Αθηναϊκό καλοκαίρι - πρώτες εντυπώσεις

Συνήθως όταν έρχομαι Ελλάδα το καλοκαίρι μένω στην Αθήνα όσο το δυνατόν λιγότερο (π.χ. το πρώτο και το τελευταίο βράδυ των διακοπών) αλλά αυτή τη φορά ήρθαν αλλιώς τα πράγματα και έτσι διανύω πλέον αισίως το τέταρτο 24ωρο Αθηναϊκού καλοκαιριού. Η εντυπώσεις μου από την παραμονή αυτή έχουν ως εξής:

Οι ταξιτζήδες παραμένουν αναίσχυντοι. 2 λεπτά κάτσαμε στην ουρά των ταξί στο αεροδρόμιο (δεν είχαμε αποσκευές και βγήκαμε πρώτοι-πρώτοι) και πετύχαμε διαφωνία ταξιτζή και νεαρού τουρίστα. Απ' ό,τι καταλάβαμε ο ταξιτζής αρνιόταν να πάρει την κούρσα γιατί δεν καταλάβαινε πού ήθελε να πάει ο νεαρός (και καλά). Τελικά επενέβησαν ένας αστυνομικός και ο υπάλληλος του αεροδρομίου που κατευθύνει τα ταξί και βρήκαν ότι ήθελε να πάει σε ένα από τα ξενοδοχεία που είναι κοντά στο αεροδρόμιο. Τα συμπεράσματα δικά σας...

Το ταξί που πήραμε μας χρέωσε 39 ευρώ για μια διαδρομή που κανονικά κάνει 35. Μάλλον πρέπει να είμαι και ευχαριστημένη, γιατί παλιότερα μου έχουν ζητήσει μέχρι και 55 ευρώ για την ίδια ακριβώς διαδρομή (ίδια ώρα, ίδια κίνηση κ.λπ.)...

Τις συγκοινωνίες κατά τ' άλλα (λεωφορεία, τραμ, μετρό) τις βρήκα πολύ καλές. Σε όσα λεωφορεία μπήκα είχαν κλιματισμό, το δε μετρό όπως πάντα εξαιρετικό, ακόμα κι αν τις ώρες αιχμής γίνεται ένας ψιλο-χαμός.

Η ανακύκλωση ως ιδέα και (κυρίως) ως πράξη είναι ακόμα σε νηπιακό επίπεδο.

Οι παραλίες είναι όλα τα λεφτά. Απορώ (πραγματικά απορώ, δεν το λέω ειρωνικά) τι τα θέλετε τα πάρκα. Εκτός του ότι για να διατηρήσεις γκαζόν και λουλούδια σε 33 βαθμούς θερμοκρασίας χρειάζονται τεράστιες ποσότητες νερού σε μια χώρα που υποφέρει από τη λεψυδρία, το μεγάλο μπλε είναι απείρως προτιμότερο από το μεγάλο πράσινο μες το λιοπύρι - καθότι το μεγάλο μπλε είναι και δροσερό.

Η επικοινωνικότητα παραμένει βασικό χαρακτηριστικό του Έλληνα. Προφανώς έχω γίνει πολύ Αγγλίδα γιατί μου φαίνεται περίεργο που κάποιοι βγαίνουν έξω κάθε μέρα, μία για καφέ, την άλλη για φαγητό, την παράλλη για ποτάκι, και ενίοτε και τα τρία μαζί. Στο Λονδίνο είναι πολύ σπάνιο να βγω περισσότερο από μία φορά την εβδομάδα. Στην Αθήνα τέσσερις μέρες που είμαι εδώ έχω βγει 3 βράδυα και 2 πρωινά, τις μισές φορές με τα ίδια άτομα. Και φυσικά όσο είσαι έξω με 1 άτομο για καφέ, μαθαίνεις και τα νέα τουλάχιστον άλλων 5, γιατί κάθε τρεις και λίγο χτυπάει το κινητό απλά και μόνο "για να δουν τι κάνεις".

