Εικόνες διακοπών

Καθώς το περασμένο ποστ μπήκε ξερό, χωρίς ούτε μια τόση δα φωτογραφία, σας βάζω εδώ μερικές συμπληρωματικές.

Καβούρι


Το πορτοκαλί σύννεφο που μας πλάκωσε όταν ξεκίνησε η φωτιά στον Υμηττό


Τολό


Βάρκιζα


Και μια συγκριτική από αγγλική παραλία, που είχαμε πάει πριν φύγουμε διακοπές. Βλέπετε καμία διαφορά;

Καλό σαββατοκύριακο και καλές βουτιές σε όσους πάνε θάλασσα σήμερα! Οι υπόλοιποι ελπίζω να έχετε κλιματισμό ή ανεμιστήρα. Αααααααχ ζεστούλα :-)

Αθηναϊκό καλοκαίρι - πρώτες εντυπώσεις

Συνήθως όταν έρχομαι Ελλάδα το καλοκαίρι μένω στην Αθήνα όσο το δυνατόν λιγότερο (π.χ. το πρώτο και το τελευταίο βράδυ των διακοπών) αλλά αυτή τη φορά ήρθαν αλλιώς τα πράγματα και έτσι διανύω πλέον αισίως το τέταρτο 24ωρο Αθηναϊκού καλοκαιριού. Η εντυπώσεις μου από την παραμονή αυτή έχουν ως εξής:

Οι ταξιτζήδες παραμένουν αναίσχυντοι. 2 λεπτά κάτσαμε στην ουρά των ταξί στο αεροδρόμιο (δεν είχαμε αποσκευές και βγήκαμε πρώτοι-πρώτοι) και πετύχαμε διαφωνία ταξιτζή και νεαρού τουρίστα. Απ' ό,τι καταλάβαμε ο ταξιτζής αρνιόταν να πάρει την κούρσα γιατί δεν καταλάβαινε πού ήθελε να πάει ο νεαρός (και καλά). Τελικά επενέβησαν ένας αστυνομικός και ο υπάλληλος του αεροδρομίου που κατευθύνει τα ταξί και βρήκαν ότι ήθελε να πάει σε ένα από τα ξενοδοχεία που είναι κοντά στο αεροδρόμιο. Τα συμπεράσματα δικά σας...

Το ταξί που πήραμε μας χρέωσε 39 ευρώ για μια διαδρομή που κανονικά κάνει 35. Μάλλον πρέπει να είμαι και ευχαριστημένη, γιατί παλιότερα μου έχουν ζητήσει μέχρι και 55 ευρώ για την ίδια ακριβώς διαδρομή (ίδια ώρα, ίδια κίνηση κ.λπ.)...

Τις συγκοινωνίες κατά τ' άλλα (λεωφορεία, τραμ, μετρό) τις βρήκα πολύ καλές. Σε όσα λεωφορεία μπήκα είχαν κλιματισμό, το δε μετρό όπως πάντα εξαιρετικό, ακόμα κι αν τις ώρες αιχμής γίνεται ένας ψιλο-χαμός.

Η ανακύκλωση ως ιδέα και (κυρίως) ως πράξη είναι ακόμα σε νηπιακό επίπεδο.

Οι παραλίες είναι όλα τα λεφτά. Απορώ (πραγματικά απορώ, δεν το λέω ειρωνικά) τι τα θέλετε τα πάρκα. Εκτός του ότι για να διατηρήσεις γκαζόν και λουλούδια σε 33 βαθμούς θερμοκρασίας χρειάζονται τεράστιες ποσότητες νερού σε μια χώρα που υποφέρει από τη λεψυδρία, το μεγάλο μπλε είναι απείρως προτιμότερο από το μεγάλο πράσινο μες το λιοπύρι - καθότι το μεγάλο μπλε είναι και δροσερό.

Η επικοινωνικότητα παραμένει βασικό χαρακτηριστικό του Έλληνα. Προφανώς έχω γίνει πολύ Αγγλίδα γιατί μου φαίνεται περίεργο που κάποιοι βγαίνουν έξω κάθε μέρα, μία για καφέ, την άλλη για φαγητό, την παράλλη για ποτάκι, και ενίοτε και τα τρία μαζί. Στο Λονδίνο είναι πολύ σπάνιο να βγω περισσότερο από μία φορά την εβδομάδα. Στην Αθήνα τέσσερις μέρες που είμαι εδώ έχω βγει 3 βράδυα και 2 πρωινά, τις μισές φορές με τα ίδια άτομα. Και φυσικά όσο είσαι έξω με 1 άτομο για καφέ, μαθαίνεις και τα νέα τουλάχιστον άλλων 5, γιατί κάθε τρεις και λίγο χτυπάει το κινητό απλά και μόνο "για να δουν τι κάνεις".

Η μιζέρια είναι της μόδας. Αν δεν έχεις κάτι να παραπονεθείς, δεν αξίζεις να βρίσκεσαι στην παρέα. Όσοι δουλεύουν πολύ, παραπονιούνται ότι δουλεύουν πολύ (είτε τους αρέσει η δουλειά τους είτε όχι). Όσοι δουλεύουν λίγο, παραπονιούνται ότι δεν έχουν χρήματα. Όσοι δεν έχουν εξοχικό, παραπονιούνται για τις τιμές στις πλαζ. Όσοι έχουν εξοχικό, παραπονιούνται για την κίνηση της επιστροφής. Όλοι ανεξαιρέτως παραπονιούνται για τις τιμές, ειδικά του μαϊντανού, αλλά όταν αντιπροτίνω μποϋκοτάζ, μου απαντούν ότι ο μαϊντανός είναι *βασικότατο* συστατικό της ελληνικής κουζίνας (όπως το καλαματιανό λάδι ένα πράγμα) και δεν είναι δυνατόν να μην αγοράσεις μαϊντανό γιατί δεν θα τρώγεται το φαγητό και τι αξία έχει η ζωή αν το φαγητό δεν τρώγεται; Επίσης όλοι ανεξαιρέτως γκρινιάζουν για το θέατρο του Λυκαβητού, ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν είχαν σκοπό να πάνε στον James Blunt, ούτε σε καμία άλλη συναυλία.

