Πάλι πίσω

Μετά από 8.5 μέρες ελληνικού καλοκαιριού, μισή μέρα βροχές και καταιγίδες, 3 ώρες πέταγμα πάνω από τα σύννεφα και μία ώρα μέσα στα σύννεφα, επιστρέψαμε πάλι στην βάση μας. Βρήκαμε το Λονδίνο να μας περιμένει μουντό, βροχερό και με 16 βαθμούς θερμοκρασία, και ήρθαμε στα ίσια μας.

Χθες βράδυ έπινα ποτάκια δίπλα στο κύμα. Σήμερα θα φάω σουπίτσα μπροστά στην τηλεόραση. Όλα τα ωραία τελειώνουν...

Να ευχηθώ καλό ******* ή είναι νωρίς ακόμα;

Τα φτιαράκια μας, τα κουβαδάκια μας και στην παραλία

Επιτέλους ήρθε η σειρά μου! Από τώρα και για τουλάχιστον πέντε μέρες δεν θα έχω καμία δυνατότητα πρόσβασης στον μαγικό κόσμου του διαδικτύου γιατί ΠΑΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ! Κανονικές διακοπές, όχι ένα απλό ταξίδι. Από αυτές που κάθε μέρα είσαι στην παραλία με τη θάλασσα στα πόδια σου και τον ήλιο να καίει. Έβαψα και τα νύχια μου ειδικά για να βγάλω φωτογραφίες σαν τις περσυνές :-)

Να είσαστε καλά, να περνάτε καλά και θα τα πούμε πάλι στο τέλος της εβδομάδας. Φιλιά πολλά!

Ήλιος! Φως! Ζέστη!

Και τα τρία τα βρήκαμε φτάνοντας στην Ελλάδα νωρίς σήμερα το πρωί. Δεν είχε τόση ζέστη όση περίμενα - μόλις 28 βαθμούς - αλλά ήταν απείρως καλύτερα από τους 16 και βροχερούς του Λονδίνου, οπότε δεν παραπονιέμαι.

Ιστορίες δεν έχω να σας πω, γιατί μέχρι στιγμής δεν έχω συναναστραφεί ούτε ταξιτζή - ας είναι καλά ο αδερφούλης μου που ήρθε να μας πάρει από το αεροδρόμιο. Το μόνο περίεργο που μου συνέβει ήταν στην Αγγλία: χρειάστηκε να πάρω εκτάκτως ταξί αλλά όταν φτάσαμε στον προορισμό, ο μετρητής είχε γράψει το απίστευτο ποσό των 13.5 λιρών (για διαδρομή 10-15 λεπτών!) και δεν είχα αρκετά χρήματα για να πληρώσω. Το ταξί δεν έπαιρνε πιστωτικές κάρτες, η διαδρομή για το κοντινότερο ΑΤΜ θα πρόσθετε άλλες 5 λίρες στο ήδη φουσκωμένο σύνολο, άνθρωπος δεν υπήρχε να μου δανείσει, οπότε μην βλέποντας φως στο τούνελ πρότεινα να πληρώσω σε ευρώ, που τα είχα έτοιμα στο πορτοφόλι εν όψει διακοπών στο Ελλάντα. Ο ταξιτζής δέχτηκε χωρίς πολύ σκέψη και πατσίσαμε με 15 ευρώ και 1 λίρα.

