Saturday 24 November 2007

Περί αγγλικού φαγητού

Σας υποσχέθηκα σε προηγούμενο ποστ να σας δείξω τι φάγαμε το περασμένο Σάββατο, αλλά σκέφτηκα πρώτα να σας πω δυο λόγια για το φαγητό που τρώμε στην Αγγλία. Θα έχετε βέβαια ακούσει διάφορα για την αγγλική κουζίνα, και ενώ δεν είναι τόσο χάλια όσο νομίζουν πολλοί Έλληνες (ειδικά αυτοί που τους Άγγλους τους ξέρουν μόνο από τα δελτία ειδήσεων), οι φήμες έχουν κάποια βάση.

Η παραδοσιακή αγγλική κουζίνα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα - βαριά μεν (πολλές πατάτες, πολλά κρέατα, πολλές σάλτσες, πολλά λίπη) αλλά εδώ είναι βορράς και σίγουρα δεν μπορείς να την βγάλεις με ζαρζαβατικά. Φημίζεται κυρίως για τα γλυκά και τις πίτες (γλυκές και αλμυρές), που εδώ δεν γίνονται με φύλλο, αλλά με χοντρή ζύμη.

Δυστυχώς πριν μερικά χρόνια, την εποχή των γονιών μας περίπου, έγιναν πολύ της μόδας στην Αγγλία τα έτοιμα φαγητά. Και δεν εννοώ μόνο τα ταχυφαγεία αλλά και τα έτοιμα φαγητά που παίρνεις στο σούπερ μάρκετ. Επανάσταση στην κουζίνα! Αντί να μαγειρεύεις με τις ώρες, βγάζεις ένα πλαστικό ταψάκι από το ψυγείο, το βάζεις στον φούρνο μικροκυμμάτων και σε 3-4 λεπτά έχεις αχνιστό φαγητό. Μετά άρχισε η κυριαρχία των σούπερ μάρκετ και ο συναγωνισμός ποιος θα ρίξει τις τιμές περισσότερο. Φυσικά για να ρίξεις τις τιμές σε μια μερίδα μουσακά, ο μόνος τρόπος είναι να πάρεις χειρότερα υλικά (π.χ. κιμά με πολύ λίπος), να χρησιμοποιήσεις πολλά συντηρητικά και φυσικά πολύ αλάτι - βασικό συστατικό των έτοιμων φαγητών. Αυτά τα έτοιμα φαγητά λέγονται TV dinners γιατί συνήθως τα τρώνε όχι στο τραπέζι, αλλά στο σαλόνι, μπροστά στην τηλεόραση. Έτσι μεγάλωσε μια γενιά Άγγλων που έχουν συνηθίσει να τρώνε βιαστικά, πρόχειρα και φθηνά, και κατά συνέπεια έχουν χάσει κάθε αίσθηση του τι γεύση έχει το καλό φαγητό και πώς το μαγειρεύεις.

Αυτά σας τα λέω για δύο λόγους. Πρώτον γιατί βλέπω ότι το ίδιο αρχίζει να γίνεται και στην Ελλάδα με τα έτοιμα φαγητά, και δεύτερον γιατί εξηγεί πώς μια ολόκληρη χώρα έχασε τους γευστικούς της κάλυκες. Δεν αναφέρομαι καν στα ταχυφαγεία τύπου McDonalds, που είναι γεμάτα με παιδάκια κάτω των 5 ετών (πονεμένη ιστορία). Φυσικά τα ίδια ισχύουν και για Σκωτσέζους, Ουαλούς κ.λπ. αλλά αναφέρομαι ειδικά στους Άγγλους επειδή εδώ ζω, αυτά ξέρω.

