Ακούω συχνά-πυκνά ότι το διαδίκτυο οδηγεί στην αποξένωση, ότι οι φιλίες μέσω ίντερνετ είναι επίφοβες και πλαστές, ότι η πραγματική ζωή είναι η τρισδιάστατη και άλλα τέτοια, τα οποία τα ακούω βερεσέ γιατί απ' όσο μπορώ να καταλάβω τα λένε κυρίως τρεις κατηγορίες ατόμων: αυτοί που στα 30 τους έχουν ακόμα τους ίδιους φίλους που είχαν στο σχολείο, αυτοί που δεν ξέρουν τι εστί διαδίκτυο, και αυτοί που βλέπουν το διαδίκτυο ως ευκαιρία να ικανοποιήσουν το φετίχ της ανωνυμίας κοροϊδεύοντας αγνώστους.
Έχω πολλά παραδείγματα στο μυαλό μου που δείχνουν ότι το διαδίκτυο όχι μόνο δεν μας αποξενώνει, αλλά αν το χρησιμοποιήσουμε σωστά, μπορεί να μας φέρει κοντά με ανθρώπους που δεν θα είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε με άλλο τρόπο. Θα σας πω το πιο πρόσφατο, που συνέβει μόλις το περασμένο τριήμερο.
Στο Όσλο είχαμε πάει άλλη μια φορά, πέρσυ, πάλι για τριήμερο. Τότε το είχαμε επιλέξει επειδή μας αρέσει η Σκανδιναβία και τα εισιτήρια για Στοκχόλμη ήταν πανάκριβα (γ*μώ τα κριτήρια, δεν μπορείτε να πείτε), και δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα πού θα πηγαίναμε, τι θα βλέπαμε, και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε. Γενικά για το Όσλο δεν είναι και τόσο εύκολο να βρεις πληροφορίες, γιατί δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε δημοφιλής προορισμός. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα έναν Νορβηγό, ας τον πούμε Erik, σε ένα ταξιδιωτικό φόρουμ, ο οποίος προσφέρθηκε να μου στείλει πληροφορίες μέσω ημέιλ. Του έδωσα ένα ημέιλ που έχω για τέτοιες περιπτώσεις και σκέφτηκα πως ό,τι και να μου στείλει χρήσιμο θα είναι (κι αν είναι μαλάκας ή ψάχνει για ερωτηλίκια, τι είχα τι έχασα). Ο Erik όμως αποδείχτηκε άκρως σοβαρό άτομο, μου έστειλε τις πληροφορίες και μάλιστα πρότεινε αν ήθελα να συναντηθούμε στο Όσλο. Για να πω την αλήθεια δεν καιγόμουνα, γιατί πού τον ήξερα για να τον συναντήσω, αλλά τελικά βόλεψαν οι συγκυρίες και έτυχε να λείπει το συγκεκριμένο σαββατοκύριακο που θα πηγαίναμε εμείς, οπότε βγήκαμε από τη δύσκολη θέση.
Τρεις μέρες πριν φύγουμε, κι ενώ ετοιμαζόταν κι αυτός να φύγει διακοπές, μου έστειλε ένα ακόμα, αυτή τη φορά δισέλιδο, ημέιλ με λεπτομερείς και επίκαιρες πληροφορίες, από το ποια είναι τα καλύτερα μουσεία, μέχρι πού να πάμε για φαγητό, πού να βρούμε φτηνά CD, και τι ρούχα να πάρουμε μαζί μας. Τόσο ακριβείς ήταν οι οδηγίες του, που αφήσαμε τον ταξιδιωτικό οδηγό στο σπίτι και γυρίσαμε το Όσλο με το ημέιλ του Έρικ στο χέρι. Μέχρι και τα κλεμμένα του Μουνκ μπορέσαμε να δούμε σε μια ειδική ολιγοήμερη έκθεση που συνέπεσε με την παραμονή μας στο Όσλο - κάτι που αποκλείεται να ανακαλύπταμε μόνοι μας (και όχι μόνο γιατί εγώ τουλάχιστον δεν ήξερα καν ότι είχαν κλαπεί, ή ότι ο Μουνκ ήταν Νορβηγός).
