Ελβετίας αποτέλειωμα

Για όσους ενδιαφέρονται ακόμα, μερικά τελευταία σχόλια και φωτογραφίες από την Ζυρίχη.

Για όσους βαρέθηκαν να διαβάζουν και να βλέπουν Ελβετία, σας υπόσχομαι ότι αυτές είναι οι τελευταίες.

Η πρώτη φωτογραφία που έβγαλα φτάνοντας στη Ζυρίχη. Είναι τα παρκαρισμένα ποδήλατα έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Εκείνο που μου τράβηξε την προσοχή δεν ήταν μόνο ο μεγάλος αριθμός των ποδηλάτων (στην Αγγλία, όπως και στην Ελλάδα, δεν κυκλοφορούν πολλά ποδήλατα, οπότε μου κάνουν εντύπωση όταν τα βλέπω σε άλλες χώρες) αλλά και το μπουκάλι της μπύρας που ήταν πεταμένο στο δρόμο. Τσκ τσκ τσκ. Μάλιστα όταν περάσαμε από το ίδιο σημείο 2-3 ώρες αργότερα, το μπουκάλι ήταν ακόμα εκεί. Διπλό τσκ τσκ τσκ.

Ένα από τα πιο τουριστικά σημεία της Ζυρίχης, η παλιά πόλη με τα πολύχρωμα σπίτια και τα πλακόστρωτα δρομάκια. Αν προσέξετε το ζευγάρι στα αριστερά (ο ένας κρατάει την ομπρέλα, η άλλη τραβάει την φωτογραφία) κάπως έτσι είμασταν κι εμείς. Αν δεν έβρεχε τόσο πολύ θα είχα τραβήξει πολύ περισσότερες και καλύτερες φωτογραφίες, γιατί η περιοχή αυτή είναι πάρα πολύ όμορφη.

Τα πάντα ρει, και στην Ζυρίχη! Πού να ήξερε ο Ηράκλειτος ότι θα γινόταν μπουτίκ στις όχθες του ποταμού Limmat...

Δύο φωτογραφίες από μαγαζί με σουβενίρ. Ρολόγια-κούκοι, αγελαδίτσες και αυτά τα περίεργα πλαστικά κουκλάκια που βρίσκεις στα τουριστικά μαγαζιά όλων των γερμανόφωνων χωρών ντυμένα με τις παραδοσιακές φορεσιές της περιοχής. Στο βάθος αριστερά διακρίνονται τα κουκλάκια Χάιντι και Πήτερ (με τα πράσινα καπελάκια), τα οποία με απογοήτευσαν λίγο γιατί η Χάιντι ήταν ξανθιά και μακρυμαλλούσα, όχι καστανή με κοντά μαλλιά, όπως την έβλεπα μικρή στα κινούμενα σχέδια. Δεν αγόρασα ρολόγια, ούτε κουκλάκια. Γενικώς σπάνια αγοράζω σουβενίρ, εκτός αν κάτι μου αρέσει ιδιαίτερα. Από το κάθε μέρος που πάω παίρνω καρτ-ποστάλ και 1 σφηνακοπότηρο για τη συλλογή μου, και τα υπόλοιπα σουβενίρ απλά τα φωτογραφίζω ως ενθύμιο.

Η βιτρίνα ενός μαγαζιού στην περιοχή Niederdorf (αυτή με τα πλακόστρωτα που λέγαμε) που πουλάει ελαιόλαδο και άλλες Μεσογειακές σπεσιαλιτέ, όπως ελιές, ιταλικά κριτσίνια, λιαστές ντομάτες κ.λπ. Στην βιτρίνα βλέπετε αντικατοπτρισμό από ένα τραπεζάκι και 2 καρέκλες που έχουν απέξω, τον ποταμό Limmat και την απέναντι όχθη στο βάθος.

Ελαφάκια στο Rapperswil, στο πάρκο πίσω από το κάστρο.

Ένα από τα ζωγραφιστά σπίτια στο Rapperswil. Τέτοια σπίτια με νωπογραφίες υπάρχουν σε όλη την περιοχή και μερικά από τα πιο ωραία είναι στην Λουκέρνη (Luzern), μία ώρα με τρένο από την Ζυρίχη. Παρεπιπτόντως, αν σας κάτσει κανένα ταξιδάκι προς Λουκέρνη, μην πείτε όχι. Κατά τη γνώμη μου είναι η πιο εντυπωσιακή πόλη της Ελβετίας.

