Saturday 27 October 2007

Σβήνω, σβήνω, τίποτα δεν αφήνω


Οι παλιότεροι αναγνώστες θα θυμόσαστε ίσως ότι τον περασμένο Ιούλιο αποχαιρέτησα (με έναν μεγάλο αναστεναγμό ανακούφισης!) το αφεντικό μου μετά από 3 χρόνια δουλείας. Καινούριο αφεντικό δεν έχει έρθει ακόμα, και στο μεσοδιάστημα όλοι στο τμήμα μου ασχολούμαστε με την αποκατάσταση υλικών και ηθικών ζημιών, μερικές από τις οποίες ήταν γνωστές, ενώ άλλες εμφανίζονται μία-μία τώρα που ο ακατανόμαστος έχει αποχωρήσει.

Το δικό μου κομμάτι δουλείας (σ.σ. ο τονισμός *δεν* είναι τυχαίος) έχει υποστεί τις περισσότερες ζημιές μάλλον επειδή του παρα-πήγαινα κόντρα, ή επειδή αγνοούσε παντελώς το αντικείμενό μου αλλά ήθελε να παραστήσει τον ειδήμονα και αναλάμβανε πρωτοβουλίες εντελώς πέρα από τις δυνατότητές του, ή ίσως για κάποιον άλλο λόγο που δεν έχουμε διελευκάνει ακόμα, γιατί ως γνωστόν, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Εδώ και 3 μήνες νιώθω ότι κρατάω μια σβηστήρα στο χέρι και συνέχεια σβήνω, σβήνω, σβήνω λάθη. Σβήνουν μαζί και όλοι οι συνάδελφοι. Το μόνο μας άγχος είναι να προλάβουμε να βάλουμε μια τάξη πριν έρθει το καινούριο αφεντικό.

Ευτυχώς μέχρι στιγμής οι κόποι μας φαίνεται ότι ανταμοίβονται. Τους πρώτους 1-2 μήνες, κάθε φορά που κάναμε κάτι καινούριο ή διαφορετικό, όλο και κάποιος συνάδελφος έλεγε: "αν ήταν εδώ ο Stephen, δεν θα συμφωνούσε με τίποτα". Μάλλιασε η γλώσσα μου να λέω: "ναι, αλλά εφόσον δεν είναι εδώ, δεν έχει σημασία αν θα συμφωνούσε ή όχι" (άει σιχτίρ με τον Stephen πια!). Ευτυχώς η καραμέλα αυτή έχει σταματήσει. Μάλιστα πριν από 2-3 εβδομάδες τους κατάφερα να αφαιρέσουμε το όνομά του από την ταμπελίτσα στην πόρτα του (παλιού του) γραφείου και δεν το λέμε πλέον "γραφείο του Stephen" αλλά "γραφείο του τμήματος Χ". Οι υπόλοιποι είμαστε χύμα όλοι μαζί στον όροφο, και αυτό είναι το μόνο γραφείο στο τμήμα μας.

Στο γραφείο αυτό, που τώρα πλέον το χρησιμοποιούμε ως αίθουσα συνεδριάσεων, υπάρχει ένας άσπρος πίνακας, από αυτούς που γράφεις πάνω με τον *ειδικό* μαρκαδόρο. Και τονίζω την λέξη ειδικό, γιατί αν γράψεις με μαρκαδόρο που είναι για πίνακα χαρτογράφησης, τα γραμμένα δεν σβήνουν με τίποτα. Ο ακατανόμαστος, αντί να χρησιμοποιεί τον πίνακά του για σχεδιαγράμματα, σημειώσεις κ.λπ. πήρε έναν *μη-ειδικό* μαρκαδόρο και κατέγραψε τα εταιρικά μυνήματα (values and behaviours) - 10 λέξεις όλες κι όλες - μήπως και δεν τα έχουμε πάντα φάτσα μπάτσα κάθε φορά που μπαίνουμε στο γραφείο του. Όταν με το καλό τον ξεφορτωθήκαμε, μας άφησε αμανάτι τα γραφόμενά του.