Πολύ τις γουστάρω κάτι τέτοιες σουρεαλιστικές καταστάσεις. Την επόμενη φορά θα δοκιμάσω με νορβηγικές κορώνες ή ελβετικά φράγκα να δω αν θα δεχτούν :-)

Και η βροχή συνεχίζεται

Χθες το βράδυ είχα μια εκτεταμένη συζήτηση με τον φίλο Sailor σχετικά με τις καιρικές συνθήκες στην Ελλάδα και την Αγγλία και για το ποιες είναι πιο υποφερτές. Εννοείται ότι εξακολουθώ να επιμένω ότι το αγγλικό καλοκαίρι είναι μίζερο, κι ας μου λέτε ότι σας αρέσει η δροσούλα και η βροχή - τα ίδια μου έλεγε και η φίλη μου η Κατερίνα όσο έβραζε στο καμίνι της Αθήνας, όταν όμως ήρθε στην Αγγλία για ολιγοήμερες διακοπές φρίκαρε τόσο με το κρύο και την υγρασία που φορούσε το φλις ακόμα και μέσα στο σπίτι. Καταλήξαμε ότι ανεξάρτητα από το πού είναι καλύτερα, το ένα καλό του αγγλικού καλοκαιριού είναι η όμορφη φύση και το δεύτερο καλό ότι δεν χρειάζεται να ποτίζεις τις γλάστρες στο μπαλκόνι, ούτε έχεις έννοια μήπως ξεραθούν αν λείψεις από το σπίτι λίγες μέρες (πού τέτοια τύχη).

Ένα κακό (που σίγουρα δεν μπορείτε να διανοηθείτε) είναι ότι κατά την περίοδο των καλοκαιρινών βροχών δεν στεγνώνουν με τίποτα τα ρούχα. Άπλωσα δύο πλυντήρια χθες το απόγευμα, μέσα στο σπίτι φυσικά, και σήμερα το πρωί δεν έχει στεγνώσει ούτε το μαγιώ. Και σκεφτείτε ότι το πλυντήριο στίβει στις 1600 στροφές και τα ρούχα βγαίνουν σχεδόν στεγνά. Ευτυχώς προνόησα και δεν έπλυνα τα τζην - αυτά θα τα πάρω άπλυτα και θα τα πλύνω στην Ελλάδα.

Σήμερα το πρωί πήγα να ανοίξω την μπαλκονόπορτα μήπως και βοηθηθούν τα κακόμοιρα τα ρουχαλάκια από το αεράκι και πρόσεξα ότι στις γλάστρες, εκτός από βρύα και λειχήνες, έχουμε πλέον και μανιτάρια. Oh yes. Ούτε στο δάσος να είμασταν. Όπως καταλαβαίνετε, είναι πρακτικά αδύνατο να ξεραθεί λουλούδι σε αυτή τη χώρα. Για του λόγου το αληθές, ιδού η σχετική φωτογραφία.


Μήπως να ψάξω συνταγή για μανιταρόσουπα; Κρίμα είναι να πάνε χαμένα...

Σπάμε όλα τα ρεκόρ

Και δεν αναφέρομαι στην Team GB που μαζεύει μετάλλια στο Πεκίνο λες και είναι πεταλούδες στην απόχη, αλλά στον καιρό που για μια ακόμα φορά μας έχει αφήσει άφωνους. Σήμερα ανακοινώθηκε επισήμως ότι ο φετινός Αύγουστος είναι ο βροχερότερος που έχει καταγραφεί στην Αγγλία από τις αρχές του 20ου αιώνα. Το προηγούμενο ρεκόρ ήταν του 1992. Μας πήρε 16 χρόνια αλλά τα καταφέραμε.

Αν συνεχίσουμε έτσι, μέχρι το τέλος του μήνα θα έχουμε κάνει νέο ρεκόρ ως το βροχερότερο καλοκαίρι, καθώς μας λείπουν μόλις 17 χιλ. νερού. Στη βορειοανατολική Αγγλία έχουν βάλει τα δυνατά τους και έχουν ήδη σπάσει τα τοπικά ρεκόρ. Μας τα χαλάει λίγο η νότια και νοτιοδυτική Αγγλία όπου δυστυχώς δεν βρέχει συνέχεια και ασταμάτητα, αλλά με λίγη βοήθεια εξ εσπερίας (βλ. θύελλες στον Ατλαντικό) μπορούμε να πάμε πολύ καλύτερα τις επόμενες 12 μέρες και να κάνουμε τη διαφορά.