Για τον Έλληνα που έρχεται πρώτη φορά στην Αγγλία ως φοιτητής ειδικά, τα πράγματα είναι δύσκολα. Λέω ειδικά ως φοιτητής, γιατί ο τουρίστας πάει κυρίως στο Λονδίνο που έχει μεγάλη ποικιλία σε διεθνές φαγητό και μένει μόνο μερικές μέρες, ενώ ο φοιτητής θα μείνει χρόνια συνήθως σε επαρχιακή πόλη του βορρά. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι η αγγλική κουζίνα δεν μοιάζει καθόλου με την ελληνική. Π.χ. δεν χρησιμοποιούν μυρωδικά πάνω στο κρέας, αλλά το περιχύνουν με gravy. Τις πατάτες τις μαγειρεύουν ή σκέτες (βραστές) ή με λίπος (στο φούρνο) και τις σερβίρουν με βούτυρο και όχι με λάδι. Οι περισσότεροι κιμάδες είναι αρνίσιοι (πολύ λίπος). Τα γλυκά είναι άγλυκα, γιατί τα περιχύνουν μετά με custard ή τα σερβίρουν με double cream. Οι σαλάτες σερβίρονται σκέτες, χωρίς λάδι, μόνο καμιά φορά με salad cream (μαγιονέζα). Προσθέστε σε όλα αυτά το γεγονός ότι οι φοιτητές συνήθως τρώνε φτηνοφαγητό σε φοιτητικά εστιατόρια, και ότι οι Έλληνες δύσκολα ξεφεύγουν από την μαγειρική της μαμάς τους, και θα καταλάβετε τι παίζει. Μα, τους λες, αυτό το γλυκό τρώγεται με custard, δεν είναι να το φας σκέτο - όχι, δεν το ξέρει αυτό το custard και δεν θέλει να το δοκιμάσει - μετά αφού φάει το γλυκό αποφαίνεται ότι είναι άγλυκο. Είναι σα να έρθει ένας ξένος και να ζητήσει μπακλαβά ασυρόπιαστο, και όταν τον φάει να του φανεί σκληρός και άγευστος, και να του φταίει η ανατολίτικη κουζίνα.

Βασικά η αίσθηση της γεύσης είναι κάτι επίκτητο. Ό,τι δοκιμάσεις λίγο-λίγο στο τέλος το συνηθίζεις. Όσο αρνείσαι να δοκιμάσεις τα διαφορετικά, τόσο πιο διαφορετικά σου φαίνονται. Και όσο κάτι είναι διαφορετικό, δεν μπορείς να κρίνεις την ποιότητά του. Την πρώτη-δεύτερη φορά που θα φας κινέζικο, θα σου φανεί απλά διαφορετικό από το ελληνικό (ή μπορεί να ζητάς ψωμάκι για να βουτήξεις στη σάλτσα, όπως έκανε ο πατέρας μου την πρώτη φορά που τον πήγα σε κινέζικο εστιατόριο)! Την ένατη-δέκατη φορά αρχίζεις να καταλαβαίνεις ποιο είναι καλό, ποιο είναι παραβρασμένο ή παρατηγανισμένο, και επιλέγεις ανάλογα.

Οι συμβουλές μου για τους τουρίστες ή όσους έρχονται να μείνουν στην Αγγλία:

1. Αν είσαστε στο Λονδίνο, δοκιμάστε κινέζικο ή ταϊλανδέζικο ή ινδικό φαγητό. Η ποιότητα είναι πολύ καλή και απείρως πιο αυθεντική απ' ό,τι θα βρείτε στην Ελλάδα.

2. Όσο πιο πολύ κόσμο έχει το εστιατόριο, τόσο καλύτερο θα είναι το φαγητό. Συνήθως.

3. Προτιμήστε fish and chips από παραδοσιακό chippy (όπως έχουμε ξαναπεί).

4. Αν δεν είσαστε σίγουροι για το τι θα σας αρέσει, βολευτήτε με μια μπριζόλα ή ένα jacket potato with cheese ή φάτε μπανάνες. Είναι το πιο δημοφιλές φρούτο και πολύ φτηνές (20p ή 0,30€ η μία, αν την πάρετε από πλανόδιο πωλητή). Ναι, τα φρούτα εδώ τα αγοράζουμε *και* με το κομμάτι.

5. Αν σας αρέσουν τα μήλα, είσαστε στον παράδεισο. Η Αγγλία είναι κατεξοχήν μηλοπαραγωγική χώρα και τέτοια εποχή έχουμε πολλά και καλά μήλα, και αχλάδια επίσης. Και ωραίες μηλόπιτες.

6. Δοκιμάστε γλυκά, είναι πολύ ωραία.

7. Τα σουβλατζίδικα πουλάνε γύρο από κοτόπουλο ή αρνί. Αν δεν τρελένεστε για τον πασχαλιάτικο οβελία, καλύτερα να πάρετε κοτόπουλο ή να πάτε σε chippy.

8. Αν κάτι δεν σας άρεσε την πρώτη φορά, δοκιμάστε το τουλάχιστον άλλη μία.

9. Σε γενικές γραμμές, όσο πιο βόρεια πάτε, τόσο χειρότερο είναι το φαγητό.

10. Ξέρετε το ποιηματάκι που λέει: Άγγλοι, Γάλλοι πατατάδες, Ιταλοί μακαρονάδες; Αν σας αρέσουν οι πατάτες, εδώ θα ευχαριστηθεί η ψυχή σας. Είναι η μόνη χώρα που μπορείς να παραγγείλεις πατάτες με γαρνιτούρα πατάτες (π.χ. jacket potato with chips) και θα σου φέρουν ακριβώς αυτό. Στη Σκωτία έχω ακούσει ότι σερβίρουν γαρνιτούρα πατάτες μέχρι και στα μακαρόνια. Και μια διευκρίνηση: chips είναι οι τηγανητές πατάτες. Crisps είναι τα πατατάκια (αυτά που εμείς λέμε τσιπς).

