Wednesday 18 July 2007

Εικόνες από την πόλη

Επειδή σας ζάλισα με τα πάρκα και τις πρασινάδες, και επειδή είναι αρκετοί που θέλουν να δούν πώς είναι το κανονικό Λονδίνο, είτε γιατί ετοιμάζουν ταξίδι, είτε από ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, σήμερα σας βάζω κάτι διαφορετικό. Είναι μερικές φωτογραφίες που τράβηξα στην Oxford Street, τον κεντρικό δρόμο με τα μαγαζιά.

Η Oxford Street είναι o κύριος προορισμός των Ελλήνων τουριστών στο Λονδίνο. Στα μουσεία και στις γκαλερί ακούς όλο Ισπανούς και Ιταλούς. Στην Oxford Street έχει κυρίως Άραβες και Έλληνες. Ειδικά την περίοδο των χειμερινών εκπτώσεων, που συμπίπτουν με τις διακοπές των Χριστουγένων, είτε είσαι στην Ερμού είτε είσαι στην Oxford Street, δεν έχει διαφορά (εκτός ίσως ότι στην Oxford Street έχει περισσότερους Έλληνες).

Και ξεκινάμε:

Για να περάσεις από το Hyde Park στην Oxford Street, υπάρχει υπόγεια διάβαση, λίγο μίζερη και βρωμερή, αλλά τουλάχιστον δεν κινδυνεύεις να σε πατήσουν αυτοκίνητα. Κοντά στην έξοδο έχει συμπαθέστατες αφίσες της νέας ταινίας του Harry Potter (φάτε μάτια ψάρια).


Η διάβαση περνάει από ένα σταθμό υπογείου (αγγλιστί: tube station). Εκεί σταμάτησα να φωτογραφίσω τις αφίσες με τις οδηγίες για την αντιμετώπιση των υψηλών θερμοκρασιών - γιατί στο Λονδίνο, από τη στιγμή που η εξωτερική θερμοκρασία ξεπεράσει τους 20 βαθμούς, η θερμοκρασία μέσα στα τρένα πλησιάζει τους 40, και ο κόσμος λιποθυμάει συχνά πυκνά (καθότι είναι άμαθοι σε τέτοια εξτρήμ φαινόμενα, και δεν τους κόβει να έχουν μαζί ένα μπουκαλάκι με νερό).


Ευτυχώς που δεν μετακινούμαι με υπόγειο τις ώρες αιχμής, γιατί είναι πολύ βάρβαρο σπορ (και ιδιαιτέρως ακριβό - το φτηνότερο μονό εισιτήριο έχει 1.5 λίρα, ήτοι πάνω από 2 ευρώ, και η *ημερήσια* κάρτα απεριόριστων διαδρομών από 4.60 - 13.20 λίρες, ήτοι 7-20 ευρώ). Οι περισσότεροι σταθμοί του υπογείου, εκτός από κάποιες καινούριες γραμμές, είναι ψιλοχάλια. Πώς είναι το μετρό της Αθήνας; Καμία σχέση. Αν βλέπετε εντυπωσιακούς σταθμούς σε ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές, με γυάλινες οροφές, επένδυση γρανίτη και τεράστιες κυλιόμενες σκάλες, βλέπετε σχεδόν σίγουρα τη γραμμή Jubilee και ειδικότερα τον σταθμό Canary Wharf (προφ. Κανέρι Γουόρφ).

Βγαίνοντας στην επιφάνεια, αντικρύζεις κόοοοοοοοοσμο και κοσμάκη. Και δεν οφείλεται μόνο στο ότι έχουν αρχίσει οι εκπτώσεις. Κάθε Κυριακή είναι έτσι. Εδώ τα μαγαζιά ανοίγουν και την Κυριακή, με περιορισμένο ωράριο, 12-6 μμ.


Η Αγγλία είναι σίγουρα η πιο καταναλωτική χώρα στην Ευρώπη, όπου το retail therapy (ελληνιστί: σόπινγκ θέραπυ ή κατά το λαϊκότερο, πάμε για ψώνια) είναι η κατεξοχήν ασχολία του πληθυσμού, ειδικά του γυναικείου (οι άντρες προτιμούν τις πάμπ). Και επειδή οι Άγγλοι είναι λαός βαθύτατα αυτοσαρκαστικός, ένα από τα πολυκαταστήματα έκανε διαφημιστικά σποτάκια για την περίοδο των εκπτώσεων με θέμα τον υπερκαταναλωτισμό.