Στη Σκωτία επίσης το παλεύουν - στην περιοχή του Dundee έχουν πέσει 200 χιλ. νερού μέσα σε λιγότερο από 3 εβδομάδες, 3 φορές περισσότερο από το συνηθισμένο. Υπολογίζεται ότι τόσο νερό πέφτει μια φορά στα 1000 χρόνια.

Για να καταλάβετε για τι μεγέθη μιλάμε, στην Αθήνα πέφτουν λιγότερα από 400 χιλ. βροχής συνολικά όλο το χρόνο. Στην Αγγλία μέχρι στιγμής έχουν πέσει κατά μέσο όρο 240 χιλ. μόνο από τον Ιούνιο και μετά. Αυτός είναι ο λόγος που η Αγγλία είναι καταπράσινη, ακόμα και μέσα στο κατακαλόκαιρο (λέμε τώρα).


Και οι δύο φωτογραφίες είναι σημερινές. Μπορεί να μην βλέπουμε πολύ μπλε, αλλά πράσινο έχουμε μπόλικο!

Αβινιόν-Παρίσι-Λονδίνο

Σήμερα κλείνουμε τον κύκλο του περσυνού πενθήμερου ταξιδιού στη νότια Γαλλία με μερικές φωτογραφίες από την πανέμορφη Αβινιόν όπως την είδαμε την τελευταία μέρα, λίγο πριν πάρουμε την ταχεία για το Παρίσι.

Στην κεντρική πλατεία δεσπόζει το πολύ εντυπωσιακό κτήριο του Δημαρχείου με τις κορινθιακού ρυθμού κολώνες. Οι τρεις σημαίες είναι η σημαία της Προβηγκίας, η Γαλλική τρικολόρ και η ευρωπαϊκή με τα αστεράκια.


Δίπλα ακριβώς βρίσκεται το παλιό ρολόι, που στέκεται στο σημείο αυτό από το 1471. Είναι γνωστό για τους δύο μηχανικούς καμπανοκρούστες, τον Jaquemart και τη γυναίκα του. Oι συγκεκριμένοι δεν είναι οι πρωτότυποι, αλλά μεταγενέστερες απομιμήσεις κατασκευής 1856.


Στην πλατεία μπροστά από το Δημαρχείο υπάρχει μόνιμα στημμένο ένα πολύχρωμο καρουσέλ.


Υπάρχει επίσης υπαίθρια αγορά με πίνακες, κοσμήματα και υπερμεγέθη κεραμικά μουσικά τζιτζίκια που κάνουν ένα συνεχές τζζζ τζζζ τζζζζζ. Tα ηλιοτρόπια είναι σήμα κατατεθέν της περιοχής.


Η πόλη είναι γεμάτη στενά δρομάκια και όμορφες γωνιές.


Κάπου-κάπου ξεπετάγονται λεπτομέρειες που δεν τις περιμένεις όπως ένα μεγάλο κλειδί ή ένα παιδικό καροτσάκι-αντίκα.


Σε αντίθεση με το στυλ της πόλης, ο σιδηροδρομικός σταθμός είναι τόσο μοντέρνος που θυμίζει αεροδρόμιο.


Το ίδιο θυμίζουν και οι τιμές των μαγαζιών. 2 ευρουλάκια το νεράκι (περσυνές τιμές). Μέσα στην πόλη το βρίσκαμε με 1 ευρώ. Προσαύξηση 100%.


Με το που φύγαμε από την Αβινιόν ο καιρός χάλασε και μας πήγε συννεφάτος επί 2,5 ώρες που κάναμε να φτάσουμε στο Παρίσι. Αυτό είναι και κακό και καλό. Κακό γιατί δεν βγήκαν καλές οι φωτογραφίες με τα πολύ εντυπωσιακά χωράφια με ηλιοτρόπια που συναντήσαμε στην πορεία. Καλό γιατί όταν φεύγεις από ένα ωραίο μέρος με μισή καρδιά, παρηγοριέσαι κάπως όταν ο καιρός είναι μέτριος.