Πριν λίγο καιρό που προσπαθήσαμε να χρησιμοποιήσουμε επιτέλους τον πίνακα, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν χρειαζόμασταν σβηστήρα, αλλά ξυστήρα. Το μελάνι είχε γίνει ένα με την επιφάνεια του πίνακα. Ακόμα κι όταν σβήσαμε τα πάνω-πάνω, από κάτω διάβαζες κανονικά τις λέξεις. Σαν φαντάσματα. Εσύ να σβήνεις μανιασμένα, κι αυτά να σου κλείνουν πονηρά το μάτι.

Σήμερα πήραμε ένα ειδικό σπρέυ και μαντηλάκια, ψεκάσαμε τον πίνακα πατόκορφα 2-3 φορές, τον τρίψαμε, τον γυαλίσαμε και καταφέραμε να διαγράψουμε το τελευταίο απομεινάρι της παρουσίας του. Επιτέλους τον ξορκίσαμε.

Καιρός ήταν πια.

18 comments:

Πίκος Απίκος said...

Όπως έλεγε και η Σαπφώ Νοτάρα : "Mπουρλότο!!!". Άντε κάνατε την "επανάστασή" σας κόντρα στα απομεινάρια του κυρ Stephen...

Πάει κι αυτός ο "μακαρίτης", next please:)

Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι!

Laplace said...

Ο πρωην ελληναράς ηταν? :P
καλως να δεχθείτε τον νέοπα...

moukelis said...

Πω πω,αυτοι οι πίνακες άμα συνδυαστούν με λάθος μαρκαδόρο είναι βάσανο.Είχαμε στο παλιό φροντιστήριο έναν,και μια μέρα ένα πιτσιρίκι είχε τη φαεινή ιδέα να ζωγραφίσει με έναν ανεξίτηλο πάνω του...Μας πήρε πολύ ώρα να σβήσουμε το καλλιτέχνημα.Πάντως καλά κάνατε και τον "καθαρίσατε".Δεν ακούγεται και πολύ καλός άνθρωπος.

Από Μηχανής Θεός said...

Λιγο πριν τον ερχομο του Σατραπη εχει ηδη σκοτεινιασει. Η υπομονη στερευει την στιγμη που η τυραννια ξεχυλιζει. Και ερχεται η οργη, μαζι με σκεψεις ασχημες. Οι δυνατοι ομως δεν στεναζουν για πολυ. Θα τα καταφερουν. Και ο Σατραπης θα εξοστρακιστει. Η τρικυμια κατευναζεται, δινοντας την θεση της στην νηνεμια. Και ο Ηλιος λαμπει ξανα.
Σε νιωθω... Καλημερα!

Natassa said...

θέλω παραπομπή στο παλιό ποστ... έχω κενά :)

Σοφία said...

Καλημέρα και καλό σαββατοκύριακο σε όλους :-)

@ Πίκος Απίκος: Μπουρλότο δεν λες τίποτα!

@ Laplace78: Καμία σχέση. Άγγλος με ρίζες από Ουαλία (δεν ξέρω αν αυτό παίζει κάποιο ρόλο ή όχι χεχε). Ο καινούριος ελπίζουμε να αργήσει κανένα μήνα ακόμα. Όχι τίποτα άλλο, να ολοκληρώσουμε τις ...μεταρυθμίσεις ;-)

@ Moukelis: Ξέρεις τι, όσο ήταν στο γραφείο, συνέχεια του δίναμε δικαιολογίες. Τώρα που έχει φύγει έχουν αποκαλυφθεί σημεία και τέρατα, οπότε θα συμφωνήσω με την εκτίμησή σου.

@ Από μηχανής θεός: Ακριβώς!!

@ Natassa: Δες εδώ. Πάντως δεν έχεις χάσει και πολλά.

Γκρινιάρης said...

