Παραλιακά - μέρος 1ο

Για την Πρωτομαγιά ξεκίνησα να σας λέω, αλλά μιας και βλέπω ότι υπάρχει ενδιαφέρον για το Hastings, είπα να του αφιερώσω μια ανάρτηση. To Hastings λοιπόν είναι μια πολύ γραφική παραλιακή κωμόπολη στα νότια παράλια της Αγγλίας, 100 χλμ νότια του Λονδίνου και 50 χλμ ανατολικά του Brighton. Παρόλο που για να πας σου βγαίνει λίγο η ψυχή, το μέρος είναι πραγματικά πολύ όμορφο και προσελκύει πολλούς τουρίστρες, κυρίως ντόπιους.


Θα έχετε ίσως ακούσει ότι "η Βρετανία δεν έχει παραλίες". Αυτή η εντύπωση είναι λανθασμένη. Φυσικά η Βρετανία έχει παραλίες, άλλωστε είναι νησί με ακτογραμμή μήκους 18.000 χλμ - πώς είναι δυνατόν να μην έχει παραλίες; Το πρόβλημα δεν είναι ούτε στην ποιότητα των παραλιών, όπως πιστεύουν πολλοί, έχοντας δει μόνο το Brighton. Το πρόβλημα είναι ότι κάνει κρύο, το νερό είναι παγάκι, φυσάει αέρας εκ βορείου πόλου και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχουμε και το φαινόμενο της παλίρροιας, δηλαδή ανύψωση και πτώση της στάθμης της θάλασσας δύο φορές τη μέρα. Το οποίο σημαίνει ότι στις παραλίες με βότσαλο δημιουργούνται στοίβες με πέτρες και κοτρώνες, ενώ στις παραλίες με άμμο δημιουργείται λάσπη.

Προσθέστε ότι βρέχει συχνά, και συννεφιάζει συχνότερα, και θα καταλάβετε πρώτον γιατί οι Βρετανοί στις παραλίες τους χρειάζονται ανεμοφράχτες αντί για ομπρέλες, και δεύτερον γιατί προτιμούν τη Μεσόγειο για τις καλοκαιρινές τους διακοπές (άσχετα με το τι νομίζουν πολλοί, οι βόρειοι λαοί δεν έρχονται στην Ελλάδα για να θαυμάσουν τα αρχαία). Πάντως απ' ό,τι βλέπετε στην επόμενη φωτογραφία από το Woolacombe (η οποία δεν είναι δική μου), οι βρετανικές παραλίες μπορεί να υπολείπονται σε ευοίωνες καιρικές συνθήκες, έχουν όμως μέγεθος ναααααα με το συμπάθειο.


Τέλος πάντων, αυτές τις παραλίες έχουν, αυτές χαίρονται. Μάλιστα αυτό που βλέπεις συχνά στις αγγλικές παραλίες είναι ότι μεγάλοι και μικροί επιδίδονται σε θαλάσσια σπορ και κυρίως ιστιοσανίδα, για την οποία οι βρετανικές παραλίες προσφέρονται λόγω του αέρα που φυσάει 360 μέρες τον χρόνο.


Όμως δεν μπορείς να πας διακοπές και να είσαι συνέχεια πάνω σε μια ιστιοσανίδα. Για τους λιγότερο σπορτίφ, υπάρχουν διάφορες εναλλακτικές λύσεις. Κατ' αρχήν τα περίφημα amusement arcades, μεγάλα καταστήματα με ηλεκτρονικά και τυχερά παιχνίδια, που βρίσκονται συνήθως κατά μήκος της παραλίας. Μερικές οικογένειες περνάνε σχεδόν όλες τους τις διακοπές μέσα σε αυτά τα καταστήματα, ειδικά αν πέσουν σε περίοδο βροχών. Τα παιδιά φυσικά ξετρελαίνονται, γιατί ποιο παιδί δεν θέλει να κλειστεί σε μαγαζί με ηλεκτρονικά αντί να πλατσουρίζει μες το κρύο;


Μπορείτε να μαντέψετε τι κρατάνε στα χέρια οι τρεις νεαροί της επόμενης φωτογραφίας;


Συνήθως κοντά στα μαγαζιά με τα ηλεκτρονικά υπάρχουν μαγαζιά που πουλάνε ζαχαρωτά.


