέστησε την πιο παραδοσιακή φάτνη που είχαμε πριν και καταστράφηκε το 2003 κατά τη διάρκεια των μεθυσμένων πανηγυρισμών για την κατάκτηση του Παγκόσμιου Κυπέλου στο rugby από την εθνική ομάδα της Αγγλίας.


Είτε είναι του γούστου σας, είτε όχι, πρέπει να παραδεχτείτε ότι είναι σίγουρα διαφορετική :-)