Αν κρίνω από την κίνηση στα μαγαζιά της παραλιακής, είναι πολλοί αυτοί που όχι μόνο μπορούν να αγοράσουν μαϊντανό, αλλά και γάλα με 2 ευρώ, και τους περισσεύουν να πιουν και δυο ποτάκια δίπλα στο κύμα, 1ο ευρώ έκαστο (γουλιά και ευρώ). Και να δώσουν το αυτοκίνητο για παρκάρισμα στους παρκαδόρους με αντίτιμο το συμβολικό ποσό των... 5 ευρώ (ενάμιση χιλιάρικο σε δραχμές). Πάντως αν ψάχνετε δουλειά και δεν σας πειράζει να γίνετε παιδί της νύχτας, παρκαδόρος σε κέντρο της παραλιακής συμφέρει πολύ. Αν κρίνω από τον αριθμό των διπλο-παρκαρισμένων στο Vive Mar Δευτέρα (!!) βράδυ, τα Σαββατοκύριακα πρέπει να γίνεται το αδιαχώρητο. Αν υπολογίσεις 5 ευρώ το αυτοκίνητο, τρελαίνεσαι από τα μηδενικά. Και είναι και μαύρα.

Προσωπικά την έχω καταβρεί με τη ζέστη και τον ήλιο - όλη μέρα κάθε μέρα. Τι ωραίο πράγμα είναι να βγαίνεις από το σπίτι με φούστα, πέδιλα και τιραντέ μπλουζάκι και να μην χρειάζεται να πάρεις μαζί ομπρέλα, ζακέτα, μαντήλι μήπως αλλάξει ο καιρός! Δεν συζητώ καν το γεγονός ότι πλένεις ρούχα τώρα και έχουν στεγνώσει μία ώρα (και όχι μία μέρα) μετά. Όσο κι αν ο βραδυνός ύπνος είναι δυσκολος λόγω ζέστης, ο απογευματινός είναι απόλαυση. Γιατί δεν λέω, ωραία είναι να έχει 13 βαθμούς έξω όταν πας να κοιμηθείς, αλλά να σκεπάζεσαι με πάπλωμα χειμώνα-καλοκαίρι προσωπικά δεν με τρελαίνει ως ιδέα. Αφήστε που τα ζεστά βράδυα ευνοούν τα θερινά σινεμά και τις υπαίθριες συναυλίες!

Τα κεράσια, οι ντομάτες, το γιαούρτι, το ψωμί, η φέτα και τα καλαμαράκια στην Ελλάδα έχουν εντελώς ΑΛΛΗ γεύση από τα ανάλογα προϊόντα στην Αγγλία. Όσο για το ελληνικό σουβλάκι, παραμένει αξεπέραστο. Αν βρεθείτε προς Άνω Γλυφάδα ή Αργυρούπολη, σας προτείνω ανεπιφύλακτα το οβελιστήριο οι πίτες της Γεωργίας: σουβλάκι και χωριάτικη να γλείφετε τα δάχτυλά σας!

Είναι καλοκαίρι γιατί...

...με εξαίρεση τις χθεσινές βροχούλες, έχουμε να κρατήσουμε ομπρέλα τουλάχιστον δύο εβδομάδες

...τον τελευταίο καιρό φοράω συνέχεια πέδιλα

...έχω πάει στη δουλειά δύο φορές με αμάνικο (τη μία και χωρίς πανωφόρι - oh yes) μέσα στον Ιούνιο

...έχω κάθε μέρα μαζί μου γυαλιά ηλίου

...κάθε απόγευμα η γειτονιά μυρίζει μπάρμπεκιου

...στο ψυγείο έχουμε Pimms και στην κατάψυξη παγάκια

...το περασμένο σαββατοκύριακο έκανα ηλιοθεραπεία και έχω αποκτήσει ένα ελαφρό μαυρισματάκι

...τελείωσα ένα μπουκάλι αντιηλιακό που το είχα από πέρσυ τον Απρίλιο

...σήμερα είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου

...αύριο το μεσημέρι θα κάνω το πρώτο μου μπάνιο - στο Καβούρι!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ :-)

Πάρκα και ποτάμια - κινούμενες εικόνες

Όπως σας υποσχέθηκα στο προηγούμενο ποστ, ανέβασα στο YouTube τρία βιντεάκια που τράβηξα τη μέρα που έκανα την τουρίστρια στο Λονδίνο.

Το πρώτο βίντεο το τράβηξα από το τουριστικό λεωφορείο καθώς περνούσαμε από το Green Park, ένα πάρκο μεσαίου μεγέθους (σε σύγκριση με άλλα Λονδρέζικα πάρκα) που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της πόλης. Το χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ότι έχει μόνο γρασίδι και δέντρα, εξ ου και το όνομα. Φωτογραφίες του σας έχω δείξει αρκετές φορές, αλλά νομίζω ότι βλέποντας το βιντεάκι θα πάρετε μια καλύτερη ιδέα του μεγέθους του. Αυτά που μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής πάνω στα κάγκελα, είναι όντως πίνακες που εκτίθενται προς πώληση.



Το δεύτερο βίντεο είναι από ένα άλλο, μικρότερο, πάρκο δίπλα στο Green Park, που λέγεται St James's Park. Αυτό εκτός από πρασινάδες έχει λίμνη, γεφυρούλες, συντριβάνια, πάπιες, πολλά λουλούδια και φυσικά σκιουράκια! Από πολλούς θεωρείται το πιο όμορφο πάρκο του Λονδίνου, και πρέπει να πω ότι συμφωνώ απόλυτα, αν και δεν έχω δει όοοοοολα τα πάρκα, πάντως από όσα έχω δει είναι όντως το πιο κουκλίστικο.