Από το Παρίσι πήραμε πάλι τρένο για το Λονδίνο. Φωτογραφίες από τη διαδρομή δεν έβγαλα γιατί δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, και ο καιρός συνέχισε το ίδιο συννεφιασμένος. Βέβαια δεν μας ένοιαζε, γιατί πέντε μέρες (με εξαίρεση τη μέρα που πήγαμε για μπάνιο!) είχαμε χορτάσει ήλιο με το παραπάνω. Στο Λονδίνο μας περίμενε βροχούλα και 16 βαθμοί. Σαν φέτος καλή ώρα...

Bye bye summer

Το αγγλικό καλοκαίρι πνέει τα λοίσθια. Δε νομίζω ότι από εδώ και πέρα θα έχω πολλές ευκαιρίες να τραβήξω φωτογραφίες σαν αυτή...

Χρόνια πολλά σε όλους και καλή επιστροφή σε όσους γυρίσουν στις βάσεις τους αυτό το σαββατοκύριακο. Σε λίγο έρχεται η σειρά μας. Χεχε.

Μπάνιο στο Αγκντ

Ψάχνοντας φωτογραφίες από τις ριβιέρες για το σχετικό ποστ, συνειδητοποίησα ότι δεν έχω ακόμα τελειώσει την αφήγηση του περσυνού πενθήμερου ταξιδιού. Όσοι έχετε καλή μνήμη, ίσως θυμόσαστε ότι πέρσυ κάναμε ένα παρόμοιο ταξίδι με τρένο, το οποίο μας πήγε στη Λυών και τη Γενεύη πριν καταλήξουμε στην Αβινιόν. Την τέταρτη μέρα του ταξιδιού κάναμε μια εκδρομή στην περιοχή που λέγεται Λανγκεντόκ-Ρουσιγιόν. Ξεκινήσαμε από τη Νιμ (La ville avec un accent για τους γαλλομαθείς) και καταλήξαμε στο Αγκντ, μια συμπαθητική πόλη περίπου 4 χιλιόμετρα από τα παράλια της Μεσογείου. Ναι, επιτέλους θα βλέπαμε θάλασσα!


Έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Αγκντ, περνάει λεωφορείο για το παραθαλάσσιο θέρετρο που λέγεται Cap d'Agde και είναι περισσότερο γνωστό για τον οικισμό των γυμνιστών (στη δεξιά άκρη του χάρτη). Ο οικισμός αυτός είναι στην ουσία ένα συγκρότημα με ξενοδοχεία, βίλες, εστιατόρια, μπαρ κ.λπ. που έχει κτιστεί γύρω από ένα τμήμα της παραλίας μήκους περίπου 2 χιλιομέτρων στο οποίο επιτρέπεται ο γυμνισμός, και όχι μόνο στην παραλία αλλά και σε ολόκληρο τον οικισμό, στα μαγαζιά κ.λπ. Εμείς στον οικισμό δεν πήγαμε, περάσαμε μόνο απέξω με το λεωφορείο, και δεν είδαμε γυμνούς. Παρότι 2 χιλιόμετρα φαίνονται πολλά, η παραλία στο Cap d'Agde είναι τεράστια και υπάρχουν πολλοί άλλοι οικισμοί - το λεωφορείο, με στάσεις, κάνει γύρω στα 45 λεπτά να γυρίσει όλη την περιοχή.


Καταλήξαμε στην παραλία Richelieu Centre, στον οικισμό Village Soleil, αν και για να πω την αλήθεια τη συγκεκριμένη μέρα δεν είδαμε πολύ ήλιο. Κάποια στιγμή μάλιστα έριξε και μια ψιχάλα. Είχε ζέστη όμως και καθότι όλο το καλοκαίρι στην Αγγλία το είχαμε περάσει με βροχή και 18 βαθμούς, ο καιρός μας φαινόταν ό,τι πρέπει για μπάνιο.


