Saturday 7 February 2009

Αθήνα - δεύτερες εντυπώσεις συν και πλην


Τώρα που έκλεισα αισίως μία εβδομάδα στα πάτρια, έχω μερικές ακόμα εντυπώσεις να καταθέσω από αυτά που είδα και άκουσα τις τελευταίες μέρες.

Χθες ήρθε μια φίλη μου στο σπίτι και ανοίξαμε τηλεόραση (μέχρι τότε είχα δει μόνο DVD). Φρίκαρα με τις ειδήσεις, φρίκαρα με την χαζοβιόλα που και καλά λέει τον καιρό, φρίκαρα με την τρομολαγνεία και τις χαζομάρες που απασχολούν τους "δημοσιογράφους" π.χ. τι είδους μακιγιάζ ταιριάζει στις γυναίκες άνω των 35 και άλλα τέτοια. Γενικώς φρίκαρα. Πλην.

Προχθές περίμενα λεωφορείο στο Σύνταγμα, μπροστά στο Public, εκεί που κάνουν στάση το 155, το 057 και διάφορα τρόλλεϋ. Από πάντα στο σημείο αυτό σταματάνε ταξί για να πάρουν ή να κατεβάσουν κόσμο. Προχθές η αστυνομία αποφάσισε ότι τα ταξί εμποδίζουν την κυκλοφορία. Έβαλαν λοιπόν έναν αστυνομικό να ουρλιάζει στους ταξιτζήδες και να τους απειλεί ότι θα πάρουν κλήση. 20 λεπτά που ήμουν στη στάση, με έπιασε πονοκέφαλος από τις φωνές, αλλά δεν τον είδα να κόβει *ούτε μία* κλήση. Ίδια κατάσταση δηλαδή με τους αστυνομικούς που παίζουν κυνηγητό με τους μαύρους που πουλάνε τσαντικά στην Ερμού. Η αστυνομία αντί να αστυνομεύει παριστάνει τον μπαμπούλα. Πλην.

Γενικά στους δρόμους επικρατεί μια κακοφωνία. Μηχανάκια μαρσάρουν, οδηγοί κορνάρουν για ψύλλου πήδημα (άσχετα αν δε δίνει κανείς σημασία στα κορναρίσματα), κόσμος φωνάζει στα κινητά του. Η απόλυτη ζαλάδα. Πλην.

Λατρεύω το σύστημα με τη σειρά αναμονής στις τράπεζες και τα ταχυδρομεία. Πας, παίρνεις το χαρτάκι σου, τσεκάρεις τον χρόνο αναμονής και είτε φεύγεις να πας να κάνεις άλλες δουλίτσες μέχρι να έρθει η σειρά σου, είτε βρίσκεις μια καρέκλα και κάθεσαι να περιμένεις με την ησυχία σου. Πολιτισμός. Συν.

Βέβαια σιγά μην εκτιμήσει ο Έλληνας τέτοιες ευκολίες. Στο ταχυδρομείο χθες το πρωί ο μέσος όρος αναμονής ήταν 50 λεπτά. Στο μεσοδιάστημα πήγα στο φαρμακείο, πήγα στη Wind να ανανεώσω χρόνο ομιλίας στο κινητό, ψώνισα χαρτικά και πήγα και στον φούρνο. Οι υπόλοιποι 40 άνθρωποι που ήταν μαζί μου στο ταχυδρομείο προφανώς δεν είχαν τίποτα άλλο να κάνουν εκείνο το πρωί παρά μόνο να κάθονται και να παραπονιούνται για την καθυστέρηση. Και ενώ οι περισσότεροι είχαν να πληρώσουν λογαριασμούς, μόνο 1-2 είδα να χρησιμοποιούν το αυτόματο μηχάνημα. Μάλλον γιατί αν μπεις, πληρώσεις και βγεις στο πιτς φιτίλι, δεν θα έχεις τίποτα να γκρινιάξεις. Πλην.

