Sprechen Sie Deutsch?

Σήμερα ξεκίνησα μαθήματα γερμανικών. Είμαι τρελή, το ξέρω. Δεν μου φτάνουν όλα τα τρεξίματα με την δουλειά, θέλω και ξένες γλώσσες. Είναι ωραία φάση όμως. Όχι οι ξένες γλώσσες ειδικά, αλλά να μαθαίνεις καινούρια πράγματα. Να μπαίνεις στη θέση του μαθητή. Να χρησιμοποιείς και πάλι τον εγκέφαλο, που κάνοντας τα ίδια πράγματα κάθε μέρα στη δουλειά, κάπου αρχίζει να κολλάει. Επιπλέον υπολογίζω τα γερμανικά να μου φανούν χρήσιμα αν πάω κανένα ταξιδάκι στη Γερμανία κατά τα Χριστούγεννα. Γιατί βλέπετε όταν ήμουν πιο μικρή και μάθαινα ξένες γλώσσες δεν είχα σκεφτεί τις Χριστουγεννιάτικες αγορές της Γερμανίας, κι έτσι είχα προτιμήσει να κάνω ιταλικά αντί για γερμανικά. Τα οποία ιταλικά τα έχω χρησιμοποιήσει τρεις φορές όλες κι όλες (δεν μετράνε οι φορές που τραγούδησα τα "παπάκια" στις σχολικές ντίσκο). Ακόμα και στις παρέες στάθηκα άτυχη. Τρεις Ιταλίδες φίλες έχω, η μία είναι παντρεμένη με Γερμανό (νατη πάλι η Γερμανία στη μέση), η άλλη είναι στην Αγγλία σχεδόν 20 χρόνια και ενδεχομένως μιλάει ιταλικά χειρότερα από εμένα, και η τρίτη μιλάει τα ελληνικά φαρσί. Η μόνη μου ελπίδα είναι κάποια στιγμή να με φέρει ο δρόμος στην Ιταλία, για να βγάλω το άχτι μου!

Σήμερα λοιπόν ήταν το πρώτο μάθημα των γερμανικών. Εδώ δεν υπάρχουν φροντιστήρια, οπότε το κενό στο χώρο της εκμάθησης ξένων γλωσσών για τους ενήλικες καλύπτουν διάφορα πανεπιστήμια που οργανώνουν τμήματα γλωσσών τα απογεύματα, με το αζημείωτο φυσικά. Είναι άλλη αίσθηση να μπαίνεις στο κτήριο του πανεπιστημίου κουστουμαρισμένη (κατευθείαν από το γραφείο) και όλοι γύρω σου να είναι τουλάχιστον 10 χρόνια μικρότεροι και ντυμένοι με τζηνάκια και αθλητικά παπούτσια. Σαν την αλεπού στο παζάρι ένα πράγμα. Αλλά θα το ξεπεράσουμε, πού θα πάει.

Στην τάξη είμαστε 12 άτομα, και μοιάζουμε με συγκέντρωση του ΟΗΕ: Μια Γαλλίδα, ένας Ιταλός, μια Αμερικανίδα, μια Καναδέζα, ένας Ινδός, ένας Ισπανός, ένας Νοτιοαφρικάνος, εγώ και τέσσερις Αγγλίδες. Την καθηγήτρια την λένε Birgit (αγνώστων λοιπών στοιχείων). Μιλάει αγγλικά με έντονη προφορά, το οποίο, λέει, είναι πολύ καλό για μας, γιατί σημαίνει ότι θα μάθουμε γερμανικά με σωστή προφορά. Βεβαίως δεν πρόκειται ποτέ να μάθουμε σωστή γραμματική, γιατί είτε μας την εξηγήσει στα γερμανικά είτε στα αγγλικά, το ίδιο θα καταλάβουμε, δηλαδή nichts. Δε νομίζω πως είναι τυχαίο ότι μια από τις πρώτες φράσεις που μας έμαθε είναι το ich verstehe nichts (δεν καταλαβαίνω τίποτα). Εγώ να δεις.

Στην διδασκαλία χρησιμοποιεί μια μέθοδο πολύ δημοφιλή εδώ στη Βρετανία, η οποία ονομάζεται επικοινωνιακή. Το οποίο σημαίνει ότι αντί να σου δίνουν ένα κείμενο να διαβάσεις, να σου εξηγούν πρώτα το λεξιλόγιο, μετά τη γραμματική, και στο τέλος να κάνεις ασκήσεις, στην ουσία ξεκινάς με τις ασκήσεις. Η καθηγήτρια λέει μια φράση, η τάξη την επαναλαμβάνει στη σειρά χωρίς να ξέρει τι σημαίνει και πώς ακριβώς προφέρεται, και όταν την επαναλάβουν 2-3 φορές ο καθένας (για να την εμπεδώσουν και καλά), τότε η καθηγήτρια την γράφει στον πίνακα και εκεί αρχίζεις να συνειδητοποιείς τι στο καλό μουρμούριζες τόση ώρα. Για να καταλάβετε πόση επιτυχία έχει η μέθοδος αυτή, αναλογιστείτε πόσους Άγγλους ξέρετε που να μιλάνε έστω και υποτυπωδώς ξένες γλώσσες...

Υποψιάζομαι ότι επιμένουν με αυτή την ηλίθια μέθοδο γιατί έτσι ο αριθμός των σπουδαστών παραμένει αμείωτος, αφού στην κάθε τάξη οι μισοί μένουν στάσιμοι σε όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.

Προσωπικά δεν βλέπω να αντέχω την επικοινωνία με την Frau Birgit έναν ολόκληρο χρόνο, αλλά πιστεύω μέχρι τα Χριστούγεννα όλο και κάτι χρήσιμο να έχω μάθει. Μετά βλέπουμε.