11. Μην παραγγέλνετε πράγματα που ξέρετε ότι είναι καθαρά μεσογειακά προϊόντα, ειδικά αν τρώτε σε φτηνομάγαζο. Οι περισσότερες ελιές που θα σας σερβίρουν στην Αγγλία είναι άνοστες, και οι φτηνές ελιές απλά δεν τρώγονται.

12. Οι τουρίστες και όσοι είσαστε στην Αγγλία λιγότερο από 1 χρόνο, αποφύγετε τις σαλάτες ως συνοδευτικά (γαρνιτούρες). Θα σας σερβίρουν δυο-τρία φύλλα μαρούλι, μισή άνοστη ντομάτα και αγγούρι με τη φλύδα επάνω, χωρίς λάδι, αλάτι, ξύδι ή λεμόνι, και δεν θα μπορείτε να το φάτε.

13. Όσο φτηνότερο είναι το φαγητό που αγοράζετε στα σούπερ μάρκετ, τόσο χειρότερο ποιοτικά.

14. Στα γκουρμέ εστιατόρια, μην αποφεύγετε ο,τιδήποτε δεν φτιάχνει η μαμά σας. Για να σερβίρουν brie με σταφύλια, κάτι ξέρουν.

15. Όσοι μένετε εδώ, δοκιμάστε να μαγειρέψετε αγγλικά φαγητά στο σπίτι. Πάρτε έναν τσελεμεντέ της Sophie Grigson ή της Delia Smith ή του Ainsley Harriott ή του Jamie Oliver και ακολουθήστε τις οδηγίες. Σας εγγυώμαι ότι θα εκπλαγείτε πολύ ευχάριστα.

16. Η καλύτερη λύση ανάγκης είναι τα τούρκικα εστιατόρια. Αφήστε τα εθνικά μίση στην άκρη, γιατί είναι οι μόνοι που το φαΐ τους μοιάζει τόσο πολύ με το δικό μας. Επίσης πολλοί από αυτούς που έχουν παραδοσιακές τούρκικες ψησταριές είναι τουρκοκύπριοι, μιλάνε ελληνικά, και αν σας καταλάβουν για Έλληνες όλο και κάτι καλό θα σας κεράσουν - λουκούμια, τουλουμπάκια, ραβανί κ.λπ.

Καλή σας όρεξη ή όπως λέμε στην Αγγλία, bon appetit ;-)

36 comments:

Γκρινιάρης said...

Εγώ πάντως την έχω καταβρεί με τα Κινέζικα, ειδικά σε noodle bars που είναι και πιο οικονομικά! Αγγλικό φαγητό τρωώ περισσότερο σε pubs, δεν έχω τύχει να φτιάξω κάτι, παρά μόνο το Αγγλικό πρωινό με beans μετά από δική σου προτροπή, το οποίο το έχω σχεδόν καθιερώσει!!!

Τα γλυκά με custard μου είχαν κάνει εντύπωση, γιατί το εστιατόριο στη δουλειά τέτοια είχε (διαφορετικά κάθε φορά) συνέχεια! Μπορώ με βεβαιότητα να πω οτι προτιμάω τα δικά μας γλυκά.

Gravy; Μη μου πεις οτι αυτή είναι η καφέ σάλτσα που βάζουνε στα κρέατα στις pubs; Την έψαχνα καιρό τώρα! Έχει καμιά καλή συνταγή της;

Γενικά οι συμβουλές σου είναι πολύ σωστές και συμφωνώ και επαυξάνω, έστω με την μικρότερη εμπειρία που έχω εδώ.
Και θα υπερτονίσω κάτι που είπες. Είναι καλό να δοκιμάζουμε και να είμαστε ανοιχτοί στο καινούριο και το διαφορετικό, παρ' όλο που ίσως αρχικά μας ξενίσει. Ούτε εγώ μπορούσα να φανταστώ πριν beans στο πρωινό...

alienlover said...

πολύ διαφωτιστικό και ξεκάθαρο ποστ. Γενικά σε ζηλεύω που μένεις Λονδίνο και είναι τόσο προσβάσιμα όλα..
Για την ώρα βέβαια και η Ουγγαρία καλή είναι, και μιας και δεν είναι πολύ διάσημη χώρα ίσως να κάνω κι εγώ ένα Χριστουγεννιάτικο ποστάκι να πω δυο λόγια. Τρία χρόνια εδώ, ακόμα να πω μια καλή κουβέντα :ρ
Καλό Σ-Κ !!