Από τότε κρατήσαμε μια στοιχειώδη επαφή μέσω ημέιλ, και όταν του είπα στα μέσα του περασμένου μήνα ότι θα ξαναερχόμασταν στο Όσλο, όχι μόνο μου έστειλε καινούριες πληροφορίες για αξιοθέατα και εκδρομές, αλλά προσφέρθηκε να μας συναντήσει και να μας συνοδέψει. Ό,τι και να σας πω είναι λίγο. Αυτός ο άνθρωπος, που στην ουσία είναι ένας άγνωστος, μας έβγαλε για φαγητό το πρώτο βράδυ σε ένα πολύ ωραίο (και τσιμπημένο) εστιατόριο, και τις επόμενες δυο μέρες ήρθε μαζί μας σε εκδρομές και εξορμήσεις. Εκτός του ότι είναι άλλο πράγμα να έχεις μαζί σου έναν ντόπιο που μιλάει τη γλώσσα και μπορεί να σου λύσει όλες τις μικρές απορίες σου (γιατί βάφουν κόκκινα τα σπίτια; τι να προτιμήσω από το μενού; πώς προφέρεται το Drøbak; και άλλα τέτοια) είναι πολύ πιο ευχάριστο να έχεις παρέα, και μάλιστα παρέα που ξέρει πού πάει και τι κάνει, αντί να περιφέρεσαι τουρίστας από μουσείο σε μουσείο μαζί με τα γκρουπ των Γιαπωνέζων.
Και αποδείχτηκε ωραία παρέα ο Erik, τόσο που τώρα πλέον τον μετράμε για φίλο, και όχι για έναν Νορβηγό που βρήκε η Σοφία στο ίντερνετ.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
18 comments:
Είχα και έχω ακόμα κι εγώ άσχημη άποψη για της γνωριμίες μέσω ίντερνετ. Αλλά τα βλογ με κάνουν και έχω αρχίσει να αλλάζω γνώμη.
Είναι εξαιρέσεις νομίζω τύποι σαν τον Έρικ. Γενικά να προσέχεις.
Φιλούθκια (Κυπριακά)
Καλημέρα :-)
Φυσικά προσέχω, όχι μόνο στο ίντερνετ αλλά γενικώς (και κυρίως) στην τρισδιάστατη ζωή.
Ο Έρικ δεν είναι η μόνη φιλία που μου έχει τύχει μέσω ίντερνετ, γι' αυτό ίσως είμαι τόσο αισιόδοξη για τα άτομα που συναντώ σε μπλογκ, φόρουμ κ.λπ.
Κίσιζ (Αγγλικά) xxx
Ωραία :)
Κι εγώ έχω κάνει απόπειρες μετατροπής δισδιάστατης φιλίας σε τρισδιάστατη αλλά δεν έμεινε κάτι σταθερό στο τέλος.
Η επικοινωνία με κολλητούς μέσω ίντερνετ είναι με άτομα που ήδη ξέρω κι έχω γνωρίσει πολύ καλά... το να κάνω μια ακόμα δυνατή φιλία μέσω ίντερνετ δε θα με χαλούσε, αρκεί να είναι κάτι σταθερό κι αληθινό. :)
Τα ειχα γραψει καποτε και στο παλιοτερο μου μπλογκ, αλλα τοτε εστιαζα στις σχεσεις και τις γνωριμιες μεσω ιντερνετ, πανω κατω συμφωνω με τα οσα διαβασες στο μπλογκ της Λινας.
Οσο για τις πληροφοριες που μπορεις να βρεις μεσω διαδικτυου για καποιο μερος... Για το εξωτερικο, απλα απιστευτο, ακομη κι αν δεν εχεις τον ντοπιο. Για το εσωτερικο, ας μην το συζηταμε καλυτερα, ειχα κανει μια εργασια πανω σε αυτο και απογοητευτηκα οικτρα.
Είμαι της ίδιας γνώμης. Το internet θα σε φέρει πιο κοντά με ανθρώπους που ποτέ δεν θα είχες την ευκαιρία να συναντηθείς. Φυσικά και θέλει προσοχή, άλλωστε και in real life πάλι προσοχή θέλει.
Έχεις δίκιο όπως όμως και όλα τα σχόλια που γράφτηκαν και σου εφιστούν την προσοχή σου.
Να ενημερώσω ότι αύριο, 1 Ιουνίου, είναι η μέρα αφιερωμένη στην Αμαλία Καλυβίνου από τους Έλληνες bloggers. Πληροφορίες για τη δράση μας εδώ κι εδώ. Η λίστα των λινκς εδώ. Επίσης στο #Amalia στο irc (GRnet).
Γειά σου Σοφία! Λονδίνο βλέπω, ε; Όμορφα!!
Μένω σε δύο σημεία. Σε αυτό που είπες εσύ "αν το χρησιμοποιήσουμε σωστά" και σε αυτό που είπε ο snikolas "Φυσικά και θέλει προσοχή, άλλωστε και in real life πάλι προσοχή θέλει." και από εκεί και πέρα μπορεί να μας βοηθήσει αρκετά στην κοινωνικοποίησή μας.