Κάτι που ξέχασα να σας πω στο μαραθώνιο ποστ περί Ελβετίας είναι ότι υπάρχουν παντού σημαίες. Στα λεωφορεία, στους δρόμους, στα δημόσια κτίρια, στα μαγαζιά. 365 μέρες 25η Μαρτίου ένα πράγμα. Με τόσες φυλές και γλώσσες ανακατεμένες, ίσως φοβούνται μήπως ξεχάσουν ποιοί είναι. Μέχρι και τα αυτοκίνητα έχουν μικρές σημαιούλες του καντονιού πάνω στις πινακίδες τους. Η σημαία του καντονιού της Ζυρίχης είναι χωρισμένη διαγωνίως σε δύο μέρη - το ένα είναι άσπρο και το άλλο μπλε ραφ. Στην φωτογραφία αυτή ίσως διακρίνετε τα σημαιάκια στο τραμ (αριστερά από το 7) και τις σημαίες έξω από το κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού στο βάθος. Κάντε κλίκ για να μεγαλώσει η φωτογραφία, γιατί στο μικρό μέγεθος μάλλον δεν θα δείτε τίποτα.

Μέσα στον σιδηροδρομικό σταθμό, ο "Φύλακας Άγγελος" είναι έργο της Γαλλίδας γλύπτριας Νiki de Saint Phalle. Όσοι έχετε πάει στο Beaubourg στο Παρίσι, θα αναγνωρίσετε το στυλ της, καθώς η ίδια έχει φτιάξει πολλά από τα αγάλματα στο συντριβάνι Stravinsky έξω από το Κέντρο Pompidou.

Τεράστια και πολύ εντυπωσιακή διαφήμιση του ΙΚΕΑ μέσα στον σιδηροδρομικό σταθμό. Τα πανιά αυτά είναι όλα τα διαφορετικά υφάσματα που μπορεί να βρει κανείς στο ΙΚΕΑ. Ή κάνεις διαφήμιση ή δεν κάνεις.

Δεν μπορούσα να μην απαθανατίσω τις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων. Το συγκεκριμένο λέγεται Sprüngli, και είναι από τις πιο γνωστές αλυσίδες στην Ζυρίχη. Φημίζεται δε για κάτι γλυκάκια που λέγονται Luxemburgerli και τα οποία δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση με Λουξεμβούργο (αλλά στο Λουξεμβούργο δεν με έχει φέρει ο δρόμος, οπότε δεν μπορώ να αποφανθώ μετά βεβαιότητας).

Και τέλος, σοκολάτες! Συγκεκριμένα, η βιτρίνα του σοκολατοποιίου Merkur, μια άλλη μεγάλη αλυσίδα σοκολατο-ζαχαροπλαστείων που ξεκίνησε από την Βέρνη και έχει επεκταθεί σε ολόκληρη την Ελβετία. Φημίζονται για τις πλακέτες σοκολάτας που βλέπετε στην φωτογραφία, πάντως εμείς αγοράσαμε κάτι γλυκάκια-μπουκίτσες που τα λένε Dobolini, τα οποία είναι καινούριο προϊόν - τόσο καινούριο που το είχαν σε ταψάκια και μπορούσες να πάρεις όσα ήθελες για να δοκιμάσεις. Περιττό να σας πω ότι γύρω από τα ταψάκια ήταν μαζεμένοι καμιά 10αριά (κυρίως) τουρίστες (αλλά) και ντόπιοι και έτρωγαν dobolin-άκια το ένα πίσω από το άλλο. Με 6 διαφορετικές γεύσεις, προφανώς επιβάλλεται να φας τουλάχιστον 12 (δύο φορές την κάθε γεύση) για να αποφασίσεις ποια να αγοράσεις ;-)

Αυτές είναι όλες οι πιο αξιόλογες (και μερικές όχι τόσο αξιόλογες) φωτογραφίες που τράβηξα στην Ζυρίχη. Όποιος θέλει να δει κι άλλες, σας συστήνω την ιστοσελίδα Trekearth.com, η οποία αυτή τη στιγμή δεν μου φορτώνει, αλλά θα σας βάλω τον υπερσύνδεσμο σε χωριστό ποστ με την πρώτη ευκαιρία.