Σοφία said...

@ Γκρινιάρης: Αυτή, αυτή είναι η gravy :-)

Στο σπίτι είναι δύσκολο να την φτιάξεις αλλά μπορείς να την πάρεις σε κόκκους (granules).

Όσο για το αγγλικό πρωινό, μάλλον πρέπει να κάνω ειδικό ποστ!

@ Alienlover: Καλή ιδέα. Θα με ενδιέφερε πολύ να μάθω για την Ουγγαρία. Το μόνο που ξέρω είναι ότι τρώνε goulash. Επίσης πριν χρόνια είχα γνωρίσει έναν Ούγγρο σε ένα συνέδριο που ήταν θεός, αλλά δεν ξέρω αν είναι όλοι οι Ούγγροι ωραίοι ή αυτός αποτελούσε φωτεινή (πολύ φωτεινή όμως) εξαίρεση ;-)

itelli said...

Τα 3 μικρότερα βιβλία στην Ιστορία:

- Αμερικάνικη ιστορία
- Ιταλοί ήρωες
- Αγγλική κουζίνα

Σοφία said...

Χαχαχα! Το τέταρτο στη σειρά ο σκωτσέζικος τσελεμεντές. Είναι λίγο μεγαλύτερος από τον αγγλικό, γιατί περιέχει τις εξής έξτρα συνταγές:

- Πώς να τηγανίσετε μια πίτσα
- Πώς να τηγανίσετε ένα Mars Bar
- Πώς να τηγανίσετε ένα Creme Egg

:-p

Anonymous said...

Αγαπητή Σοφία, έκανα μία έρευνα για την ΥΕΝΕΔ και η φωτογραφία του blog profile σου εμφανίζεται στην τρίτη σελίδα αναζήτησης φωτογραφιών του Google για αυτό το λήμα.

Ήθελα απλά να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι είσαι μακράν η πιο όμορφη γυναίκα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.

Συνεχίστε λοιπόν την συζήτησή σας και καλή σας όρεξη.

Σοφία said...

Εεεε ευχαριστώ, αλλά δεν είμαι εγώ. Ένα απλό άβαταρ είναι :-)

Ο συσχετισμός με την ΥΕΝΕΔ οφείλεται μάλλον στο ότι πρόσφατα απάντησα σε μια ανάρτηση του Σπύρου Σεραφείμ σχετικά με τις παλιές εποχές της ελληνικής τηλεόρασης.

Anonymous said...

Πολύ καλά, το avatar σου τότε απεικονίζει την πιο όμορφη γυναίκα που έχω δεί ποτέ στην ζωή μου.

Και πάλι καλή σας όρεξη!

Σοφία said...

Κι εμένα μ' αρέσει πολύ η κοπελίτσα. Γι' αυτό και την διάλεξα :-)

Crazy Tourists said...

Από τις καλύτερες αναρτήσεις που έχω διαβάσει τελευταία! Μου άνοιξε την όρεξη και μου ξύπνησε αναμνήσεις άρα πέτυχε το σκοπό της!!

Γκρινιάρη, η μάνα μου, που έμαθε να μαγειρεύει στα φοιτητικά της χρόνια στη Αγγλία, πολλές φορές όταν έχουμε ψητό στο φούρνο, στο ζουμί που περισσύει στο ταψί βάζει βούτυρο και κορναφλάουρ (και λίγο κρασάκι γιατί είμεθα Ελληνες) και φτιάνει μια τύπου "gravy". Η λογική είναι αντίστοιχη στο πως θα την φτιάξεις, απλώς εκεί πάνω την κάνετε λίγο (εως πολύ) πιο παχιά (πιθανόν και με προσθήκη double cream).

Όσο για το Brie, φέτος στην Ιρλανδία δοκιμάσαμε Brie με Rasberries και ήταν υπέροχο!

Τα Fish&Chips είναι must για κάθε τουρίστα, είτε σερβιρισμένα σε χαρτί εφημερίδας στο δρόμο (στην Ουαλία!), είτε σε pub, στο πιάτο κυριλέ (στην Ιρλανδία)! Είναι νοστιμότατα!

Θα μπορούσα να γράφω πολλά ακόμα για το τι μου θύμισε η ανάρτηση σου αλλά σταματώ γιατί 1ον.Σχόλιο αφήνω ...2ον. Είμαι μόλις στην 2η ανάρτηση και 3ον. Πείνασα!

CrazyTourist1

Σοφία said...

Χεχε πού να είχα βάλει και φωτογραφίες δηλαδή ;-)

Εξύμνoς said...