Τέλος το τρίτο βίντεο είναι από την κρουαζιέρα στον Τάμεση. Ο ξεναγός μιλάει για το κάθε μνημείο κάνοντας μια αστεία αναφορά στην ιστορία του ή λέγοντας κάποιο ανέκδοτο, αλλά για όσους δεν τον καταλαβαίνουν (είναι και ο ήχος λίγο χάλια) τα μνημεία εμφανίζονται στο βίντεο με την εξής σειρά:

Σιδηροδρομικός σταθμός Charing Cross
Δίδυμες πεζογέφυρες Golden Jubilee bridges
Cleopatra's Needle
Πλοίο Queen Mary
Καθεδρικός Ναός Αγίου Παύλου
Το Αγγουράκι (φαίνεται στιγμιαία δεξιά από τον Αγ. Παύλου)
Γκαλερί Tate Modern
Πεζογέφυρα Millennium Bridge
Θέατρο του Σέξπηρ Globe Theatre
Πειρατικό πλοίο Golden Hinde (αντίγραφο)
Πύργος του Λονδίνου
Το Αγγουράκι (αριστερά του Πύργου)
Γέφυρα του Πύργου

Βόλτα με τουριστικό λεωφορείο

Trafalgar Square - Η Πλατεία Τραφάλγκαρ

Οι τακτικοί αναγνώστες ίσως θυμάστε ότι πριν από σχεδόν ένα μήνα μας είχε κάνει ένα πολύ όμορφο και πολύ καλοκαιρινό σαββατοκύριακο, που το είχαμε εκμεταλλευτεί με τη φίλη μου τη Lu για να παραστήσουμε τις τουρίστριες στο Λονδίνο. Σήμερα θα γράψω δυο λόγια για όσους τυχόν σκέφτονται να κάνουν το ίδιο σε κάποιο προσεχές ταξίδι τους.

Στο Λονδίνο υπάρχουν δύο εταιρίες που κάνουν τουριστικές περιηγήσεις με ανοιχτά λεωφορεία: η μία λέγεται Big Bus Tours και η άλλη Original Sightseeing Tour. Εμείς πήγαμε με τη δεύτερη - η οποία δεν ξέρω αν είναι όντως η ορίτζιναλ, πάντως το όνομα εκεί παραπέμπει.

Τα εισιτήρια τα κλείσαμε με πιστωτική μέσω ίντερνετ την προηγούμενη μέρα (αφού ακούσαμε το δελτίο καιρού και κάναμε και μια προσευχή για καλό και για κακό). Το επόμενο πρωί πήγαμε στα γραφεία της εταιρίας κοντά στην πλατεία Τραφάλγκαρ, δώσαμε τα στοιχεία μας και πήραμε τα εισιτήρια. Σχεδόν απέναντι από τα γραφεία έχει στάση απ' όπου μπορείς να πάρεις το λεωφορείο. Αν πάτε Σάββατο, όπως εμείς, να ξεκινήσετε νωρίς. Εμείς πήγαμε κατά τις 10:30 και είχε ήδη τόσο κόσμο που δυσκολευτήκαμε να βρούμε θέσεις στον πάνω όροφο του λεωφορείου. Το εισιτήριο ισχύει για 24 ώρες και περιλαμβάνει δωρεάν κρουαζιέρα στον Τάμεση. Για να πιάσουν τόπο τα 30 ευρουδάκια που θα δώσετε, πρέπει ή να ξεκινήσετε νωρίς ώστε να προλάβετε να τα κάνετε όλα σε μια μέρα ή να ξεκινήσετε αργά (μετά το μεσημέρι) και να ξαναπάτε την επόμενη.


Εκτός από την κρουαζιέρα, που αξίζει ασυζητητί, υπάρχουν διάφορες διαδρομές που η κάθε μία συμβολίζεται από ένα τριγωνάκι διαφορετικού χρώματος. Η κίτρινη έχει ζωντανή περιγραφή, δηλαδή έχει κάποιον με μικρόφωνο που μιλάει για τα αξιοθέατα και λέει διάφορες αστείες ιστορίες, ανέκδοτα κ.λπ. Αυτήν κάναμε εμείς, αλλά δεν σας την προτείνω εκτός αν τα αγγλικά σας είναι πάρα πολύ καλά και επίσης έχετε επαφή με την αγγλική κουλτούρα. Η καλύτερη για κάποιον που είναι τουρίστας είναι η κόκκινη διαδρομή, που έχει μαγνητοφωνημένη περιγραφή στα αγγλικά και σε άλλες γλώσσες, και καλύπτει τα ίδια σχεδόν σημεία με την κίτρινη: Μουσείο Madame Tussaud, Παλάτι του Buckingham, Piccadilly Circus, Πλατεία Trafalgar, Εθνική Πινακοθήκη, Downing Street, Big Ben, Καθεδρικό ναό Αγίου Παύλου, Πύργο του Λονδίνου, Γέφυρα του Πύργου, Αββαείο Westminster κ.λπ. Η διαδρομή αυτή διαρκεί περίπου 2 ώρες.

National Gallery - Εθνική Πινακοθήκη

The Gherkin - Το Αγγουράκι

City Hall - To Δημαρχείο

Tower of London - Ο Πύργος του Λονδίνου

Tower Bridge - Η Γέφυρα του Πύργου

Επίσης αξίζει να κάνετε την μπλε διαδρομή των Μουσείων, η οποία περνάει από τα μουσεία που βρίσκονται στο Kensington, τα Harrods και άλλα μαγαζιά πολυτελείας όπως το Harvey Nichols και το Fortnum & Mason, το Βρετανικό Μουσείο και γύρω από το Hyde Park. Η μπλε διαδρομή διαρκεί περίπου 1.5 ώρα, αν και τη μέρα που πήγαμε εμείς είχε αρκετή κίνηση στους δρόμους (και πορεία στο κέντρο - γκρρρρ) και μας πήρε πάνω από 2 ώρες. Στο τέλος μπουχτίσαμε και 1-2 στάσεις πριν φτάσουμε στο τέρμα κατεβήκαμε και πήγαμε στο Fortnum & Mason για παγωτό.

