Και πίνω μπύρες, πίνω μπύρες, πίνω μπύρες

(συνέχεια φοιτητικού οδηγού)

Στην Αγγλία δύο τρόποι υπάρχουν για να γνωρίσετε κόσμο και να κάνετε φίλους. Ο πρώτος είναι να γίνετε μέλος κάποιας λέσχης, συλλόγου ή σωματείου (στα αγγλικά όλα αυτά λέγονται clubs and societies). Ο δεύτερος είναι να πάτε για μπύρες. Αν επιλέξετε τον πρώτο τρόπο, έχετε υπόψην σας ότι μετά τη συνάντηση ή το μάθημα, κάποιος θα προτείνει να πάτε "for a quick one" ή "for a pint". Οπότε έτσι κι αλλιώς καταλήγετε στην παμπ. Είναι αυτό που λέμε, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη.

Δεν έχει σημασία σε τι είδους λέσχη ή σύλλογο θα γραφτείτε. Μπορεί να είναι ποδοσφαιρική ομάδα, μαθήματα κοπτικής-ραπτικής ή λέσχη των φίλων της φώκιας Μονάχους-Μονάχους. Όλα τα πανεπιστήμια έχουν clubs & societies. Θα δείτε σχετικά πόστερ στους πίνακες ανακοινώσεων της σχολής σας ή στην εστία σας. Τα περισσότερα είναι δωρεάν. Μην κομπλάρετε με το σκεπτικό ότι δεν έχετε ασχοληθεί με το συγκεκριμένο αντικείμενο στο παρελθόν, γιατί όλα τα κλαμπ δέχονται αρχάριους. Το μόνο πράγμα για το οποίο έχω μετανιώσει είναι που δεν γράφτηκα στο σύλλογο ξιφασκίας του πανεπιστημίου μου. Δίστασα γιατί νόμιζα ότι θα ήμουν η μόνη αρχάρια. Εννοείται ότι έκτοτε δεν έχω μπορέσει να βρω κάτι ανάλογο σε βολική περιοχή και ώρα, και έτσι δεν έμαθα ποτέ ξιφασκία (κλαψ). Όπως και να 'χει, αξίζει να γραφτείτε σε κάποιο κλαμπ όχι μόνο για να μάθετε κάτι καινούριο αλλά και γιατί είναι ο πιο εύκολος τρόπος να κάνετε γνωριμίες, ειδικά με ξένους συμφοιτητές σας. Και θα έχετε παρέα για να πάτε στην παμπ.

Οι παμπ είναι σαν τα φαρμακεία στην Ελλάδα. Κάθε γειτονιά έχει από μία. Όχι μόνο αυτό, αλλά αποτελούν ορόσημα - όταν παίρνεις ταξί και ο ταξιτζής δεν ξέρει πού είναι ο δρόμος, μπορεί να το βρει αν του πεις την κοντινότερη παμπ (π.χ. it's near the Lion's Head). Έχουν παραδοσιακά ονόματα που έχουν βασιλικές ρίζες ή σχετίζονται με ιστορικές προσωπικότητες, ζώα ή γεγονότα. Π.χ. Prince of Wales, Marquis of Granby, The White Hart (το άσπρο ελάφι), Rose & Crown. Το όνομα συνήθως απεικονίζεται σε (συνήθως κρεμαστή) ταμπέλα. Αυτό είναι μια παλιά παράδοση με ρίζες στον Μεσαίωνα, τότε που ο περισσότερος κόσμος ήταν αγράμματος και οι πινακίδες με λέξεις δεν ήταν κατανοητές.


Οι περισσότερες παμπ ανοίγουν στις 11 το πρωί και μένουν ανοιχτές μέχρι λίγο πριν τα μεσάνυχτα, αλλά δεν σερβίρουν μετά τις 11 μμ. Αυτό λέγεται "last orders" και μάλιστα χτυπάνε ένα καμπανάκι για να ξέρουν οι θαμώνες ότι είναι ώρα να παραγγείλουν το τελευταίο τους ποτό. Εσωτετικά οι χώροι είναι διακοσμημένοι σε παραδοσιακό στυλ, με σκούρα χρώματα (π.χ. καφέ τοίχοι, πράσινες ταπετσαρίες, κλαρωτές μοκέτες, επένδυση ξύλου) και ξύλινα τραπέζια χωρίς τραπεζομάντηλα. Μερικές παμπ έχουν κήπους στο πίσω μέρος (beer gardens) όπου μπορείτε να κάτσετε αν ο καιρός είναι καλός, να θέλετε να καπνίσετε και αν έχετε μαζί σας ανήλικα παιδιά (το κάπνισμα και τα παιδιά απαγορεύονται μέσα στις παμπ).

Μερικές παμπ σερβίρουν καφέ, αλλά οι περισσότερες μόνο αναψυκτικά, ποτά, κρασιά ή μπύρες. Ποτά δεν αξίζει να παραγγείλετε, γιατί τα μετράνε με μεζούρα (35 ml ακριβώς) και βασικά ό,τι ποτό και να παραγγείλετε θα χρειαστεί να το παραγγείλετε (και να το πληρώσετε) διπλό για να καταλάβετε ότι πίνετε αλκοόλ.