Ολοκληρο οδηγο εγραψες!! Εσυ χαραμιζεσαι...

Σοφία said...

Και να σκεφτείς ότι είχα ξεκινήσει με σκοπό να γράψω 1-2 παραγράφους το πολύ, αλλά με έπιασε δημοσιογραφικός οίστρος!

Я верю в Сталина said...

Καλημέρα Σοφία! Στείλε μου μέηλ οπωσδηποτε, θέλω να σε ρωτήσω κάτι σχετικά με την απάντησή σου
questionidifeeling@gmail.com

Laplace said...

χαχα να παω στο Λονδινο κ να φαώ πιττόγυρο δεν παίζει ε?

Natassa said...

όπως πάντα καταπληκτική ανάρτηση! θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα Λονδίνο ήταν τον Αύγουστο του 88 την έκπληξη που μου προκάλεσε η πώληση φέτας καρπουζιού:) επίσης μεγάλη έκπληξη μου έκανε και η τιμή πώλησης;) πολύ ενημερωτική η ανάρτηση, θα βάλω link στο δικό μου στην sidebar "οδηγίες διατροφικής επιβίωσης στην Αγγλία για πρωτάρηδες", αυτό όμως με τους Τούρκους είναι μεγάλη αλήθεια.. στην Κοπεγχάγη πριν πολλά πολλά χρόνια σε μια περίοδο που ανταλάσαμε άπειρους τσαμπουκάδες με τους Τούρκους, έχω πάει να πάρω πίτσα από ενα γειτονικό μαγαζί, ο φίλος μου μου ξεκαθαρίζει στην πιτσαρία μετά το s/m, πως κατάλαβα πριν το s/m, ...anyway πάω στην πιτσαρία και με το που λέω καλησπέρα 2 πίτσες τάδε εξαφανίζεται η υπάλληλος, λέω "την τρόμαξα μάλλον" μετά από λίγα δευτερόλεπτα εμφανίζεται ενας κοντός και πολύ μελαχροινός τύπος, σε αγγλο-ελληνικά με ρωτάει αν είμαι Ελληνίδα και του λέω ναι, περνά έξω από τον πάγκο με αγκαλιάζει και μου λέει ¨"you me BROTHERS" εγώ φυσικά είχα μείνει, "No politics no presidents, greece turkey brothers" ωστόσο οι πίτσες είχαν ψηθεί μου τις έκανε δώρο και έφυγα αφού τον ευχαρίστησα, αλλά η αλήθεια είναι ότι είχα "μείνει" ... επιστρέφω στο σπίτι και με το που ανοίγω την πόρτα και βλέπει τα μούτρα μου ο φίλος μου μου λέει "καλά δεν σου είπα ΜΕΤΑ το s/m ? τέλος πάντων ο άνθρωπος είναι καλός " μετά γέλασα του είπα τι έγινε... η αλήθεια είναι ότι όπου βρεθώ στο εξωτερικό και είναι Τούρκοι είναι πάντα πολύ φιλικοί. Την φώτο της μηλόπιτας την έβαλες, δεν μας βάζεις και την συνταγή? ... καλή Κυριακή με πολλά χαμόγελα!!!

Σοφία said...

@ Dimosthenis S: Αυτή που μου την "έφαγε" ο δαίμων του διαδικτύου εννοείς; ΟΚ θα σου στείλω ημέιλ.

@ Laplace78: Όσο παίζει να έρθει Άγγλος στην Ελλάδα για fish & chips ;-)

@ Natassa: Καλά, μου έχουν τύχει άπειρες τέτοιες φάσεις. Όχι ακριβώς με αγκαλιές, αλλά εδώ στην περιοχή που μένω έχει πολλούς Τούρκους και όλοι είναι φιλικότατοι. Μάλιστα είναι δύο Τουρκοκύπριοι που έχουν μαγαζί fish & chips και από τότε που έμαθαν ότι είμαι Ελληνίδα (δηλ. την πρώτη φορά που μπήκα στο μαγαζί, γιατί είδα ότι πουλούσαν ελληνικό εμφιαλωμένο νερό και μου έκανε εντύπωση) μου μιλάνε πάντα στα ελληνικά.

Και κάτι άλλοι που έχουν ψησταριά, πήγαμε μια φορά με κάτι φίλους που είχαν έρθει από Ελλάδα, και αφού μας άκουσαν ότι είμασταν Έλληνες, έρχεται ο ένας και μας λέει: we have very nice touloumbakia tonight, do you want some? (Τα τουλουμπάκια μας τα είπε στα Ελληνικά). Περιττό να σου πω ότι οι φίλοι εξ Ελλάδας είχαν μείνει κόκκαλο!

Σοφία said...

