Monday 22 February 2010

Είδα, πήγα, έφαγα... και πάλι πίσω

Έχω μέρες που θέλω να κάνω μια ανασκόπιση του πρόσφατου ταξιδιού μου στην Ελλάδα, περισσότερο για τον εαυτό μου (άμα δεν τα γράψω τα ξεχνάω) αλλά και για όποιον άλλο ενδιαφέρεται να διαβάσει τι είδα, πού πήγα, τι έφαγα, τι μου άρεσε και τι όχι.

ΤΙ ΕΙΔΑ

Είδα 4 κινηματογραφικές ταινίες και ένα θεατρικό. Με λίγα λόγια οι εντυπώσεις μου:

I love Karditsa


Φαρσοκωμωδία χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις. Η σκηνοθεσία είναι καλή, οι ηθοποιοί το παλεύουν, το σενάριο χωλαίνει. Δεν είναι μια ταινία που θα τη δεις και θα σου μείνει. Δεν είναι έξυπνη. Δεν είναι κουλτουριάρικη. Δεν έχει βάθος. Πάντως έχει γέλιο, εφόσον δεν σε ενοχλούν οι χοντράδες και οι σάχλες. Από τους ηθοποιούς με εντυπωσίασε η Μπέσυ Μάλφα, που της βάζω 8/10. Στην ταινία βάζω 4/10. Επιεικώς.

Νήσος


Ταινία ανάλογη του περσινού Πεθαίνω για σένα, με καλύτερο και εντυπωσιακότερο καστ. Καλή σκηνοθεσία, καλές ερμηνείες, καλό σενάριο. Δεν είναι ό,τι καλύτερο έχω δει στη μεγάλη οθόνη, αλλά είναι άνω του μετρίου και σε κάνει να ελπίζεις σε καλύτερες μέρες για τον ελληνικό κινηματογράφο. Κεφάτη ταινία, βγάζει γέλιο χωρίς υπερβολικές χυδαιότητες, οι ατάκες είναι έξυπνες και το σενάριο παρουσιάζει μια στοιχειώδη πλοκή. Πολύ ωραίος ο Μιχάλης Μαρίνος στο ρόλο του παπα-Λάμπρου, ωραίος ο Αποστόλης του Κώστα Βουτσά, εξαιρετική όπως πάντα η Ελένη Καστάνη. Της βάζω 6/10. Χωρίς επιείκια.

Soul Kitchen


Κωμωδία με δραματικά στοιχεία, σκηνοθετημένη από τον Τουρκο-γερμανό Φατίχ Ακίν, με κεντρικούς ήρωες δύο αδέρφια που είναι Ελληνο-γερμανοί δεύτερης γενιάς. Έντονα ευρωπαϊκή ταινία, σε κάποια σημεία λίγο άγαρμπη, αλλά στο σύνολό της απολαυστική. Πήγαμε να τη δούμε μεγάλη παρέα, ηλικίες από 11-65. Άρεσε σε όλους, κι αυτό σίγουρα κάτι λέει. Δεν είναι αριστούργημα, αλλά αξίζει να τη δείτε. Από τους ηθοποιούς ξεχωρίζω τον Moritz Bleibtreu (προφ. Μπλάιπτροϊ) στο ρόλο του Ηλία. Προσωπικά της βάζω 7.5/10, οι υπόλοιποι της παρέας θα έβαζαν παραπάνω.

Είναι μπερδεμένο (ατυχής μετάφραση του αγγλικού It's Complicated)


Ρομαντική κομεντί με θέμα τον δεύτερο έρωτα (μετά το διαζύγιο), εξ ου και οι μεσήλικες πρωταγωνιστές. Ευχάριστη, ανάλαφρη, χιουμοριστική. Θα αρέσει σε σας και στη μαμά σας. Σαφώς καλύτερη από την ανούσια βλακεία που λέγεται Valentine's Day. Η Meryl Streep όπως πάντα υπέροχη, πλαισιώνεται επάξια από τον Alec Baldwin. Και ο Steve Martin ήταν καλός, αλλά αυτό το πλαστικοποιημένο λίφτινγκ μου έκατσε στο λαιμό. Της βάζω 7/10.