Μπύρες υπάρχουν πολλές και διαφορετικές, είτε εμφιαλωμένες (π.χ. Budweiser, Michelob, Becks) είτε χύμα. Η χύμα μπύρα σερβίρεται σε μεγάλα ποτήρια που λέγονται pints (πάιντς) ή σε κανονικά ποτήρια που λέγονται half pints ή halfs. Παραγγέλνετε λέγοντας "a pint of Carlsberg please" ή "a half of Carlsberg please" (δεν ξεχνάμε ποτέ το please, αν δεν το πείτε τσαντίζονται). Αν δεν τρελαίνεστε για μπύρα, δοκιμάστε shandy (σάντυ), που είναι γκαζόζα (αγγλιστί lemonade) με μπύρα. Το παραγγέλνετε λέγοντας "a half/pint of lager shandy please". Lager (λάγκερ) είναι αυτό που στην Ελλάδα λέμε μπύρα. Beer είναι γενική λέξη που περιλαμβάνει lagers και ales (έιλς). Τα ales είναι πιο σκουρόχρωμα και πιο γλυκά στη γεύση.


Συνήθως την μπύρα την πίνουν σκέτη ή παραγγέλνουν μαζί φυστίκια (nuts) ή πατατάκια (crisps). Τα πατατάκια υπάρχουν σε χίλιες δύο γεύσεις εκτός από αυτές που ξέρετε (π.χ. ρίγανη, φέτα και ελιά, πάπρικα). Στις παμπ οι πιο συνηθισμένες γεύσεις είναι οι: ready salted (σκέτα), cheese & onion, salt & vinegar. H salt & vinegar είναι η αγαπημένη μου.

Μερικές παμπ σερβίρουν φαγητό το μεσημέρι ή/και το βράδυ, σε συγκεκριμένες ώρες, συνήθως 12-2 μμ και 6-9 μμ. Αν πάτε στις 2 και 5 λεπτά ή στις 6 παρά 5, ατυχήσατε. Σε κάποιες μπορείτε να φάτε όλη μέρα κανονικό φαγητό ή έστω ένα σάντουιτς, αλλά αυτές είναι λίγες και συνήθως αλυσίδες (π.χ. Wetherspoon, Walkabout κ.λπ.). Οι ποιότητα του φαγητού διαφέρει από παμπ σε παμπ και κυμαίνεται από αδιάφορη έως πολύ καλή. Για το αγγλικό φαγητό έχω κάνει ειδικό ποστ παλιότερα. Κλασικά πιάτα που σερβίρονται στις παμπ είναι:

Scampi and chips (γαρίδες πανέ με πατάτες τηγανιτές)
Bangers and mash (λουκάνικα με πουρέ πατάτας)
Ploughman's lunch (ψωμί, τυρί, τουρσιά και σαλατικά)
Steak & kidney pie (κρεατόπιτα)
Fish & chips
Lasagne
Chili con carne
Burgers
Sunday roast (μόνο τις Κυριακές)
All day breakfast (αγγλικό πρωινό με αυγά, ζαμπόν, μανιτάρια κ.λπ.)
Curry (ινδικό κάρι με ρύζι)


Σας θυμίζω ότι στις παμπ παραγγέλνετε στο μπαρ, δεν έρχεται σερβιτόρος στο τραπέζι. Αυτό ισχύει ακόμα κι αν στο τραπέζι υπάρχει κατάλογος. Τα ποτά τα παίρνετε οι ίδιοι επί τόπου, ενώ το φαγητό θα σας το φέρουν στο τραπέζι (θα δώσετε το νούμερο του τραπεζιού μαζί με την παραγγελία σας). Πληρώνετε επί τόπου και δεν αφήνετε πουρμπουάρ, ούτε στο μπαρ, ούτε στο τραπέζι σας φεύγοντας. Αν είσαστε μεγάλη παρέα συνηθίζεται να πληρώνει ένας για όλους, όχι ο καθένας τη μπύρα του. Αυτό λέγεται round. Όταν πιείτε τις πρώτες μπύρες, κάποιος άλλος θα πληρώσει το επόμενο round και ούτω καθεξής. Προφανώς, αν δεν θέλετε να φύγετε από την παμπ παραπατώντας, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην πηγαίνετε ποτέ με μεγάλη παρέα ή να μην πίνετε με Άγγλους (οπότε πληρώνετε ο καθένας το ποτό του και πίνετε όσο θέλετε).

Αν δείτε ποτέ την επιγραφή Take Courage πάνω σε τοίχο παμπ, μην τρομάξετε. Δεν σας κατάλαβαν ότι είστε ξένοι και προσπαθούν να σας ενθαρρύνουν, είναι απλά διαφημιστικό σλόγκαν για την μπύρα Courage (με σήμα τον πετεινό).

Cheers & bon appetit!