@ Natassa: Ορίστε και η συνταγή της μηλόπιτας! Αν θέλεις βοήθεια με τίποτα, μου λες :-)

Σοφία said...

Βρήκα και αυτή με αναλυτικές φωτογραφίες ;-)

Natassa said...

@ Σοφία
φαντάσου τον Τούρκο στην Κοπεγχάγη σε ένα σημείο που δεν ζουν καθόλου ξένοι και εποχές που η Δανία δεν είχε καθόλου τουρισμό ....
αύριο θα φτιάξω την μηλόπιτα
την συνταγή step by step θα βγάλω και φώτο το αποτέλεσμα και θα την αναρτήσω ;) ... επίσης ετοιμάσου για παιχνίδι, το βράδυ θα ανεβάσω την δική μου απάντηση με τις προσκλήσεις:)

Σοφία said...

Φαντάζομαι, φαντάζομαι! Πρέπει να ήταν απίστευτη φάση :-)

Αν σου βγει καλή η μηλόπιτα, περιμένω να μου στείλεις κομμάτι. Χεχε.

Τσέκαρε και την πρώτη συνταγή (της Delia Smith). Οι συνταγές της πετυχαίνουν πάντα.

Roadartist said...

Πάρα πολύ κατατοπιστικό και ενδιαφέρον το post σου, ευχαριστούμε!!

Σοφία said...

Το μόνο που μένει τώρα είναι να κλείσετε εισιτήρια ;-)

Anonymous said...

Σοφία μου, νομίζω ότι όλοι οι Ούγγροι είναι θεοί! Αυτό το συμπέρασμα έβγαλα από ένα τριήμερο ταξίδι στη χώρα!

Παρόμια εμπειρία με Τούρκο μαγαζάτορα είχα και εγώ έξω από τη Στοκχόλμη!!! Μας είχε κεράσει από ένα ποτήρι κρασί!

Αλήθεια, όταν μπαίνει σε ελληνικό ή κυπριακό μαγαζί, σε τι γλώσσα παραγγέλνεις

Anonymous said...

Επίσης, πειράζει που πλέον αγοράζω κατεψυγμένα λαχανικά (για να γλιτώνω το χρόνο του καθαρίσματος) και μετά τα μαγειρεύω μόνη μου;

Επίσης, αυτό με την πώληση μεμονωμένων φρούτων πολύ μου αρέσει της εργένισσας! Και καθιερώνεται σιγά σιγά στην Ελλάδα!

Σοφία said...

Σε ελληνικά και ελληνο-κυπριακά έχω πάει πολύ λίγες φορές. Οι ποιότητα των "ελληνικών" εστιατορίων είναι πολύ μέτρια και γενικώς προτιμώ τα τούρκικα, τα οποία έτσι κι αλλιώς είναι περισσότερα στην περιοχή μου. Στο μόνο ελληνικό που έχω πάει πάνω από μία φορά, οι σερβιτόροι δεν είναι καν Έλληνες ή Κύπριοι, οπότε μόνο στα αγγλικά μπορώ να παραγγείλω.

Λοιπόν, άκου τι θυμήθηκα: μια φορά ήμουν σε μια παμπ με δυο φίλες μου, μια Αγγλίδα και μια Ιταλίδα, και μιλούσαμε αγγλικά. Έρχεται λοιπόν ένας νεαρός λίγο μαυριδερός και μας αρχίζει στο καμάκι. Κορίτσια μήπως ξέρετε κανένα καλό κλαμπάκι εδώ κοντά και μήπως θέλετε να πάμε μαζί γιατί είμαι μόνος μου, είμαι Κύπριος και μόλις έχω έρθει από την Κύπρο, δεν ξέρω κανέναν εδώ κ.λπ. κ.λπ. Οι φίλες μου με το που ακούν Κύπρο με κοιτάνε λίγο περίεργα αλλά δεν λένε τίποτα. Ο δε τυπάς μιλάει αγγλικά με άψογη προφορά Άγγλου. Κάποια στιγμή του λέω εγώ με τα εξίσου άψογα ελληνικά μου: ωραία, μιας και είσαι Κύπριος θα συνεννοηθούμε και πιο εύκολα στα ελληνικά. Εκεί ο νεαρός κόλλησε, γιατί μιλούσε μεν ελληνικά αλλά σπαστά, καθότι γέννημα-θρέμμα Λονδρέζος. Τελικά παραδέχτηκε ότι είναι μεν Κύπριος, αλλά από το βόρειο Λονδίνο, και ότι δεν είχε καταλάβει ότι ήμουν Ελληνίδα, ότι είχε πιει κάτι παραπάνω και απλά έψαχνε γυναικεία παρέα και τα περί Κύπρου και μοναξιάς ήταν φούμαρα. Μας ζήτησε και συγγνώμη για την ενόχληση και μας είπε ότι ο πατέρας του έχει σουβλατζίδικο και αν πάμε από εκεί θα μας κεράσει για να εξιλεωθεί!