Εγώ το αποφεύγω γενικά γιατί κάτι δεν μου πάει καλά με τα ραντεβού στα τυφλά (σε φιλικό επίπεδο μιλάω πάντα). Στο περιστατικό που περιγράφεις δεν θα είχα ούτε εγώ πρόβλημα γιατί από ότι κατάλαβα όταν είδες από κοντά τον Έρικ δεν ήσουν μόνη και ο Έρικ το ήξερε, έτσι;
συμφωνώ με τον Νικόλα! Καθόλου άσχημα δεν σας έπεσε η γνωριμία με τον άνθρωπο, και όπως σας βοήθησε αυτός το ίδιο μπορεί να χρειαστεί να κάνετε και γι αυτόν, γνωρίζοντάς τον καλύτερα. Προσοχή βεβαίως βεβαίως αλλά, παντού έτσι δεν είναι; :)
@ TF: Σου το εύχομαι :-) Μια φιλία αξίζει πολλά, ανεξάρτητα από το πού και πώς ξεκίνησε.
@ Sourotiri: Έχεις απόλυτο δίκιο. Στην Ελλάδα το ίντερνετ είναι γενικά πολύ πίσω, και όχι μόνο σε θέματα τουριστικών πληροφοριών. Καλώς μας βρήκες ;-)
@ Snikolas: Ακριβώς!
@ George-Rose: Don't worry. Προσέχω παντού και πάντα.
@ GGK: Σωστά, δεν ήμουν μόνη μου, αλλά και να ήμουν δε νομίζω να δίσταζα να τον συναντήσω, από τη στιγμή που είχαμε μιλήσει ήδη αρκετές φορές μέσω ημέιλ, είχαμε ανταλλάξει φωτογραφίες και φαινόταν σοβαρός άνθρωπος. Εννοείται ότι τον συνάντησα σε δημόσιο μέρος, ήξερα από πριν πού θα πάμε και ότι θα πηγαίναμε περπατώντας, οπότε δεν είχα τον φόβο να μπω σε αυτοκίνητο με έναν άγνωστο ή να πάω σπίτι του (που δεν θα το έκανα ποτέ με άτομο που δεν ξέρω, ειδικά αν ήμουν μόνη).
@ Alienlover: Έτσι, έτσι. Ελπίζουμε να τον συναντήσουμε αν έρθει Λονδίνο και να ανταποδώσουμε την φιλοξενία. Και σίγουρα χρειάζεται παντού προσοχή. Για μένα, το να κουβεντιάσεις με κάποιον online είναι σα να πιάσεις κουβέντα με έναν άγνωστο στο λεωφορείο ή στο δρόμο. Όσο συμπαθής και να σου φανεί με την πρώτη, δεν θα του δώσεις διεύθυνση, τηλέφωνο και τα κλειδιά του σπιτιού σου, έτσι; Αλλά αν μιλήσετε 2-3 φορές και σου φανεί ΟΚ, μπορεί να πάτε για έναν καφέ με σκοπό να γνωριστείτε καλύτερα. Αν προκύψει φιλία, έχει καλώς. Αν όχι, το μόνο που έχασες είναι μια-δυο ώρες από τη ζωή σου.
@ Sourotiri, GGK, Alienlover: Καλώς ήρθατε στις Κόκκινες Νύχτες :-)
το νετ είναι μέσο στο οποίο προβάλεις την πνευματική σου ομορφιά, που κάτω από άλλες περιπτώσεις/ συνθήκες ίσως και να μην φαινότανε στον άλλο. γνωρίζεις άτομα και σκέψεις που μέσα στην καθημερινότητα είναι κριμένες. πολλές φορές ίσως να μην είναι αληθής αυτά που λέγονται. ίσως όλα να μείνουνε απλά στα λόγια. εξαρτάτε όμως από τον καθένα.
από το νετ έχω κάνει γνωριμίες που τελείωσαν πολύ σύντομα. αυτό που με χαροποιεί είναι οι καλές γνωριμίες που έκανα και μου γεμίζουν την ζωή. ποιο σπουδαίο είναι όμως η επικοινωνία που κρατάω με τους φίλους που είχα γνωρίσει εκτός δικτύου από διαφορά μέρη του κόσμου. η απόσταση ποια ως όρος δεν υπάρχει.
γενικά, είναι ένα μέσο που επιλεγείς εσύ. τι θα διαβάσεις, τι θα δεις, τι θα ακούσεις. πρέπει να ήμαστε υπερήφανου για αυτό που ζούμε. όσο δεν μπούνε από κυβερνήσεις όρια στο τι μπορούμε να δούμε και να πούμε, θα ήμαστε πνευματικά ακόμα ελεύθεροι.