Αν πατήσετε στην φωτογραφία, θα μπορέσετε να διαβάσετε τις ατάκες πάνω στην πόρτα, που λένε: Buy me, I'll change your life (αγόρασέ με, θα σου αλλάξω τη ζωή) και I shop, therefore I am (ψωνίζω, άρα υπάρχω). Το μαγαζί αυτό, με τις χαρακτηριστικές κίτρινες τσάντες, είναι το Selfridges, αγαπημένο μαγαζί των Λονδρέζων, και δικό μου προσωπικά. Απέξω μοιάζει με μουσείο, μέσα έχει πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Φημίζεται ιδιαίτερα για το τμήμα με τις γυναικείες τσάντες (όλα τα μεγάλα ονόματα μαζεμένα), το τμήμα με τις γραβάτες και το τμήμα με τα γυναικεία εσώρουχα. Επίσης στον τελευταίο όροφο έχει πολύ ωραίο εστιατόριο self-service, και ένα τμήμα που σου κάνουν μασάζ χωρίς να χρειαστεί να ξεντυθείς (πολύ χαλαρωτική φάση μετά από ψώνια).

Το Selfridges είναι γνωστό για τις βιτρίνες του, που όχι μόνο είναι πολλές και πρωτότυπες, αλλά αλλάζουν συνέχεια. Κάποτε δούλευα εκεί κοντά και όταν πήγαινα το πρωί στη δουλειά κάθε μέρα έβλεπα άτομα στις βιτρίνες που έκαναν αλλαγές. Απορώ γιατί οι Έλληνες τουρίστες έχουν τρέλα με το Harrods, το οποίο είναι μεν ενδιαφέρον να το δεις, αλλά είναι καθαρά τουριστοπαγίδα και είναι μακριά από την Oxford Street, οπότε πρέπει να πας ειδικά. Για ψώνια, το Selfridges είναι απείρως καλύτερο, και το βασικότερο: οι πωλητές δεν σε κοιτάνε με μισό μάτι, όπως κάνουν στο Harrods.

Άλλο κατάστημα που αξίζει να επισκεφτείτε στην Oxford Street είναι το πενταόροφο Marks & Spencer, το οποίο είναι το μεγαλύτερο κατάστημα της γνωστής αλυσίδας. Πουλάει τα πάντα: ρούχα, παπούτσια, παιδικά, έπιπλα, βιβλία, είδη δώρου, ηλεκτρονικά, ακόμα και είδη σούπερ-μάρκετ (χαρτιά τουαλέτας κι έτσι). Πήγα κατευθείαν στα φαγώσιμα, και ειδικότερα στα καρπούζια, τα οποία είχαν 2.69 λίρες (4 ευρώ) τα 600 γραμμάρια, τα παίρνεις όμως κομμένα σε ομοιόμορφες τριγωνικές φετούλες (very cute). Είχαν έπτωση στα φρούτα (μάλλον επειδή λόγω του καιρού οι πωλήσεις είναι περιορισμένες και φοβούνται μην τους μείνουν), οπότε πήρα και κάτι νεκταρίνια με άλλα 4 ευρώ, και μου έκαναν 1 ευρώ δώρο. Αμέ!

Το καρπούζι ήταν ψιλο-μάπα, αλλά τα νεκταρίνια ήταν ωραία.


Το καλύτερο όμως στο Marks & Spencer ήταν ότι δοκίμασα για πρώτη φορά το αυτόματο ταμείο, εκεί που πακετάρεις μόνος τα ψώνια σου, περνώντας τα πρώτα από το κόκκινο φωτάκι που πάνει πιιιιινγκ, μετά πληρώνεις με κάρτα, παίρνεις την απόδειξη και φεύγεις σαν κύριος. Ωραία φάση, και το βασικότερο, δεν χρειάζεται να περιμένεις στην ουρά.