The British Museum - Το Βρετανικό Μουσείο

Το Harrods υπό ανακαίνιση

Βιτρίνα του Burberry χωρίς ίχνος καρώ (στην Αγγλία θεωρείται κιτς)

Δρόμος στο Knightsbridge (κοντά στα μουσεία)

Παγωτάκι στο Fortnum & Mason

Μετά πήγαμε μια βόλτα στο St James's Park το οποίο ήταν τίγκα στον κόσμο που έκανε πικ νικ στο γρασίδι και το απογευματάκι καταλήξαμε στην αποβάθρα του Westminster, δίπλα στα κτίρια του Κοινοβουλίου, για να ξεκινήσουμε την κρουαζιέρα στον Τάμεση. Αν είχαμε πάει νωρίτερα θα μπορούσαμε να πάμε ως το Greenwich, αλλά επειδή χασομερήσαμε στο πάρκο δεν προλάβαμε την τελευταία μεγάλη κρουαζιέρα (διάρκειας 1+ ώρας) και πήγαμε μόνο μέχρι τον Πύργο του Λονδίνου (40 λεπτά). Πάντως αν βρεθείτε τουρίστες στο Λονδίνο, θα σας πρότεινα να κάνετε τη μεγάλη κρουαζιέρα, να δείτε το Greenwich, και από εκεί να γυρίσετε με τρένο στο London Bridge (10 λεπτά μόνο γιατί τα τρένα πάνε πιο γρήγορα από τα καράβια) και να δείτε τα πέριξ αξιοθέατα στο τελος της μέρας. Το εισιτήριο του τουριστικού λεωφορείου δεν καλύπτει το τρένο, αλλά αν έχετε κάρτα απεριορίστων διαδρομών για τις ζώνες 1&2 (που κατά πάσα πιθανότητα θα έχετε) τότε δεν χρειάζεται να πάρετε άλλο εισιτήριο για το τρένο γιατί η κάρτα σας καλύπτει.

Πικ νικ και ξάπλα στο St James's Park

Houses of Parliament - Τα κτίρια του Κοινοβουλίου

Αν αναρωτηθήκατε ποτέ από πού πήρε το όνομά της η Πλατεία Κάνιγκος - ιδού!

Θέα από το ποτάμι - HMS Belfast και στο βάθος η Γέφυρα του Πύργου

Αξίζει να δώσετε 30 ευρώ για την περιοδεία αυτή; Η γνώμη μου είναι πως αξίζει, ειδικά αν έχετε περιορισμένο χρόνο, γιατί θα μπορέσετε σε μία μέρα να δείτε πάρα πολλά πράγματα και να μάθετε ακόμα περισσότερα (εννοείται ότι θα πρέπει να καταλαβαίνετε αρκετά καλά αγγλικά, αλλιώς απλά θα βλέπετε). Επίσης αξίζει πολύ η κρουαζιέρα στο ποτάμι, ειδικά αν κάνετε τη μεγάλη, γιατί θα δείτε το Λονδίνο από μια άλλη οπτική γωνία. Βέβαια εξαρτάται και από την εποχή του χρόνου και τις καιρικές συνθήκες. Αν βρέχει και έχει κρύο, καλύτερα να πάτε όπου πάτε με τα πόδια, κι ας δείτε λιγότερα. Αν έχει ήλιο όμως, θα το ευχαριστηθείτε σίγουρα και θα βγάλετε αρκετές φωτογραφίες.

Τις φωτογραφίες του ποστ και 152 άλλες (όρεξη να έχετε...) μπορείτε να δείτε στο γνωστό Flickr. Στο επόμενο ποστ θα σας δείξω βιντεάκια.

Κι άλλες ατέλειωτες μέρες

Επειδή κάποιοι γκρινιάρηδες (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε) βαρέθηκαν, λέει, να βλέπουν τη θέα από το μπαλκόνι μου σε 1001 αποχρώσεις, σήμερα σας έχω κάτι διαφορετικό: τέσσερις φωτογραφίες που τράβηξα στο Όσλο στα τέλη του περασμένου μήνα μεταξύ 9.30 και 11.00 μετά μεσημβρίας - όχι ακριβώς το βράδυ αφού όπως βλέπετε ίσα που έχει αρχίσει να νυχτώνει μία ώρα πριν τα μεσάνυχτα. Και να σκεφτείτε ότι οι φωτογραφίες αυτές έχουν τραβηχτεί πριν 3 βδομάδες και στο μεσοδιάστημα η μέρα συνέχεια μεγαλώνει. Αυτή την εποχή έχουν κυριολεκτικά μόνο 2 ώρες νύχτα!!

25 Μαΐου στις 9:40 μμ


25 Μαΐου στις 10:20 μμ


25 Μαΐου στις 10:35 μμ


25 Μαΐου στις 11:00 μμ


Το κτήριο στις φωτογραφίες είναι η ολοκαίνουρια Όπερα του Όσλο, που είναι χτισμένη στην άκρη του φιόρδ (κυριολεκτικά πάνω στο κύμα). Το περίεργο σχήμα της υποτίθεται ότι παραπέμπει σε ...παγόβουνο. Σας το έχω ξαναπεί ότι οι Νορβηγοί έχουν περίεργη σχέση με την τέχνη. Προφανώς το ίδιο ισχύει και για την αρχιτεκτονική.

Αχ γλυκό καλοκαιράκι...

Τέταρτη συνεχόμενη μέρα με ήλιο και ζέστη η σημερινή. Κυκλοφορούμε με αμάνικα και πέδιλα και κοντεύουμε να ξεχάσουμε πώς είναι το αγγλικό καλοκαίρι. Απ' ό,τι λένε τα δελτία καιρού, θα μας το θυμίσει σύντομα ο καλός Θεούλης, αφού από αύριο προβλέπεται πτώση της θερμοκρασίας και βροχές σε όλη τη χώρα. Ήδη έχουμε συννεφιά - ο καιρός ταιριάζει με τη διάθεσή μας μετά την κερατιάτικη ήττα της Εθνικής από τη Σουηδία.

