Γενεύη-Αβινιόν

Μετά από σύντομο διάλειμμα (γκουχ, γκουχ... 2 μηνών) επιστρέφουμε στη νότια Γαλλία. Για όσους βαριούνται να διαβάσουν τα προηγούμενα, σας θυμίζω ότι είμαστε στην τρίτη μέρα της πενθήμερης περιπλάνησης στη Γαλλία και μέχρι στιγμής έχουμε διανυκτερεύσει στο Παρίσι, τη Λυών και τη Γενεύη.

Κυριακή 5 Αυγούστου αφήσαμε τη Γενεύη να σιγοβράζει στη μεσημεριανή ζέστη και βρήκαμε καταφύγιο στο κλιματιζόμενο εσωτερικό του τρένου που μας πήγε στην Αβινιόν σε 3 ώρες και 6 λεπτά (ακριβώς). Η διαδρομή πανέμορφη και λίγο το χάζεμα από το παράθυρο, λίγο η κουβέντα, ούτε καταλάβαμε πότε πέρασε η ώρα. Φτάσαμε στην Αβινιόν λίγο πριν τις 5 το απόγευμα, και βγαίνοντας από τον σταθμό κοντέψαμε να πάθουμε σοκ από το κύμα ζέστης που μας χτύπησε. Την θυμάμαι πολύ έντονα εκείνη τη στιγμή: μπλε (καταμπλέ) ουρανός, ήλιος να πέφτει σχεδόν κάθετα, η θερμοκρασία στους 35 βαθμούς και βάλε, ελιόδεντρα τριγύρω και πολλά πολλά τζιτζίκια. Από τον σταθμό έπρεπε να πάρουμε λεωφορείο για το κέντρο της πόλης και στα 3 λεπτά που περπατήσαμε καταλιακού για να πάμε στην στάση, κυριολεκτικά λιώσαμε. Είχαμε επιτέλους φτάσει στον μεσογειακό νότο :-)

Η Αβινιόν είναι μια μικρή πόλη περίπου 90.000 κατοίκων στο σταυροδρόμι μεταξύ Προβηγκίας και Λανγκεντόκ, δύο επαρχιών της νότιας Γαλλίας. Είναι χτισμένη μέσα σε κάστρο, στην αριστερή όχθη του Ροδανού ποταμού και είναι κυρίως γνωστή ως έδρα των 7 Καθολικών Παπών γαλλικής καταγωγής την περίοδο 1309-1377, μια περίοδο που η Καθολική Εκκλησία αποκαλεί Εξορία της Αβινιόν. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής ανεγέρθηκαν τα τείχη και ένα συγκρότημα πολυτελών ανακτόρων για τους Πάπες. Επίσης σταδιακά αυξήθηκε ο πληθυσμός της πόλης, καθώς πολλοί καλλιτέχνες και άνθρωποι των γραμμάτων ακολούθησαν τους Πάπες, δίνοντας στην Αβινιόν έντονο κοσμοπολίτικο χαρακτήρα.

Στις μέρες μας προφανώς η έδρα του Πάπα είναι πλέον στο Βατικανό, αλλά η Αβινιόν παραμένει μια πόλη-κόσμημα στην καρδιά του γαλλικού νότου. Τα κάστρα, τα στενά δρομάκια, η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική, οι πλακόστρωτες πλατείες, οι γραφικές γειτονιές της, καθώς και η εγγύτητά της προς τα μεσογειακά παράλια της Γαλλίας σε συνδιασμό με εξαιρετικές σιδηροδρομικές διασυνδέσεις (απέχει λιγότερο από 3 ώρες με ταχεία από το Παρίσι και το καλοκαίρι υπάρχει τρένο κατευθείαν από το Λονδίνο που κάνει τη διαδρομή σε έξι ώρες) την κάνουν πολύ δημοφιλή σε Γάλλους και Άγγλους τουρίστες.

Η ατμόσφαιρα της πόλης ήταν όντως πολύ καλοκαιρινή και είχες έντονη την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε παραθαλάσσιο θέρετρο, παρόλο που η θάλασσα είναι αρκετά μακριά. Είδαμε τουρίστες, ζωγράφους που πουλούσαν τα έργα τους στους δρόμους, πλανόδιους μουσικούς και χορευτές, παιδιά με μπαλόνια στο χέρι, πολλά παγωτατζίδικα, και το κυριότερο, τραπεζάκια έξω. Την καλύτερη στιγμή του ταξιδιού την ζήσαμε εκεί, στην Place de l'Horloge, κατά τις 10 η ώρα βράδυ Κυριακής, καθισμένες σε ένα από τα πολλά εστιατόρια, με τα τζιτζίκια να τραγουδάνε, τα φωτισμένα αλογάκια του λούνα παρκ να γυρίζουν γύρω-γύρω και έναν πλανόδιο να κάνει κόλπα με φωτιές μπροστά σε μια παρέα παιδιών που τον κοιτούσαν σαστισμένα. Τη στιγμή εκείνη πραγματικά νιώσαμε ότι κάναμε καλοκαιρινές διακοπές.

Χαρακτηριστική αρχιτεκτονική της Αβινιόν.


Το Παπικό Ανάκτορο, το μεγαλύτερο γοτθικό παλάτι της Ευρώπης.


Σήμα κατατεθέν την πόλης είναι η γέφυρα Σεν Μπενεζέ, γνωστή από το τραγουδάκι Sur le pont d'Avignon, L'on y danse, l'on y danse, το οποίο εγώ προσωπικά αγνοούσα τελείως, το ξέρουν όμως πολλοί Γάλλοι και ξένοι γαλλόφωνοι και γαλλομαθείς, με αποτέλεσμα η ουρά των επισκεπτών να είναι τεράστια. Εμείς την είδαμε μόνο από μακριά. Η γέφυρα καταστράφηκε τον 17ο αιώνα, όταν τα ορμητικά νερά του Ροδανού γκρέμισαν το μεγαλύτερο μέρος της.


Το Δημαρχείο και το Θέατρο.


Στενά δρομάκια, ψηλά κτήρια και γοτθική αρχιτεκτονική.


Place de l'Horloge. Η φωτογραφία αυτή αποτυπώνει ακριβώς την τουριστική ατμόσφαιρα της πόλης.


Συνεχίζεται...