Πριν ενάμιση χρόνο είχα κάνει δύο αναρτήσεις από την επίσκεψή μας σε μηλιτοποιείο της νοτιοδυτικής Αγγλίας (West Country), περιοχής που φημίζεται για την παραγωγή μηλίτη.
Ο μηλίτης (αγγλ. cider) είναι ένα είδος μπύρας από μήλα (και ενίοτε αχλάδια). Υπάρχουν διάφορα είδη - medium, dry, scrumpy κ.λπ. Το scrumpy είναι το πιο παραδοσιακό και δεν πίνεται με τίποτα. Τα άλλα είναι ΟΚ, αναλόγως πόσο σου αρέσει να καίγεται το στομάχι σου!
Το περασμένο σαββατοκύριακο βρεθήκαμε στο ίδιο μέρος και βρήκα ευκαιρία να βγάλω φωτογραφίες το μηλιτοποιείο και το φαγητό που φάγαμε στο εστιατόριό του. Στην είσοδο μας περίμενε ο κλασικός μαυροπίνακας που έγραφε τις σπεσιαλιτέ της ημέρας: ψητό μοσχάρι, ψητό χοιρινό και nutroast για αυτούς που δεν τρώνε κρέας (αλλά δεν θέλουν να μείνουν παραπονεμένοι). Το φαγητό σερβίρεται αποκλειστικά μεταξύ 12-2:30. Αν πας στις 2:35 ατύχησες γιατί η κουζίνα κλείνει! Προσέξτε τους ανθισμένους νάρκισσους στην άκρη του τοίχου, οι οποίοι αυτή την εποχή είναι παντού όπως στην Ελλάδα οι παπαρούνες.
Όσοι θυμόσαστε το προηγούμενο ποστ, θα διαπιστώσετε ότι ο χώρος δεν έχει αλλάξει. Το μόνο που λείπει από τις τωρινές φωτογραφίες είναι τα μήλα, που αυτή την εποχή τα επεξεργάζονται για να παραχθεί ο μηλίτης. Δυστυχώς δεν μπορώ να σας μεταφέρω την γλυκιά μυρωδιά του μήλου που απλωνόταν σε όλη την αυλή του μηλιτοποιείου και η οποία ήταν απλά υπέροχη (και πολύ καλύτερη κατά τη γνώμη μου από τη γεύση του μηλίτη, αλλά αυτά είναι γούστα).
Στο εστιατόριο μας περίμενε ο γνωστός γουρονομάγειρας για να μας καλωσορίσει και να μας θυμίσει τις σπεσιαλιτέ της ημέρας (τις οποίες και τιμήσαμε).
Αυτή τη φορά έβγαλα περισσότερες φωτογραφίες μέσα στο εστιατόριο και πρόσεξα λεπτομέριες όπως τις τοιχογραφίες και τα μηλαράκια στις κουρτίνες.
Φυσικά φωτογράφισα και τα φαγητά μας, πρώτο και καλύτερο το δικό μου χοιρινό με ψητές πατάτες, ποικιλία λαχανικών, stuffing (μείγμα φρυγανιάς, κρεμμυδιού, σέλινου και μυρωδικών ψημένο μαζί με το χοιρινό) και crackling (ξεροψημένη γουρουνόπετσα - την οποία πάσαρα σε κάποιον άλλο, παρότι θεωρείται λιχουδιά). Δίπλα στο πιάτο μου βλέπετε το ποτήρι (half pint) με τον μηλίτη μου.
Το έτερον ήμισυ έφαγε ψητό μοσχάρι, το οποίο σερβίρεται χωρίς stuffing και crackling, αλλά με μια περιποιημένη Yorkshire pudding. Στην Αγγλία δεν τρώνε ψωμί με το φαγητό, αλλά συνήθως υπάρχει στο γεύμα κάτι που παίζει το ρόλο του ψωμιού, στην προκειμένη περίπτωση το stuffing και το Yorkshire pudding. Καλή μας όρεξη!