Για να ξεχαστούμε λίγο, σας βάζω μερικές φωτογραφίες για να δείτε τον μπλε ουρανό που τέτοια εποχή κρατάει ως αργά, πολύ αργά. Όταν δεν έχει σύννεφα εννοείται.

9 Ιουνίου στις 10:15 μμ


9 Ιουνίου στις 10:30 μμ (αυτή βγήκε λίγο κουνημένη)


9 Ιουνίου στις 10:45 μμ


9 Ιουνίου στις 11:00 μμ


10 Ιουνίου στις 4:55 *το πρωί* (χτύπησε το ξυπνητήρι, πετάχτηκα, τράβηξα τη φωτογραφία, έκλεισα τις κουρτίνες και ξαναέπεσα για ύπνο).


Όχι δηλαδή, να δείτε τι θυσίες κάνω για αυτό το ιστολόγιο ;-)

Παραλήρημα λόγω ζέστης

Σήμερα είχα σκοπό να κάνω μια κανονική ανάρτηση, αλλά ξανάρθε καλοκαίρι και αποδιοργανώθηκα. Όπως καταλαβαίνετε, δύο μέρες συνέχεια με 25+ βαθμούς για μας τους ταλαίπωρους βορειο-ευρωπαίους δεν είναι και λίγο! Πώς να συγκεντρώσεις το μυαλό σου όταν έξω έχει ντάλα ήλιο από τις 5 το πρωί ως τις 9:30 το βράδυ; Όταν το πρωί ντύνεσαι για τη δουλειά με κοντομάνικο-πέδιλα-γυαλιά ηλίου, χωρίς ομπρέλα, χωρίς μπότες, χωρίς πανοφώρι - και ξέρεις ότι δεν θα τα χρειαστείς; Από κάποιο σημείο και μετά το μυαλό δεν αντέχει τόση ευτυχία :-)))

Σήμερα η μέρα ξεκίνησε περίεργα. Το πρωί έβαλα να φορτίσω το κινητό της δουλειάς που το είχα κλειστό από την περασμένη (μμμμμ) Τετάρτη. Με το που το ανοίγω βρίσκω δύο μήνυματα, ένα γραπτό, ένα στον τηλεφωνητή, από μια συνάδελφο που μου τα είχε στείλει την Παρασκευή το απόγευμα: MΟΛΙΣ ΠΑΡΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΥΝΗΜΑ ΠΑΡΕ ΜΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ. Με σχεδόν τρεις μέρες καθυστέρηση, την καλώ στο κινητό: Έλα, τι έγινε, μόλις πήρα το μύνημά σου (καλά, είμαι τελείως ξενδιάντροπη). Μου λέει: Δεν μπορώ να σου μιλήσω αυτή τη στιγμή, θα σε πάρω σε λίγο, πρέπει να μιλήσουμε. Εκεί, είναι η αλήθεια, με έζωσαν λίγο τα φίδια, γιατί περίμενα να μου πει: ΟΚ δεν ήταν τίποτα, να πούμε δυο χαζομάρες και να το κλείσουμε. Περιμένω κανένα μισάωρο να με πάρει, και αφού χτυπάει το τηλέφωνο το απαντάω με την ψυχή στο στόμα και έχοντας φτιάξει ένα σωρό σενάρια στο μυαλό μου, τι μου λέει: Καλά, δεν μπορείς να φανταστείς τι έγινε την Παρασκευή!!! [διήγηση "τραγικού" συμβάντος] Αλλά τώρα όλα ΟΚ [διήγηση λύσης που έχει μόλις επιτευχθεί]. Γενικώς να μην σας τα πολυλογώ, από το μύνημά της εγώ είχα καταλάβει ότι είχε καταστραφεί η εταιρία και θα μέναμε όλοι στους δρόμους, αλλά τελικά το θέμα ήταν πολύ πιο απλό. Τόσο απλό που αν αντί να με έπαιρνε τηλέφωνα καθόταν να βρει μια λύση, θα την είχε βρει από την Παρασκευή πριν καν μου στείλει το πρώτο μύνημα!! Τέλος πάντων. Το αντιπαρέρχομαι στα πλαίσια την θεωρίας του Ζεν που προσπαθώ απεγνωσμένα να εφαρμόσω.

Η υπόλοιπη μέρα κύλησε πολύ πιο ομαλά, με κορύφωση το συμβάν στο λεωφορείο, το οποίο είχε ως εξής. Στο Λονδίνο για τις μετακινήσεις με λεωφορείο αντί για εισιτήρια έχουμε μια κάρτα που λέγεται Oyster card και είναι σαν πιστωτική που της βάζεις χρήματα και πληρώνεις το αντίτιμο του εισιτηρίου ακουμπώντας την σε ένα ειδικό "ακυρωτικό" μηχάνημα που υπάρχει στα λεωφορεία. Το οποίο είναι καλή ιδέα γιατί δεν ξεμένεις ποτέ από εισιτήρια, μπορείς όμως να ξεμείνεις από λεφτά (π.χ. εγώ ξεμένω πολύ συχνά γιατί δεν παίρνω λεωφορεία κάθε μέρα και δεν θυμάμαι πόσα χρήματα έχω ή δεν έχω στην κάρτα). Σήμερα το ήξερα ότι είχα ξεμείνει αλλά το θυμήθηκα όταν έφτασα στην στάση, οπότε και είχα τέσσερις επιλογές:

