Δυστυχώς φέτος δεν θα δούμε τον διαγωνισμό ζωντανά, ούτε θα έχουμε την ευκαιρία να ανεμίσουμε σημαιούλες. Θα μαζευτούμε όμως στο σπίτι παρέα μεγάλη και ιδιαιτέρως πολυ-πολιτισμική, αφού θα έχουμε εκπροσώπους από Ελλάδα (η υποφαινόμενη), Κύπρο, Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία, ίσως και από Σερβία, καθώς και 1 μπαλαντέρ που θα τον φέρει η φίλη μου η Κυπραία και δεν ξέρω από πού κρατάει η σκούφια του. Ελπίζω να είναι από Σκανδιναβία ή έστω Βαλτική, ώστε να καλύψουμε όσα περισσότερα μπλοκ μπορούμε.
Για το πάρτυ θα ακολουθήσουμε την Αγγλική παράδοση, που θέλει τα εδέσματα και τα ποτά να εκπροσωπούν τις χώρες του διαγωνισμού: ισπανικό τυρί (Manchego), γερμανικό ξυνολάχανο (κοινώς σάουερκράουτ), δανέζικο σαλάμι, ελβετικά σοκολατάκια, ιρλανδικό λικέρ (Baileys), πορτογαλικό ροζέ κρασί (Mateus), ιταλικές ελιές (πράσινες γεμιστές με αμύγδαλο) κ.λπ. Αν προλάβω, θα τυπώσω και σημαιάκια, έτσι, για να μπούμε στο νόημα της ημέρας.
Μήπως να αναρτήσω και μερικές αφίσσες του Sarbel; Ή παραπάει; Χμμμμμμ...
9 comments:
Χεχε, κι εγώ στη μία από τις δυο εισόδους του home-stand της Amstel (δίπλα στον dj) ήμουν και χτυπιόμασταν μετά τον διαγωνισμό. Εμ, αν δεν ήταν κι αυτός ο Φιλανδός (αν δεν κάνω λάθος) μπορεί να φαινόμουν. Μέχρι που ήρθαν τα παιδιά με τα κίτρινα και τους τηλεβόες και φώναζαν "go home epitelous!"...πολύ γέλιο!
Ίσως έκραξα κι εγώ λίγο-πολύ σ' ένα σχόλιο μου τη eurovision. Μια αηδία την ένιωσα για τα αποτελέσματα του διαγωνισμού αλλά σίγουρα όλα αυτά δεν έχουν σχέση με τη πραγματική παρουσία κάποιου (ως θεατής... το σκέφτομαι για εκπροσώπηση :p) στον ίδιο τον διαγωνισμό, στο μέρος όπου διοργανώνεται. Πέρασα φανταστικά. Δε μ' ένοιαζε αν ο διπλανός είναι Τούρκος, αν το χέρι που με ακουμπά είναι Πορτογάλου, αν το τραγούδι που ακούγεται ξεπέρασε βαθμολογικά τη χώρα μου. Όλοι εκεί είμασταν ένα, άνθρωποι που ήρθαν για να διασκεδάσουν με τραγούδια που δεν ήταν απ' τη χώρα τους και με πρόσωπα άγνωστα που έχουν την ίδια επιθυμία. Η συνέχεια ήταν ακόμη καλύτερη... γνωριμίες και τραγούδια μέσα στο μετρό με Ισπανούς, Άγγλους, Λετονούς, Τούρκους, μέχρι τη στάση στο θυσείο, μιας και το πάρτυ συνεχιζόταν στο Γκάζι (Τεχνόπολις).
Εμπειρία που δε πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Μακάρι να μπορούσα να βιώνω το διαγωνισμό ΚΑΘΕ χρόνο έτσι, γιατί, πιστέψτε με, όταν γυρίσαμε σπίτι μετά από πάρα πολλές ώρες χορού και τρελού ξεφαντώματος (μεσημέρι της επόμενης μέρας πια) και καθήσαμε κάτω (επιτέλους!), μια παρέα έξι ατόμων που σε όλη μας τη ζωή παρακολουθούσαμε το διαγωνισμό από τηλεόραση, είπαμε σχεδόν μαζί και μελαγχολικά
"Καμία σχέση"
Καλημέρα Σοφία!! Δυστυχώς δεν ήμουνα στην Αθήνα πέρσι... Αυτό, όμως, είναι πραγματικά το νόημα της όλης ιστορίας...