Το φιόρο του Λεβάντε


Ηθογραφία του Γρηγορίου Ξενόπουλου με πρωταγωνιστή τον Σπύρο Παπαδόπουλο, σε σκηνοθεσία του Κώστα Τσιάνου. Θεατρικό έργο του 1914 που βλέπεται πάρα πολύ ευχάριστα εν έτει 2010. Έχει αέρα ελληνικής ταινίας, αλλά θα το ευχαριστηθείτε ακόμα κι αν δεν είσαστε φαν του είδους (όπως εγώ). Παίζεται για τρίτη χρονιά. Ο Παπαδόπουλος είναι εξαιρετικός στο ρόλο του τετραπέρατου πλην απλοϊκού, γαλίφη και καταφερτζή Ζακυνθινού, τόσο πειστικός που ξεχνάς ότι βλέπεις τον Σπύρο των Απαράδεκτων. Πολύ καλοί οι υπόλοιποι ηθοποιοί, δεν αναγνώρισα κανένα τους και δεν μπορώ να σας τους αναφέρω ονομαστικά.

Συμπαθέστατο το θέατρο Άνεσις. Προσεγμένη αίθουσα με άνετα καθίσματα, φιλική εξυπηρέτηση. Μπορείτε να κάνετε κράτηση εισιτηρίων από το τηλέφωνο χωρίς επιπλέον επιβάρυνση.

Μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Άνεσις, Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι (στάση μετρό: Αμπελόκηποι). Τιμή εισιτηρίου: 24 €, φοιτητικό: 18 €.

Από 3-28 Μαρτίου 2010 το Φιόρο του Λεβάντε θα παίζεται στο Θέατρο Ράδιο Σίτυ της Θεσσαλονίκης (Παρασκευοπούλου 9 και Βασ. Όλγας, τηλ. 2310-824970, 2310–819153). Όσοι ενδιαφέρεστε να το δείτε, λάβετε τα μέτρα σας!

ΠΟΥ ΠΗΓΑ

Εκποίηση Βιβλίου στην πλατεία Κλαυθμώνος

Τώρα πια έχει τελειώσει, αλλά δεν μπορούσα να μην πω δυο λόγια. Στο γνωστό χώρο της πλατείας Κλαυθμώνος, γύρω από το άγαλμα της Εθνικής Συμφιλίωσης, στήθηκε και φέτος ο χώρος που στέγασε την Εκποίηση Βιβλίου. Με περισσότερα από 6.000 βιβλία στο 30% της αρχικής τους αξίας, δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρείτε κάτι να αγοράσετε. Πήγα δύο φορές, μεσοβδόμαδα. Και τις δύο είχε αρκετό κόσμο. Πραγματικά είναι να αναρωτιέσαι πόσο περισσότερο κόσμο θα είχαν τα βιβλιοπωλεία αν οι τιμές των βιβλίων ήταν πιο προσιτές.

Σε σχέση με το Παζάρι Βιβλίου, που είχα επισκευτεί πέρσυ στον ίδιο χώρο, υπήρχαν αρκετά από τα ίδια βιβλία αλλά πρόσεξα και πολλά διαφορετικά, π.χ. πολλά βιβλία ξένων συγγραφέων από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, που δεν θυμάμαι να είχα δει στο Παζάρι. Αγόρασα την Εποχή του κυνηγιού, του Αντρέα Καμιλέρι. Δεν ξέρω αν είναι καλό, πάντως ο Καμιλέρι γενικά είναι πολυγραφότατος και πολυδιαβασμένος. Νομίζω πως τα 3-4 ευρώ που έδωσα, τα αξίζει με το παραπάνω. Βρήκα και ένα από τα αγαπημένα μου ελαφρά βιβλία, το Να ζεις μαζί ή να μην ζεις (πρωτότυπος τίτλος: Mr Commitment) του Βρετανού συγγραφέα Mike Gayle, σε ανάλογα προσιτή τιμή, και το πήρα για να το δωρίσω.