1. Να περπατήσω 20 λεπτά ανηφόρα καταλιακού (άκυρο λόγω κούρασης και ζέστης)
2. Να περιμένω να περάσει λεωφορείο στο οποίο δεν ελέγχονται τα εισιτήρια και να ρισκάρω να ανέβω τζάμπα (όμως μόλις είχα διαβάσει ένα άρθρο στην εφημερίδα για κάποιον που τον πιάσαν ελεγκτές στο λεωφορείο χωρίς εισιτήριο και τον πήγαν δικαστήριο, όπου κρίθηκε ένοχος και απόκτησε ποινικό μητρώο για ένα κ*λοεισιτήριο) - (ο φόβος φυλάει τα έρημα, οπότε άκυρο)
3. Να πάρω εισιτήριο από το μηχάνημα στην στάση, το οποίο όμως κοστίζει περισσότερο από το εισιτήριο της Oyster - η Oyster το χρεώνει 90 πέννες (1,30€) ενώ το άλλο από το μηχάνημα έχει 2 λίρες (σχεδόν 3€)
4. Να περιμένω να περάσει ταξί (άκυρο, γιατί μπορεί να περίμενα ακόμα)

Τελικά λέω δεν γ*μιέται, ας πάρω το προσαυξημένο κατά 220% εισιτήριο από το μηχάνημα. Ανοίγω το πορτοφόλι, ψάχνω για ψιλά, είχα 1,80 λίρες δηλαδή μου έλειπαν 20 πέννες. Τζίφος. Λέω, δεν πειράζει, θα πάρω από τον οδηγό, που κι αυτός έχει μηχάνημα που πουλάει προσαυξημένα εισιτήρια.

Μπαίνω στο λεωφορείο, δίνω ένα χαρτονόμισμα των 10 λιρών στον οδηγό, μου λέει δεν έχω να στο αλλάξω. Ω ρε γλέντια. Του λέω, και τι να κάνω τώρα; Μου λέει, έπρεπε να πάρεις εισιτήριο πριν ανέβεις στο λεωφορείο. Του λέω, προσπάθησα, αλλά δεν είχα ψιλά και το μηχάνημα στην στάση δεν παίρνει χαρτονομίσματα. Μου λέει ούτε κι εγώ έχω ρέστα. Και τώρα; Πάνω που περίμενα να μου πει να κατέβω και να πάω με τα πόδια, με ρωτάει πόσο μακριά πάω, του λέω 3 στάσεις (1 ευρώ τη στάση θα το πλήρωνα το άτιμο), μου λέει ΟΚ, μείνε χωρίς εισιτήριο. Πάλι καλά, γιατί αν πήγαινα πιο μακριά μπορεί να μην με έπαιρνε - επειδή οι οδηγοί ελέγχουν τα εισιτήρια στην είσοδο, αν μπει έλεγχος και σε βρει χωρίς εισιτήριο, την πληρώνεις και εσύ και ο οδηγός, αν και τον οδηγό δεν τον πάνε δικαστήριο.

Περιττό να σας πω ότι μετά από αυτό το θαύμα, δεν μου έκανε καμία εντύπωση η συντριβή της Ιταλίας, αφού πλέον τα είχα δει όλα.

Γύρισα στο σπίτι όλο κέφια και καταπιάστηκα να φτιάξω γεμιστά με κάτι πολωνέζικες (oh yeah) ντομάτες που βρήκα στο σούπερ μάρκετ το Σάββατο (56 πέννες, ήτοι 72 λεπτά η μία ντομάτα, με το κομμάτι τις πουλούσαν) και καστανό ρύζι που βρήκα ψάχνοντας στο βάθος της τροφοθήκης σε μια συσκευασία που έλεγε BEST BEFORE MAY 2007. Μου βγήκαν λίγο νερουλά, οι ντομάτες μόνο που δεν διαλύθηκαν παρόλο που δεν τα έψησα πάνω από 1 ώρα, γι' αυτό και το κρεμμύδι έκανε λίγο κριτς κριτς. Πάντως δεδομένου ότι έχω να μαγειρέψω γεμιστά 3 χρόνια μπορώ να πω ότι βγήκαν αρκετά καλά. Κι επειδή ξέρω ότι σας αρέσουν τα φωτογραφικά ντοκουμέντα, ιδού η τελευταία ντομάτα που έμεινε για αύριο.

Μην σας φαίνεται τεράστια, μια κανονική ντομάτα είναι. Απλά το ταψάκι είναι μικρούλικο.

Άμα συνεχίσει η ζέστη (που λένε ότι θα συνεχίσει) αύριο μπορεί να μην βγάζω καθόλου νόημα.

Καλοκαιρινές νύχτες

Ώρα 21:37. Τέλος ηλιοβασιλέματος (εξ' ου και η κοκκινίλα στο βάθος).


Ώρα 21:57 (σχεδόν 10 μμ). Όπως βλέπετε έχουμε ακόμα αρκετό φως και ο ουρανός δεν έχει σκοτεινιάσει. Στο βάθος δεξιά διακρίνονται δύο από τα ψηλότερα κτίρια της Βρετανίας.


Αυτό με την τρίγωνη σκεπή λέγεται Canary Wharf Τower (προφ. Κανέρι Γουόρφ) και το άλλο λέγεται Citygroup Centre. Βρίσκονται στην περιοχή Docklands, στη βόρεια όχθη του Τάμεση, και έχουν ύψος 235 και 200 μέτρα αντίστοιχα.


O ουρανός ήταν ακριβώς έτσι, δεν έχω πειράξει καθόλου τα χρώματα.

Το πρωτάθλημα αρχίζει

Σήμερα αρχίζει το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του καλοκαιριού και δεν μπορούσα να μην κάνω μια μικρή φωτογραφική μνεία, ακόμα κι αν η Αγγλία δεν συμμετέχει (μπουυυυυυ). Τη φωτογραφία την τράβηξα πέρσυ το καλοκαίρι στην Ελβετία, όπου είχαν στήσει ειδικούς πίνακες που μετρούσαν αντίστροφα μέχρι την αρχή του πρωταθλήματος. Τη συγκεκριμένη στιγμή που πάτησα το κουμπάκι της μηχανής είμασταν 307 μέρες, 7 ώρες και 23 λεπτά πριν το εναρκτήριο σφύριγμα.