Η παραλία ωραία, μεγάλη αμμουδιά (γύρω στα 100 μέτρα φάρδος - μας βγήκε η ψυχή μέχρι να φτάσουμε στο νερό), καθαρή, και η θάλασσα επίσης. Εντάξει, μην φανταστείτε και τον Μύρτο. Περισσότερο έμοιαζε στη Βάρκιζα πριν επεκταθεί η παραλία του ΕΟΤ. Υπήρχε μια μικρή περιοχή με καμιά 50αριά ξαπλώστες και ομπρέλες, την οποία προτιμήσαμε αφού δεν είχαμε μαζί μας ψάθες. Οι ξαπλώστρες ήταν πολύ αναπαυτικές, με μπλε στρωματάκια, κάτι που δεν το έχω δει αλλού. Καμπίνες δεν είχε, αλλά υπήρχε ένα καφενείο και μπορούσες να χρησιμοποιήσεις τις τουαλέτες για να αλλάξεις. Για να ξεπλυθείς μετά το μπάνιο είχαν ένα λάστιχο που έφερνε νερό από το καφενείο και κατέληγε σε ντουζιέρα . Για τις ευκολίες αυτές χρέωναν το ευτελές ποσό των 20 ευρώ για δύο ξαπλώστρες! Αν έμενες μισή μέρα, η τιμή έπεφτε στα 15 ευρώ. Αυτά την ίδια εποχή που το Yabanaki στη Βάρκιζα χρέωνε την είσοδο 6 ευρώ το άτομο και τις ξαπλώστρες δωρεάν τις καθημερινές. Εννοείται ότι στο Yabanaki δεν αλλάζεις στις τουαλέτες ούτε κάνεις ντουζ με το λάστιχο. Γι' αυτό ίσως στο Agde οι περισσότεροι είχαν έρθει στην παραλία με ομπρέλες και ψάθες, και η περιοχή με τις ξαπλώστρες ήταν σχεδόν άδεια.


Το όλο σκηνικό ήταν σαν να βρίσκεσαι σε μια μεγάλη ελληνική παραλία Αύγουστο μήνα. Κόσμος πολύς, παιδάκια με κουβαδάκια και φτιαράκια, άλλοι κάνουν ηλιοθεραπεία, άλλοι κολυμπάνε, άλλοι διαβάζουν περιοδικά, άλλοι παίζουν ρακέτες κ.λπ.


Το μόνο διαφορετικό που είδα σε σχέση με τις ελληνικές παραλίες ήταν ότι περνούσαν συνέχεια πλανόδιοι πωλητές σπρώχνοντας καροτσάκια με παγωτά ή κουβαλώντας δίσκους με αναψυκτικά, ξηρούς καρπούς και (αν δεν κάνω λάθος) ντόνατς.


Σίγουρα με λιγότερο κόσμο και καλύτερες καιρικές συνθήκες (π.χ. ήλιο) η περιοχή είναι πολύ όμορφη. Εμείς πάντως μείναμε ευχαριστημένες γιατί κάναμε το πρώτο μπάνιο του καλοκαιριού (στις 6 του Αυγούστου) και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να πάρουμε βαθιές ανάσες πριν μπούμε στο νερό. Αυτό το λέω γιατί δύο μέρες πριν είχαμε δοκιμάσει να κολυμπήσουμε στη Γενεύη, αλλά αλλάξαμε γνώμη όταν νιώσαμε τη θερμοκρασία του νερού. Το Cap d'Agde μπορεί να μην είναι Ελλάδα, αλλά είναι Μεσόγειος και η θάλασσα είναι χλιαρή :-)