Μετά το φαγητό πήγαμε μια βόλτα από το μαγαζί του μηλιτοποιείου, όπου είδαμε έπιπλα κήπου φερ φορζέ σε παιδικό μέγεθος (δεν είναι τέλεια;)...
Μπιμπελό για τη γιορτή της μητέρας...
Πολύ, πάρα πολύ μηλίτη διαφόρων ειδών...
Και κάτι κομματάκια σοκολάτας συσκευασμένα σε κουτιά με την επωνυμία poo (κοινώς: σκατ*κια).
Από αυτά δεν πήραμε, παρότι για να πω την αλήθεια μου φάνηκαν αρκετά αστεία. Τα φωτογράφισα όμως για να τα δείτε :-)
24 comments:
Πω-πω, τρομερό! Οι φωτογραφίες σου μου δίνουν την αίσθηση ότι το μηλιτοποιείο πιο πολύ ανήκει στον μεσαίωνα παρά στον 21ο αιώνα.
(Να τι πρέπει να επισκεφτώ στο ταξίδι μου στην γριά-Αλβιόνα...
Εδώ έχει πάρα πολλά τέτοια κτήρια. Δεν χρειάζεται να πας στο συγκεκριμένο - από μεσαιωνικά χτίσματα, να φαν κι οι κότες!
Αχ πολύ ωραίο ποστ Σοφία! Μπράβο!
Και τα πιάτα τα βλέπω αρκετά πλούσια!
Μηλίτη δεν έχω πιεί ποτέ, αλλά το cider είναι μια λέξη που μου έχει μείνει από τότε που έδινα proficiency και την είχα πρωτοσυναντήσει. Όταν είδα την μετάφραση (μηλίτης) αρχικά νόμιζα ότι πρόκειται για χυμό μήλου, μετά κατάλαβα όμως ότι είναι ποτό.
ΥΓ. Πολύ όμορφοι οι νάρκισσοι! Βλέπω η άνοιξη μπήκε για τα καλά σε σας! :)
μόνο οι Βρεττανοί έχουν χιούμορ τέτοιο που να σηκώσει την κατανάλωση σοκολάτας με την ονομασία "σκατάκια".
ναι, για κάτι τέτοια τους ζηλεύω..όπως και για τους απίστευτους κήπους τους, τα υπέροχα πάρκα τους (κατάλαβα τι εννοούσες όταν έλεγες για πάρκα-ανοιχτούς χώρους στην ανάρτηση για την πλατεία Μοναστηρακίου...έχουν άλλη αντίληψη για τη λέξη πάρκο από εμάς και άλλη βλάστηση)
πολύ καλή ανάρτηση για άλλη μια φορά. μου αρέσει το μπλογκ σου γιατί πάντα βγάζει ξεκάθαρα κάτι από σένα (αν και δεν σε γνωρίζω προσωπικά )
καλή συνέχεια
keep up the good job
:)
@ Δανάη: Ναι, ναι, η άνοιξη μπήκε πολύ δυναμικά, με νάρκισσους παντού. Θα σας δείξω περισσότερες φωτογραφίες σε επόμενο ποστ να πάθετε πλάκα!
@ Mermyblue: Εντελώς άλλη αντίληψη: πολύ πρασινάδα, πολλά λουλούδια και λίγα δέντρα. Τους βοηθάει κι ο καιρός όμως ;-)
Σας ευχαριστώ και τις δύο για τα καλά σας λόγια :-)))
Φοβερή ανάρτηση Σοφία !
Μου αρέσει που μας δείχνεις εικόνες απο την ''γνήσια Αγγλία'' !!!
Είσαι θυσαυρός.....
Μόνο που όποτε μπαίνω στο βλογ σου πεινάω....
Η παραδοσιακή Αγγλία ζει πια μόνο στην Επαρχία της. Τα κτίρια, τα όμορφα τοπία, τις παραδοσιακές τέχνες, όλα τα συναντά κανείς στην ύπαιθρο, αφού όμως ψάξει αρκετά.