Πριν λίγο με ρώτησε ο Laplace πώς βλέπουν οι Άγγλοι το Euro. Η απάντηση είναι πολύ πιο χαλαρά από άλλες φορές, αφού δεν συμμετέχει καμία από τις βρετανικές ομάδες. Το οποίο είναι κρίμα, γιατί οι Άγγλοι είναι πολύ παθιασμένοι με το ποδόσφαιρο, και η ατμόσφαιρα όταν παίζει η Αγγλία είναι πάντα γιορτινή - το Λονδίνο γεμίζει αγγλικές σημαίες, σημαιούλες, σημαιάκια, και κάθε φορά που έχει αγώνα αδειάζουν οι δρόμοι. Θυμάμαι στο Μουντιάλ του 2002 που λόγω της διαφοράς της ώρας κάποιοι αγώνες παίζονταν μεσημέρι, σταματούσαμε τη δουλειά και πηγαίναμε στις παμπ ή φέρναμε τηλεόραση στην αίθουσα συνεδριάσεων και μαζευόμασταν να δούμε το παιχνίδι. Τόση πώρωση.

Όπως καταλαβαίνετε, φέτος δεν υπάρχει το ανάλογο κέφι. Στη δουλειά συνήθως κάναμε sweepstake, δηλαδή βάζαμε ο καθένας από 1 λίρα, διαλέγαμε στην τύχη μια χώρα από αυτές που έπαιρναν μέρος και στο τέλος αυτός που είχε διαλέξει το νικητή έπαιρνε τα χρήματα. Αυτή τη φορά όμως δεν ήθελε κανένας να παίξει, παρόλο που έχουμε αρκετούς ποδοσφαιρόφιλους που θα παρακολουθήσουν τους αγώνες φανατικά. Μου ήρθε όμως φαεινή ιδέα διαβάζοντας το ιστολόγιο του Γκρινιάρη και τους πρότεινα να πάρουμε ένα άλμπουμ της Panini και να αγοράζουμε αυτοκόλλητα μέχρι να το συμπληρώσουμε. Αντί να με γιουχάρουν, συμφώνησαν κι ξεκινήσαμε όλοι μαζί την προσπάθεια συμπλήρωσης άλμπουμ σαν να είμασταν παιδάκια του δημοτικού :-)

Στο μεταξύ, άλλοι βάζουν πιο σοβαρά στοιχήματα. Ιδού τα προγνωστικά του Ladbrokes, του μεγαλύτερου πρακτορείου στοιχημάτων της χώρας, ίσως και του κόσμου, πριν ξεκινήσουν οι αγώνες. Για να δούμε, θα πέσουν μέσα;


Υ.Γ. Καλή επιτυχία, Ελλάδα!

Μαγιάτικοι χοροί και τραγούδια

Οι γιορτές της Πρωτομαγιάς στην Αγγλία έχουν τις ρίζες τους στα παγανιστικά έθιμα των Κελτών και των Σαξόνων, με επιρροές από τους Ρωμαίους, οι οποίοι γύρω στις αρχές του Μαΐου γιόρταζαν την θεά των λουλουδιών, Flora.


Οι παραδοσιακές μαγιάτικες γιορτές περιλαμβάνουν γαϊτανάκια και παραδοσιακούς χορούς όπως Morris dancing. Το Morris dancing είναι ένα είδος ομαδικού ρυθμικού χορού από ομάδες (συνήθως 6) ανδρών που φοράνε κουδούνια στα πόδια και κρατάνε στα χέρια μαντήλια, ραβδιά ή ξίφη.


Τέτοιου είδους γιορτές γίνονται κυρίως στην επαρχία, οπότε ξέροντας ότι θα είμαστε στο Wells για τις εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς, ήμουν σίγουρη ότι θα βλέπαμε πολλούς χορούς. Δυστυχώς δεν είδαμε ούτε ένα γκρουπ με χορευτές Morris - λείπαν όλοι, λέει, σε άλλες εκδηλώσεις. Αυτό είναι γκανεμιά, γιατί ακόμα και στην Wikipedia να ψάξεις, έχει φωτογραφία από χορευτές Morris στο Wells. Αλλά είπαμε, ή είσαι γκαντέμης ή δεν είσαι! Τουλάχιστον είδαμε κλασικούς μαγιάτικους χορούς και γαϊτανάκι, τα οποία χόρεψαν τρία δημοτικά σχολεία της περιοχής. Τα παιδάκια ήταν ντυμένα με πολύχρωμες στολές και όσα δεν φορούσαν μαντήλια, είχαν τα μαλλιά στεφανάκια με λουλούδια. Πρώτο χόρεψε ένα σχολείο που μάλλον είχε φέρει μόνο τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, αφού μερικά από τα παιδάκια δεν φαίνονταν να είναι πάνω από 5-6 χρονών (στην Αγγλία αρχίζουν το δημοτικό από 5 χρονών). Αυτά χόρευαν λίγο παρτσακλά, αλλά είχαν απίστευτη πλάκα οι φατσούλες τους που έδειχναν την αυτοσυγκέντρωσή τους!


Στην συνέχεια ένα σχολείο με μεγαλύτερα παιδάκια χόρεψαν μια σειρά χορών γύρω από το μαγιάτικο κοντάρι. Οι χοροί αυτοί μοιάζουν αρκετά με το δικό μας αποκριάτικο γαϊτανάκι - στη μέση στήνεται το κοντάρι που είναι στολισμένο με λουλούδια και από το οποίο κρέμονται (συνήθως 16) κορδέλες σε διάφορα χρώματα. Τα παιδιά πιάνουν από μία κορδέλα το καθένα, και στο ρυθμό παραδοσιακής μουσικής χορεύουν κρατώντας τις κορδέλες με τέτοιο τρόπο ώστε να σχηματίζονται διάφορα σχέδια πάνω στο κοντάρι ή γύρω του.