Ξαναβγαίνουμε στο δρόμο. Σας το είπα ότι είχε πολύ κόσμο, έτσι;


Δίπλα στο πολυκατάστημα Debenhams (το οποίο έχει πολύ ωραία πράγματα για το σπίτι, και είναι γνωστό κυρίως για τα γυναικεία ρούχα, τσάντες και αξεσουάρ, που είναι ντιζαϊνάτα χωρίς να είναι υπερβολικά στο στυλ, ούτε στις τιμές) είναι ένας πάγκος που πουλάει σουβενίρ για τους τουρίστες. Για τους άντρες έχουμε φανέλες όλων των ποδοσφαιρικών ομάδων. Για τις γυναίκες, κουκλάκια. Προσωπικά έχω αδυναμία στα μαγνητάκια, γιατί σου δίνουν το στίγμα της κάθε πόλης με μια ματιά.


Δίπλα ακριβώς, μια συμπαθέστατη κοπελίτσα μας κάνει παρέα παίζοντας βιολί με αντίτιμο ό,τι προαιρούμαστε. Στο Λονδίνο έχει πολλούς μουσικούς στο δρόμο και στον υπόγειο, και οι περισσότεροι είναι αξιόλογοι, δεν είναι ζητιάνοι που φυσάνε μια φλογέρα της κακιάς ώρας κι όποιος αντέξει. Στο σημείο αυτό, έξω από το Debenhams, έχει πάντα μουσικούς. Μάλλον είναι πόστο (πρέπει να πάρεις άδεια από το δήμο για να στηθείς εκεί). Την συγκεκριμένη κοπέλα πάντως, πρώτη φορά την έβλεπα.


Ελπίζω να σας άρεσε η βόλτα στο κέντρο. Ήταν μια ανάσα τσιμέντου και κίνησης μετά από την υπέρμετρη χαλαρότητα των τεράστιων πάρκων ;-)

19 comments:

Administrator said...

Σοφία σε ευχαριστώ πολύ για την βόλτα. Δεν έχω έρθει ποτέ στην Αγγλία αλλά μου άρεσε αυτό που είδα σήμερα εδώ. Καλημέρα.

Σοφία said...

Σ'ευχαριστώ κι εγώ για τα καλά σου λόγια και σε καλωσορίζω στις Κόκκινες Νύχτες.
Ελπίζω κάποια στιγμή να σε φέρει ο δρόμος στην Αγγλία. Είναι πολύ όμορφη χώρα.

Anonymous said...

Το λατρεύω το Λονδίνο!!! Όπως αγαπώ πολύ όλη τη Μεγάλη Βρετανία! Ελπίζω να μ' αξιώσει ο Θεός να τη γυρίσω ολόκληρη. Να είσαι καλά που με αξίδεψες εκεί, γιατί οφείλω να ομολογήσω εφέτος δεν αισθανόμουν ασφαλής να το επισκεφτώ...

Nobody said...

Αυτή η γιαγούλα με το γκρι παλτό που κάνει σελφ τσεκάουτ εσύ είσαι?

Σοφία said...

@ Penny: Αν έχεις έρθει τα τελευταία 3 χρόνια, η κατάσταση από άποψη ασφάλειας δεν έχει αλλάξει.
Ευχαριστώ για το σχόλιο και καλώς ήρθες στις Κόκκινες Νύχτες!

@ Nobody: Όχι και γιαγιούλα! Επειδή δηλαδή δεν ευκαίρησα να πάω κομμωτήριο κάνα μήνα, να μου βγει το όνομα?!!

Nobody said...

Χαχαχα.

Unknown said...

Σοφία μπράβο για μία ακόμη φορά, έχεις αναδειχθεί σε εξαίσια photoblogger! Διαβάζοντας τα τελευταία ποστ σου είναι λες και μεταφέρομαι στην Αγγλία. Συνέχισε έτσι.

Anonymous said...