Το πιο γνωστό ζαχαρωτό λέγεται rock (βράχος) και είναι γλυφιτζούρι σε σχήμα μεγάλου ραβδιού. Αναλόγως με την περιοχή λέγεται Brighton Rock, Hastings Rock κ.λπ.


Πολλά παραλιακά μέρη έχουν pier, δηλαδή μια μεγάλη εξέδρα στην προκυμαία που μπαίνει μέχρι μέσα στη θάλασσα. Πάνω στην εξέδρα αυτή υπάρχουν μαγαζιά, λούνα παρκ, ξαπλώστρες για όσους θέλουν να χαλαρώσουν στον ήλιο, εστιατόρια κ.λπ. Η εξέδρα του Brighton είναι από τις πιο γνωστές. To Hastings είχε εξέδρα (φαίνεται και στην πρώτη φωτογραφία) αλλά τα τελευταία χρόνια δεν λειτουργεί λόγω τεχνικών προβλημάτων. Υπάρχει όμως λούνα παρκ πάνω στην παραλία, καθώς και μίνι τρενάκι για τα παιδιά και για όσους αισθάνονται παιδιά.


Στα λούνα παρκ εκτός από παιχνίδια βρίσκεις τα απαραίτητα μαγαζιά που πουλάνε λιχουδιές όπως παγωτά, μαλλί της γριάς, ποπ κορν και λουκουμάδες.


Φυσικά υπάρχει και μουσείο, που στεγάζεται σε μια πρώην εκκλησία και έχει ναυτικό θέμα.


Τα στεφάνια που ίσως προσέξατε πάνω στην πινακίδα του μουσείου ήταν για την Πρωτομαγιά.


Τα μαύρα κτήρια λέγονται Hastings Net Shops και ήταν παλιές αποθήκες όπου οι ψαράδες άπλωναν τα δίχτυα τους για να τα προφυλλάξουν από τη βροχή και τη θάλασσα. Είναι ξύλινα και καλυμμένα με στρώμα πίσσας εξ ου το μαύρο χρώμα. Τα είχαν χτίσει μακρόστενα και κολλητά το ένα στο άλλο, για να είναι πιο ανθεκτικά στον αέρα και μην παρασύρονται εύκολα από τα κύμματα της θάλασσας. Τώρα έχουν μετατραπεί κυρίως σε μαγαζιά που πουλάνε (τι άλλο) fish and chips.


Από τσιπάδικα βέβαια γίνεται χαμός. Υπάρχουν επίσης και μαγαζιά που πουλάνε την παραδοσιακή λιχουδιά jellied eels, κοινώς πηχτή με χέλια. Μην με ρωτήσετε αν είναι καλή, δεν έχω φάει ποτέ και δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι!


Όπως σε όλες τις παραθαλάσσιες και παραποτάμιες πόλεις, βλέπεις παντού καλοθρεμμένους γλάρους...


...αλλά και τις συνέπειές τους (κάντε κλικ στη φωτογραφία για να καταλάβετε τι εννοώ - εστιάστε στο παρμπρίζ του Μίνι Κούπερ).


Αν αναρωτηθήκατε όταν σας έλεγα πιο πάνω για τα net shops, πώς είναι δυνατόν τα κύμματα να παρασύρουν ολόκληρες αποθήκες, δείτε αυτή τη φωτογραφία, μάλλον από τη δεκαετία του 60, που είδαμε στη βιτρίνα ενός σούπερ μάρκετ. Ο υπότιτλος λέει "storm at Hastings" δηλ. καταιγίδα στο Χέιστινγκς.


Συνεχίζεται στο επόμενο...

Σημείωση: Οι πρώτες δύο φωτογραφίες δεν είναι δικές μου, αν και πολύ θα το ήθελα!