Σοφία said...

@ Penny: Τα καταψυγμένα λαχανικά λένε ότι έχουν περισσότερες βιταμίνες από τα φρέσκα, γιατί καταψύχονται μέσα σε μερικές ώρες από την συγκομιδή τους και δεν περνάνε μέρες στη διαμετακόμιση. Δεν ξέρω αν αυτό ισχύει και στην Ελλάδα που τα λαχανικά ταξιδεύουν για πολύ λιγότερο χρόνο μέχρι να φτάσουν στο μαγαζί της γειτονιάς σου. Εδώ εισάγουμε λαχανικά από την Ζάμπια, την Κένυα, το Μεξικό, την Αμερική, την Βραζιλία κ.λπ. οπότε τα φασολάκια μπορεί να έχουν ταξιδέψει τρεις-τέσσερις μέρες πριν καν φτάσουν στο κέντρο διανομής.

Πάντως το να πουλιούνται τα φρούτα με το κομμάτι είναι δίκοπο μαχαίρι, γιατί σημαίνει ότι οι τιμές τους είναι ανεβασμένες. Αν φτάσετε να αγοράζετε ένα αχλάδι ή ένα μήλο ή ένα πορτοκάλι, βοήθειά σας!

Για να καταλάβεις, εδώ το 1 λεμόνι έχει 30 λεπτά (0,30€).

Anonymous said...

Είναι πάντως αυτό (για τα κατεψυγμένα) ένα καλό επιχείρημα για να πω στον μπαμπά μου, που γκρινιάζει! Χε Χε!

philos said...

Δεν πειράζει Σοφία μου!
Αν θέλετε να γευτείτε καλό φαγητό, παίρνετε το Eurostar πεταγόσαστε λίγο νοτιότερα, όπου εκεί όταν συστήνουν καλό φαγητό δεν λένε πήγαινε φάε σε τουρκικο και κινέζικο, αλλά αναφέρουν το όνομα της χώρας τους!
;-P

Πέρα από πλάκα.Οι Ιρλανδοι μαγειρεύουν εκπληκτικά.. και με μπόλικο λαδάκι!
Οι Άγγλοι όμως στις λιχουδιές είστε νουμερο 1!

K-Top said...

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που δεν δοκιμάζουν. Πόσες φορές έμεινα ημινηστικός λογω περιέργειας..

Και η πλάκα είναι ότι δεν το κάνουν για λόγους οικονομίας, που μέχρι ενός σημείου μπορώ να το καταλάβω, ειδικά αν πληρώνεις 15 λιρόπουλα τη μερίδα. Αρνούνται να δοκιμάσουν ακόμη και από τη δική σου μερίδα!!! Μα γιατί τέτοια φαγητοφοβία???

Ηθικό δίδαγμα: Μετά από 6 χρόνια Αγγλία δεν σταματάω πουθενά, τρώω σχεδόν τα πάντα (πχ. δεν τρώω συκώτι :p).

Σοφία said...

@ Philos: Οι Ιρλανδοί σίγουρα *δεν* μαγειρεύουν με μπόλικο λάδι, καθότι στη χώρα τους το ελαιόλαδο είναι είδος σπάνιο και ακριβό. Μαγειρεύουν με μπόλικο λαρδί, κυρίως φαγητά κατσαρόλας (stews) με αρνί ή μοσχάρι, πολλές πατάτες και πολλά κρεμμύδια, και το σήμα κατατεθέν τους είναι το βρασμένο λάχανο (μιαμ μιαμ). Η κουζίνα τους μοιάζει πάρα πολύ με την αγγλική (εκτός από το λάχανο) μόνο που έχουν ακόμα μεγαλύτερη τρέλα με τις πατάτες. Ενδεικτικά σου αναφέρω ότι στο Λονδίνο ζουν σχεδόν 1 εκατομμύριο Ιρλανδοί (το 1/10 του συνολικού πληθυσμού) και τα ιρλανδικά εστιατόρια μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Από παμπ όμως, άλλο τίποτα ;-)

@ Atron: Εκτός από αρνί που γενικώς το αποφεύγω, δοκιμάζω τα πάντα. Η λογική μου είναι ότι εφόσον κάτι το τρώνε 1, 2, 3 εκατομμύρια άνθρωποι, δεν μπορεί να είναι άσχημο! Οι γευστικές προτιμήσεις είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα συνήθειας, οπότε δοκιμάζω για να δω αν θα μου αρέσει, και αν δεν μου αρέσει, ξαναδοκιμάζω για να βεβαιωθώ. Έχω φάει μέχρι και αλιγάτορα όταν είχα πάει στην Αμερική.