Στα παιδικά, δυστυχώς δεν βρήκα ούτε έναν Περίεργο Γιωργάκη, βρήκα όμως ένα άλλο καταπληκτικό βιβλίο, το Παγίδα για παπιά (πρωτότυπος τίτλος: Sitting Ducks) του Καναδού σκιτσογράφου Michael Bedard. Ιδανικό για παιδιά 3-6 χρονών. Επίσης το κλασικό πλέον Λέξεις από πλαστελίνη των εκδόσεων Susaeta, για μικρότερα παιδιά. Δεν θυμάμαι πόσο πλήρωσα για το καθένα (τις αποδείξεις τις άφησα στην Ελλάδα για να μπουν στην Εφορία βεβαίως βεβαίως), πάντως οι τιμές στα παιδικά βιβλία κυμαίνονταν από 2-4 ευρώ.

Στην Ερμού για ψώνια

Βρήκα πολύ καλές τιμές στα παπούτσια. Ίσως να κάνω λάθος, αλλά οι τιμές μου φάνηκαν καλύτερες από άλλες χρονιές. Ακόμα και στις φίρμες (Μπουρνάζος, Καζάκος) δεν δυσκολευόσουν να βρεις παπούτσια με 70-100 ευρώ, αν και όχι τόσο μεγάλη ποικιλία σε σχέδια. Υπήρχαν ωραία παπούτσια και σε μικρότερες τιμές, μέχρι 30 ευρώ στα σπασμένα νούμερα.

Για ποτό σε μπαρ

Μετά από χρόνια που σνόμπαρα τη βραδυνή διασκέδαση της χειμερινής Αθήνας, πήγα δυο φορές για καφέ/ποτό. Σε όλα τα μαγαζιά που πήγαμε, πελάτες και προσωπικό κάπνιζαν αρειμανίως, λες και ο νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος δεν είναι σε ισχύ. Στο Rialto στην Ηλιούπολη δεν κάτσαμε καν γιατί ήταν ντουμάνι, και δεν είχε ούτε μια γωνιά για μη-καπνιστές. Αν δεν ήμουν εγώ, η παρέα μου θα είχε κάτσει, αλλά πραγματικά δεν βλέπω τι ουσία έχει από τη μια να διαμαρτύρεσαι που δεν μπορείς να πάρεις ανάσα από την καπνίλα και από την άλλη να κάθεσαι και να τους τα σκας. Και μόνο που σκεφτόμουν τη βρώμα στα ρούχα μου, πάτησα πόδι και φύγαμε πριν καν ο αδιάφορος σερβιτόρος μας βρει τραπέζι. Κρίμα και ο χώρος είναι πολύ ωραίος, αλλά δεν πειράζει, από μπαρ άλλο τίποτα. Τελικά πήγαμε σε ένα μικρότερο μπαράκι στην Αργυρούπολη, δεν θυμάμαι να σας πω πώς το λένε, πάντως είχε πολύ λιγότερους καπνιστές, ελαχιστότατη κάπνα και πολύ ωραία κοκτέιλ σε λογικές τιμές. Μια χαρά.

Στο Costa Coffee της Κοραή, που πήγαμε μια μέρα για καφέ, υπάρχει ειδικός χώρος για καπνιστές στο πάνω πάτωμα, μέσα σε τζαμαρία, ενώ ο υπόλοιπος χώρος διατίθεται αποκλειστικά σε μη καπνιστές. Δυστυχώς στον καφέ βάζουν φρέσκο γάλα (μπλιαχ).