Εξαιρετικές οι φωτος σου Σοφία ,μπράβο.Αλλά πολύ ακριβά δεν ειν όλα αυτα?Τα βγάζει πέρα ενας μέσος Άγγλος με τους μισθούς που αμοίβονται?Εχω ακούσει για νεόπτωχους Αγγλους που δεν έχουν να πληρώσουν ούτε εισιτήριο του τρένου.Οι φτωχοί τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι και αυτό ως κριτική στη διακυβέρνηση μπλερ(όπως έχω διαβάσει).Ισχύει κάτι τέτοιο?Μήπως κι αυτοι υπερχρεώνονται όπως κι εμείς για να μην χάσουν τις κακές τους συνήθειες?

philos said...

Δεν με λες?
Αν έρθω το άλλο ΣΚ έτσι χωρίς πρόγραμμα, θα βρω τίποτε να ψωνισω στις εκπτώσεις?

DaNaH said...

Αχ Σοφάκι με μετέφερες 2 χρόνια πίσω! Το πεθύμησα το Λονδίνο! Ο καλύτερος συνδυασμός για μένα όταν κατεβαίνεις στο κέντρο είναι να κάνεις βόλτα στην Oxford Str αλλά και στην Regent Str. Την επόμενη φορά να πας βολτίτσα στο Hamley's (αυτό και αν το πεθύμησα! Πολυκαταστήματα - αν και σίγουρα όχι τόσο μεγάλα - έχει και εδώ. Αλλά κάτι σαν το Hamley's δεν έχω δει πουθενά αλλού!) και να βγάλεις πολλές πολλές φωτογραφίες! Και για όσους δεν γνωρίζουν είναι ίσως το μεγαλύτερο "παιχνιδάδικο" που υπάρχει! Ό,τι μπορείτε να φανταστείτε σε παιχνίδι υπάρχει εκεί μέσα! Από μπίλιες μέχρι επιτραπέζια και από κούκλες μέχρι interactive games.

Αποστολή ορίστηκε! Περιμένω post! ;-)

Μ said...

Ωραία η βόλτα στα μαγαζιά. Και αυτό με το καρπούζι πολύ μου άρεσε. Αλλά τι νοστιμιά έχει αν δεν το πάρεις από τον γύφτο με το datsun,ε;;;

Συνέχισε με τις βόλτες σου Σοφάκι. Εμείς εδώ έχουμε αρχίσει και πάλι να ψηνόμαστε, αφού ο υδράργυρος (ο οποίος πλέον απαγορεύεται στην ΕΕ) έχει αρχίσει και τραβάει την ανηφόρα..

civil said...

Το ποστάκι καταπληκτικό, όπως μόνο εσύ ξέρεις να μας ταξιδεύεις. Τα καρπούζια τα αξίζουν τα λεφτά τους αν -όπως πρόσεξα στην φωτο- όντως δεν έχουν κουκούτσια!

Θέλω όμως κι άλλο καθημερινό Λονδίνο, πέρα από το σόπινγκ και τις τσάντες! (αλλά γυναίκα δεν είσαι, τσ,τσ,τσ)

Θεραπευτής said...

Μαϊστα! Να και μια αλλη οπτικη γωνια! Ενδιαφερουσα πολη, νομιζω οτι τη νικαει την Αθηνα κι ας ειμαστε προκατηλειμμενοι λογω εντοπιοτητας...!

Anonymous said...

Γεια σου Σοφία! Σε διαβάζω αρκετό καιρό τώρα, αλλά αυτό είναι τo πρώτο μου comment.
Το post σου μου είναι πολύ χρήσιμο μιας και το Σεπτέμβρη έρχομαι Λονδίνο για μεταπτυχιακό και θα μένω σε εστιά κοντά στην Oxford street.
Θα ήθελα όμως να σε ρωτήσω τι είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσει κάποιος για να μετακινείται στο Λονδίνο το μετρό ή τα λεωφορεία;

Γκρινιάρης said...

Η ξενάγηση στην Oxford street είναι ομολογουμένως κατατοπιστική. Well done!

Καλά τα Selfridges, αλλά λίγο ακριβούτσικα. Βέβαια έχει μέσα όλες τις καλές μάρκες, και κάνει αρκετά γερές εκτπώσεις, αλλά και πάλι...Άουτς! Οι βιτρίνες του πάντως είναι πάντα εμπνευσμένες, και με μηνύματα. Κάθε φορά που περνάω μετανιώνω που δεν πήρα φωτογραφική.

Self check out έχουν και τα Tesco. Άσχετο...