Μου φαίνεται περίεργο που το λέω, αλλά συνάντησα πολλή ευγένεια, κυρίως στις ηλικίες κάτω των 50. Με έβλεπαν με τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι και σταματούσαν χαμογελώντας για να μην με εμποδίζουν, υπάλληλοι σε μαγαζιά έλεγαν ευχαριστώ και παρακαλώ, όποιος με σκούντησε μου είπε συγγνώμη, όπου βρήκα ουρά στέκονταν όλοι στη σειρά τους, ακόμα και οι ταξιτζήδες ήταν ευγενικοί επί το πλείστον. Κάποιες στιγμές νόμιζα ότι είμαι σε άλλη χώρα. Σκοτεινές εξαιρέσεις η συμπεριφορά των Ούννων στο μετρό (θα κάνω ειδικό ποστ για αυτό) και η συμπεριφορά γενικότερα των άνω των 60. Αλλά είναι γνωστό πως κάθε κανόνας χρειάζεται τις εξαιρέσεις του. Συν.

Βρήκα πολύ ενοχλητικούς όλους αυτούς τους πλανόδιους που πουλάνε χαζομάρες στις καφετέριες και τα μαγαζιά. Κάτσαμε μια μέρα στον πεζόδρομο Κοραή και μέσα σε μία ώρα είχαν περάσει 9 πωλητές από το τραπέζι μας (8 διαφορετικοί γιατί ο ένας πέρασε 2 φορές). Όσο για τις τιμές, πρόσεξα ότι ήταν προσαυξημένες για την ευκολία που σου προσφέρουν: ένα πλαστικό μπρελόκ 3 ευρώ (1000 δραχμές - πάμε καλά;)!! Πλην.

Το αθηναϊκό φως δεν συγκρίνεται με κανένα. Ακόμα και τις μουντές μέρες έχεις συναίσθηση ότι εκεί έξω υπάρχει ήλιος. Τις δε μέρες που έχει ηλιοφάνεια, το φως είναι ανάλογο του αγγλικού καλοκαιριού. Μερικά πράγματα δεν αγοράζονται (ούτε με Mastercard). Συν.

Ξέρω ότι πολλοί διαφωνούν, αλλά εμένα η καινούρια Ομόνοια μου αρέσει πολύ περισσότερο από την παλιά στρογγυλή πλατεία με το συντριβάνι. Και ναι, ο κόσμος δεν δίνει πια ραντεβού στον Μπακάκο, αλλά αυτά είναι μόδες. Παλιά δεν πλησίαζε κανείς στο Μοναστηράκι. Και ναι, το ξέρω ότι στην Ομόνοια μαζεύονται όλο μαυριδεροί, αλλά είμαι σίγουρη πως δεν δαγκώνουν. Συν.

Δεν μου αρέσει καθόλου μα καθόλου το ατέλειωτο γκράφιτι σε πολυκατοικίες, αυτοκίνητα, μάντρες, πλατείες, σκουπιδοτενεκέδες και όπου αλλού υπάρχει ελεύθερη επιφάνεια. Γιατί εντάξει, στα στόρια των μαγαζιών στο Μοναστηράκι είναι γραφικό, αλλά φάτσα-κάρτα στον τοίχο μιας άσχετης πολυκατοικίας είναι βρωμιά. Όπως και να το κάνουμε, άλλο ο Banksy και άλλο ο κάθε ανεγκέφαλος που πιάνει ένα σπρέυ στο χέρι και γεμίζει 10 πολυκατοικίες με συνθήματα. Και δεν έχω καταλάβει, τι ακριβώς επιτυγχάνουμε όταν γράφουμε ΠΑΟ ΟΛΕ ή ΘΥΡΑ 7 ή FUCK THE POLICE σε έναν κάδο σκουπιδιών; Πλην.

Γιατί άραγε υπάρχουν τόσες λακούβες στους αθηναϊκούς δρόμους και τα πεζοδρόμια; Προφανώς οι δημοτικοί φόροι δεν πάνε στην βελτίωση των οδών. Ίσως γι' αυτό τόσοι Αθηναίοι χρειάζονται 4x4 για να κυκλοφορήσουν (την πιθανότητα να πηγαίνουν κάθε σαββατοκύριακο στο Καλοχώρι Ευρυτανίας την αποκλείω). Πλην.

Για τις τιμές στα σούπερ μάρκετ πρόσεξα το εξής σε σύγκριση με την Αγγλία: τα καλλυντικά και τα περισσότερα "πακεταρισμένα" προϊόντα είναι στις ίδιες τιμές με το Λονδίνο, άρα ακριβά. Τα χύμα (κρέας, ψωμί, τυριά, λαχανικά, φρούτα) είναι πολύ φτηνότερα. Συν-πλην.