Στου Ψυρρή πλήρωσα 12 ευρώ για ένα περιποιημένο mojito, ακριβώς όσο είχα πληρώσει και πριν 5 χρόνια. Από τότε δεν είχα ξαναπάει στου Ψυρρή για ποτό γιατί η τιμές μου είχαν φανεί υπερβολικές. Το ότι πέντε χρόνια αργότερα δεν έχουν ανεβεί ούτε κατά 20 λεπτά, σίγουρα κάτι λέει.

Ferrari Store

Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, έχει ανοίξει Ferrari Store στην Αθήνα! Αν είσαστε του αθλήματος, αξίζει μια επίσκεψη. Δεν μπήκα μέσα, αλλά απέξω που το είδα μοιάζει πολύ με το μαγαζί του Λονδίνου. Είναι στην οδό Κολοκοτρώνη, πίσω από την Παλιά Βουλή (στάση μετρό: Σύνταγμα).

ΤΙ ΕΦΑΓΑ

Το πιο άνοστο σουβλάκι της Αθήνας, ενδεχομένως και της Ελλάδας, το βρήκα σε σουβλατζίδικο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, μεταξύ του σταθμού του Μετρό και της Λεωφόρου Κηφισίας. Μέχρι τώρα πίστευα ότι το χειρότερο σουβλάκι ήταν αυτό του Pita Pan στην Ερμού. Έκανα λάθος.

Ευτυχώς το φαγοποτείο του Μπαϊρακτάρη στο Μοναστηράκι και οι Πίττες της Γεωργίας στην Αργυρούπολη πέρασαν το γευστικό τεστ.


Δοκίμασα σοκολάτα Παυλίδης γεμιστή με αχλάδι και ξετρελάθηκα. Ακούγεται περίεργος συνδιασμός, αλλά το γευστικό αποτέλεσμα δικαιώνει τον Παυλίδη.

Έφαγα και κάτι εξαιρετικά κανταΐφια και γαλακτομπούρεκα από τον Τζίμα στην πλατεία Δάφνης, αλλά αυτά καλύτερα να μην τα θυμάμαι!

20 comments:

Natassa said...

αγαλμα εθνικής συμφιλίωσης??
άντε ρε ...
μήπως είναι μισοτελειωμένο?

αυτό με τα τσιγάρα και μένα δεν μου πάει κάτω ...

DonnaBella said...

wraia, eixa aporia k gia th nhso (opwsdhpote!) k gia to i love karditsa (tha perimenw na anevei sto greek movies). symfwnw gia soul kitchen (tha evaza 8), gia to fioro to eidane h theia, xadelfes k anhpsios mou k mou eipan ta idia. auto me ta magazia, aman, pantou sou vgazoun tasaki.
wraia anhmerwsh :-)

Les and The City said...

Καλησπέρα Σοφία, επειδή απο πεποίθηση δεν παρακολουθώ ελληνικές ταινίες εκτός μερικών φωτεινών εξαιρέσεων, θα συμφωνήσω με τα σχόλια σου για τις ξένες ταινίες, το soul kitchen ήταν πολύ ευχάριστο, με ωραίο και ενδιαφέρον θέμα, με ανατροπές, ναι, είναι λίγο ευρωπαική στο ύφος της, αλλά μακάρι οι ελληνικές ταινίες που βγαίνουν στις αίθουσες να της έμοιαζαν έστω και λίγο, κι εγώ κάπου γύρω στο 8 θα της έβαζα.
Το I'ts complicated ήταν μια ευχάριστη ταινία για dvd ένα Σάββατο βράδυ στο σπίτι, η μέρυλ στρηπ ότι και να παίξει το κάνει τόσο καλά και πραγματικά δίνει μαθήματα με κάθε της ρόλο, ο καυμένος ο Στηβ Μάρτιν γέρασε και φύρανε, αλλά περνάνε τα χρόνια οπότε τι να κάνει κι αυτός στον αδυσώπητο κόσμο του Χόλυγουντ πρέπει να κάνεις ότι είναι απαραίτητο για να φαίνεσαι νέος.Ο Αλεκ Μπόλντουιν μου άρεσε επίσης που ήταν τόσο πληθωρικός.
Με την ολική απαγόρευση θα συμφωνήσω μαζί σου αν και καπνίστρια, αλλά σιχαίνομαι να μυρίζω τσιγαρίλα, φαγητίλα κλπ, αλήθεια ποιος θα απαγορεύσει στα καλά δήθεν εστιατόρια την τσίκνα???
ήθελα να σχολιάσω και κάτι αλλο αλλά μου διαφεύγει προς το παρόν, οπότε καληνυχτίζω, α και όταν έρθεις θεσσαλονίκη θα χαρώ να κεράσω μοχίτο που δεν εχεις ξαναπιεί όμως (δε λεω που είναι μυστικό)...:)