Η μιζέρια είναι της μόδας. Αν δεν έχεις κάτι να παραπονεθείς, δεν αξίζεις να βρίσκεσαι στην παρέα. Όσοι δουλεύουν πολύ, παραπονιούνται ότι δουλεύουν πολύ (είτε τους αρέσει η δουλειά τους είτε όχι). Όσοι δουλεύουν λίγο, παραπονιούνται ότι δεν έχουν χρήματα. Όσοι δεν έχουν εξοχικό, παραπονιούνται για τις τιμές στις πλαζ. Όσοι έχουν εξοχικό, παραπονιούνται για την κίνηση της επιστροφής. Όλοι ανεξαιρέτως παραπονιούνται για τις τιμές, ειδικά του μαϊντανού, αλλά όταν αντιπροτίνω μποϋκοτάζ, μου απαντούν ότι ο μαϊντανός είναι *βασικότατο* συστατικό της ελληνικής κουζίνας (όπως το καλαματιανό λάδι ένα πράγμα) και δεν είναι δυνατόν να μην αγοράσεις μαϊντανό γιατί δεν θα τρώγεται το φαγητό και τι αξία έχει η ζωή αν το φαγητό δεν τρώγεται; Επίσης όλοι ανεξαιρέτως γκρινιάζουν για το θέατρο του Λυκαβητού, ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν είχαν σκοπό να πάνε στον James Blunt, ούτε σε καμία άλλη συναυλία.

Αν κρίνω από την κίνηση στα μαγαζιά της παραλιακής, είναι πολλοί αυτοί που όχι μόνο μπορούν να αγοράσουν μαϊντανό, αλλά και γάλα με 2 ευρώ, και τους περισσεύουν να πιουν και δυο ποτάκια δίπλα στο κύμα, 1ο ευρώ έκαστο (γουλιά και ευρώ). Και να δώσουν το αυτοκίνητο για παρκάρισμα στους παρκαδόρους με αντίτιμο το συμβολικό ποσό των... 5 ευρώ (ενάμιση χιλιάρικο σε δραχμές). Πάντως αν ψάχνετε δουλειά και δεν σας πειράζει να γίνετε παιδί της νύχτας, παρκαδόρος σε κέντρο της παραλιακής συμφέρει πολύ. Αν κρίνω από τον αριθμό των διπλο-παρκαρισμένων στο Vive Mar Δευτέρα (!!) βράδυ, τα Σαββατοκύριακα πρέπει να γίνεται το αδιαχώρητο. Αν υπολογίσεις 5 ευρώ το αυτοκίνητο, τρελαίνεσαι από τα μηδενικά. Και είναι και μαύρα.

Προσωπικά την έχω καταβρεί με τη ζέστη και τον ήλιο - όλη μέρα κάθε μέρα. Τι ωραίο πράγμα είναι να βγαίνεις από το σπίτι με φούστα, πέδιλα και τιραντέ μπλουζάκι και να μην χρειάζεται να πάρεις μαζί ομπρέλα, ζακέτα, μαντήλι μήπως αλλάξει ο καιρός! Δεν συζητώ καν το γεγονός ότι πλένεις ρούχα τώρα και έχουν στεγνώσει μία ώρα (και όχι μία μέρα) μετά. Όσο κι αν ο βραδυνός ύπνος είναι δυσκολος λόγω ζέστης, ο απογευματινός είναι απόλαυση. Γιατί δεν λέω, ωραία είναι να έχει 13 βαθμούς έξω όταν πας να κοιμηθείς, αλλά να σκεπάζεσαι με πάπλωμα χειμώνα-καλοκαίρι προσωπικά δεν με τρελαίνει ως ιδέα. Αφήστε που τα ζεστά βράδυα ευνοούν τα θερινά σινεμά και τις υπαίθριες συναυλίες!

Τα κεράσια, οι ντομάτες, το γιαούρτι, το ψωμί, η φέτα και τα καλαμαράκια στην Ελλάδα έχουν εντελώς ΑΛΛΗ γεύση από τα ανάλογα προϊόντα στην Αγγλία. Όσο για το ελληνικό σουβλάκι, παραμένει αξεπέραστο. Αν βρεθείτε προς Άνω Γλυφάδα ή Αργυρούπολη, σας προτείνω ανεπιφύλακτα το οβελιστήριο οι πίτες της Γεωργίας: σουβλάκι και χωριάτικη να γλείφετε τα δάχτυλά σας!