Σαν σήμερα, 4 χρόνια πριν

Περίπου σαν σήμερα πριν από 4 χρόνια έγινε η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Η σημαδιακή αυτή μέρα μας βρήκε στο Portsmouth, μια παραλιακή πόλη της νότιας Αγγλίας, όπου μένει μια πολύ καλή φίλη μου με τον άντρα της. Για να γιορτάσουμε το γεγονός, είχαμε κρεμάσει την ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού και είχαμε προμηθευτεί μηχανή προβολής, την οποία συνδέσαμε με την τηλεόραση και προβάλαμε την τελετή έναρξης σε μια μεγάλη οθόνη στον τοίχο του καθιστικού τους. Θυμάμαι ότι συγκεντρώσαμε μεζεδάκια, πατατάκια, πίτσες, μπύρες και γλυκά, στρωθήκαμε σε δύο μεγάλους καναπέδες και είδαμε την τελετή έναρξης από την αρχή ως το τέλος πλέοντας σε πελάγη εθνικής υπερηφάνειας. Στην πρώτη από τις δύο φωτογραφίες φαίνεται η οθόνη και τα μπράτσα των καναπέδων (για να καταλάβετε για τι μέγεθος μιλάμε).


Φέτος η τελετή έγινε Παρασκευή μεσημέρι (με τη δικιά μας ώρα) και φυσικά δεν μπόρεσα να τη δω ζωντανή γιατί ήμουν στη δουλειά. Είδα την περίληψη του BBC στις 7 μμ και οφείλω να πω ότι εντυπωσιάστηκα από το σόου. Ειδικά εκεί που οι τυμπανιστές χτυπούσαν τα νούμερα για την αντίστροφη μέτρηση, έπαθα πλάκα! Μου άρεσε και ο ιπτάμενος λαμπαδηδρόμος, αν και για μένα τους Βαρκελωνέζους δεν τους ξεπερνάει κανείς! Το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν ο Πίθηκος. Κάθε φορά που εμφανίζεται στην τηλεόραση μου έρχεται να κάνω τον σταυρό μου!


Δεν έδειξαν όλες τις παραστάσεις, ούτε όλες τις ομάδες, αλλά φυσικά έδειξαν την Ελλάδα και μου φανήκαμε πολύ ικανοποιητικοί με τις άσπρες στολές, και ο Ηλιάδης πολύ καμαρωτός. Είδαμε και φάτσα-μπάτσα τον Γλύξμπουργκ μετά της συζύγου να χαιρετάει χαμογελαστός τους αθλητές (ή τέλος πάντων να κουνάει τα χέρια του προς κάποια κατεύθυνση - στους αγώνες της Αθήνας θυμάμαι που τον είχαμε μουτζώσει όλοι μαζί και εντελώς αυθόρμητα). Η παρουσιάστρια έκανε κάποιο σχόλιο για τη Θάνου, ότι δεν έχει ανακοινωθεί αν θα συμμετέχει ή όχι, αλλά τίποτα άλλο. Τους Ολυμπιακούς της Αθήνας τους ανέφεραν μια-δυο φορές μόνο, με επαινετικά σχόλια για τη διοργάνωση. Είπαν και για τη σχέση της Ελλάδας με τους Αγώνες. Και για τους Κινέζους έλεγαν πολύ καλά λόγια, για τα στάδια, το Ολυμπιακό χωριό, την τελετή έναρξης και γενικώς.


Στο τέλος της εκπομπής, η οποία ήταν σε απευθείας μετάδοση, παρότι τα πλάνα από την τελετή έναρξης ήταν βιντεοσκοπημένα, διάβασαν μια ανακοίνωση της ελληνικής αθλητικής ομοσπονδίας ότι αποσύρρεται ένας από τους αθλητές της ελληνικής αποστολής επειδή βρέθηκε ντοπαρισμένος. Όνομα δεν είπαν (μπορεί να ήταν και αθλήτρια) και δεν έγινε κανένας περαιτέρω σχολιασμός. Ρεζιλίκι όμως...