Οι χοροί είναι αρκετά πολύπλοκοι αλλά τα παιδάκια που παρακολουθήσαμε τα κατάφεραν μια χαρά. Έχω ανεβάσει στο YouTube τρία βιντεάκια, που μπορείτε να τα δείτε πατώντας εδώ. Δυστυχώς δεν φαίνονται πολύ ωραία τα χρώματα, γιατί πάνω ακριβώς από το μαγιάτικο κοντάρι είχε κάτσει ένα μαύρο σύννεφο και έκοβε τον ήλιο. Το καλύτερο από τα τρία βίντεο είναι αυτό, στο οποίο μπορείτε να δείτε και τα δύο είδη σχεδίων, πρώτα το ανοιχτό (γύρω από το κοντάρι) και μετά το κλειστό (πάνω στο κοντάρι):



Μπορείτε ακούγοντας τη μουσική να τραγουδάτε και τα λόγια! Το πρώτο τραγούδι λέγεται Pop Goes the Weasel:

Half a pound of tuppenny rice,
Half a pound of treacle.
That’s the way the money goes,
Pop goes the weasel.

Up and down the City road,
In and out the Eagle,
That’s the way the money goes,
Pop goes the weasel.

To δεύτερο λέγεται Mulberry Bush:

Well here we go round the mulberry bush
The mulberry bush, the mulberry bush
Oh here we go round the mulberry bush
So early in the morning

Well this is the way we wash our face
Wash our face wash our face
This is the way we wash our face
So early in the morning

Μετά το γαϊτανάκι, το τρίτο σχολείο χόρεψε μερικούς παραδοσικούς χορούς ακόμα, με μεγαλύτερη επιτυχία και τσαχπινιά από το πρώτο.


Στο τέλος μοιράσανε βραβεία σε όλα τα παιδάκια που συμμετείχαν. Με το που άρχισαν να φωνάζουν τα ονόματα άρχισε να ψιχαλίζει. Με το που έδωσαν το τελευταίο (αλλά χωρίς πλάκα, ακριβώς εκείνη τη στιγμή) έπιασε μια απίστευτη μπόρα, και η πλατεία άδειασε στο πι και φι. Αν η βροχή είχε ξεκινήσει έστω και μισή ώρα νωρίτερα, οι γιορτές θα είχαν ακυρωθεί. Προλάβαμε κυριολεκτικά στο τσακ.


Τελικά ίσως να είμαι και τυχερή μες την γκαντεμιά μου :-)

Περισσότερες φωτογραφίες, ως συνήθως, μπορείτε να δείτε στο Flickr.

Ξενύχτησα και ξημέρωσα

Χθες γύρισα πτώμα από τη δουλειά και έριξα έναν πολύωρο υπνάκο στον καναπέ, με αποτέλεσμα το βράδυ να μην νυστάζω και να κάτσω με τις ώρες να βλέπω DVD και να χαζολογάω αφού οι άλλοι είχαν πάει για ύπνο. Λίγο πριν τις 4 που σηκώθηκα από το κομπιούτερ, πρόσεξα ότι με ανοιχτές τις κουρτίνες μπορούσα άνετα να δω μέσα στο σπίτι χωρίς να ανάψω φως.

Την φωτογραφία την έβγαλα στις 4:09 π.μ. και όπως βλέπετε ο ουρανός είναι ήδη γαλάζιος. Επιτέλους ήρθαν μεγαλύτερες μέρες! Αν κόψει λίγο και η βροχή, θα είναι σαν καλοκαίρι :-)

Ενημέρωση 9:38 μμ: H ίδια θέα την ίδια μέρα λίγο μετά τις 9:30 το βράδυ. Μόλις έχει δύσει ο ήλιος...

Λίγο Wells ακόμα

Στο ποστ αυτό θα σας δείξω μερικές ακόμα εικόνες από το Wells. Τις τράβηξα την επόμενη μέρα που ήταν η αργία της Πρωτομαγιάς και γίνονταν διάφορες εκδηλώσεις στην πόλη. Δυστυχώς ο καιρός ήταν ψιλο-χάλια, αν και αργότερα βελτιώθηκε προσωρινά ίσα-ίσα μέχρι να χορέψουν τα παιδάκια το Μαγιάτικο Γαϊντανάκι (που θα σας δείξω σε επόμενο ποστ).



Καθώς ήταν γιορτή, στην πόλη κυκλοφορούσε τελάλης που ανακοίνωνε τις εκδηλώσεις της ημέρας. Ήταν ντυμένος παραδοσιακά, με μακρύ πανωφόρι και τρίκωχο καπέλο, και κρατούσε κουδούνι που το χτυπούσε για να τραβήξει την προσοχή του κόσμου.


Στο γρασίδι μπροστά στον καθεδρικό ναό είχαν στήσει πάγκους που πουλούσαν αναψυκρικά, σάντουιτς και (σπιτικά) γλυκά.


Κάποιοι θαρραλέοι είχαν ξεκινήσει να κάνουν πικ νικ. Μερικοί ίσως και να πρόλαβαν.


Περάσαμε από το σημείο που λέγεται penniless porch, δηλαδή η "είσοδος των αδέκαρων". Πρόκειται για μια σκεπαστή είσοδο με παγκάκι που ενώνει τον καθεδρικό ναό με την αγορά της πόλης. Χτίστηκε στα μέσα του 15ου αιώνα για να στέκονται οι άποροι και να ζητιανεύουν. Τη συγκεκριμένη μέρα μάζευαν χρήμα δύο νεαροί μουσικοί.


Στην αγορά είχαν στήσει πάγκους διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις. Να μια καλή ιδέα για να μαζέψεις χρήματα: απλώνεις ένα τραπεζομάντηλο με το λογόγραμμά σου, και ο κόσμος ακουμπάει κέρματα στο περίγραμμα, σαν να φτιάχνει παζλ.


Στο κέντρο της αγοράς, είχε ήδη στηθεί το γαϊντανάκι με τις πολύχρωμες κορδέλες.


Στο επόμενο ποστ θα σας δείξω χορούς!