Και για να απαντήσω στο ερώτημα της ντίνας που μας έρχεται από Σεπτέμβρη... Εγώ χρησιμοποιώ κυρίως λεωφορεία γιατί
1. είναι πιο ευχάριστα. Κάθεσαι πάνω ήσυχα και κοιτάς έξω την πόλη ακούγοντας μουσική, μια χαρα! Τόσους μήνες πάντα βρίσκω να καθήσω.
2. είναι αρκτά τακτικά. Σπάνια έχω περιμένει πάνω από 15, συνήθως στο 5λεπτο θα περάσει κάποιο που να βολεύει.
3. είναι πιο φτηνά (φοιτητική μηνιαία κάρτα απεριορίστων 37 λίρες, ενώ η αντίστοιχη για μετρό σε 2 ζόνες είναι κοντά στις 70 λίρες, ήτοι 115 ευρώ!).
4. γνωρίζεις καλύτερα την πόλη. Φίλοι μου που χρησιμοποιούν αποκλειστικά tube, δεν έχουν την παραμικρή χωροταξική ιδέα που βρίσκεται τι...

Το tube το χρησιμοποιώ μόνο όταν πρέπει να πάω κάπου μακριά και βιάζομαι. Ειδικά τις ώρες αιχμής γίνεται ένας ψιλοχαμός, τόσο στους σταθμούς όσο και στους σειρμούς. Ωστόσο δεν είμαι ο κατάλληλος να μιλήσει για tube.

Αν μένεις κεντρικά, όπως λες, θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις τα λεωφορεία και να δεις τις διαδρομές και τους προορισμούς που εξυπηρετούν αυτά που περνάν από κοντά σου (θα είναι πολλά, αν μένεις τόσο κέντρο). Εξαρτάται βέβαια και που θες να πας, που πρέπει να πηγαίνεις καθημερινά κλπ κλπ.

Καλησπέρα είπα; Καλησπέρα!

Σοφία said...

@ Themos: Ευχαριστώ πάρα πολύ :-)

@ Cursed: Κοίτα, ο καθένας ψωνίζει αναλόγως με το εισόδημά του. Υπάρχουν μαγαζιά για όλα τα κονδύλια, και ακριβότερα και φτηνότερα από αυτά στα οποία αναφέρθηκα. Οι συγκοινωνίες είναι πανάκριβες γενικά (πού να δεις τα ταξί), σε σημείο που πολύς κόσμος μετακομίζει κοντά στη δουλειά του ή ψάχνει για δουλειά κοντά στο σπίτι του. Για τη διακυβέρνηση του Μπλερ δεν συμφωνώ, αντιθέτως η οικονομία γενικά πάει πολύ καλά, και γι' αυτό το λόγο ο Μπλερ εκλέκτηκε τρίτη φορά, παρόλες τις αντιδράσεις για τον πόλεμο στο Ιράκ. Όσο για τις υπερχρεώσεις, οι Άγγλοι υπερχρεώθηκαν προ 15ετίας, όταν τα δάνεια και οι πιστωτικές ήταν της μόδας, όπως είναι τώρα στην Ελλάδα. Πλέον έχουν μάθει το μάθημά τους και προσέχουν περισσότερο.

@ Philos: Πιστεύω πως ναι, ειδικά καλοκαιρινά, γιατί με τον καιρό που έκανε φέτος τους έχει μείνει το εμπόρευμα απούλητο. Μην σε πάρω και στο λαιμό μου όμως, γιατί δεν κοίταξα τι υπήρχε στις κρεμάστρες. Πήρα μόνο καλλυντικά (-10%) και κάτι πιατικά (-25%).

@ Δανάη: Αχ τι μου θύμησες τώρα! Το Hamleys είναι το πρώτο μαγαζί που επισκέφτηκα όταν ήρθα πρώτη φορά στο Λονδίνο το 1993.
OK, το βάζω στο πρόγραμμα. Εσύ γλυκά, εγώ παιχνίδια ;-)

@ Μαρία: Εδώ δεν έχουμε Datsun, ούτε γύφτους με καρπούζια (γύφτους χωρίς καρπούζια αποκτήσαμε τα τελευταία χρόνια), οπότε βολευόμαστε με τα άνοστα καρπουζο-τριγωνάκια...