Με την ευκαιρία, και παρότι δεν έχει σχέση με τους Ολυμπιακούς, σας βάζω και μερικές φωτογραφίες από το λιμάνι του Portsmouth. Το ψηλό μαρκούτσι που βλέπετε στην τελευταία φωτογραφία λέγεται Spinnaker Tower και είναι ένας πύργος ύψους 170 μέτρων που δεσπόζει πάνω από το λιμάνι. Η θέα από την κορυφή είναι καταπληκτική!


Το καλοκαίρι του 2004 ο πύργος ήταν ακόμα υπό κατασκευή, παρότι κανονικά θα έπρεπε να είχε τελειώσει από το 1999, πριν αλλάξει η χιλιετία. Μάλιστα αρχικά είχε αποφασιστεί ότι θα ονομαζόταν Portsmouth Millennium Tower, αλλά αφού τελείωσε το ...2005, χρειάστηκε να τον ξαναβαφτίσουν. Τελικά του έδωσαν το όνομα Spinnaker, που είναι ένα είδος τριγωνικού βοηθητικού ιστίου. Όπως βλέπετε δεν χρειάστηκε πολύ φαντασία για να βρεθεί το νέο όνομα!


Να σημειώσω εδώ ότι ο καιρός πριν από 4 χρόνια και ο καιρός σήμερα, ουδεμία ομοιότητα φέρουν. Πριν από 4 χρόνια ήταν καλοκαίρι.

Βαλτοί είναι ρε γμτ;

Πάω σήμερα το πρωί να ανοίξω το ιστολόγιο, και αντί για Red Nights βλέπω φαρδύ πλατύ ένα bX-l9wb71. Μετά από σύντομη αναζήτηση στα σχετικά Help Groups συμπεραίνω ότι ο Blogger έπαθε ταρακουλίαση και αρνείται να μας δείξει την πρώτη σελίδα όχι μόνο των Κόκκινων Νυχτών αλλά και πολλών άλλων ιστολογίων (μουσική υπόκρουση: You are not alone, I am here with you...).

Προς το παρόν κάνω υπομονή και ελπίζω πρώτον να το πάρουν είδηση, και δεύτερον να το φτιάξουν σύντομα, αλλά αν έχει κανείς καμιά καλύτερη ιδέα ας την πει.

Λέω να πάω να φτιάξω κουλουράκια μήπως ηρεμήσω με τη ζαχαροπλαστική. Ουφ πια!!

Y.Γ. Την φωτογραφία τη βρήκα στο Flickr. Είναι από την καταιγίδα που είχαμε χθες βράδυ, την οποία ομολογώ δεν πήρα είδηση, παρά μόνο διάβασα σχετικά σήμερα στην εφημερίδα. Είναι τραβηγμένη στο Blackheath, ένα μεγάλο πάρκο κοντά στο Greenwich. Αξίζει να δείτε και τις υπόλοιπες φωτογραφίες του σετ, είναι πραγματικά πολύ όμορφες.

Αυτοκόλλητα Euro 2008

Οι τακτικοί και ποδοσφαιρόφιλοι αναγνώστες του ιστολογίου θα θυμόσαστε ίσως ότι προς τιμήν του Euro 2008 (στο οποίο καμία από τις βρετανικές ομάδες δεν είχε την τύχη να συμμετάσχει, ούτε καν να έρθει τελευταία και καταϊδρωμένη) έπεισα τους συναδέλφους στη δουλειά να συμπληρώσουμε όλοι μαζί το επίσημο άλμπουμ της Panini με τα αυτοκόλλητα - έτσι για το καλό. Την ιδέα την πήρα από τον Γκρινιάρη, τον οποίο ευχαριστώ επισήμως, γιατί η ενασχόληση με το άλμπουμ μας χάρισε πολλές ευτυχισμένες στιγμές, ειδικά στην συνάδελφό μου την Anne που ανέλαβε να κολλήσει τα περισσότερα αυτοκόλλητα.