apos said...

Για τις ελληνικές ταινίες δεν έχω να πω κάτι. Έχω την εντύπωση ότι αρκετοί εξαργυρώνουν την αναγνωρισιμότητα της TV για ξεπέτες. Ίσως και να είμαι αυστηρός.

Μου κάνει εντύπωση που ξέρεις πώς λέγεται το άγαλμα στην Κλαυθμώνος. Νομίζω ότι ελάχιστοι το ξέρουν.

Για το σουβλάκι οι αξίες είναι αξίες. Αν και να σου πω την αλήθεια και στο Παγκράτι έχει ορισμένα κλασικά στέκια.

Για τα παπούτσια μάλλον θα διαφωνήσω. Αγόρασα πριν τα χριστούγεννα ένα ζευγάρι clarks και πήγα στη Νέα Υόρκη και βρήκα τα ίδια παπούτσια 40 ευρώ φθηνότερα. Στην Fifth Αve.

Για το κάπνισμα, τι να σου πω; Όπως γνωρίζεις, στην Ελλάδα οι καπνιστές και οι οδηγοί έχουν πάντα προτεραιότητα.

roadartist said...

:))

Ωραίο ποστ.. γεμάτο Αθήνα! Από τα κινηματογραφικά δεν έχω δει τίποτα..
Στην εκποίηση πήγα και εγώ..
Η απαγόρευση του καπνίσματος είναι σαν να μην έγινε ποτέ!

fvasileiou said...

Μα καλά, πότε πρόλαβες και τα έκανες όλα αυτά; Ένα μήνα έμεινες στην Αθήνα; Εγώ γιατί όταν πηγαίνω βλέπω τους ίδιους 2-3 ανθρώπους στα ίδια στάνταρ μέρη;;;

Μανώλης said...

Έχω την πολύ αμυδρή εντύπωση ότι το "φιόρο του Λεβάντε" είχε προβληθεί σε σειρά της τηλεόρασης (πολύ πολύ) παλιά!!! Κάτι ήχησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού...

Soul kitchen;; Μόνο το τραγούδι ξέρω :-))) http://www.youtube.com/watch?v=J0A2l3ABVfA

Την σοκολάτα αχλάδι την έχουμε ανακαλύψει στο σπίτι, αμέσως με την κυκλοφορία της και έχει πάρει έγκριση!

kiki said...

Μια χαρα σε βρισκω. Τη νησο θέλω κι εγώ να τη δω. Και αυτο με τη Μερυλ Στριπ. Το Φιόρο του Λεβάντε, κλασικό και αγαπημένο. Αναρωτιέμαι πώς θα παίζει ο Παπαδόπουλος που μου αρέσει πολύ!

Σοφία said...

@ Natassa: Αντιθέτως, είναι ολόκληρο και αρκετά εντυπωσιακό, αλλά όταν έχει παζάρι φαίνεται μόνο από τη μέση και πάνω.