@ Civil: Όντως δεν έχουν κουκούτσια :-)
Τι θα ήθελες να δεις; Δέχομαι παραγγελίες.

@ The Therapist: Χωρίς αμφιβολία, το Λονδίνο είναι αλλιώς. Αλλά και η Αθήνα έχει τη χάρη της, ειδικά by night.

@ Ντίνα: Καλώς ήρθες *και* στην σελίδα των σχολίων :-)
Βασικά είναι όπως στα λέει ο Γκρινιάρης. Τι θα επιλέξεις ως μέσο συγκοινωνίας εξαρτάται κυρίως από τη διαδρομή που θα κάνεις και πόσο αντέχει η τσέπη σου. Όσο πιο μεγάλη είναι η διαδρομή και όσο πιο πολύ σε πιέζει ο χρόνος, τόσο περισσότερο βολεύει ο υπόγειος. Είναι όμως ακριβότερος από το λεωφορείο και δεν βλέπεις έξω, οπότε δεν έχεις αίσθηση του πού είσαι.

H γνώμη μου είναι, την πρώτη εβδομάδα που θα είσαι εδώ να πάρεις μια κάρτα απεριόριστων διαδρομών (weekly travelcard) και να δοκιμάσεις όλα τα μέσα πριν αποφασίσεις τι σε βολεύει καλύτερα. Για τιμές και τέτοια, μπορείς να βρεις πληροφορίες (στα ελληνικά μάλιστα) εδώ. Για ό,τι δεν βγάζεις νόημα, ρώτα να σου πούμε.

@ Gkriniaris: Προχτές βγήκα με μια φίλη μου που μόλις είχε αγοράσει καινούρια τσάντα από το Selfridges (Dolce & Gabbana ήταν νομίζω) και είχε δώσει 1000 λίρες.

Να σου φέρω νεράκι να συνέλθεις;

Self checkout έχει και ο Σέινσμπουρης κοντά στη δουλειά μου, απλά δεν έχει τύχει να το χρησιμοποιήσω, γιατί συνήθως έχει τόση κίνηση όσο και το κανονικό ταμείο!

Anonymous said...

Εδώ το Link για τον Μπλερ.Καλα και κακά της οικονομίας του.Αλλού τα πηγε περίφημα αλλού τα κανε σαν ...τον μπους
http://www.tovima.gr/print_article.php?e=B&f=15065&m=D14&aa=1

Anonymous said...

Εδώ το ορθό link.
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15065&m=D14&aa=1

Πάντος έτσι όπως έχουν ανέβει οι τιμές των κατοικιών όσοι πρόλαβαν ν αγοράσουν σπίτι ήσαν τυχεροί.Οι υπόλοιποι..

Σοφία said...

Δεν ξέρω πώς τα πάει ο Μπους στα οικονομικά θέματα, πάντως (επιμένω πως) ο Μπλερ τα πήγε μια χαρά. Το σημαντικότερο θέμα από αυτά στα οποία αναφέρεται το άρθρο είναι το θέμα των συντάξεων, αλλά τα πράγματα είναι γενικώς δύσκολα με τις συντάξεις και δε νομίζω ότι θα βρεθεί λύση σύντομα. Ο πληθωρισμός είναι όντως λίγο ανεβασμένος, αλλά λόγω της άνθησης που υπάρχει στην αγορά ακινήτων και στον εργασιακό τομέα, δε νιώθεις έντονα το τσίμπημα. Το βασικό είναι ότι παρόλα τα εξωγενή προβλήματα (π.χ. κατάρευση των dot.com, τρομοκρατία) δεν είδαμε ύφεση. Αυτή νομίζω ότι είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία του Μπλερ.

Τώρα, το θέμα της αγοράς πρώτης κατοικίας είναι όντως δύσκολο, αλλά η αγορά αυτορυθμίζεται. Τόσα χρόνια περιμένουμε την πτώση των τιμών των ακινήτων και δεν έχουν πέσει ούτε τόσο δα (οι άτιμες), άρα ίσως δεν είναι τόσο υπερτιμημένα τελικά...