Μπουκιά και συγχώριο

Φυσικά στο Χέιστινγκς φάγαμε ψάρι με τηγανιτές πατάτες, το γνωστό fish & chips. Αν έχετε φάει fish & chips σε κάποια παμπ ή εστιατόριο, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό που θα φάτε σε μια παραλιακή αγγλική πόλη είναι απείρως καλύτερο.


Σε περιοχές που υπάρχουν πολλοί ψαράδες, όλα σχεδόν τα ταχυφαγεία είναι τσιπάδικα (chippies στην αγγλική). Φτάνοντας στο Hastings, και μην γνωρίζοντας ποιο είναι καλό και ποιο όχι, επιλέξαμε εκείνο που είχε τη μεγαλύτερη ουρά (ναι, αυτός ο κόσμος που φαίνεται σα να στέκεται στη μέση του δρόμου, στην πραγματικότητα περιμένει να πάρει ψάρι με πατάτες). Μιλάμε ότι κάναμε σχεδόν μισή ώρα να παραγγείλουμε, αλλά άξιζε τον κόπο!


Το μαγαζί αν κατάλαβα καλά το δουλεύουν Πολωνοί. Αυτό μου έκανε εντύπωση, γιατί τα μαγαζιά αυτά συνήθως τα έχουν Κύπριοι (Ελληνοκύπριοι αλλά κυρίως Τουρκοκύπριοι). Προφανώς τα δεδομένα αλλάζουν.


Ο κύριος με το λαδί μπλουζάκι ήταν ιδιαίτερα φιλικός, έκανε στην άκρη για να βγάλω πιο άνετα φωτογραφίες και μάλιστα μου άνοιξε το πορτάκι της προθήκης χωρίς να του το ζητήσω για να βγάλω φωτογραφία τα φρεσκοτηγανισμένα ψάρια.


Αυτός είναι ο τιμοκατάλογος του μαγαζιού. Όπως βλέπετε, το τηγανιτό ψάρι είναι μπακαλιάρος (cod), σκυλόψαρο (huss) ή πλατέσσα (plaice).


Επίσης προσφέρονται διαφόρων ειδών λουκάνικα, πίτες και αγγουράκια, κρεμμύδια ή αυγά τουρσί. Στο μεγάλο βάζο είναι τα κρεμμύδια και πίσω τους διακρίνονται τα αυγά.


Εμείς προτιμήσαμε τον παραδοσιακό μπακαλιάρο, ο οποίος πρέπει να σας πω ότι ήταν νοστιμότατος. Το ίδιο και οι τηγανιτές πατάτες. Από όλο αυτό που βλέπετε δεν έμεινε ούτε μια τόση δα μπουκίτσα, παρόλο που το φάγαμε στα όρθια με ένα μικρό ξύλινο πηρουνάκι.


Για επιδόρπιο πήραμε ντόνατς που τα είδαμε να φτιάχνονται μπροστά στα μάτια μας και να κάνουν βουτιά ένα-ένα μέσα στη ζάχαρη.


Παρότι δεν συμπαθώ την κριτσανιστή ζάχαρη, δοκίμασα ένα και έχω να πω ότι ήταν πραγματικά θεϊκό. Πώς είναι τα ντόνατς που αγοράζουμε σε πακέτα από το σούπερ μάρκετ; Καμία σχέση.


Καλή μας χώνεψη!