Σε δύο πράγματα μόνο έχω κολλήσει: πατσά και ωμό κιμά. Μπλιαχ.

K-Top said...

μπαχαχαχα... σου ρίχνω :p

Έχω φάει ωμό κιμά, πατσά (ήμουν τελείως τύφλα, είχα βάλει και μισό κιλό καυτερό μπούκοβο). Επίσης δεν σταμάτησα ούτε σε κάτι τηγανητά έντομα (μάλλον κηφήνες) καθώς επίσης ούτε στην καντίνα που ήταν στημένη έξω από το student's union από την οποία φοβότανε να φάνε ακόμη και οι άγγλοι σεκιουριτάδες. :p

Σοφία said...

Καλά ο κιμάς, o πατσάς και τα έντομα, αλλά να μην σε σταματήσει ούτε η καντίνα έξω από το Students' Union? Προφανώς παίζεις σε άλλο ταμπλώ.

Είχαμε κι εμείς μια τέτοια καντίνα (τούρκικη) και οι φίλοι μου έπαιρναν φαγητό από εκεί σε φάσεις μεγάλης στέρησης. Εγώ δεν το τόλμησα. Respect και ξανά respect!

Melusa said...

αν και θλιβερο θεμα για μενα η αγγλικη κουζινα χαρηκα που διαβασα το ποστ! πολυ καλο! αν το ειχα διαβασει και εν α χρονο πριν, η πρωτη φορα που πηγα ελλαδα δε θα ηταν τοσο τραυματικη (ειχα πει στη μαμα να ετοιμασει ψαρι το οποιο εφαγα μολις μπηκα σπιτι κι ας ηταν 4 το πρωι αλλα η μαμα δε μιλουσε.. απορουσε αν αυτο το πραγμα των 49 κιλων ηταν η κορη της..)
το δικο μου tip ειναι τα ανατολιτικα μαγαζια που ενιοτε φερνουν καλα ελληνικα προιοντα.. ψωμι σαν το ελληνικο ακομα ψαχνω.. καμια ιδεα;!
επισης τωρα νοιωθω πολυ ιν γτ εχω και εγω ιστορια με τουρκο! δουλευει σε ξενυχταδικο κεμπαπατζιδικο και οποτε παω μου βαζει γριφους και καμια φορα καθομαστε και λυνουμε για ωρες η παω μετα απο καμια μερα να του πω λυσεις κλπ.. ισως αμα βρεθω σε στρατοπεδο συγκεντρωσης θα με βοηθησει και θα με προσλαβει ως σερβιτορα αλλα εγω δε θα μιλαω ιταλικα.. (zdoing..χιντ: αναφορα στο 'η ζωη ειναι ωραια')
συγγνωμη για τη φλυαρια.. ταυτιστηκα! =)

Σοφία said...

Stefania να 'σαι καλά :-) Εγώ τον πρώτο χρόνο στην Αγγλία έβαλα κιλά αντί να χάσω, γιατί μαζευόμασταν παρέες και μαγειρεύαμε, και φυσικά τρώγαμε τον αγλέουρα. Τι γεμιστά, τι μπριάμ, τι κάρρυ, τι κοτόπουλα με πατάτες φούρνο, τι σπιτικές πίτσες, τι κρέπες... και για επιδόρπιο στρούντελ με custard - σκέτη κόλλαση!!

Για ψωμί που λες, δύσκολα τα πράγματα. Από τα σούπερ μάρκετ το καλύτερο ψωμί έχουν το Waitrose και το Sainsbury's. Αν πετύχεις φρέσκο φρατζολάκι είναι σχεδόν σαν Ελλάδα. Αλλιώς, αν είσαι στο Λονδίνο, υπάρχει μια γαλλική αλυσίδα ζαχαροπλαστίων/αρτοποιίων που λέγεται Paul και μια άλλη αγγλική που λέγεται Konditor & Cook. Και οι δύο έχουν καλό ψωμί.

Ε.Α. said...

geia sta xeria sou! :))

prosthetw stous chefs tin Nigela Lawson

kai tha proteinw stous anagnwstes sou pou tha vrethoun uk na mi tromaksoun me to ksidi stis patataes (i' sta crisps) (pou ta petyxa pia etsi kai stin ellada), to opoio emena mou efere to prwto politismiko sok sto nisi (back in 2000)

*se periptosi pou ta exei episimanei allos commentator pio panw ayta pou eipa, zitw signomi! twra tha diavasw ta alla comments :)