Καλά, για το πόσο έχουν μικρύνει οι αποστάσεις δεν το συζητώ καν. Πού είναι οι εποχές που έπαιρνες τηλέφωνο στη διπλανή πόλη (άσε τη διπλανή χώρα) κι άκουγες εναλλάξ ζζζζ και αντίλαλο φωνής, έπαιρνες το 0 για να καθαρίσει η γραμμή, και το χρυσοπλήρωνες κιόλας. Που το να μιλήσεις με Αμερική ή Αυστραλία ήταν για ειδικές και εξαιρετικές περιπτώσεις.
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή που κυκλοφορούσε η φήμη ότι "το 2000" θα έχουμε τηλέφωνα με οθόνες και θα μπορούμε να μιλάμε και να βλεπόμαστε ταυτόχρονα. WOW! Πού να φανταστούμε τότε κομπιούτερ με Skype και MSN?
Και ποιος ξέρει τι άλλο θα δούμε? Can't wait :-)
"...και αυτοί που βλέπουν το διαδίκτυο ως ευκαιρία να ικανοποιήσουν το φετίχ της ανωνυμίας κοροϊδεύοντας αγνώστους"
Θα συμφωνήσω αν παραδεχτείς οτι η φωτό δίπλα στο "σοφία" είσαι εσύ και όχι κάποια τυχαία ξανθιά απ' το google ;)
Ε όχι και τυχαία! Κοτζάμ μοντελάρα είναι η νεαρά :-p
Ενώ προσπαθείς να μας πείσεις ότι είσαι ανοιχτόμυαλη σχετικά με τις δικτυακές σχέσεις, απορρίπτεις ασυζητητί τα "ερωτηλίκια" (δηλαδή την εν δυνάμει κορυφαία μορφή σχέσης). Και οι άντρες που έχουν στο μυαλό τους κάτι τέτοιο, φυσικά είναι μαλάκες.
Κλασική γυναίκα...
Εγώ είπα "αν θέλει ερωτηλίκια ή είναι μαλάκας", εσύ κατάλαβες "θέλει ερωτηλίκια = είναι μαλάκας". Τι συμπέρασμα να βγάλω για τις διαπροσωπικές σου σχέσεις;
Βέβαια αν δεν μπορείς να καταλάβεις ότι τα ερωτηλίκια δεν είναι για κάθε ώρα και στιγμή (τώρα σου 'ρθε, τώρα να σου κάτσω), τι να πω; Δεν θα πω κλασικός άντρας, γιατί δεν είσαι. Δεν θα πω ούτε τίποτα άλλο, γιατί δεν μου το επιτρέπει η ανατροφή μου :-p
Ρε συ, το είδα το διαζευκτικό ή. Δεν νομίζω όμως να τα έβαλες τυχαία δίπλα-δίπλα αυτά τα δύο.
Επίσης, δεν είπα εγώ ότι τα ερωτηλίκια είναι για κάθε ώρα και στιγμή. Όμως όταν πχ μου έρθει εμένα, συνήθως θα το εκδηλώσω, ανεξαρτήτως του τι σκέφτεται η άλλη εκείνη τη στιγμή. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος...
Sorry για το προηγουμένως επιθετικό ύφος και ευχαριστώ για τα comments.
@ Agou: Έχεις δίκιο. Δεν τα έβαλα τυχαία δίπλα-δίπλα, αλλά γιατί τα θεωρούσα και τα δύο το ίδιο ανεπιθύμητα τη συγκεκριμένη στιγμή. Αν σκεφτείς ότι η μόνη επαφή που είχα με τον άνθρωπο αυτό ήταν σχετικά με το επικείμενο ταξίδι στο Όσλο, και δεδομένου ότι δεν ξέραμε ούτε ο ένας το όνομα του άλλου, ούτε με τι μοιάζουμε, ούτε ηλικίες, ούτε αν είμαστε παντρεμένοι με 5 παιδιά, θα ήταν τελείως άσκοπο να μου πουλήσει έρωτα, και θα ανησυχούσα πολύ αν του "έβγαινε" με τέτοιες συνθήκες.
Δεν είναι θέμα κλασικής γυναίκας (που δεν είμαι και τραβάω ζόρι για τον χαρακτηρισμό γενικότερα), αλλά προφύλαξης από γελοίους και ηλίθιους που ενδέχεται να συναντήσει κανείς σε διαδικτυακούς τόπους.
Καλώς ήρθες στις Κόκκινες Νύχτες. Θα ξαναπεράσω κι εγώ από το ιστολόγιό σου, γιατί παρά την πρώτη όχι-τόσο-θετική εντύπωση, γράφεις ωραία και μου αρέσουν τα θέματά σου :-)
Post a Comment