West Country: δεύτερη στάση Bristol

Το Bristol, με σχεδόν μισό εκατομμύριο κάτοικους, είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Βρετανίας, αλλά σίγουρα όχι μία από τις πιο όμορφες ή τις πιο γραφικές. Στο κέντρο κυριαρχεί το μπετόν σε όλες τις αποχρώσεις του γκρι και του καφέ (απελπισία σκέτη), ενώ η κίνηση στους δρόμους είναι έντονη επτά μέρες την εβδομάδα. Τα τελευταία χρόνια έχει αναβαθμιστεί η περιοχή γύρω από το ποτάμι, η οποία προσφέρεται για βόλτες. Σίγουρα θα έχει και άλλα πράγματα να δεις, καθώς πρόσεξα ότι κυκλοφορούσαν τουριστικά καραβάκια στο ποτάμι και περιηγητικά λεωφορεία με ανοιχτή σκεπή.

Παρόλο που έχω πάει πολλές φορές στο Bristol, συνήθως είμαι για δουλειά οπότε δεν υπάρχει καιρός για τουρισμό. Την πρώτη και μοναδική φορά που βρέθηκα εκεί ως τουρίστρια ήταν στο πρώτο-πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό και είχα πάθει τέτοιο αμόκ από την πληθώρα των μαγαζιών που επί μία μέρα τα μόνα πράγματα που είδα ήταν ένα σύμπλεγμα πεζόδρομων στο εμπορικό κέντρο της πόλης, το εσωτερικό δεκάδων καταστημάτων και τους δρόμους από και προς το πάρκιν όπου είχαμε αφήσει το αυτοκίνητο. Κάπως σαν να πας στην Αθήνα και να δεις μόνο την Ερμού...

Αυτή τη φορά, αφού όπως προείπαμε, φάγαμε τον αγλέουρα στην πλωτή παμπ, ξεκινήσαμε για μια χωνευτική βόλτα κατά μήκος του ποταμού με κατεύθυνση προς το Clifton, ένα από τα πιο κυριλέ προάστια της πόλης, ιδιαίτερα γνωστό για την κρεμαστή του γέφυρα πάνω από το φαράγγι του ποταμού Avon. Η γέφυρα λέγεται Clifton Suspension Bridge και την έχει σχεδιάσει ο Brunel, ένας από τους πιο φημισμένους Βρετανούς μηχανικούς του 19ου αιώνα. Την είδαμε μόνο από μακριά, γιατί σταματήσαμε στο σημείο που λέγεται Cumbreland Basin (προφ. Κάμπερλαντ Μπέισιν), όπου υπάρχει μια στρεφόμενη γέφυρα (swing bridge), αρκετά εντυπωσιακή, αφού περιστρέφεται ώστε να επιτρέπει την διέλευση πλοίων, αλλά όχι τόσο φωτογενής.


Η περιοχή κατά μήκος της προκυμαίας είναι νεόκτιστη, προσεγμένη, και τα σπίτια πολύ χαριτωμένα.


Σε κάποια σημεία μπορείς να δεις στο βάθος τα πολύχρωμα σπίτια του Cliftonwood. Πρόκειται για σειρές σπιτιών Βικτωριανής κατασκευής (τέλη 19ου αιώνα) που είναι βαμμένα σε διάφορα, κυρίως παστέλ, χρώματα. Αυτές είναι οι πίσω πλευρές των σπιτιών που έχουν θέα προς το ποτάμι.


Στο οποίο ποτάμι κυκλοφορούσαν διαφόρων ειδών καραβάκια, τουριστικά και μη, μερικά πολύ μικρά και με φιλικούς ναύτες.


Δίπλα ακριβώς στο Cumberland Basin βρήκαμε δύο παμπ, μία στην κάθε όχθη του ποταμού. Όπως βλέπετε, παρόλο το γκρι σύννεφο είχε αρκετή ζέστη και όλοι ήταν έξω.


Στο τέλος της προκυμαίας κάναμε στροφή και αρχίσαμε να περπατάμε πάλι προς το κέντρο της πόλης.


Σε μια εσοχή της προκυμαίας είδα και αγοροπωλησία ναρκωτικών. Τόσα χρόνια στο Λονδίνο δεν μου είχε τύχει, και όμως το είδα στο Bristol! Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά. Απ' ότι μας είπαν οι φίλοι μας που μένουν εκεί, το Ε κυκλοφορεί σαν ασπιρίνη στα κλαμπ της πόλης. Όπως καταλαβαίνετε δεν τράβηξα φωτογραφία, οπότε δείτε μία εναλλακτική δύο καραβιών με μεγάλη ιστορία. Ποια είναι και γιατί είναι διάσημα, θα σας πω στο επόμενο ποστ.


Συνεχίζεται...