Τρελαίνομαι που μπορώ να παίρνω ταξί κάθε μέρα όταν βαριέμαι να περπατήσω 10 λεπτά από την στάση του μετρό και μου κοστίζει το ίδιο με ένα εισιτήριο λεωφορείου στο Λονδίνο. Επίσης είναι καταπληκτική ιδέα το ενιαίο εισιτήριο και η μετεπιβίβαση, πράγματα άγνωστα στην Αγγλετέρα. Συν.

Οι τυρόπιτες είναι πιο φτηνές και από τα σουβλάκια. Συν.

28 comments:

Anonymous said...

αφοπλιστικά τα συν και πλην σου γι άλλη μια φορά. η ομόνοια, όπως και να την κάνουν, δεν θα μου αρέσει ποτέ, τα γκράφιτι σε πολλές περιπτώσεις είναι απαίσια, όπως και οι γκρίνιες στο δρόμο! αλλά, έχεις δίκιο σ' αυτό που λες περί ευγένειας. ένα χαμόγελο κι ένα ευχαριστώ πάντα σου φτιάχνουν τη διάθεση! καλημέρες!!

civil said...

καταρχήν, τελικά η φράση ήταν take the piss=κοροϊδεύω οπότε με βοήθησες αφάνταστα - ευχαριστώ.

δεύτερον είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα τα συν και πλην ενός ανθρώπου που ζει στο Λονδίνο αλλά ξέρει και την ελληνική γκρίνια.

Έχεις στα συν την μετεπιβίβαση στο μετρό, αλλά νομίζω πως και στο Λονδίνο με την κάρτα απεριορίστων διαδρομών συμβαίνει το ίδιο. Κάνω λάθος;

Επίσης θέλω να δηλωσω ο πρώτος υποστηρικτής του κινήματος εναντίον των φωνών των τροχονόμων και υπέρ των κλήσεων. Φανατικά όμως.

Σοφία said...

@ Unclescrooge: Καλά, με την ευγένεια ειδικά έπαθα μεγάλη πλάκα. Πότε έγιναν ευρωπαίοι οι Αθηναίοι και δεν το πήρα είδηση; Ή μήπως ήταν πάντα έτσι και δεν το είχα προσέξει;;;

@ Civil: Χαίρομαι που βοήθησα με τη φράση :-)

Η διαφορά με την κάρτα απεριορίστων διαδρομών στο Λονδίνο είναι ότι πρέπει να πάρεις 4 λεωφορεία για να αξίζει τον κόπο. Αν πάρεις δύο ή τρία, πληρώνεις το καθένα χωριστά. Και όταν παίρνεις λεωφορείο και μετρό η τιμή είναι τσιμπημένη, γιατί δεν ισχύει το ενιαίο εισιτήριο.

Για το κίνημα αυτό, πού μπορώ να υπογράψω;

Ηλιας....Just me! said...

όλα όσα λες Σωστά. Μόνο σε ένα έχω μια μικρή ένσταση μια και το ζω καθημερινά λόγω της δουλειάς μου που είναι στο κέντρο. Η Ομόνοια δεν είναι και τόσο αθώα μετά τις έντεκα (ίσως και πιο νωρίς...) Ένα απλό παράδειγμα θα σου δώσω, μετά την δουλειά εχθές, πήγα με έναν φίλο μου να φάμε στα KFC στο κέντρο. Δεν ήταν και το ωραιότερο θέαμα να έχει μπει το πρεζάκι τύφλα στη μαστούρα και να κάνει τις τρέλες του και στο τέλος να το παίρνει ο υπνος στα τραπέζια, ή όπως κατεβαίνεις τις κυλιώμενες του μετρό να βλέπεις τον άλλον να σπάει την κόκα με το ξυραφάκι φάτσα φόρα... πλην.

Αλλά μετά τα KFc ανηφορήσαμε προς τα εξάρχεια και πήγαμε και ήπιαμε ήρεμα το ποτάκι μας στο ποδήλατο (και στα διάφορα μμικρά cozy μαγαζάκια που ύπαρχουν σε αυτήν την περιοχή. Συν!


κι ένα συν-πλην: Άλλη μέρα όπως περνούσα προς το δρόμο το γνωστό πάλι μετά απο θεατρικό, μου φωνάζει ένας μαυρός: Ψιιιτ ΠΡΕΖΑΑΑΑ!!!! Γέλασα πολύ και όποτε το θυμάμαι γελάω, αλλά τελικά είναι κατάντια... Για κλάματα, όχι για γέλια....