Υποψιάζομαι επίσης ότι διασκέδασε μαζί μας και ο Ινδός που έχει το μαγαζάκι κοντά στο γραφείο, αφού πέρασαν από μπροστά του κάθε λογής απίθανοι πελάτες για να αγοράσουν τα πολυπόθητα πακετάκια - από νεαρούς και νεαρές που δεν έχουν ιδέα από ποδόσφαιρο, μέχρι 30άρες έγγυες, 50άρες γυναίκες και 60άρηδες άντρες (έχουμε μεγάλη γκάμα υπαλλήλων).

Όπως καταλαβαίνετε, όταν έφταναν πολλά πακετάκια μαζί, γινόταν χαμός. Αυτοκόλλητα παντού!! Οφείλω να ομολογήσω ότι το καινούριο αφεντικό ήταν πολύ ψύχραιμο όταν μας βρήκε μια μέρα να απασχολούμαστε δημιουργικά με 20 πακετάκια (4 αυτοκόλλητα στο κάθε πακετάκι) εν ώρα εργασίας. Αχέμ.

Η πρώτη σελίδα που συμπληρώσαμε ήταν αυτή με την ομαδική φωτογραφία και τα εμβλήματα της Κροατίας, προς μεγάλη χαρά ενός Σερβο-Κροάτη συναδέλφου. Δυστυχώς στη συνέχεια κολλήσαμε, με αποτέλεσμα τώρα που το Euro έχει προ πολλού τελειώσει και το άλμπουμ σχεδόν συμπληρωθεί, να μας λείπουν ακόμα 5 Κροάτες παίχτες!

Τα πήγαμε καλύτερα με τη Ρωσία, από την οποία λείπει μόνο ένα αυτοκόλλητο, το πάνω αριστερά της ομαδικής φωτογραφίας.

Επίσης από τους Ιταλούς μας λείπει μόνο ο Massimo Oddo...

...και από τους πρωταθλητές Ισπανούς ο David Villa (στην επόμενη σελίδα).

Τα αυτοκόλλητα της ελληνικής ομάδας ήταν λιγοστά στην αρχή, αλλά τελικά τα συμπληρώσαμε όλα εκτός από τέσσερα. Μας λείπουν οι Νικοπολίδης (κλαψ!), Άντζας, Γιαννακόπουλος και Λυμπερόπουλος.

Η μόνη ομάδα που συμπληρώσαμε 100% ήταν η Σουηδία. Μας λείπει ένα αυτοκόλλητο για να συμπληρώσουμε την Πορτογαλία, την Αυστρία, την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, τη Ρωσία, ένα για τα In Action στο τέλος του άλμπουμ και από 2-5 για κάθε μία από τις υπόλοιπες ομάδες.

Συμπληρώσαμε επίσης όλα τα στάδια και τις πόλεις στην αρχή του άλμπουμ :-)

Συγκεκριμένα μας λείπουν τα εξής αυτοκόλλητα: 4, 8, 10, 59, 63, 66, 73, 79, 102, 125, 135, 139, 147, 150, 152, 182, 183, 191, 197, 201, 205, 211, 237, 241, 248, 254, 266, 269, 273, 277, 292, 321, 323, 325, 326, 335, 364, 369, 373, 377, 433, 437, 472. Αν κάποιος έχει ένα ή περισσότερα από αυτά και θα ήθελε να τα δωρίσει υπέρ του άλμπουμ μας, ας αφήσει μύνημα. Εννοείται ότι κι εμείς έχουμε πάρα πολλά διπλά (και αρκετά τριπλά) οπότε αν σας λείπει κάποιο όχι από τα παραπάνω, και το έχουμε, ευχαρίστως να σας το στείλουμε.