@ DonnaBella: Ευχαριστώ και καλή τηλεθέαση στο σινεμά, σε DVD ή στο Greek Movies :-)

@ Axinos: Το κακό με τον Steve Martin είναι ότι δεν φαίνεται μόνο νέος, αλλά και πλαστικός. Κρίμα και ήταν τόσο ωραίο παιδί :-p

Την πρόσκληση για mojito την σημειώνω γιατί με ενδιαφέρει!

@ Apos: Δεν έχεις άδικο για τους καπνιστές και τους οδηγούς. Προσωπικά δεν είμαι ούτε το ένα ούτε το άλλο, και αρνούμαι να ρουφάω τον καπνό του άλλου εφόσον υπάρχει νόμος που το απαγορεύει. Προς το παρόν λοιπόν μποϋκοτάρω τα μαγαζιά με την πολλή καπνίλα. Στο μέλλον δεν ξέρω τι θα κάνω.

Για τα παπούτσια δεν ξέρω τι να σου πω. Σπάνια αγοράζω διεθνείς μάρκες - είμαι λάτρης του JB Bournazos.

Όσο για το άγαλμα της Εθνικής Συμφιλίωσης, νόμιζα ότι όλοι ξέρουν το όνομά του! Εγώ ξέρω και το όνομα του γλύπτη ;-)

Σοφία said...

@ Roadartist: Πώς και σου έχουν ξεφύγει τα κινηματογραφικά;

@ FVasileiou: Οκτώ μέρες μόνο, αλλά όταν είσαι αποφασισμένος τα προλαβαίνεις όλα! Μάλιστα είδα και άλλη μια ταινία για την οποία ξέχασα να γράψω (μια μέρα πήγα σινεμά δύο φορές και μετά για σουβλάκια). Χεχε.

@ Μανώλης: Για το φιόρο του Λεβάντε κι εγώ την ίδια εντύπωση έχω.

@ Kiki: Παίζει καταπληκτικά! Σε σημείο που ξεχνάς ότι βλέπεις τον Παπαδόπουλο και νομίζεις ότι απλά βλέπεις έναν Νιόνιο από το Ζάντε.

J D Rennison said...

Το Σεπτέμβριο που κατέβηκα όπου είχα πάει να φάω ή να πιω, δεν κάπνιζε κανείς. Και - θα το πω - αυτό ήταν που με είχε εκπλήξει και πίστεψα ότι ο νόμος θα τηρούταν. Εντάξει, την τελευταία νύχτα πριν φύγω για Λονδίνο σε μια ταβέρνα είχαν κλείσει τον εξωτερικό χώρο με σελοφάν και κάπνιζαν μέσα. Σου λέει μπορείς να ισχυριστείς ότι εξακολουθεί να είναι εξωτερικός χώρος! Αλλά δεν έδωσα πολλή σημασία.

Τα Χριστούγεννα, που λες, κάπνιζαν όλοι παντού. Και όντως, μετά από λίγο διάστημα ξεσυνηθίζεις από τσιγαρίλες και κάπως σου φαίνεται όταν μπαίνεις σ'ένα χώρο και κάνουν όλοι.

DaNaH said...

Α ωραία Σοφία, χαίρομαι που σου άρεσε το Φιόρο του Λεβάντε, θέλω και εγώ να πάω να το δω! Το είχαμε παίξει στο σχολείο στο γυμνάσιο θυμάμαι και θυμάμαι ότι μου είχε αρέσει, αλλά τίποτα περισσότερο.

Αυτές τις μέρες είναι και ο Αθερίδης με ένα νέο του θεατρικό στην πόλη μου αλλά δεν ξανακάνω το λάθος τρίτη φορά να πάω να δω δική του παράσταση. Όσο μου αρέσει στις σειρές που παίζει τόσο απογοητεύομαι από τα θεατρικά που γράφει.

Καλύτερα λοιπόν να δω τον Παπαδόπουλο που τόσο το έργο όσο και ο βασικός πρωταγωνιστής είναι εγγύηση! :)

geokalp said...