Πάντως θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι η μαγειρική τέχνη δεν είναι από τις καλύτερές της. Κι ας έχει υπάρξει αυτοκρατορία κι ας ταξιδεύουν τόσο πολλοί οι πολίτες της. Κάτι δεν τους βγαίνει με τα φαγητά και τα γλυκά...
Πολύ ωραίο ποστάκι. Και τα φαγητάκια νόστιμα δείχνουν και οι λεπτομερείς φωτό τέλειες!
poo χα χα χα χα χα! καλό!
παρ΄όλ΄αυτά οι φωτογραφίες είναι πολύ "καθαρές"!
όταν υπάρχουν άνθρωποι τριγύρω ποτέ δεν φωτογραφίζω, τα πορτραίτα είναι ταμπού
Κρίμα βρε Σοφία που δεν είχα ανακαλύψει το blog σου πριν το καλοκαίρι που επισκέφτηκα το London!
Οι φωτο σου και οι περιγραφές σου με ξετρελένουν γιατί γενικώς είμαι λάτρης της Βρεττανίας και σκοπεύω να πάω πολλές φορές ακόμη!!
Thank you!
Κατερίνα
Γαμωτο τι ήθελα και μπήκα μεσημεριάτικα στο blog σου; μου άνοιξες την όρεξή!!
Ύστερα λένε ότι η Αγγλική κουζίνα είναι χάλια! Εδώ βλέπω πράματα και θάματα!!!
Μιλίτη δεν έχω πιει ποτέ, κι από αυτά που μου λες, να μη με αξιώσει ο θεός! Άντε να δοκιμάσω καμιά φορά, μόνο και μόνο για να έχω άποψη.
Πάντως σίγουρα, κάποια στιγμή θα επισκεφτώ τη Βρετανική ύπαιθρο, κι αιτία θα είναι το μπλόγκ σου.
Υ.Γ.: Τα λουλούδια, αν βλέπω καλά, στην άκρη του δρόμου ήξερα ότι λέγονται ασφόδελοι, αλλά μόλις ανακάλυψα από εσένα κι από το google ότι έχουν κι άλλο όνομα! Τι μαθαίνει κανείς...
Γενναίες μερίδες! Πείνασα!
Πολύ ωραίο ποστ Σοφία. Ευτυχώς που το είδα αφότου εφαγα, πάντως :P
Ερώτησις: 3η φωτογραφία από το τέλος, τα βαρελάκια (υποθέτω με μιλήτη) είναι προς πώληση ή είναι για να γεμίζεις εκείνη την ώρα; :D
το Yorkshire pudding είναι τέλειο και πάει με τα πάντα! ειδικά μόλις βγει από το φούρνο είναι λαχταριστό! τι όμορφο ποστ!
κάτι ήξερα και δεν παρήγγειλα μπισκότα για μένα στην προηγούμενη σου ανάρτηση...ένα ψητό χοιρινό παρακαλώ...poo πληρώνω;
Όμορφα!
Ενδιαφέροντες οι χώροι, νόστιμα φαίνονται τα πιάτα, αλλά γλυκάκι δεν είχε! Δεν ήταν αρκούντως ελκυστική η γέμιση από τα πουου, ε;
;-Ρ
Είχα δοκιμάσει μηλίτη πριν πολλά χρόνια, αλλά δε θυμάμαι τι γεύση είχε. Θα το έχω υπόψη να ψάξω μήπως βρω εδώ κάτι...
Καλό υπόλοιπο Κυριακής και καλή εβδομάδα!
Μιαμ μιαμ μιαμ! Οι φωτογραφίες τρομερές όπως και τα φαγητά!
Για τον μηλίτη θα διαφωνήσω, προτιμώ την μπύρα!