Καλά να περνάς στα πάτρια εδάφη!

Σοφία said...

Συμφωνώ με αυτά που λες, αλλά όταν μια περιοχή την εγκαταλείπει ο απλός κόσμος, είναι φυσικό να την προτιμούν τα πρεζάκια και οι διάφοροι περιθωριακοί. Σε αυτό δεν φταίει η Ομόνοια, αλλά ότι (ίσως λόγω των έργων που κράτησαν χρόνια) οι Αθηναίοι βρήκαν άλλα στέκια.

Βασικά στην Ομόνοια έχουν έρθει τα πάνω-κάτω. Κάποτε κατέβαινες τις κυλιόμενες κι έκανες τον σταυρό σου, ενώ η πλατεία ήταν μέσα στη χλίδα. Τώρα συμβαίνει το αντίστροφο.

Anonymous said...

Γεια σου Σοφία!

πιο πολλα τα πλην από τα συν ή ειναι ιδέα μου???
το μόνο που μπορεί να φέρει ισορροπία στη ζυγαριά για μένα είναι εκείνος ο ήλιος που δεν πληρώνεται με τίποτα...
όσο για τα μηχανάκια στις τραπεζες-ταχυδρομεία... χθές στην εθνική διαπίστωσα ότι υπάρχει "ταμείο για καλούς πελάτες". Δηλαδη: παίρνεις εσύ το χαρτάκι, περιμένεις/κάνεις δουλειές, αλλά ο "κολλητός" του ταμία/διευθυντή περνά πριν απο σένα χωρίς χαρτάκι.... ΠΛΗΝ ΠΛΗΝ λέμε!!!!

Μαριάννα

Marina said...

Ευτυχώς που μας έμεινε λίγη ευγένεια..δυστυχώς όμως που οι μεγαλύτεροι αντί να δίνουν μαθήματα θέλουν μαθήματα. Καταλαβαίνεις πόσο φωνακλάδικος λαός είμαστε όταν είσαι στο κέντρο. Οπως και εσύ νευριάζω όταν βλέπω λερωμένα κτίρια, άλλο το γκράφιτι (http://www.panoramio.com/photo/16075484) και άλλο να γράφει ο καθένας τη παπαριά του εις βάρος των άλλων.
Και η τυρόπιτα απο το Αριστον στη Βουλής δεν παίζεται. Διεθνώς

kiki said...

Θα συμφωνησω μάλλον σε όλα...

apos said...

words fail me. Τόσο ωραία που τα γράφεις, τι να σχολιάσω;
Μακάρι να αξιωθούμε κάποτε να σχολιάσουμε όλα αυτά over a cup of the/frape/τυρόπιτα/σουβλάκι.
Νομίζω θα έχει πλάκα.
χαιρετώ

fvasileiou said...

Έχει πολύ ενδιαφέρον η παρατήρησή σου για τις ηλικίες. Φυσικά δεν είναι τυχαίο. Το έχω παρατηρήσει κι εγώ ότι οι ηλικιωμένοι δεν εμπιστεύονται. Είναι πολύ καχύποπτοι. Ανυπόμονοι.

Cωνσtantίnoς said...

Ώντας κι εγω κάτοικος εξωτερικού, οι εμπειρίες από τις επισκέψεις μου στην Αθήνα κατά τον τελευταίο χρόνο μάλλον συμφωνούν με αυτά που γράφεις. Όμως σε ένα σημείο διαφωνούν ριζικά, κι έχει να κάνει με την ευγένεια στην οποία αναφέρεσαι, και κυρίως στα μαγαζιά. Θέλω να πιστεύω πως εγώ ήμουν ο άτυχος κι έπεσα σε άσχημες περιπτώσεις, αλλά είναι παρατήρηση που έκανα και στα τρια τελευταία μου ταξίδια εις τας Αθήνας. Κανένα χαμόγελο και συμπεριφορά "χάρη σου κάνω που σου μιλάω και σε εξυπηρετώ". Όπως προανέφερα, ίσως απλά να έτυχε σε 'μένα. Δε παύει όμως να είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό (υποτίθεται πως τουλάχιστον ξέρουμε να χαμογελάμε) και ακολούθως ένα μεγάλο πλην.

Σοφία said...