ότι μπορείς τώρα, πριν τη χρεοκοπία!
μπράβο Σοφία για τις προτάσεις!

hackaday said...

Για τα βιβλία έχεις δίκιο σχετικά με τις τιμές. Εγώ κάθε μήνα αγόραζα 4-5 βιβλία αλλά τώρα λόγω ανεργίας κόπηκαν τα πολλά-πολλά.
Τις ταινίες δεν τις είδα αλλά από ελληνικό κινηματογράφο δεν περιμένο και πολλά.
Ο αντικαπνιστικός νόμος δεν ισχύει ακόμη (προς πληροφότηση σου).
Αν θέλεις καλό φαγητό και σουβλάκια μάλλον πρέπει να ανηφορίσεις λίγο προς τη βόριο Ελλάδα.
Αυτά. Καλή εβδομάδα Σοφάκι.

hackaday said...

Sorry για τα ορθογραφικά μου λάθη. Κεκτημένη ταχύτητα ο λόγος. Δεν είμαι αγράμματος. Μη γίνω και ρόμπα!

koulpa said...

axaxaxa μπράβο σοφίαααα μερικές μέρες σου στην ελλάδα.. μια δεκαετία δικά μου.. και βάλε.. :):)
χαχαχα μην ακούς τον geokalp.. πάντα χρεοκοπημένοι ήμασταν.. :):)
καλησπερούδιαααα :):)

Madame de la Luna said...

Καλέ ήσουν στη γειτονιά μου και δεν το 'ξερα;

Κρίμα. Ωραία θα 'ταν να πίναμε ένα καφεδάκι. Έχε το υπόψη, για άλλη φορά. Θα σου συστήσω και καλό σουβλατζίδικο (είδες; τρελό δέλεαρ!!!). :)))

Το soul Kitchen, θέλω να το δω κι εγώ. Για τα υπόλοιπα, δεν έχω ακόμα άποψη..

Καλό βράδυ..

Σοφία said...

@ J D Rennison: Όντως ξεσυνηθίζεις, και την καπνίλα στα μαγαζιά αλλά και την τσιγαρίλα στα ρούχα και στα μαλλιά μετά από κάθε έξοδο. Μπλιαχ!

@ Δανάη: Για τον Αθερίδη δεν ξέρω, πάντως το φιόρο του Λεβάντε μου άρεσε πολύ. Να πας οπωσδήποτε να το δεις!

@ Geokalp: Όπως βλέπεις, συνέσφερα όσο μπορούσα στην οικονομική ανάκαμψη της χώρας ;-)

@ Hackaday: Καλό φαγητό βρίσκεις και στην Αθήνα, αλλά προφανώς όχι τόσο εύκολα στο κέντρο. 20 ευρώ είναι πολλά λεφτά για ένα βιβλίο, ακόμα κι αν είσαι μισθωτός και καλοπληρωμένος. Αν είσαι άνεργος, οι τιμές των βιβλίων στην Ελλάδα είναι απλά απαγορευτικές.

Για τα λάθη σε συγχωρώ αλλά να μην επαναληφθεί :-p

@ Koulpa: Ε όχι και δεκαετία!!

@ Madame de la Luna: Ποια είναι η γειτονιά σου, γιατί πέρασα από πολλές; Μιλάμε η χάρη μου έφτασε από τη Γλυφάδα ως τους Θρακομακεδόνες. Μόνο Πειραιά δεν πήγα (αλλά θα φροντίσω για την επόμενη φορά).

Crazy Tourists said...

8 μέρες, ε!!! Έκανες πολλά βρε θηρίο! Από όλα αυτά έχω άποψη για τη Νήσο και τον Παυλίδη και συμφωνώ, χωρίς επιείκια. Πολλά φιλιά!
CrazyTourist1

Σοφία said...

Η αλήθεια είναι ότι ξεσκίστηκα λίγο αλλά το αποτέλεσμα με δικαίωσε ;-)