Καλησπέρα
Πoλύ καλές οι φωτογραφίες και η περιήγηση Σοφία, τα φαγητά φαινονται υπέροχα, αλλά όχι και να αποχωριστώ την Guinness μου για μία ...Cider!
Νομίζω ότι θα μου άρεσε πολύ ο μηλίτης, όπως και το φαγάκι που βλέπω στις φωτογραφίες! Άντε, να δούμε πότε θα καταφέρω να έρθω κι εγώ Λονδίνο;
Καλησπέρα Σοφάκι!
@ Fpboy: Αυτό το παράπονο το κάνουν πολλοί για το μπλογκ μου. Σόρρυ ;-)
@ Anastasios: Δεν συμφωνώ για τα γλυκά, και μόνο κατά το ήμισυ για τα φαγητά. Η βρετανική κουζίνα όντως διαφέρει από τη δική μας μεσογειακή, αλλά το ποια είναι καλύτερη είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα προσωπικού γούστου. Εκείνο που έχει χαλάσει την ποιότητα της μαγειρικής τους (και το οποίο θα χαλάσει την ποιότητα και της ελληνικής κουζίνας με τα χρόνια) είναι η ευκολία των προ-παρασκευασμένων φαγητών.
@ Kiki: Ευχαριστώ! Χαίρομαι που κάποιοι ευχαριστιούνται τις λεπτομέρειες, γιατί και για μένα είναι πολύ ενδιαφέρουσες.
@ Ηλιογράφος: Εμένα αντιθέτως μου αρέσει πολύ να φωτογραφίζω ανθρώπους, αλλά προσπαθώ όταν φωτογραφίζω ανθρώπους που δεν γνωρίζω να μην τους φωτογραφίζω ανφάς ούτε από κοντά.
@ Κατερίνα: Έχω κάνει αρκετές αναρτήσεις για την Αγγλία και το Λονδίνο, οπότε σίγουρα θα έχεις πολύ υλικό για το επόμενο ταξίδι σου :-)
@ Nikos.Lioliopoulos: Σόρρυ :-)
@ Hellenic Potion: Σε μεγάλο βαθμό πρόκειται για φήμες και παρανοήσεις. Έχω κάνει αρκετές αναρτήσεις για το φαγητό στην Αγγλία (τις οποίες θα βρεις στο label φαγητά) αλλά δες την πιο αναλυτική εδώ.
@ Aspa: Χαχα ναι, είδες; Γενικά στην Αγγλία σπάνια η ποσότητα είναι πρόβλημα.
@ Deninho: Από τα βαρέλια γεμίζουν τα πλαστικά παγούρια ή τα μπουκάλια που αγοράζει ο κόσμος.
@ B612: Συμφωνώ και ευχαριστώ :-)
@ Vassilis: Στο ταμείο παρακαλώ, και ναι, δεχόμαστε όλες τις πιστωτικές εκτός από Diners.
@ Konstantinos: Χαχα! Γλυκάκι δεν είχε γιατί μετά από τόσο φαΐ είχαμε σκάσει!!
@ KitsosMitsos: Εγώ πάλι έχω μια προτίμηση στην Coca Cola (ξέρω ότι θα έπρεπε να ντρέπομαι).
@ NdN: Σε μηλιτοποιείο και να πίνεις Guinness είναι ανεπίτρεπτο! Ως κι εγώ δοκίμασα πρώτα μηλίτη και μετά παράγγειλα Coca Cola :-)
@ Σοφία: Η λαϊκή σοφία λέει καλομελέτα κι έρχεται. Ποτέ δεν ξέρεις ;-)
Αχ! Μηλίτης η αδυναμία μου!! Το χα πει και τότε, το λέω και τώρα! Πείνασα βραδιάτικα! Οι φωτογραφίες υπέροχες!
Καλό ΣΚ!
Φιλιά!
CrazyTourist1
Ναι, το θυμάμαι, και σε σκεφτόμουν όταν έκανα το ποστ Νο 2!
Post a Comment