Ψιλοπίκρα αυτοί οι πίνακες. Αλλά δε βαριέσαι; Βγάλατε το άχτι σας. Θα σε ρωτούσα γιατί δε βάζατα όλοι από κάτι να πάρετε έναν καινούριο αντί να ταλαιπωρήστε, αλλά φαντάζομαι έτσι δε θα είχε την "πλάκα" του! Εξάλλου αν δεν κάνω λάθος η όλη διαδικασία του σβησίματος είχε και συμβολική σημασία!

Σοφία said...

Είχε συμβολική σημασία και ψυχοθεραπευτική αξία. Priceless ;-)

itelli said...

Κ γιατί δεν παίρνατε έναν καινούργιο πίνακα;

Σοφία said...

Και γιατί να πάρουμε καινούριο πίνακα; Αφού τώρα που τον καθαρίσαμε, είναι μια χαρά.

Στην εταιρία έχουμε υιοθετήσει αυστηρή περιβαλλοντική πολιτική - δεν πετάμε τίποτα εκτός αν έχει χαλάσει και δεν επιδιορθώνεται, ανακυκλώνουμε τα πάντα, σβήνουμε φώτα όταν δεν είμαστε στο γραφείο κ.λπ. Θα ήταν μεγάλο κρίμα να πετάξουμε έναν πίνακα σχεδόν ολοκαίνουριο και αχρησιμοποίητο, μόνο και μόνο επειδή κάποιος έγραψε με λάθος μαρκαδόρο.

Άλλωστε η πρακτική του σβησίματος ήταν πολύ θεραπευτική ;-)

Sourotiri said...

Εγω παντως, αν ημουν στην θεση σου θα εριχνα και τα αναλογα μπινελικια σαν ψυχοθεραπεια:

Παλιοπου**αρα, παρτα μωρη αρρωστη, μαλακι**ενο υποκειμενο, ουτε με τον σωστο μαρκαδορο δεν ξερεις να γραφεις, γ**ω τα πτυχια σου, κτλ :Ρ

Τελειο!

Σοφία said...

Χαχαχαχαχαχα σωστός!

DaNaH said...

Σοφία για να πω την αλήθεια στην αρχή του ποστ σου μου θύμισες την Ράνια των s1ngles ο τρόπος που μιλάς για την δουλεΙα και το αφεντικό σου!

Άντε σου εύχομαι με τον επόμενο να τα πηγαίνετε καλά και να έχει κατανόηση.

Αλήθεια, το γραφείο πως λειτουργεί τόσους μήνες ακέφαλο;;;

Anonymous said...

Ο διάβολος δεν φορούσε Prada! Κρατούσε μαρκαδόρο!

Anonymous said...

"Ένας ηλίθιος σε ένα υψηλό πόστο είναι σαν τον άνθρωπο στην κορυφή ενός βουνού: Όλα του φαίνονται μικρά και σε όλους φαίνεται μικρός".

Τέλος καλό όλα καλά.

Σοφία said...

@ Δανάη: Δεν βλέπω S1ngles και δεν την ξέρω τη Ράνια. Ελπίζω να μην είναι καμιά βαρεμένη ;-)

Για το πώς λειτουργούμε χωρίς αφεντικό, κι όμως λειτουργούμε και μάλιστα καλύτερα από πριν. Έχει αναλάβει κάποια πράγματα το παραπάνω αφεντικό, αλλά γενικά απλά κάνει ο καθένας τη δουλειά του. Βασικά το ερώτημα είναι πώς καταφέραμε και λειτουργούσαμε όταν είχαμε τον ακατανόμαστο πάνω από το κεφάλι μας!

@ Penny: Μπορεί να φορούσε και Prada. Ποτέ δεν ξέρεις χεχεχε ;-)))))

@ Ηλιογράφος: Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, αλλά φυσικά έχεις απόλυτο δίκιο!

Laplace said...

kill afentika..
:P

Σοφία said...

Εντάξει, ας δείξουμε λίγο κράτη. Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε στα άκρα ;-)