@ Μαριάννα: Ο αριθμός και το είδος των συν-πλην είναι εντελώς θέμα τύχης. Έγραψα απλά ό,τι μου ερχόταν στο μυαλό.

Αυτό με το ταμείο για καλούς πελάτες παίζει να υπάρχει κι εδώ, απλά δεν το έχω παρατηρήσει. Εγώ έτσι κι αλλιώς, και στην Αγγλία και στην Ελλάδα, είμαι μονίμως στην ουρά με τους πληβείους.

@ Marina: Συμφωνώ και επαυξάνω για τις τυρόπιτες παρόλο που γενικά προτιμώ τη σφολιάτα και το Άριστον αν δεν κάνω λάθος ειδικεύεται στις κουρού.

@ Kiki: Χαίρομαι πραγματικά :-)

@ Apos: Ποτέ δεν ξέρεις ;-)

@ FVasileiou: Αναρωτιέμαι αν ήταν πάντα έτσι ή αν χειροτερεύουν με τα χρόνια...

@ Cωνσtantίnoς: Πραγματικά δεν ξέρω τι να σου πω και πως να το εξηγήσω, γιατί όπως είπα και στην ανάρτηση μου φάνηκε απίστευτο. Βέβαια δεν πήγα σε πολλά εμπορικά μαγαζιά, άλλα όπου πήγα (θέατρα, σινεμά, σούπερ μάρκετ, στο μαγαζάκι της γειτονιάς, στην φούρνο, στο μετρό) είδα σε γενικές γραμμές πολύ ευγενικό κόσμο.

Natassa said...

διαφωνώ για την Ομονοια ...λιγο πριν τα Χριστούγεννα ξόδεψα μία δωρεάν διαμονή που είχα στο ξενοδοχείο 2fashion hotel ...τι να σου λέω τρόμος και βρωμα το βράδυ ...μαύρο στην Ομόνοια ...
αχ αυτός ο ουρανός μας! ....

Anonymous said...

Μυ φαίνεται ότι μόνο την επιφάνειαέξυσες.

fpboy said...

Ωραία όλα αυτά που λες και συμφωνώ.
Αυτό που ξεχωρίζει την Αθήνα απο όλες τις άλλες πόλεις της Ευρώπης
είναι τα βράδια της.
Κάθε βράδυ είναι γιορτή στην Αθήνα,
ακόμα και τον Γενάρη και τον Φλεβάρη !

me said...

αγαπητη Σοφια,χαιρομαι που βγαζεις τοσα στην Αγγλετερα ωστε να παιρνεις ταξι για διαδρομη 10 λεπτον.Συν.
Ελπιζω μια μερα να μπορω να το κανω κ εγω.(ερωτηματικο:?- θα συμβει ποτε?)χμμμμ ειναι fifty fifty αρα συν-πλην.
Οντως η τυροπιτα ειναι φτηνη.
Επισης 2 σουβλακια κοστιζουν οσο ενα κουτι amoxil αλλα ο κοσμος επιμενει να πηρωνει τα σουβλακια κ για το amoxil μου φερνει το βιβλιαριο να το γραψω (εντομεταξυ κ η διαδρομη μεχρις εμενα τοσο εχει κοστισει,οσο 2 σουβλακια αλλα ειναι λεπτομερεια που παραβλεπεται)πλην.
Ισως κ να συναντηθηκαμε στη σταση.Δε πειραζει,την αλλη φορα θα μου ζητησεις εισητηριο κ θα γνωριστουμε κιολας.Συν-Συν-Συν.
:)))))))))
μεχρι τοτε φιλια!

KitsosMitsos said...

Χαμογελαστοί και ευγενικοί, ε;
Τελικά άμα θέλουμε την ομορφαίνουμε την πόλη!
Μακριά από τηλεόραση και βουρ στους δρόμους!

Aspa said...

Μου αρέσει πολύ να διαβάζω το πώς τα βλέπεις εσύ τα πράγματα, γιατί εμείς που ζούμε εδώ παίρνουμε τις καταστάσεις δεδομένες και έχουμε ξεχάσει να τις αξιολογούμε. Γέλασα με τις 1000 δραχμές γιατί μόλις πρόσφατα σταμάτησα να μετατρέπω στο μυαλό μουτα ευρώ σε δραχμές (μου πήρε 9 χρόνια, το φαντάζεσαι;) και αιφνιδιάστηκα!
Καλό βράδυ, καλή επιστροφή! (Πότε με το καλό;)

Giannis said...