Το πάρτυ μόνο εδέσματα περιλαμβάνει;
Δεν θα τηρηθεί και η ... "άλλη" βρετανική παράδοση;
Πολλή καλημέρα σας! Σήμερα σηκώθηκα νωρίς για να προλάβω να ετοιμαστώ για το πάρτυ :-)
@ TF: Δεν το πιστεύω! Κι εμείς εκεί είμασταν, όχι δίπλα στον DJ, αλλά στο πλάι, από εκεί που έβγαλα την φωτογραφία. Κι εμάς μας έδιωξαν με τις ντουντούκες (τρελό γέλιο), αλλά δεν πτοηθήκαμε, βρήκαμε μια παρέα Ολλανδούς που ήξεραν όλα τα τραγούδια απέξω, και συνεχίσαμε το πάρτυ δίπλα στην τεχνητή λίμνη του ΟΑΚΑ :-)
Ήταν μια πραγματικά αξέχαστη εμπειρία. Ήθελα πολύ να πάω στο Ελσίνκι φέτος, αλλά δεν το κυνήγησα και τώρα έχω ψιλομετανοιώσει. Τεσπά.
Όσο για τα αποτελέσματα, εμένα με νοιάζουν δύο πράγματα: να είναι το ελληνικό τραγούδι αξιόλογο (π.χ. όχι SAGAPO) και να μου αρέσει αυτό που θα βγει πρώτο. Πώς θα ψηφίσει το κάθε "μπλοκ" και αν θα αδικηθεί η Κύπρος δεν με νοιάζει ιδιαίτερα, γιατί στο κάτω-κάτω ποπ μουσική είναι, δεν ψηφίζουμε για το μέλλον του πλανήτη. Ας γίνει και καμιά ατασθαλία. Εκείνο που με εκνευρίζει είναι όταν άτομα που δεν έχουν ψηφίσει ποτέ παραπονιούνται γιατί βρήκε αυτό το τραγούδι κι όχι εκείνο. H απάντηση είναι απλή: γιατί αυτό άρεσε στους άλλους, και οι άλλοι ψήφισαν, ενώ εσύ χάζευες την τηλεόραση ;-)
@ Kλέαρχος: Προφανώς συμφωνώ. Ούτε το περίμενα να είναι έτσι στο live, αλλά πραγματικά είναι η μόνη φορά που έχω δει τους λαούς της Ευρώπης όλους μαζί να χειροκροτούν ο ένας τον άλλο, και χωρίς να νοιάζονται τι σημαιάκι ανεμίζουν. Είναι φάση απείρως πιο ενωτική από Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα και ποδοσφαιρικούς αγώνες (τι λέω τώρα - καμία σχέση με αγώνες γενικώς).
@ Ασκαρδαμυκτί: Ποιά είναι η "άλλη" Βρετανική παράδοση;
πωπω μας άνοιξες την όρεξη με τα πολυ-πολιτισμικά εδέσματα...καλό party
Τελικά σε όλες τις παρέες το ίδιο συμβαίνει. Όλοι σε ένα σπίτι την βραδιά του διαγωνισμού και αρχίζει ο super τρελός χαβαλές!
Έλα καλέ που δεν ξέρεις...
Κι εμείς μετά τις ντουντούκες και πριν το μετρό κάναμε τσιγάρο και ξεκουραζόμασταν εκεί στη τεχνητή λίμνη... νομίζω πως θυμάμαι κάτι άτομα εκεί κοντά με πορτογαλική σημαία να τραγουδάνε και να χορεύουνε (κάποιοι μπήκαν και μέσα στη λίμνη) ... απίστευτο :-)
Άντε, καλή επιτυχία σήμερα και ελπίζω να καταμετρηθούν σήμερα οι ψήφοι μας (μιας και ακόμα περιμένω τις αναφορές).
@ Oikogeneia Kretinon & Snikolas: Το τι ακριβώς έγινε χθες στο Europarty το περιέγραψα σε νέο ποστ. Όπως είδατε συνεχίσαμε επαξίως την παράδοση. Ελπίζω το ίδιο κι εσείς ;-)
@ Ασκαρδαμυκτί: Μπορώ να φανταστώ, το θέμα είναι όμως ότι ενδέχεται άλλο να φαντάζομαι εγώ κι άλλο να εννοείς εσύ...
@ TF: Είδες τι μικρός που είναι ο κόσμος?
Post a Comment