... μια χαζή ερώτηση, δηλαδή Σοφία μπορείς να βρείς τυρόπιτα στο Λονδίνο?
:):):)

Σοφία said...

@ Natassa: Για την Ομόνοια το ερώτημα είναι αν μας αρέσει η ανάπλασή της από εικαστική άποψη, και όταν είπα ότι μου αρέσει, αυτό ακριβώς εννοούσα. Εννοείται ότι δεν μου αρέσει που έχει γίνει κέντρο διακίνησης ναρκωτικών, αλλά όπως είπα και στον Ηλία, αυτή είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση που οφείλεται στο γεγονός ότι ο απλός κόσμος δεν πάει πια στην περιοχή αυτή, ειδικά τα βράδυα.

Αλήθεια το ξενοδοχείο πώς ήταν; Το είδα που έχει ανακαινιστεί και μάλιστα τράβηξα και φωτογραφίες γιατί μου έκανε εντύπωση.

@ Anonymous: Σου φαίνεται ή είσαι σίγουρος;

@ Fpboy: Χωρίς αμφιβολία, τα βράδυα η Αθήνα βελτιώνεται ;-)

@ Me: Εδώ 2 λίρες (3 ευρώ) κοστίζει ένα εισιτήριο λεωφορείου. Όλα είναι σχετικά.

@ KitsosMitsos: Προσοχή στις λακούβες όμως!

@ Aspa: Μερικές φορές τα μετατρέπω για να αντιλαμβάνομαι το πραγματικό μέγεθος. Άλλο 3 ευρώ και άλλο ένα χιλιάρικο ;-)

@ Giannis: Σαν τις ελληνικές όχι. Ούτε σουβλάκι μπορείς να βρεις. Κλαψ!

DRAMA QUEEN said...

Για την ευγένεια έπεσες στην εξαίρεση. Διαπιστωμένα!

Σοφία said...

Κι εγώ αυτό σκεφτόμουν, αλλά μια βδομάδα συνέχεια εξαιρέσεις;;;

Anonymous said...

Για το μετρό, μάλλον θα εννοείς ότι οι απ'εξω τρέχουν να μπούν στο τραίνο πριν βγούν οι από μέσα...

Το ενιαίο εισιτήριο υπάρχει καιρό. Τώρα βέβαια καταργήθηκαν τα υπόλοιπα.

Στην Ομόνοια δεν υπάρχει πρόβλημα. Για δοκίμασε να πάς ένα δυό στενά πίσω από την Ομόνοια, ειδικά κατά το σούρουπο. Μεταβολή και τρέχοντας θα φύγεις...

Σοφία said...

Για το μετρό εννοώ ακριβώς αυτό :-)

Το ενιαίο εδώ δεν υπήρχε ποτέ, τουλάχιστον τα τελευταία 15-16 χρόνια που έχω υπόψην μου.

Πίσω από την Ομόνοια δεν έτυχε να πάω, πάντως έχω την εντύπωση ότι οι περισσότεροι Αθηναίοι κάνουν μεταβολή στα Χαυτεία...

Matrix said...

Ωραίο κείμενο, με παραστατικές περιγραφές του κέντρου της Αθήνας, που εμένα μου αρέσει και ας γκρινιάζω για περισσότερα από εσένα.

Θα περιμένω και το post για το ΜΕΤΡΟ, και δεν είναι μόνο αυτοί που μπαίνουν πριν βγούν οι άλλοι, είναι και εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν στις κυλιόμενες ότι όσοι δεν τις ανεβαίνουν παράλληλα στέκονται δεξιά.

Σιγά σιγά όμως βελτιωνόμαστε :)

Σοφία said...

Έχεις δίκιο, αλλά νομίζω ότι περισσότερο ενοχλητικοί είναι όσοι μπουκάρουν μόλις δουν ανοιχτή πόρτα!

geokalp said...

νομίζω ότι τέτοιες ψύχραιμες ματιές χρειάζονται για να βελτιωθεί η κατάσταση!
γιατί όταν κάνεις πολύ παρέα με τα πλην (σκατά) όσο να 'ναι αρχίζεις να μυρίζεις!

τη καλημέρα μου και καλό ΣΚ

Σοφία said...

Ευχαριστώ και επίσης :-)